คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ
บทนำ
ชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งนิ่งอยู่เตียงหลังใหญ่ที่ตั้งกลางห้องนอน มีเพียงแผ่นหลังบอบบางขยับไหวขึ้นลงพร้อมกับเสียงสะอื้นแผ่วเบา แม้บรรยากาศรอบห้องจะเริ่มสลัวเพราะดวงอาทิตย์เริ่มลาลับขอบฟ้าแต่ชายหนุ่มก็ยังคงนั่งร้องไห้อยู่เงียบๆ ท่ามกลางความมืดโดยไม่คิดจะเปิดไฟให้ห้องสว่าง
คงเหมือนกับความดำมืดที่กำลังปกคลุมห่อหุ้มหัวใจของเขาอยู่กระมัง
มือเล็กหยิบโทรศัพท์พกพาเครื่องหรูที่วางอยู่ข้างตัวขึ้นมา คิดชั่งใจอยู่เพียงครู่นิ้วเรียวก็กดลงบนปุ่มตัวเลขเป็นเบอร์โทรศัพท์ที่ท่องจำได้ขึ้นใจ
แม้ไม่ได้อยากจะจดจำ แต่ก็ไม่เคยลืมได้เลย
เสียงสัญญาณรอสายดังอยู่เพียงสองสามครั้งก็เงียบไปเพราะปลายสายกดตอบรับ คนที่โทรไปยังไม่ทันได้เตรียมใจจึงนิ่งค้างชะงักเพื่อสรรหาเรียบเรียงคำพูด แต่อีกฝ่ายก็เงียบไม่พูดถามไถ่ธุระเช่นกัน จนสุดท้ายชายหนุ่มเจ้าของสายโทรศัพท์จึงเอ่ยคำพูดที่ต้องการพูดด้วยน้ำเสียงที่พยายามข่มไว้ไม่ให้สั่น
ปลายสายไม่ตอบกลับอะไร มีเพียงเสียงกดตัดวางสายที่ดังให้ชายหนุ่มรู้ว่าอีกคนได้ออกจากบทสนทนาไปแล้วเท่านั้น
มือบางปล่อยโทรศัพท์ตกลงพื้นโดยไม่คิดสนใจจะเก็บก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนเตียงอย่างหมดเรี่ยวแรง ยกยิ้มทั้งที่น้ำตากำลังไหลอาบแก้ม
จบกันซักทีนะคยูฮยอน ต่อจากนี้ไป
เราจะได้ไม่ต้องเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว ชีวิตของผมจะได้หลุดพ้นจากคุณซักที สิ้นสุดกันซักที
.
ความคิดเห็น