เพื่อน...กู"แค้น"มึงว่ะ (yuri)

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1: ต่อจากนี้เราไม่ใช่เพื่อนกัน

ณ.โรงเรียนหญิงล้วนแห่งหนึ่งในเช้าที่แสนจะสดใสในวันเปิดปีการศึกษา

 สวัสดีค่ะแนะนำตัวหน่อยดีกว่า ฉันชื่อ มีน เป็นสาวน่ารักทุกระเบียบนิ้วเหอะๆฉันคิดว่าฉันคงหลงตัวเองไปหน่อยแล้ว เอาเป็นว่าบทสรุปก็คือฉันน่ารักนิสัยดีทุกระเบียบนิ้ว(พอเหอะของร้องนะ:violet magic) 
 
 เอาเป็นว่าฉันไม่พล่ามแล้วเดี๋ยวไอ้คนแต่งจะแต่งไม่ให้ฉันมีบท เหอะๆ เป็นที่ทราบกันนะค่ะวันนี้เป็นวันเปิดเทอมในปีการศึกษาระดับม.4ของฉัน มันเป็นอะไรที่ตื่นเต้นมากๆเพราะฉันคิดถึงเพื่อนๆที่น่ารักของฉันสุดๆ

 ว่าแต่ว่าฉันก้าวขามาในโรงเรียนซะตั้งนานแล้วเพื่อนฉันหายไปไหนกันหมดนะ หรือว่าฉันมาสาย เอ๊ะ! จำได้ว่าวันนี้ฉันตื่นเช้าที่สุดแล้วนะ ตั้ง7โมงครึ่ง(บ้านแกหรอเช้าบ้านฉันเรียกสายเลยนะ:violet magic) บ่นอยู่ได้ไอ้คนแต่ง เอาเป็นว่าเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาไปหาพวกเพื่อนๆที่ห้องซ้อมดนตรีดีกว่า

 ระหว่างทางเดินไปห้องซ้อมดนตรีของพวกฉันก็ขอเล่ารายละเอียดเกี่ยวกับเพื่อนๆฉันคราวๆนะค่ะ คือพวกฉันอยู่ในโรงเรียนหญิงล้วนและมีวงดนตรีเป็นของตัวเองและแน่นอนวงของฉันมันระดับโรงเรียนดังถล่มทลายจึงไม่น่าแปลกที่ระหว่างทางเดินเข้ามาข้างในถึงมีแต่คนมองวงของฉันมีโดยรวมก็ประมาณ 6 คน ชื่อวงอ่ะหรอค่ะ แสนจะไพเราะมีชื่อว่าForward Loveมันแปลว่าส่งต่อความรักค่ะความหมายของพวกเราก็คือพวกเราอยากส่งต่อความรักผ่านเสียงเพลงไปให้ทุกๆคน เจ๋งไหมล่ะค่ะ

  คนแรกร้องนำแน่นอนฉันเอง คนที่2มือกีตาร์ซึ่งมันเป็นสาวหล่อของโรงเรียนเลยทีเดียวมันมีนามอันไม่เพราะเท่าฉันเท่าไร ชื่อว่า"มิว" คนที่3มือกีตาร์เช่นกันคนนี้ก็เท่บรรลัยหน้าตาดีใช่เล่นมีนามว่า "นิ" คนที่4มือเบสอันนี้เธอน่ารักแบบกันเองเธอเป็นคนง่ายๆแต่กวนตีนใช่เล่น ชื่อ"ไผ่" คนที่5มือกลอง คนนี้อธิบายไม่ค่อยจะถูกเท่าไรค่ะ มันเป็นเด็กเรียนขั้นเทพเลยแหล่ะเรียนนี่ก็สุดๆอ่ะค่ะนามของมันแสนไพเราะ "พลอย" และรายสุดท้ายคีย์บอร์ดสาวเรียบร้อย จิตใจดี ขี้น้อยใจนามว่า"พิณ"

  หวังว่าคงจะรู้จักกันดีและใช่ไหมค่ะตอนนี้ก็มาหยุดหน้าห้องซ้อมแล้วล่ะค่ะ

"สวัสดีทุกคน~" ฉันกล่าวกับเพื่อนๆเมื่อเปิดประตูเข้าไปและเป็นดังคาดทุกคนหันมาสนใจฉันแต่เอ๊ะเหมือนสมาชิกหายไป2คนแหะ

"สวัสดีมีนคิดถึงแกจังเลย" ไผ่เข้ามากอดฉันคนแรกเลยค่ะและตามมาด้วยคนอื่นๆ

"อ้าว~พิณกับมิวหายไปไหนซะล่ะ" ฉันทักอย่างสงสัย

" อ้อ! พิณไปหาน้ำกับเพชรอ่ะเห็นบอกว่าฝากใบคะแนนตอนซัมเมอร์ไว้ที่มันสองคน" พลอยว่าขึ้นฉันเองก็พยักหน้าอย่างเข้าใจและไอ้คุณชายมิวล่ะ

" ส่วนไอ้มิวหายไปไหนก็ไม่รู้ตั้งแต่มาก็ไม่เห็นมันเลยอ่ะ" นิว่า

" อื้มๆ แล้วนี่ซ้อมไรกันอยู่อ่ะมีงานเข้าตั้งแต่เปิดเทอมเลยหรอว่ะ" ฉันถามมันอย่างงงๆอะไรกันเนี่ยเปิดเทอมปุปมีงานปัป เจริญเหอะโรงเรียน เดี๋ยวหมั่นไส้จะโทรบอกเสื้อแดงให้มาเผาคอยดูเหอะ(แรงไปเดี๋ยวติดคุกหรอกมีน:violet magic)

" ใช่อ่ะดิ...เห็นครูบอกว่าใช้เปิดปีการศึกษาแล้วก็บอกว่าอีกว่าให้เลือกเพลงเองอ่ะนะ" พลอยผู้เอาการเอางานเป็นอย่างมากว่าขึ้น

" เฮ้อ~ งานหนักอีกล่ะชีวิตไม่น่าเกิดมาดังเลย" ฉันบ่นเบาๆเพื่อนๆก็พากันหัวเราะเล็กน้อยแล้วหันไปทำงานของตนต่อ

" มาแล้วทุกคน~" เสียงแบบนี้มีคนเดียวพิณแหงเลยและมันก็เป็นดังคาดการณ์ซะจริงๆด้วยกี่ปีกี่ปีก็เหมือนเดิมนะยัยพิณ

" เสียงมาก่อนตัวทุกครั้งเหมือนเดิม" เพื่อนๆพากันส่ายหน้าอย่างระอา

" แหะๆ โทษทีนะ" พิณว่าพวกฉันก็ไม่สนใจซักเท่าไรหันไปทำงานต่อ

" โทษทีที่มาช้าว่ะ" และคนที่มาเป็นคนสุดท้ายหาใช่ใครอื่นไอ้คุณมิวนี่เอง

" ไปติดสาวที่ไหนมาว่ะ" ได้ทีแซวเลยนะนินะ

" เรื่องของกู" เหอะๆ กวนตีนพอกันเลยโว๊ยเพื่อนฉัน

" เลิกทะเลาะกันซักทีมาเคลียเรื่องเพลงในวันเปิดปีการศึกษากันเอาเพลงไรอ่ะ" พลอยว่าพวกฉันเลยมานั่งสุ่มหัวกันเพื่อเลือกเพลง

" เขาให้เล่น2เพลงนี่นางั้นเพลงแรกขอฤดูที่แตกต่างดีกว่ามันเนื้อหามันดีนะ" ฉันได้ทีเสนอเลยเพลงนี้เนื้อหาดีค่ะสบายๆไม่เครียดด้วยและที่สำคัญฉันร้องได้ เหอะๆ

" อื้มๆเห็นด้วยๆงั้นเอาเพลงนี้แล้วกัน" พลอยว่าพลางจดเพลง

" แล้วอีกเพลงอ่ะ" พิณว่า

" ส่งต่อความรักดีไหมเพลงนี้เป็นเพลงเปิดตัวครั้งแรกของเราเลยนะเอากลับมาร้องอีกทีดีไหม" ไผ่เสนอ

" ก็ดีเอางั้นก็ได้ตกลงตามนี้นะแยกย้ายๆ5โมงเย็นค่อยกลับมาซ้อม" พลอยพูดตัดบทพวกฉันก็พยักหน้าเป็นเชิงว่าเข้าใจแล้วแยกย้ายกันไป

 เมื่อมาถึงห้องเฮ้อ~ปีนี้ฉันโดนแยกห้องกับเพื่อนๆด้วยล่ะค่ะเป็นอะไรที่เซ็งโครตอย่างพิณกับมิวเนี่ยอยู่ห้อง11ส่วนนิ พลอย ไผ่ ย้ายไป12ทิ้งฉันอยู่ห้อง10คนเดียวเหอะๆอยากฆ่าคนจัดห้องฉันอยากอยู่กับเพื่อนฉันเอาฉันมาอยู่คนเดียวได้ไง

" หวัดดีมีนดีใจจังได้อยู่ห้องเดียวกับมีน" ไอซ์เดินมาทักว้าว~ไอซ์อยู่ห้องเดียวกับฉันหรอเนี่ย ว้าว~ดีใจสุดๆเลย

" ไอซ์คิดถึงจังเลย" ฉันโผล่เข้ากอดไอซ์ทันที

" จร้าๆคิดถึงเหมือนกัน" ในที่สุดฉันก็มีเพื่อนอยู่ห้องเดียวกับฉันเฟอเฟ็กโครต

 ณ.วันงานเปิดปีการศึกษา

" ได้เวลาแล้วนะทำไมมิวมันยังไม่มาอีกนะ" พลอยที่ยืนกระวนกระวายเพราะอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าก็ต้องเริ่มเล่นดนตรีแล้วแต่ไอ้มิวนี่สิหายสาบสูญไปเลยพวกฉันเองก็เริ่มอารมณ์เสียแล้วค่ะทำไมมันช้าแบบนี้นะ

" มีนเขาเรียกเราแล้วอ่ะมิวมันยังไม่มาเลย" ไผ่เริ่มแล้วค่ะอารมณ์เริ่มขึ้นแล้วล่ะค่ะ

"เอาไงดีอ่ะ" พิณดูกระวนกระวายไปอีกคน

" ไม่เป็นไรๆเล่นไป5คนก่อนแล้วกันขาดกีต้าร์ไปคนหนึ่งไม่เป็นไรหรอกยังมีนิอยู่นะเว้ย" ฉันพูดตัดบทแล้วทุกคนก็พยักหน้าพลางวางมือทับกัน

" สู้ๆนะ" พลอยพูดให้กำลังใจแล้วเราก็ขึ้นไปบนเวทีพร้อมฉีกยิ้มอย่างสดใส

"กรี๊ด~~~~~~~" น้ำตาจะใหลเสียงกรี๊ดท่วมท้นจริงๆเลยอ่ะปิดเทอมไปหลายเดือนพวกน้องๆยังไม่ลืมพวกฉันเลยค่ะ

" สวัสดีค่ะทุกคน........." ฉันกล่าวใส่ไมโครโฟนเรียกเสียงกรี๊ดได้เป็นอย่างดี

" ว้าวๆเสียงกรี๊ดยังท่วมท้นเหมือนเดิมเลยนะคร้า วันนี้พวกพี่ก็ต้องขอโทษแทนพี่มิวด้วยเนื่องด้วยพี่มิวติดธุระยังไงก็ยังมีพี่นิเหมือนเดิมนะคร้าน้องๆไม่ต้องเป็นห่วงเชิญรับฟังเพลงที่พวกพี่กลั่นออกมาจากใจได้เลยคร้า"

~อดทนเวลาที่ฝนพรำอย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่างเมื่อวันเวลาที่ฝนจาง
ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ~ (ฤดูที่แตกต่าง:บอย Boyd Feat. Venus Butterfly)

 เมื่อจบเพลงแรกแล้วก็ถึงเพลงที่2สายตาของฉันไปปะทะเข้ากับคู่รักคู่หนึ่งซึ่งมันไม่น่าสนใจหรอกถ้ามันไม่ใช่ไอ้มิวคนที่หนีงานครั้งนี้ไปทำให้อารมณ์ฉันพุ่งมากมันหนีงานเพราะผู้หญิงคนเดียวเนี่ยนะ

" เพลงที่2กันเลยดีกว่าจำเพลงนี้กันได้ไหมเอ๋ยมันเป็นเพลงที่พวกพี่ใช้เล่นครั้งแรกเลยนะคร้าถ้าร้องได้ช่วยกันร้องด้วยนะจร้า" ฉันเลยต้องพยายามสงบจิตใจรอให้งานเสร็จก่อนเหอะไอ้มิว

~มอบรอยยิ้มให้คนที่พบเพื่อเป็นการเริ่มต้นความรักที่ไม่รู้จบและจะส่งเรื่อยไปด้วยใจต่อใจตราบนานเท่านานให้ความรักได้สัมผัสใจไม่ว่าเมื่อไรจะส่งต่อไปแม้เวลาผ่านให้จักรวาลแห่งนี้มีแต่ความรัก~ (เพลงส่งต่อความรัก: เฉลียง) 

"ขอบคุณมานะค่ะสำหรับเสียงกรี๊ดและทุกๆกำลังพวกเราของจบการแสดงแค่นี้นะค่ะ ขอบคุณค่ะ" ฉันกล่าวบนเวทีจบก็เดินลงมาข้างล่างทันที

" กูรู้แล้วว่าไอ้มิวอยู่ไหน" ฉันบอกกับพวกเพื่อนๆและมุ่งหน้าไปที่ที่มิวอยู่ทันที

" ไอ้มิว........" ฉันตะโกนเรียกมันทั้งๆที่มันอยู่ใกล้แค่เอื้อมแต่ด้วยความโมโหเลยเสียงดังไปหน่อย

" ทุกคน!" มันคงจะตกใจล่ะสิ

" มึงหนีงานมาทำไมว่ะ" พลอยถามอย่างใจเย็น

" กูขอโทษ...พอดีเฟริมีเรื่องนิดหน่อยเลยมาช้า" มันแก้ตัวแบบไม่สะทกสะท้าน

" ขอโทษแล้วหายไหมมึงน่าจะมาโทรมาหาพวกกูก่อนทำไมมึงชอบทำตัวตัวแบบนี้นักว่ะ" นิด่ามิวอย่างอารมณ์เสีย

" มันเรื่องของกูพวกมึงไม่มีสิทธิมาว่ากูอย่างนี้กูไม่อยู่ก็ได้ว่ะวงดนตรีแบบนี้" มิวตวาดกลับมันทำให้ฉันโกรธมาก

" มึงไม่อยู่ก็ไม่ต้องอยู่ถ้ามึงเห็นแฟนของมึงดีกว่าเพื่อนดีกว่าทุกคนดีกว่างานมึงก็ออกจากวงนี้ไปซะ" ฉันตวาดมันกลับมันเงียบไปเลยแหะ

" มีนใจเย็นโว๊ย" พิณตบบ่าฉันเบาๆแต่มันเย็นไม่อยู่แล้วมันพูดอย่างนี้ได้ไงกะอีแค่ผู้หญิงคนเดียวมันทิ้งงานทิ้งทุกอย่างแม้แต่มิตรภาพของพวกเรา

" ไม่เย็นแล้วพิณ มึงฟังไว้เลยนะมิว กะอีแค่แฟนมึงคนเดียวทำให้มึงทิ้งงานทิ้งทุกคนและโดยเฉพาะทิ้งเพื่อนมึงรู้ไหมมิตรภาพของเรามันพังนับตั้งแต่วันนี้...ต่อจากนี้มึงไม่ใช่เพื่อนกู" ฉันพูดจบก็เดินสะบัดหน้าหนีไปทันที มันคงจบแล้วสินะ คำว่าเพื่อน

" มีน......................." มิวตะโกนเรียกฉันพลางเขาทรุดลงไปทันที

 ~ขนาดมึงยังไม่เห็นกูเป็นเพื่อนกูคงไม่มีค่าพอที่จะเป็นเพื่อนมึง~


*******************************************************************************************
เสร็จซักทีตอนแรก เออ...คนแต่งต้องขอโทษไว้ ณ.ที่นี้นะค่ะ คือคนแต่งจะรีไรท์ตัวละครใหม่ทั้งหมดหวังว่าคงเข้าใจกันนะค่ะ สำหรับรูปตัวละครก็จะพยายามหาให้เร็วที่สุดนะค่ะ
ถ้ามีอะไรก็สามารถติชมกันได้นะค่ะ ขอบคุณค่ะ

(* ขอเป็นชื่อตัวละครเล็กน้อยนะค่ะ คือคนแต่งมีเรื่องกับเพื่อนนิดหน่อยนะค่ะ)

สุดท้าย ฝากนิยายด้วยค่ะ