รักสุดลุ้นของยัยวุ่นสุดป่วน

ลำดับตอนที่ #2 : >>>การพบกันที่แสนประหลาด(2)

พระเจ้าช่วย!! โอ้ว จอร์จ โอ้ว ซาร่า!  คนที่ฉันหาว่าเป็นคุณลุงน่ะ ขะ..เขาหล่อมากเลยล่ะ
ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าเสียงแหบห้าวเมื่อกี้ จะเป็นเสียงของสุดหล่อคนนี้  กรี๊ดดดดดด!!!!!!! น้องไฟไม่อยากจะเชื่อค่ะ
 "อะไร..เธอพูดว่าอะไรนะ"
 "เอ่อ เปล่าค่ะ ไม่มีอะไรเลยค่ะ..ไม่มีเล้ยยยย"
 ฉันลากเสียงยาว  เขาทำท่าขมวดคิ้วอย่างสงสัย -_-^^
 "ตกลงเธอใช่มั้ยที่เป็นคนเตะรถของฉันน่ะ"
 โถ่  แล้วทีนี้ฉันจะโกหกอะไรได้อีกล่ะ แต่หน้าตาดีๆอย่างนี้คงจะไม่ทำร้ายผู้หญิงหรอกนะ อย่างมากก็แค่ส่งให้ตำรวจ และเรียกร้องค่าเสียหายแล้วถ้าพ่อแม่ฉันไม่มาประกันตัวล่ะ ฉันก็จะต้องติดคุกหัวโตในข้อหาเตะรถคนหล่อที่ไม่รู้เรื่อง  ฮือๆๆ T^T
 "ขะ..ขอโทษค่ะ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆค่ะ ขอโทษจริงๆนะคะ"
 ฉันพูดพลางก้มหัวขอโทษเขาหลายที
 "เฮอะ  เธอคิดหรอว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่ายๆอย่างนี้น่ะ"
 คุณสุดหล่อ(ที่ไม่รู้ว่าชื่ออะไร)ตอบฉัน แล้วยังจ้องเขม็งมาที่ฉันด้วยสิ
 "ปรี๊นนนนนนนนนนนนน"
 รถข้างหลังบีบแตรไล่พวกเราแล้ว เพราะขวางทางจราจรกันอยู่นาน แสนนาน
 "เธอตามฉันมานี่เลย วันนี้ฉันต้องได้ค่าเสียหายจากเธอคืน"
 เขาพูดเสียงดัง แล้วลากฉันไปที่รถของเขา

 ในรถของสุดหล่อ~
 "นายจะพาฉันไปไหนอ่ะ ฉันจะกลับบ้านนะ ฉันอยากกลับบ้าน"
 "ไม่ได้  เธอไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น ว่าแต่ฉันยังไม่รู้ชื่อคนที่เตะรถของฉันเลย เธอชื่ออะไรนะ"
 เขาถาม แล้วหันมามองฉันที่นั่งอยู่ที่เบาะข้างๆ
 "ฉันชื่อ ฟาติมา ผดุงยุทธ  ชื่อเล่นชื่อ ไฟ แล้วนายล่ะ?"
 "แล้วเธอจะรู้ไปทำไม"
 "ก็..ฉันอยากรู้น่ะว่าเจ้าของรถที่ฉันไปเตะรถเขา ชื่ออะไร"
 ฉันตอบไปอย่างมีเหตุผลมากที่สุด
 "เฮอะ เอาเป็นว่าเธอเรียกฉันว่า คิง ก็แล้วกัน"
 "อ่อ คิง แล้วนายจะไปไหนอ่ะ นี่ก็มาไกลแล้วนะ แม่สอนว่าอย่าไปไหนกับคนแปลกหน้า อีกอย่างฉันต้องรีบไปคุมค่ายมวยที่บ้านด้วยนะ วันนี้พี่ฉันมีต่อยที่สนามลุมพินี"
 "งั้น ฉันจะไปส่งเธอที่สนามมวยแล้วกัน แล้วค่อยไปเก็บค่าเสียหายกับพ่อแม่เธอที่อยู่ที่นั่น"
 คิงบอก และหักพวงมาลัยไปตามทางที่ฉันบอกจนมาถึงสนามมวยลุมพินี  ตอนนี้พี่ลมก็ต้องเก็บตัวเตรียมขึ้นต่อยในคู่ต่อไป ตามตารางเวลาที่ฉันรู้มา
 "อ่ะ  ถึงแล้ว ลงมาสิจะรอให้ฉันเปิดประตูให้เธอลงมาหรือไง"
 คิงพูดประชด ก็ฉันกำลังลงแล้วนี่ไงยะ รอหน่อยไม่ได้หรือไงกัน

 หน้าเวทีมวยลุมพินี~ 
 "เอ๊ะ ฉันนัดพี่ไว้ตรงนี้นี่ ไปไหนของเขาอ่ะ"
 "ฉันจะไปรู้หรอ แล้วพ่อแม่เธอล่ะ  ฉันจะได้ขอค่าเสียหายแล้วจะรีบไป ฉันไม่แจ้งตำรวจมาจับเธอก็ดีแล้วนะ"
 จะพูดให้มันแทงใจฉันทำไม่เนี่ย  รู้แล้วน่าว่าฉันเตะรถนายแล้วต้องจ่ายเงินเป็นค่าเสียหายน่ะ  แต่พ่อแม่ฉันน่ะสิไปอยู่ที่ไหนเนี่ย ทุกครั้งจะมาคุมพี่ลมก่อนจะขึ้นชก หรือว่าคราวนี้จะไม่มานะ แล้วอย่างนี้ฉันจะได้กลับบ้านไหมเนี่ย  ฮือๆๆๆ
 
 ผ่านไป 15 นาที~
 "เฮ้  ตกลงพ่อแม่เธออยู่ไหนเนี่ย นี่มันนานแล้วนะ"
 คิงพูด ด้วยท่าทางที่อารมณ์เสียอย่างสุดๆ
 "ก็รอเดี๋ยวนึงสิ  รอพี่ฉันก่อน  ยังไงพี่ฉันก็ต้องมาขึ้นชกมวยอยู่แล้วล่ะ"
 ฉันพูดออกไปอย่างนั้น แต่ในใจน่ะสิมันเริ่มเกิดอาการกังวลขึ้นมานิดนึงแล้ว ถ้าวันนี้พ่อแม่ แล้วก็พี่ลมเลิกล้มการชกกะทันหันล่ะ อนาคตของฉันจะเป็นยังไงล่ะเนี่ย คิดไม่ออกเลยจริงๆ  แล้วสายตาของฉันก็ไปสะดุดกับผู้ชายคนหนึ่งที่มีร่างสูง และหน้าตาดีทีเดียว เขาอยู่ในวอร์มของนักกีฬาทำไมเขาถึงมีหน้าตาที่คุ้นจังนะ  อ้อ  นั่นพี่ลมนี่นา แล้วพี่ลมก็หันมามองฉันเข้าพอดีด้วย ฉันรอดตายแล้ว โฮะๆ จะได้กลับบ้านแล้ว เย้ๆๆ ^^
 "เจอแล้วๆ นั่นพี่ของฉันน่ะ เดี๋ยวฉันไปตามเขามาจ่ายค่าเสียหายให้นายนะ ไม่ต้องกลัวฉันไม่เบี้ยววิ่งหนีหรอก"
 ฉันหันไปบอกกับคิง เขาก็พยักหน้าให้ฉัน  ฉันจึงรีบสาวเท้าไปหาพี่ลมทันที แต่ฉันดันไปสะดุดเท้าของนายคิงนี่ล่ะสิ ฉันจึงล้มหน้าคว่ำไปเลย  ว้ายย แย่แล้วๆใครก็ได้ช่วยที เดี๋ยวดั้งฉันหัก
หน้าฉันยุบ แล้วฉันจะกล้าไปเจอหน้าพี่เจเจ ไหมเนี่ยยยยย
ฉันหลับตาปี๋ ยอมรับความเป็นจริงในอนาคตว่าดั้งฉันจะต้องยุบแน่ๆ เพราะมันเป็นพื้นปูนที่ดูแข็งมาก  แต่เมื่อหน้าของฉันเกือบจะฟาดลงกับพื้นตามแรงโน้มถ่วง ก็รู้สึกว่ามีมือของใครบางคนมาคว้าไว้ที่เอวของฉันแล้วดันฉันขึ้นมา  เขาคนนั้นไม่ใช่นักมวย หรือคนดูคนไหนหรอก เขาคือ
คิง สุดหล่อนั่นเอง แต่ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาหลังจากที่ฉันมายืนได้อย่างปกติบนพื้นปูนว่า
 "เฮ้ย!!  มึงแตะอั๋งน้องสายกูหรอ!!!"