คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เปิดตัว>
โกนอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียง แต่ดูเหมือนว่าสมาธิขิงเขาได้เตลิดไปไกล จนยากที่จะเรียกกลับมาเสียแล้ว ชายหนุ่มวางหนังสือไว้ข้างหมอน ใบหน้าของหญิงสาวที่เขาเพิ่งเจอตอนเย็นได้ลอยเข้ามาในจินตนาการของชายหนุ่ม
~ มอ มอ มอ ม อ ม อ ม อ อ อ ~
" หวัดดีคร๊าบ ใครเอ่ย" โกถามด้วยน้ำเสียงสดใส
( ฟาอีสจ้า โกทำอะไรอยู่รึป่าว )
โกดีดตัวขึ้นจากที่นอนด้วยความตื่นเต้นระคนดีใจ
" อ่านหนังสือครับ"
( เรารบกวนรึป่าวเนี่ย)
" ป่าว ๆ คุยได้"
(เออ...ถามไรหน่อยดิ...เอ่อ...นายแว่นเค้าชื่ออะไรหรอ)
"อ๋อ...ดานัย...ทำไม...สนใจหรอ"^_^โกยิ้มให้กับตัวเองเหมือนคนบ้า
(ป่าว ๆ เออ สนใจ)
" ห๊า…" o_o
( เอ่อ เพื่อนเราจนใจน่ะ) หญิงสาวแก้ตัว
" อืม..." รอยยิ้มของชายหนุ่มร่วงโรยไปทันที ได้แต่เตือนตัวเองว่าเธอชอบไอ้โกตัวแสบไม่ได้ชอบโกตัวจริง
(ฮาโหล ๆ ยังอยู่รึป่าว)
" อืม โทษที ฟาอีสชื่อแปลกดีนะ"
( อ๋อ เป็นลูกครึ่งเนปาลน่ะ พ่อนะ ส่วนเราอ่ะครึ่งของครึ่ง แต่ดูเหมือนเลือดพ่อจะแรง)
"ฮา ฮ่า เอ่อ ไม่น่าล่ะ หน้าแขก ๆ)
(ดำด้วยก็ว่ามาเถอะ)
"อันนี้ผมไม่ได้พูดนะ"
(โกอยู่ห้องเดียวกับดานัยรึป่าว)
"ใช่ ๆ 6/3 ศิลป์เยอรมันคับผม"
(จริงปะ ฟาอีสก็ 5/3 อังกฤษ – เยอรมันเช่นกันค่ะ)
"จริงดิ"
(อืม ดูท่าดานัยเค้าคงเรียนเก่งนะ )
"ไม่หรอก อะไร ๆ ก็ดานัย ปิ๊งก็บอกมาเถอะ"
( ป่าวนะ เง้อ ง่วง นอนก่อนนะ)
"คับผม ยินดีที่ได้รู้จัก ฝันดีครับ"
(เช่นกันค่ะ ฝันดี ๆ)
ฟาอีสนอนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่บนเตียง
" ฟาอีส เธอคงบ้าไปแล้วแน่ ๆ ชอบนายโกแต่กับเพ้อถึงแต่ดานัย นี่เธอกลายเป็นผู้หญิงหลายใจไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย"
หญิงสาวบ่นกับตัวเอง ก่อนจะหยิบเสื้อขึ้นมาดู เธอใช้ปากกาเพนท์เขียนคำว่า " ขอบใจจ้า" พร้อมกับรอยยิ้มลงบนชายเสื้อด้านหลัง แล้วหยิบขึ้นมาดมตรงปกเสื้อ
"ไอ้แสบ เมื่อวานแกเล่นตลกอะไรของแก" โกถามด้วยความฉุนเฉียว ทั้งที่ในใจชื่นมื่นเพราะได้คุยกับเธอคนนั้น
"อาไร อ๋อ เรื่องเด็กโรงเรียนข้าง ๆอ่ะ" แสบยิ้มอย่างรู้ทัน
" เออ"
"แกน่าจะขอบใจข้านะเฟ้ย...เอาน่า...ยังไงไอ้มิวมันก็ไม่กลับมาชอบแกหรอก...รู้จักเปิดใจซะบ้าง"
"เออ ขอบใจ แต่แกก็ไม่น่าไปโกหกเค้า...เค้าชอบแก" โกพยายามปรับน้ำเสียงและสีหน้าให้เป็นปรกติ
"เออ ขอโทษ!" แสบหันหลังให้โก พร้อมกับยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วพึมพำอะไรบางอย่างออกมา
"ไม่โกหก ก็ไม่หนุกดี๊" ชายหนุ่มออกตัววิ่งด้วยความรวดเร็ว
~ มอ มอ มอ ม อ ม อ ม อ ม อ ~
"ฮาโหล ว่าไงคับ"
(ดีค่ะ โกตอนเย็นเจอกันที่ร้านไอติมได้ป่าว)
"ได้ ๆ" ชายหนุ่มพยักหน้าตามไปด้วยโดยลืมไปว่าเธอนัดโกตัวปลอมซึ่งก็ คือ แสบนั่นเอง
(โอเค้ ตอนเย็นเจอกันนะ บาย)
"เฮ้ย เดี๋ยว!!" โกกรอกเสียงเข้าไปในโทรศัพท์ แต่ก็ช้าไปเสียแล้วเพราะคู่สนทนาของเขาวางสายไปเรียบร้อย ชายหนุ่มเดินหาเพื่อนอีกคนเพื่อเคลียร์ปัญหา
"แสบเมื่อกี้ฟาอีสโทรมานัดแก" โกบอกเพื่อนที่กำลังกินข้าวอยู่ น้ำเสียงบ่งบอกถึงความผิดหวัง
"เอ๊อะ!! แกก็ไปดิ บอกว่าข้าไม่ว่างก็ได้"
"ข้าไม่เล่นต่อแล้วนะ แกต้องไปบอกเค้าว่า แกชื่อแสบ ไม่ใช่โก" ใบหน้าของชายหนุ่มนิ่งสงบ ซึ่งบ่งบออกว่าเขากำลังโมโหอยู่ แสบเงียบเพราะรู่ดีว่าเพื่อนกำลังโกรธ
"เออได้" แสบรับคำ
ในชั่วโมงโฮมรูมของห้อง 5/8วัยนี้ อาจารย์แช่มช้อยได้เข้ามาชี้แจงกิจกรรมเชื่อมไมตรีระหว่างสองโรงเรียน ซึ่งก็คือการแข่งขันกีฬาประเพณีที่จะมีขึ้นในเทอมหน้า
สองโรงเรียนนี้เปรียบเสมือนโรงเรียนพี่โรงเรียนน้องและมักจะมีการจัดกิจกรรมร่วมกันบ่อย ๆ มีการจัดหลักสูตรการเรียนการสอนเหมือนกัน คือ เป็นโรงเรียนกึ่งนานาชาติ เปิดสอนหลักสูตรภาษาต่างประเทศหลัก ๆ คือ อังกฤษ – สเปน อังกฤษ – ฝรั่งเศส อังกฤษ – เยอรมัน อังกฤษ – จีน อังกฤษ – ญี่ปุ่น โดยภาษาที่เลือกจะเป็นภาษาหลัก ภาษาอังกฤษเป็นภาษารอง ส่วนวิชาอื่น ๆก็ตามหลักสูตรทั่วไป
"ค่ะ นักเรียนทุกคนก็คงจะทราบรายละเอียดกันดีอยู่แล้ว ครูขอตัวแทนสองคนของห้องเพื่อเป็นกรรมการในการจัดงานครั้งนี้ค่ะ" อาจารย์แช่มช้อยกวาดตามองไปรอบ ๆ
เอื้องฟ้า หัวหน้าห้อง 5/8 ยกมือขึ้นแล้วตามด้วยเพื่อนสนิทอีกคนซึ่งก็คือ ขนุน
"โอเค เอาเป็นว่าเราได้ตัวแทนของห้องแล้ว นั่นก็คือ เอื้องฟ้าและนันสิตา ตอนเย็นไปประชุมเพื่อฟังคำชี้แจงเพิ่มเติมที่ห้องโสตนะคะ เอาล่ะ ไปเรียนวิชาอื่นได้"
"น่าสนุกดีนะ กีฬาสีที่นี่เป็นอย่างนี้หรอ" ฟาอีสหันไปคุยกับแป้งเพื่อนในห้องของเธอ ขณะเก็บหนังสือ
"ก็ใช่นะ แต่ว่าเราไม่ได้แบ่งเป็นสี คือจะแบ่งตามแผนการเรียนน่ะ ส่วนมากจะโดนโรงเรียนอื่นแซวว่าเป็นกีฬานา ๆชาติมากกว่า " แป้งอธิบายพร้อมกับยิ้ม ดูท่าทางฟาอีสค่อนข้างตื่นเต้นอยากรู้อยากเห็นเป็นพิเศษ
หลักเลิกเรียน ฟาอีสรีบเดินไปที่ร้านไอติมด้วยความร้อนใจที่จะได้เจอกับใครบางคน และคน ๆ นั้นก็นั่งรอเธออยู่แล้ว
"รอนานมั้ย" ฟาอีสเดินเข้าไปทักทายชายหนุ่มพร้อมกับมองไปรอบ ๆ
"ไม่อะ ว่าแต่มองหาใครหรอ" โกตัวปลอมเลิกคิ้ว
"ป่าว แล้วเพื่อนอีกคนไม่มาด้วยหรอ" ฟาอีสนั่งลงตรงข้ามกับชายหนุ่ม
"ป่าว" แสบตอบสั้น ๆพร้อมกับยิ้มอย่างไร้เหตุผล
"โก เราฝากนี่ให้ดานัยด้วยนะ" ฟาอีสยื่นถุงกระดาษให้แสบ
"ให้เองดีกว่ามั้ง นั่นไงมาแล้ว" แสบบอกหญิงสาวพร้อมกับหันไปมองโกที่กำลังเดินเข้ามา
"กรรมการจัดการแข่งขันกีฬาอาจารย์เรียกประชุม" โกบอกทันทีที่เดินเข้ามาถึงโต๊ะ ส่วนแสบล่ำลาหญิงสาวก่อนจะวิ่งออกไปจากร้านไอติม
"อ่าว....แล้วนายทำไมไม่ไปล่ะ"
"อ๋อ เราไม่ได้เป็น ห้องเราก็ไอ้แสะ เอ๊ย ไอ้โกกับไอ้น็อต คนน่าตาดีเค้าเป็นนักกีฬากัน +
"แล้วอยู่ประเทศอะไรล่ะ" หญิงสาวถามขึ้นแก้เก้อ ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่แล้ว
"ฮา ฮ่า ฮ่า ไม่ต้องถึงกับประเทศก็ได้ เอาแค่สายก็พอมั่ง ผมก็อยู่สายเดียวกับฟาอีสแหละ" ชายหนุ่มหัวเราะต่อ ทำเอาหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้าน่าแดงเพราะอาย
"แล้วรู้ได้ไงว่าเราอยู่สายเยอรมัน"
"อ๋อ เออ โกบอกไง แล้วยังบอกอีกว่าฟาอีสเป็นลูกครึ่งเนปาล"
"หรอ เออ อ่ะ" ฟาอีสยื่นถุงกระดาษให้โกที่ทำหน้าสงสัยอยู่
"เสื้อ เราซื้อใช้" ฟาอีสบอก
"เฮ้ย ไม่ต้องก็ได้ ตัวนั้นมันแค่กระดุมหลุด กระเป๋าฉีก และก็ใส่ไม่ได้อีกเฉย ๆ...เอาคืนไปเถอะ" ชายหนุ่มปฏิเสธพร้อมกับยิ้ม
"บ้า ซื้อมาแล้ว เราเป็นผู้หญิงนะ เอากลับไปใช้ก็ไม่ได้"
"ให้น้องให้ญาติ ให้ใครก็ได้" โกยังคงปฎิเสธ
"เราอยู่กรุงเทพคนเดียว ญาติ ๆ อยู่ที่เชียงใหม่ พ่อ แม่อยู่ที่เนปาล ไม่มีพี่น้อง เป็นลูกคนเดียว ไม่รู้จะเอาไปบริจาคที่ไหนด้วย" ฟาอีสบอกสีหน้าจริงจังค่อนไปทางเครียด ส่วนโกฉีกยิ้มอยู่ดูท่าทางหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขาจริงจังเหลือเกิน เป็นความน่ารักที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อน
"มองอะไร เราพูดมากไปหรอ"
"ป่าว ๆ ขอบใจ" โกบอกพร้อมกับรับถุงกระดาษมา ชายหนุ่มตัดสินใจจะบอกความจริงกับเธอ
"เออ ผมมีเรื่องจะ...."โกอ้าปากค้างเพราะเหลือบไปเห็นหญิงสาวน่าตาน่ารักที่กำลังตรงเข้ามาที่โต๊ะของเขา
"พี่โก ผู้หญิงคนนี้ใช่มั้ยที่ทำให้พี่โกลืมมิว" หญิงสาวชื่อ มิว เดินเข้ามาคุยกับโกโดยไม่ได้สนใจทักทายฟาอีสที่นั่งโต๊ะเดียวกันเลยซักนิด
"โก โกหรอ" ฟาอีสพูดขึ้น เธอดูตกใจและงงกับชื่อของชายหนุ่ม ก่อนจะลุกและเดินออกไปจากร้านด้วยความโมโหโดยมีชายหนุ่มมองตามด้วยสีหน้าหงุดหงิด ร้อนรน
ความคิดเห็น