คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ร้าน-*-ไอติม
หนึ่งสายไม่ได้รับ เวลา 01.39
"ใครวะ เบอร์ไม่คุ้นเลย ช่างเถอะ ถ้ามีธุระเดี๋ยวคงโทรมาเอง" โกพูดกับตัวเองขณะยืนฉิ่งฉ่องอยู่
"เฮ้ย ! ! ! ว่าไง...เมื่อคืนมีโทรศัพท์จากคนแปลกหน้าโทรมารึป่าว" แสบถามโกจากด้านหลัง พยายามแหกตาตี่ ๆ ให้โตขึ้น
"ทำไมวะ ถามแปลก ๆ ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะ" โกขมวดคิ้ว (ชักสงสัย)
"ไปขี้ดีกว่า" แสบวิ่งเข้าห้องน้ำ ทิ้งให้เพื่อนอีกคนยืนงงเป็นไก่ตาบอด
โกหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูเบอร์ที่ไม่คุ้นตาอีกครั้ง ก่อนจะตัดสินใจโทรกลับ
~ จะมีทางไหนที่ทำให้ฉันค้นพบคนดีของหัวใจ ได้เจอกับใครที่ฉันรอ....~ เสียงเพลงรอสายของฟาอีสดังขึ้น
"อะแหน่....โทรหาใครอ่ะตัวเอง" แสบสะกิดหลังโกพร้อมกับบิดตัวไปมา
" อะไร หึงหรอ" โกกดวางสายแล้วหันไปเล่นด้วย
"ไอ้บ้า ผู้ชายเฟ้ย อย่าบอกนะว่าแกชอบข้า" แสบเดินหนี
"บ้า" โกเดินตามเพื่อนไป
หนึ่งสายไม่ได้รับ เวลา 11.53
"ใครวะ โทรมาไม่รู้จักเวล่ำ เวละ...ลา...Honey…โอ๊ยย...ทำไมไม่รู้จักเปิดเสียงโทรศัพท์...ฟาอีส...ไอ้บ้า" ฟาอีสบ่นกับตัวเองแล้ววิ่งออกไปจากห้อง เธอมานั่งอยู่ที่ใต้ต้นไม้หลังโรงเรียน
"เอาตรงนี้แหละวะ...เงียบดี" ฟาอีสหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรกลับไปที่เบอร์ของ Honey
~ ตื๊ด ด ด ด.....ตื๊ด ด ด ด ดดด~
"ทำไมไม่รับว๊า" ฟาอีสนั่งลุ้นอยู่คนเดียว
~ ก๊อก ๆ ๆ เปิดประตูหน่อยค๊า ก๊อก ๆ ๆ ~
"ไอ้แว่นไปไหนวะเนี่ย" แสบบ่นพร้อมกับหยิบมือถือขึ้นมา
"เบอร์ไม่ได้เมมซะด้วย...หรือว่า" แสบไม่รีรอที่จะรับสาย
"ดีคร๊าบ" (เก๊กเสียงหล่อเต็มที่)
( ดีจ้า โกหรอ ฟาอีสนะ) หญิงสาวถอนหญ้าขึ้นมาหนึ่งกำมือโดยไม่รู้ตัว
"อืม...ว่าแล้ว" แสบลืมตัว
(อะไรนะ)
"ป่าว ว ว"
(เออ คนที่ใส่แว่นวันนั้นเลขประจำตัวอะไรหรอ)
"อ๋อ 33627 เฮ้ย..." แสบเหลือบไปเห็นเจ้าของโทรศัพท์กำลังเดินเข้ามา
"ตอนนี้ไม่ว่างคุยนะ เออ 5โมงเจอกันที่ร้านไอติมหน้าโรงเรียนได้ป่าว มีเรื่องจะคุยด้วย โต๊ะมุมสุดที่ติดกับกระถางต้นไม่นะ แล้วเจอกัน" พ่อหนุ่มลิ้นไฮสปีดพูดด้วยความเร็วสูงก่อนจะกดวางสายพร้อมกับลบเบอร์โทรเข้า
"ทำไรวะ"
"อะไร แค่นี้ก็ต้องหวง...แค่เล่นเกมส์ก็เท่านั้น" แสบยื่นโทรศัพท์คืนให้เจ้าของ
"เออ ตอน 5 โมงเย็น ข้านัดเพื่อนไว้ที่ร้านไอติม แต่ว่าข้าไม่ว่างอ่ะ ช่วยไปบอกให้หน่อยดิว่าข้าไปไม่ได้" แสบทำสายตาอ้อนวอน
"ไอ้โง่ แกก็โทรไปบอกเส้"
"โถ่ ไอ้แว่นเมื่อกี้ข้าโทรไปแล้วแม่มันรับ มันลืมโทรศัพท์ไว้ที่บ้าน ไม่งั้นข้าก็ไม่ขอให้แกช่วยหรอก ไอ้แว่นใจร้าย" แสบเน้นเสียงในประโยคสุดท้ายแล้วเดินออกไป
"เออ ๆ ไปให้ก็ได้" โกตะโกนไล่หลังเพื่อนไป
"ขอบใจ โต๊ะที่เรานั่งประจำนะเว้ย" แสบหับมายิ้มให้กับเพื่อน
"33627 เลขประจำตัวนายแว่น เลขสวยดีว่ะ ใบ้หวยน่าจะถูก...เย้ย...นายโกไม่ทันไรก็ชวนเราออกเดทซะแล้ว...ชอบเราอยู่ก็ไม่บอก" ฟาอีสพล่ามอยู่คนเดียวขณะเดินไปร้านไอติม
"โต๊ะตรงมุมหรอ อ้าว มีคนนั่งแล้วนี่นา" ฟาอีสเดินไปที่โต๊ะตรงมุม
"โทษนะคะ" ฟาอีสทักขึ้น ชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเก้าอี้เงยหน้าขึ้นมองเธอพร้อมกับยิ้มทักทาย ทำเอาหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าใจเต้นโครมคราม เธอยิ้มตอบ
"เอ่อ นั่งดิ" ชายหนุ่มเชื้อเชิญ
"ขอบใจ" ฟาอีสเลื่อนเก้าอี้ออกแล้วนั่งลงตรงข้ามกับชายหนุ่ม ตอนนี้เธอลืมเรื่องที่นัดกับนายโก(ตัวปลอม)ไว้สนิท
"นัดเพื่อนไว้หรอ" โกถามหญิงสาว
"อืม เพิ่งนึกได้" ฟาอีสเขกหัวตัวเอง
"จะว่าไปก็เพื่อนนายแหละ"
"หือ ไอ้แสบ ไอ้น็อต" โกเลิกคิ้ว
"ป่าว ชื่อโก รู้จักกันที่สระว่ายน้ำวันนั้นไง"
"O_Oห๊า...นั่นมัน..."
"แปปนะ" ฟาอีสขัดขึ้นแล้วหันไปรับโทรศัพท์
"ดีจ้า...อืม...ไม่เป็นไร...โอเค้...ไว้คุยกันใหม่...จ้า" ฟาอีกดวางสายแล้วหันมามองชายหนุ่มที่กำลังปาดเหงื่อบนใบหน้า
"ไอ้แสบนะไอ้แสบ" ชายหนุ่มพึมพำ
"ว่าไงนะ"
"ป่าว"
"แล้วนายนัดเพื่อนไว้รึป่าว"ฟาอีสถามขึ้น
"อืม แต่คงไม่มาแล้วแหละ" ตอนนี้โกพอจะเดาแผนการณือันชั่วร้ายของเพื่อนสนิทออก
"กินไอติมป่าว เราเลี้ยง" ฟาอีสบอกขณะเปิดดูเมนู
"ไม่เป็นไร" โกยิ้มแหย ๆ
"ไม่เป็นไร ถือเป็นการเลี้ยงขอบคุณที่ช่วยเราวันนั้นไง" หญิงสาวยื่นหน้าเข้าหาชายหนุ่มพร้อมกับฉีกยิ้ม
"ผมสิต้องเป็นฝ่ายขอโทษที่ผลักเธอตกน้ำและก็...." โกหยุดพูดเพราะรู้สึกอาย ทั้งสองหน้าแดง
"เอ่อ...งั้นนายก็ต้องเลี้ยงเราดิ...เป็นการไถ่โทษ" ฟาอีสเก๊กหน้าดุแก้เขิน
"ได้...สั่งมาเล้ย" โกหัวเราะหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า เธอช่างหาเหตุผลมาแย้งได้เก่งจริง ๆ ชายหนุ่มจ้องหญิงสาวที่กำลังง่วนอยู่กับการเลือกไอติม
"เย้...ได้กินของฟรีแล้วโว้ยยย" ฟาอีสร้องขึ้นแบบเด็ก ๆ แล้วเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มที่กำลังจ้องเธออยู่ หญิงสาวเลิกคิ้ว ทำให้ชายหนุ่มไม่กล้าสบตา เขาหันหน้าออกไปมองถนนแล้วยิ้มอย่างไร้เหตุผล
ทั้งสองคุยกันอย่างสนุกสนาน จนลืมสังเกตว่าไอติมที่สั่งมาละลายหมดแล้ว ฟาอีสเหลือบไปมองนาฬิกาที่บอกเวลาว่ากำลังจะหนึ่งทุ่มแล้วจึงล่ำลาชายหนุ่มกลับบ้าน
ระหว่างทางเธอแวะซื้อเสื้อนักเรียนชายหนึ่งตัวและสั่งปักอัษรย่อโรงเรียนชายล้วนข้าง ๆ พร้อมทั้งเลขประจำตัวของดานัยที่รู้มาจากนายโก ขณะที่รอปักเสื้ออยู่ฟาอีสโทรหาจ๊ะโอ๋เพื่อนสนิทของเธอ เพื่อเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังพลางคิดถึงหน้าคนที่กำลังพูดถึง
"นายแว่นเค้าตลกดีนะ...ดูจริงใจดี" หญิงสาวหน้าแดงระเรื่อ
(ชั้นบอกแล้ว...ว่าแต่ชื่ออะไรล่ะ)
"เออ...ลืมถาม"
(ยัยบ๊องเอ๊ย)
"เฮ้ย...แค่นี้ก่อนนะ เอาของก่อน พรุ่งนี้เจอกัน" ฟาอีสวางสายพร้อมกับเดินไปเอาเสื้อที่ปักเสร็จแล้ว เธอมองอักษรย่อและเลขประจำตัวครู่หนึ่งแล้วยิ้มกับตัวเอง ก่อนจะเก็บใส่ถุง จ่ายตังค์และกลับบ้านไปนอนเพ้อ.....(เหมือนคนแต่ง-*-)
ความคิดเห็น