คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ทำโทษ
หลังเลิกเรียนวันนั้น ต่างฝ่ายต่างรีบเร่งไปหาอาจารย์ของตนเพื่อ...รับโทษ...
" สรัลญ์ ดานัย มากันแล้วหรอ" อาจารย์สิท-ธิ(ชัย)พูดเสียงขรึม แสบและโกต่างพากันขนลุกเป็นว่าเล่น ทั้งสองพยักหน้าช้า ๆ
"ครูไม่ทำโทษพวกเธอรุนแรงหรอก...ก็แค่เอาเอกสารไปส่งให้โรงเรียนฝั่งโน้น ชอบอยู่แล้วหนิ...ผู้หญิง...เอาไปคนละแผ่น สรัลญ์เอาไปให้ประธานนักเรียนห้อง 6/2 ส่วนดานัยเอาไปให้อาจารย์แช่มช้อย" อาจารย์สิท-ธิบอกพร้อมกับยื่นเอกสารให้ทั้งสองคนที่กำลังยิ้มหน้าบาน
"ได้ครับอาจารย์ งั้นผมไปแล้วนะครับ" แสบทำเสียงหล่อ ทั้งสองกับหลังหันเตรียมตัวเผ่น
"เดี๋ยว...ครูยังพูดไม่จบ ถอดถุงเท้ากับรองเท้าออก ครูให้เวลา 20 นาที ถ้ากลับมาไม่ทันล่ะก็...ได้เท้าเปล่ากับบ้านแน่" รอยยิ้มอันโหดเหี้ยมปรากฏขึ้นบนใบหน้าของอาจารย์สิทธิชัย
" แต่ว่า" แสบแย้งขึ้น
"นาฬิกาเดินไปเรื่อย ๆ ก็เท่ากับว่าเวลาของพวกเธอหมดลงเรื่อย ๆ เช่นกัน" อาจารย์สิทธิชัยยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ โกถอดถุงเท้า รองเท้าแล้ววิ่งออกไปทันที ส่วนแสบมองเพื่อนแบบงง ๆ ก่อนจะถอดถุงเท้า รองเท้าแล้ววิ่งตามออกไป
" อาจารย์คะ....มารับโทษค่ะ" ฟาอีสกล่าวด้วยน้ำเสียงสดใส แต่ใบหน้าซีดเซียว
"ดีมาก กล้าทำก็ต้องกล้ารับ...เห็นอุปกรณ์ที่วางอยู่บนพื้นมั้ย ทำความสะอาดขอบสระ และบริเวณรอบ ๆ ให้สะอาดนะ...อีก 30 นาทีครูจะกลับมาตรวจ" อาจารย์แช่มช้อยยิ้มให้ฟาอีสก่อนจะเดินออกไป
ฟาอีสหยิบอุปกรณ์ขึ้นมาทำความสะอาดตามที่อาจารย์แช่มช้อยสั่ง เธอหอบ
น้อย ๆ เพราะเหนื่อย
"โอ้ย ย ย ทำไมมันร้อนอย่างนี้นะ...โอย...ไม่ไหวแล้ว" ฟาอีทิ้งไม้ถูพื้นลงใกล้ ๆ กับขอบสระ
"เธอ รู้จักอาจารย์แช่มช้อยป่าว?" ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ผิวขาว ผมทรงสกินเฮดที่ค่อนข้างยาวผิดทรง จมูกโด่ง ใส่แว่นกรอบสี่เหลี่ยมสีดำและไม่ใสรองเท้า สะกิดหญิงสาว
ฟาอีสส่ายหน้าเบา ๆ เธอพยามยามจ้องชายหนุ่ม แต่ทว่าเห็นเลือนรางเหลือเกิน
"เธอเป็นอะไรรึป่าว" ชายหนุ่มถามเสียงสูง ใบหน้าลนลาน หญิงสาวเซไปด้านหลังติดกับขอบสระน้ำ
"ระวัง ! ! !" ชายหนุ่มตะโกน
ฟาอีสเสียการทรงตัว เธอตะกายอากาศพยายามควานหาที่ยึด ชายหนุ่มรีบวิ่งเข้าไปแล้วดึงร่างหญิงสาวเข้าหาตัว
ครืด ด ด ด....แ ค ว ก ก ก ก ก ก ก
"โอ๊ย ย ย" ชายหนุ่มร้องลั่นเพราะหญิงสาวที่เขาเข้าไปช่วยได้ฝากรอยเล็บไว้ที่ต้นคอของชายหนุ่มพร้อมกับกระชากเสื้อของเขาขาดวิ่น ก่อนที่เธอจะ.....
ตูม ม ม ม ม ม
น้ำในสระแตกกระจาย ทำให้เกิดคลื่นเป็นระลอก ๆ ฟาอีสตกลงไปในสระว่ายน้ำ ไม่ใช่เพราะเธอหมดสติตกลงไปเองหรอกนะ แต่เพราะชายหนุ่มคนที่ช่วยเธอไว้ตกใจที่มีคนมาทำร้าย(โดยไม่ได้ตั้งใจ)เลยผลักหญิงสาวไปด้านหลัง โดยลืมสนิทว่าด้านหลังของหญิงสาว คือ สระว่ายน้ำ
"เฮ้ย...เธอ...ขึ้นมาสิ" โกตะโกนลงไปในสระ แต่หญิงสาวยังคงนิ่ง
"เฮ้ย...ขึ้นมาซี้...ผมยังไม่อยากเป็นฆาตกรนะ" ชายหนุ่มตะโกนลงไปอีกครั้ง และหญิงสาวที่อยู่ในสระยังคงนิ่งเหมือนเดิม
ตูม ม ม ม ม ม
โกกระโดดลงไปในสระว่ายน้ำ เพื่อช่วยฟาอีสขึ้นมา เขาวางเธอลงบนขอบสระแล้วตบหน้าเธอเบา ๆ
" ตื่นสิ ตื่น ๆ ๆ ๆ" โกเขย่าร่างของหญิงสาวที่นอนนิ่งไร้ความรู้สึกอยู่ เขาจ้องหน้าอันซีดเซียวของฟาอีสแล้วค่อย ๆ โน้มตัวลงไป ริมฝีปากของเขาและเธอประกบเข้าหากันเป็นเวลานาน หญิงสาวค่อย ๆ ลืมตาขึ้น เธอจ้องหน้าชายหนุ่มใบหน้าแดงระเรื่อ
" ฮา ฮา ฮ้า" เสียงหัวเราะของใครบางคนดังขึ้น โกและฟาอีสมองไปตามเสียง
"เฮ้ย" เขาและเธอร้องขึ้นพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
ฟาอีสดันตัวเองลุกขึ้นแล้วผลักชายหนุ่มคนที่ช่วยเธอ(ให้ตกน้ำ)ออกไป...ก็แน่ล่ะ...คนที่ยืนขำพวกเขาอยู่ดันเป็นคนที่เธอปิ๊งอยู่นี่นา...แล้วเค้าจะคิดยังไงเนี่ย...ถึงจะเป็นแค่การผาดปอดก็เถอะนะ...ยังไง ๆ ก็เหมือนจูบอยู่ดี...แล้วจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเนี่ย
"เธอรู้จักอาจารย์แช่มช้อยป่าว" โกถามหญิงสาวอีกครั้ง
"รู้ ตอนนี้อยู่ห้อง
"เออ...ผมไปแล้วนะ...เออ...ขอโทษนะ" โกหันมาบอกหญิงสาวก่อนจะวิ่งพรวดออกไป
ฟาอีสนั่งก้มหน้าอยู่ที่เดิม เธอกำลังสับสนกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น
แสบเดินเข้ามาหาฟาอีสและยื่นมือให้เธอ หญิงสาวเงยหน้ามองชายหนุ่มพร้อมกับเลิกคิ้ว
"ลุกขึ้นมาสิ" -_- ฟาอีสยื่นมือมาแตะที่มือของแสบแล้วลุกขึ้น
"ขอบใจ" เธอบอกเสียงเรียบ
" ไม่เป็นไร...ผมไปแล้วนะ" แสบหันหลังให้หญิงสาว
"เออ เดี๋ยว" ฟาอีสร้องขึ้น
แสบหับกลับมาพร้อมกับเลิกคิ้ว
"ชื่ออะไรหรอ จะว่าอะไรมั้ย ถ้าเราจะบอกว่าอยากเป็นเพื่อนด้วย เราชื่อ
ฟาอีสนะ" ^_^"
"อ๋อ....อ่ะ" แสบเขียนขยุกขยิกแล้วยื่นกระดาษแผ่นเล็ก ๆ ให้หญิงสาวก่อนจะวิ่งออกไป ฟาอีสรับมาอ่านพร้อมกับยิ้มหน้าบาน
"ยินดีที่ได้รู้จัก เราชื่อโก ถ้าว่างโทรมาคุยได้นะ...กรีด...ให้เบอร์มาด้วย...โอ๊ย ย จ๊ะโอ๋ในที่สุดฝันฉันก็เป็นจริงซะที"
ฟาอีสเก็บอุปกรณ์แล้วรีบออกไปหาเพื่อนหญิงของเธอที่รอกลับบ้านพร้อมกัน หลังจากที่เจอจ๊ะโอ๋แล้วระหว่างเดินทางกลับบ้าน ฟาอีสตั้งหน้าตั้งตาเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธตั้งแต่ต้นจนจบให้เพื่อนของเธอฟัง
" โอ้โห...เหลือเชื่อ...หนุ่มแว่นของฉันน่ารักจริง ๆ…จะเปลี่ยนใจยังทันนะ ว่าแต่ชื่ออะไรหรอ" O_O จ๊ะโอ๋ทำตาโต
"ลืมถามอ่ะ มัวแต่ตื่นเต้น...ขอบใจยังลืมเลย โอเค้ พรุ่งนี้เจอกันนะ" ฟาอีสลงจากรถเมล์แล้วเดินเข้าคอนโดของเธอ
ทางด้านของสองหนุ่มเป็นอันว่าได้เดินเท้าเปล่ากลับบ้านเป็นที่เรียบร้อย
"อ้าว...โกทำไมเท้าเปล่ากลับมาล่ะลูก แล้วเสื้อผ้าเป็นอะไรเนี่ย" ป้าชม หญิงวัยกลางคนค่อนไปทางชราที่เปรียบเสมือนแม่คนที่สองของโกถามด้วยสีหน้าร้อนรน
"อ๋อ รองเท้าหายคับ พอดีถอบไว้หน้าห้องแลป ส่วนเสื้อเล่นบาสแล้วเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย"
"แล้วถุงเท้าล่ะคะ" ป้าชมถามเสียงเค้น
"อ๋อ...แหม แม่ชมก็...ไม่ใส่รองเท้าแต่ใส่ถุงเท้าเดินก็สะเหร่อสิ สู้เดินเท้าเปล่าเลยดีกว่าเท่ห์ดี" โกพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน
"ที่จริงโทรให้ที่บ้านไปรับก็ได้ ถ้าคุณม่รู้เข้าเดี๋ยวก็โดน มีอย่างที่ไหน ลูกชายสุดที่รักของนักธุรกิจคนดังเดินเท้าเปล่ากลับบ้าน"
"แย่อยู่เหมือนกันนะครับ เป็นลูกคนดังทำอะไรก็ต้องคิดถึงหน้าพ่อ แม่ แล้วพ่อ แม่ล่ะ เคยคิดถึงลูกบ้างหรือเปล่า" ชายหนุ่มตัดพ้อ
"อย่าพูดอย่างนั้นสิคะ ที่พวกท่านทำงานจนไม่มีเวลาก็เพื่อคุณหนูนะ" ป้าชมบ่นต่อเรื่อย ๆ จนลืมดูคู่กรณีของตัวเองที่ตอนนี้เผ่นขึ้นห้องไปแล้ว
" โก โก โก โก " ฟาอีสอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วมานอนท่องชื่อชายหนุ่มซ้ำไปซ้ำมา
ตอนนี้ในสมองของเธอมีแต่คำว่า โกๆ ๆ ๆ และใบหน้าหมดจดของชายหนุ่มใส่แว่นกรอบสี่เหลี่ยมสีดำที่รับกับจมูกที่โด่งเป็นสัน
"โอ๊ย ย บ้าอะไรเนี่ย ต้องคิดถึงหน้านายโกสิ ถึงจะถูก" ฟาอีสบ่นกับตัวเองเพื่อไล่ใบหน้าของหนุ่มแว่นออกไปแล้วจินตนาการถึงชายหนุ่มรูปร่างผอมสูง ผมลองทรงสั้น จมูกเรียวเล็ก ตาตี่ ๆ และรอยยิ้มที่ดูเจ้าเล่ห์
"โอ๊ย น่ารักเป็นบ้า ว่าแต่นายแว่นชื่ออะไรน้า" หญิงสาวพลิกตัวกลับไปกลับมา แล้วลุกขึ้นจากเตียงเพื่อออกไปข้างนอก
~ ก๊อก ๆ ๆ ๆ เปิดประตูหน่อยค๊า ก๊อก ๆ ๆ ๆ ~
โกสะดุ้งตื่นแล้วลุกขึ้นจากเตียง
"คนกำลังหลับฝันดีกวนใจจัง" ชายหนุ่มเดินปที่โตะคอมเพื่อหยิบโทรศัพท์มือถือ
"เหว่ย...โทรมาทำไมวะแสด"
(แสบโว้ย....กวนเชียวนะไอ้แว่นฮา ฮ่า)
"ขำอะไร"
(ป้าว ว ว)
"ทำไมต้องป่าวเสียงสูง" โกเริ่มสงสัยในน้ำเสียงของอีกฝ่าย
(ป่าว ว่าแต่มีผู้หญิงโทรมาหาแกบ้างป่ะ)
"ถามทำไม ก็มีปกติแหละ คนมันมีเสน่ห์อะนะ" โกยิ้มอย่างภูมิใจ
(ถุ้ย...เอาแบบไม่ปกติดิ...คนใหม่ ๆอะ)
"อะไรของแก"
(เออ ๆ ไม่มีก็ไม่มี...งั้นแค่นี้นะ บาย)
"เฮ้ย เดี๋ยว"
.........................ตู๊ด ด ด ด ......................
"โถ่ เป็นตุ๊ดก็ไม่บอก รีบวางไปไหนวะ...ปลุกให้ตื่นแล้วก็ทิ้งกรู" โกทิ้งตัวลงบนที่นอนอีกครั้งพลางคิดถึงใบหน้าเรียวยาวของหญิงสาวรูปร่างผอมเพรียว ผิวสีแทน ตาโต จมูกโด่ง ผมสีน้ำตาลเข้มตัวเปียกโชก ที่เขาเองก็ไม่รู้จักว่าชื่ออะไร
"ไอ้บ้า คิดถึงคนอื่นทำไมวะต้องคิดถึงน้องมิวเข้าไว้ น้องมิว ๆ ๆ ๆท่องไว้สิ ท่องไว้"
ในห้องอันสวยหรู ที่แสนจะรกรุงรังของฟาอีส หลังจากที่เธอไปซื้อบัตรเติมเงินกลับมาเพื่อที่จะโทรหานายโก แต่แล้วก็ไม่กล้า ได้แต่นอนกระสับกระส่ายอยู่บนเตียง ฟาอีสจ้องไปที่มือถือ แล้วหยิบมันขึ้นมากดหารายชื่อ....Honey…ซึ่งก็ คือ หนุ่มโกในร่างของนายแสบนั่นเอง
..............ตรื๊ด ด ด ด........ตึ๊ด....
"ไม่เอาดีกว่าดึกแล้ว...ไว้พรุ่งนี้ละกัน...เง้อ....นอนดีกว่า"
ความคิดเห็น