คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : แค่คิดเค้าว่าเทห์ดี...น่ารักดีนะโว้ย
...........ถ้าคิดว่าจะไม่เม้นให้เราละก็…อย่าอ่านนะ...เพราะเราลงอาคมไว้แล้วว่า...ถ้าใครอ่านแล้วไม่เม้น คน ๆ นั้นจะขึ้นคาน5555...ยังไงก็หนุกไม่หนุกก็บอกด้วย.......................
.-*-..-*-..-*-..-*-..-*-...-*-..-*-..-*-..-*-..-*-..-*-..-*-..-*-..-*-..-*-..-*-..-*-..-*-..-*-..-*-..-.
" ฟาอีส...มองอะไร...อย่าบอกนะว่า..."
" ป่าว...แค่คิดว่าเค้าเท่ห์ดี "
" นั่นน่ะหรอเท่ห์...คนนั้นยังเทห์กว่าอีก"
" ห๊า...O_o…จ๊ะโอ๋..ตาแว่นนั่นอ่ะนะ...อ๋อ ลืมไปว่าแกชอบของแปลก..."
"เออดิ...น่ารักออก"
"ไม่อ่ะ...อยากรู้จักว่ะ...ทำไงดี...ทำไงดี"
"เข้าไปคุยเลย"
"ป้ายหน้าก็จะถึงโรงเรียนแล้วอ่ะ"
"...ป้ายต่อไปมีลงเตรียมตัวด้วยนะครับ..." เสียงของกระเป๋ารถเมล์ดังขึ้น พร้อมกับผู้โดยสารที่กรูกันเข้ามาที่ประตูเพื่อเตรียมลง และหนึ่งในนั้นมีเด็กหนุ่มหน้าตี๋ ที่หญิงสาวนามว่าฟาอีสหมายปองอยู่ พร้อมผองเพื่อนรวมอยู่ด้วย ซึ่งถือเป็นการปิดกั้นโอกาสทำความรู้จักของเธอ
กว่าที่ฟาอีสจะลงจากรถเมล์ได้ ชายหนุ่มของเธอพร้อมผองเพื่อนก็เดินข้ามถนนเข้าโรงเรียนไปเรียบร้อย แต่ก็ยังถือว่าโชคดีอยู่บ้างที่โรงเรียนของเขาและเธออยู่ติดกันขึ้นรถเมล์ป้ายเดียวกัน ...อาจ....จะมีโอกาสเจอกันอีกก็เป็นได้
" แสบ....แกเห็นผู้หญิงคนนั้นป่าว...บนรถเมล์เมื่อเช้าอ่ะ"
"ใช่ที่จมูกโด่ง ๆ ตาโต ๆ ผิวคล้ำ ๆ หน้าแขก ๆ เรียนโรงเรียนหญิงล้วนที่ติดกับโรงเรียนเราป่ะ"
"ใช่ ๆ น่ารักดีนะ ข้าเห็นมองแกด้วยแหละ"
" รู้แล้ว แต่ข้ายกให้แกไม่ชอบอ่ะ"
"ขนาดไม่ชอบ แต่จำรายละเอียดได้เยอะเชียวนะไอ้หน้าหม้อ..."
"ชอบหละสิ เอาป่าวข้าขอเบอร์ให้...เอาป่าว...เอาป่าว"
"เหอะ...ไม่เอา...ไม่ชอบผู้หญิงเข้ม...และที่สำคัญ...มีคนที่ชอบแล้วโว้ยย"
" ทำเป็นเรื่องมากนะ...ไอ้แว่น..."
"ถึงจะแว่นแต่ก็สาวตรึมนะเฟ้ย"
" สรัลญ์ ดานัย คุยอะไรกัน ครูมองพวกเธอนานแล้วนะ คุยจุกจิกเป็นผู้หญิงไปได้" เสียงแหบห้าวของอาจารย์สิทธิชัย(หรือ อาจารย์สิท-ธิ) ดังขึ้นกลบเสียงของนักเรียนในห้อง แสบและโกสะดุ้งพร้อมกับหันหน้าออกจากกันโดยอัตโนมัติ
พูดถึงอาจารย์สิทธิชัย เชื่อว่าไม่มีใครในโรงเรียนชายล้วนแห่งนี้ไม่รู้จัก เพราะอาจารย์เป็นอาจารย์ฝ่ายปกครองและขึ้นชื่อลือชาในความโหด...เหี้ยม...ในการลงโทษนักเรียนตัวแสบทั้งหลาย และยิ่งบวกกับความเงียบ...ขรึม....ยิ่งทำให้อาจารย์ดูน่าเกรงขามมากยิ่งขึ้น
.........แปะ.............
จิ้งจกเจ้ากรรมตัวน้อย ๆ ตกลงมาจากเพดาน เคราะซ้ำ กรรมซ้อนเจือกตกลงมาโดนแขนนายโก แถมยังไม่ยอมอยู่นิ่ง จิ้งจกชะตาขาดวิ่งเข้าไปในแขนเสื้อของชายหนุ่ม
" ย้าก ก ก ก" โกร้องลั่นพร้อมกับกระโดดเหย่ง ๆ เพราะจั๊กกะจี้นั่นเอง(จิ้งจกคงไม่กัดหรอกนะ) ชายหนุ่มปัดจิ้งจกไปที่แสบ
" เย้ย ย ย ย " แสบสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะปัดมันออกไป...แต่ก็กรรมจริง ๆ ...จิ้งจกตัวน้อย ๆ เหาะไปที่หน้าห้องโดยมีอาจารย์สิทธิชัยยืนมองอยู่
" ว๊าย ย ย ย ย ย....." น่าจะเป็นเสียงของผู้หญิงนะ....แต่นี่โรงเรียนชายล้วน....ที่น่าห้อง...อาจารย์สิทธิชัยดิ้นพลัก ๆ พร้อมกับกรีดร้องลั่นห้อง
เสียงกรี๊ดสงบลงเมื่อเจ้าจิ้กจกเจ้ากรรมวิ่งไปเกาะที่ผนัง ที่ ๆ มันสมควรจะอยู่ตั้งแต่แรก
" สรัลญ์ ดานัย เลิกเรียนแล้วมาพบครูที่ห้อง" อาจารย์สิทธิชัยเดินสะบัดก้นออกไปจากห้องทันที(สงสัยโกรธจัดจนลืมตัว)
"ซวยเลยตู" แสบหันไปมองเพื่อนอีกคนที่กำลังปาดเหงื่อบนใบหน้าและเป็นตัวต้นเหตุ
"ฮ่า....ฮ้า......ฮ่า....กร๊าก ก ก ก ...ขำว่ะ อาจารย์สิทธิ...แต๋วแตก...ไม่อยากจะเชื่อ" แมคและผองเพื่อนในห้อง 6/3 พร้อมใจกันหัวเราะด้วยความสามัคคีและพร้อมเพรียง คงเหลือแต่สองหนุ่มที่ไม่อาจคาดคะเนชะตากรรมของตัวเองที่จะต้องเผชิญหลังเลิกเรียน
อีกด้าน ในห้องน้ำของโรงเรียนหญิงล้วน ดูเหมือนว่าสงครามเล็ก ๆ กำลังจะเกิดขึ้น
"ฟาอีส เลิกทำตัวน่ารัก คิกขุ เที่ยวตีสนิทกับคนโน้น คนนี้ ซะทีเถอะ" ขนุน เพื่อนร่วมห้องของฟาอีสเอ่ยขึ้น( สงสัยจะชอบกินเกาเหลากัน)
" เราไม่เคยเสแสร้งทำตัวน่ารักนะ แต่ถ้าเธอเห็นอย่างนั้นก็แสดงว่าเราน่ารักอยู่แล้ว" ฟาอีสพูดเสียงดังฟังชัด พร้อมกับยักคิ้วให้เพื่อนร่วมห้องของเธอ
"เก๋าจังนะแม่เด็กใหม่"หญิงสาวน่าตาน่ารักคนหนึ่งเดินเข้ามาทางด้านหลังของขนุน หญิงสาวหันไปมองตามเสียงและยิ้มทักทายกัน
" หวัดดีค่ะพี่บัว" ขนุนทักทายเพื่อนรุ่นพี่ของเธอ
" รับน้องใหม่ ไม่บอกพี่เลยนะ" ...พี่บัว...เอ่ยขึ้น
"ว่าไงจ๊ะ...เด็กใหม่...อย่าซ่าส์นักสิ รู้จักเกรงใจคนที่เค้าอยู่มาก่อนบ้าง" หญิงสาวชื่อบัวพูดพร้อมกับก้มมองดูมือที่มีเล็บเรียวยาว เพ้นสีสันสวยงาม
" พูดเหมือนอยู่ในคุกเลย...เหอะ...ไม่น่าล่ะ พ่อถึงพาแม่ไปอยู่เนปาล เพราะไม่ชอบนิสัยอันทพาลของคนที่นี่นี่เอง...เอ๊ะ...ไม่ใช่สิ...ต้องพวกขี้อิจฉาถึงจะถูก" ฟาอีสเดินกระแทกไหล่ของบัวออกไป
บัวเอื้อมมือมาแตะไหล่ของฟาอีสเพื่อรั้งหญิงสาวไว้ พร้อมกับเงื้อฝ่ามืออีกข้างขึ้น ในจังหวะที่ฟาอีสหันกลับไป
..............เ พี๊ ย ย ย ย ..........
ฟาอีสเซถลาไปติดกับประตูห้องน้ำด้านข้าง มือกุมที่หน้าของตัวเอง บัวขยับเข้ามาใกล้ฟาอีสอีกหนึ่งก้าวและเอื้อมมือไปแตะที่คอของหญิงสาว พร้อมกับกดเล็บอันเรียวแหลมของเธอลงไป
"ถ้าไม่อยากเจ็บหนักก็จำไว้นะ...อย่ามาซ่าส์ที่นี่" บัวถอนคมเล็บของเธอออกขากคอของฟาอีสที่มีเลือดซึมนิดหน่อยและผลักหญิงสาวเบา ๆ
สายตาของฟาอีสกวาดไปเจออะไรบางอย่างที่พอจะช่วยให้เธอหายแค้นได้ บัวเดินออกไปพร้อมกับขนุนที่ก่อนน่านี้ยืนตัวแข็งอยู่แต่ตอนนี้กับมาทำหน้าเจ๋อปากเก่งเหมือนเดิม ทั้งสองหยุดคุยกันที่น่าห้องน้ำ
ฟาอีสเดินไปหยิบถังน้ำพร้อมกับไม้ถูพื้นที่แช่อยู่ที่มุม แล้วเดินออกมาด้านหน้าห้องน้ำ เธอโยนไม้ถูพื้นใส่บัวกับขนุนที่ยังไม่ทันตั้งตัว ทั้งสองกรี๊ดลั่น ทำให้คนที่อยู่ในสวนพฤษศาสตร์และบริเวณห้องน้ำหันมามองกันเต็ม
" ไงล่ะคะ...รุ่นพี่...อย่าซ่าส์นักนะ" ฟาอีสสาดน้ำที่เหลือในถังใส่คนทั้งสองและแถมด้วยถังอีกหนึ่งใบ
บัวสบัดตัวและหยิบไม้ถูพื้นขึ้นมา แต่ก็คงช้าไปเพราะคนที่ทำให้พวกเธออับอายขายหน้าได้เผ่นไปหลายเมตรแล้ว...แต่...
" ฟารีดา..กลับมาเดี๋ยวนี้" เสียงของอาจารย์สาว(โสด)วิชาพละศึกษาและอาจารย์ที่ปรึกษาห้อง5/8ของฟารีดานั่นเอง ฟาอีสชะงักทันทีที่ได้ยินเสียงและเดินคอตกกลับมา
" ฟารีดา บัวสวรรค์ นันสิตา มานี่...ครูไม่รู้นะว่าเรื่องมันเป็นมายังไง แต่พวกเธอไม่น่าทำตัวเป็นนักเลงเลย ฟารีดามาอยู่ยังไม่ทันไรก็ก่อเรื่องแล้วหรอ บัวสวรรค์เธอเป็นรุ่นพี่น่าจะทำตัวดี ๆ เป็นตัวอย่างให้รุ่นน้อง" อาจารย์แช่มช้อยกวาดตามองไปรอบ ๆ
"อาจารย์ คือ หนูเห็นฟารีดากับนันสิตาทะเลาะกันอยู่ หนูเลยเข้าไปห้าม และก็ดึงนันสิตาออกมาน่าห้องน้ำกลัวจะมีเรื่อง แต่ฟารีดาเค้าไม่ยอมเลิก" บัวหันไปมองขนุนด้วยสายตาเศร้าสร้อย
"หนูผิดเองค่ะ ไม่น่าไปพูดอะไรให้เค้าไม่พอใจเลย" ขนุนเสริมต่อและหันไปมองบัว
"ขอโทษนะคะที่ทำให้พี่บัวเดือดร้อน" ขนุนทำหน้าเศร้า
" เอาล่ะฟารีดา มีอะไรจะแก้ตัวหรือป่าว" อาจารย์แช่มช้อยสรุปเรื่อง ฟาอีสไม่พูดอะไรเพียงแต่ส่ายหน้าเบา ๆ
"ตอนเย็นมาพบครูที่สระว่ายน้ำ" อาจารย์แช่มช้อยเดินจากไป ทิ้งให้สามสาวยืนประจันหน้ากัน ขนุนเงื้อฝ่ามือขึ้น
" เอาสิ เราไม่มีอะไรจะเสียแล้วหนิ" ฟาอีสพูดพร้อมกับชูกำปั้นน้อย ๆ ขึ้นไปบนอากาศ
"อย่าทำอะไรให้เปลืองแรงรอดูตอนเย็นเถอะขนุน...ไปได้แล้ว" บัวลากแขนขนุนออกไป
.-*-..-*-..-*-..-*-..-*-...-*-..-*-..-*-..-*-..-*-..-*-..-*-..-*-..-*-..-*-..-*-..-*-..-*-..-*-..-*-..-.
-/- ขอบพระคุณอย่างสูงที่อ่าน....อะ อะ อะ...อย่าลืมเม้นนะ...เด๋วจะขึ้นคาน555
ความคิดเห็น