คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1(ตบเพี๊ยะ ตบเพี๊ยะ!)
บทที่1(ตบเพี๊ยะ ตบเพี๊ยะ!)
คำเตือน:ตอนนี้หมู หมา กาไก่เยอะมาก!เตรียมเอากรงมาใส่ได้เลยค่ะ ฮู่ๆ
ปิ๊ง ตะลิ้ง ติ้งต่อง~!
ใครแม่งมากดออดตอนนี้วะ!จะมาชวนกูให้ไปงานศพพ่อมึงอ๋อ!ลุกขึ้นนั่งก่อนจะค่อยๆกระดึ๊บๆไปดูที่หน้าต่าง…
“อ่อ เชี่ยอิด - -”ผมพึมพำก่อนจะเปิดหน้าต่างแล้วตะโกนออกไป
“มาชวนกูไปงานศพพ่อมึงอ๋อ?”ผมตะโกนออกไปเสียงดังพอควรก่อนจะชยี้หัวตัวเอง
“พ่อมึงดิ!เฮ้ย เปิดประตูให้กูหน่อยดิ้!”แล้วมันก็ตะโกนขึ้นมา
“ไม่!”ผมตอบไปก่อนที่เชี่ยอิดจะค่อยๆถอดรองเท้าแล้วเขวี้ยงขึ้นมาแต่มันไม่แม่นแฮะ มันเลยลอยละลิ่วเป็นรองเท้าติดปีกไปนอนแอ้งแม้งอยู่บนหลังคาจากนั้นเสียงอื่นที่ไม่ใช่เสียงรองเท้าก็ดังตามมา…
“บัดซบ!ส้นตีนใครว่ะ ปาขึ้นมาได้มึงจะให้กูแดกรองเท้ารึไง?!ควายเอาของมึงคืนไปเลยถ้ามีรอบสองนะ กูจะเอามันทำยำส้นตีนให้มึงกิน อ้อ ชื่ออิดใช่ป้ะมึงอ่ะ?ใช่สินะต่อไปนี้กูจะเรียกมึงว่าไอ้เชี่ยอิด จิตสกปรก!!”และแล้วรองเท้าก็ลอยกลับมาหาอิดแถมยังโดนหัวมันเต็มๆอิดมองขึ้นไปบนหลังคา…ห้านาทีก่อนที่มันจะ
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!ตั้วเหี้ยไรว่ะไปนอนบนหลังคา ว๊ากกกกกกกกกกกก!หม่ามี้ช่วยอิดด้วย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!”สติแตก - - แล้วไอ้เสียงบ้านั่นคือเสียงอะไร?ผมค่อยๆเดินไปที่ระเบียงและชะโงกหน้าออกไปดูและก่อนที่ผมจะชะโงกหน้ากลับ(มองไม่ถึงคอสั้น)ก็มีหัวคนห้อยลงมา
“สวัสดี ^ ^”มันทักผม ผมมองมันก่อนจะเอามือตบหน้าตัวเอง
เพี๊ยะ!
“โอยยย!เจ็บสัส”ผมอุทานออกมาก่อนจะมองหน้ามัน…
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!”ผมร้องเสียงหลงก่อนจะจับหน้าไอ้บ้าที่ห้อยหัวลงมา(หน้ามันเย็นมาก!> <)แล้วกระตุกก่อนที่มันจะร้องออกมาด้วยความตกใจ
“เหวอ!อย่าดึงๆว๊ากกก!”มันร้องออกมาก่อนที่จะหล่นลงไปแต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่ออยู่ๆไอ้บ้าที่ผมดึงลงมาก็มีปีกสีดำกางออกมาผมมองมันที่กำลังบินขึ้นมาแล้วมองผมด้วยสายตาตำหนิ
“ผมเกือบหล่นลงไปแล้วนะ -*- ระวังหน่อยสิ!เฮ้ อย่าเอาแต่เงียบสิผมพูดอ่ะ ได้ยินไหมเนี่ย?”
ตอนนี้ผมชาไปทั้งตัวแล้ว ไอ้ฮัดช่านี่มันบินได้ยังไงนอกจากมันจะเป็นสัตว์ในโลกวรรณคดี?(แฟนตาซี!)ไม่สิๆเรื่องนี้มันเหลือเชื่อต้องตบอีกที
เพี๊ยะ!
“โอ๊ย!เจ็บ!”ผมอุทานออกมาไม่ได้ฝัน! O..O ขณะที่ผมกำลังอึ้งมันก็ยื่นหน้าเข้ามาและมันทำให้ผมตกใจก่อนจะตบหน้ามันไปเต็มๆมือ
“โอยยยยยยย!เจ็บนี่คุณตบผมหาอะไรเนี่ย?!เจ็บนะหน้าหล่อๆต้องเป็นรอยนิ้วมือทั้งห้านิ้ว T^T ไม่สวยเอาซะเลย!ถ้าทำเป็นรูปดาวผมจะไม่ว่าเลยนะ!-^-”มันบ่นก่อนจะลูบหน้าตัวเอง…เดี๋ยวนะไอ้นี่มันคนเมื่อคืนที่เข้าบ้านผมนี่หว่า?!ไอ้จั๊ดง่าวหน้าวอก!มีเคลียกันยาวแล้วล่ะ ไอ้น้อง!
“นายเป็นใคร?แล้วเมื่อคืนเข้ามาในบ้านผมทำไม?แล้วนี่นายเป็นตัวอะไร?แคสเปอร์ ชาวเดอร์หรือปีศาจ!”ผมถามรัวก่อนจะมองหน้ามันที่พยายามกลั้นขำ อยากจะตะโกนออกไปจริงๆว่าขำหาพ่อมึงดิ แต่เก็บไว้ก่อนรวบรวมพลังด่าทีเดียว!
“ผมจะแนะนำตัวก่อนละ…”ขณะที่มันยังพูดไม่จบก็มีเสียงน่ารักๆดังขึ้นมา”โอย ซันนายไปไหนเนี่ย”และแล้วหัวของคนที่เอ่ยคำพูดเมื่อกี้ก็ห้อยลงมาก่อนจะลงมายืนที่ระเบียงเดียวกันกับผม…ใครอนุญาตฮะ!= = ผู้ชายคนนั้นมองผมก่อนจะหันไปมองที่ไอ้วอก
“เอาปีกออกมาทำซากอะไร?กฎก่อนมาที่นี่นายจำไม่ได้เหรอ?”โอ้ ปากจัดไม่เบา
“ปิ้ปปี้ก็ด้วยอ่ะแหละแปลงร่างเป็นคนทำไม อยากตายเร็วนักรึไง -3-”
“อย่าเถียง!เก็บปีกนายด้วยดีนะที่ตอนนี้ยังเช้ายังไม่มีคนเห็นถ้ามีคนเห็นนะ!นายตายคาตีนปิ้ปปี้ผู้นี้แน่ๆ”ห้ะ?ชื่อปิ้ปปี้ ก๊ากๆ กองทหารรึไงปิ้ปปี้ ปิ๊ด~!ฮ่าๆๆ
“ชิ!ก็ได้”หมอนั่นพูดก่อนจะเก็บปีก แล้วลงมายืนข้างๆผม
“เอาล่ะ!แนะนำตัวอีกครั้งละกัน ผมซันนี่เป็นแวมไพร์ ส่วนนี่คือปิ้ปปี้อสูรรับใช้”ปิ้ปปี้มองผมก่อนจะโค้งให้ผมผมก็เก้ๆกังๆเลยก้มกลับและไม่นานซันนี่ก็เดินเข้าไปในห้องนอนผมก่อนจะล้มไปนอนบนเตียงก่อนจะซุกตัวลงไปในผ้าห่ม…
TALK J
มาต่อให้แล้วนะค่ะ พระเอกเ&นายเอกราฤทธิ์เริ่มออกค่ะ นี่เขียนไป 5 แผ่น!โอ้แม่เจ้าตะลึงตัวเองเพราะไม่เคยขยันขนาดนี้ แหะๆ =w=ฮ่าๆยังไงก็เป็นกำลังใจและเม้นด้วยนะค่ะหลังอ่านจบ ไม่งั้นจะให้อิด จิตสกปรกไปหา!ฮ่าๆ!
ปอโดนลิงจับปล้ำ.มีคำผิดหรือตรงไหนอ่านแล้วมันติดขัดก็บอกได้นะค่ะ แต่อย่าแรงมาก
ปอปล้ำลิง.คนที่แอดFav.ขอกรุณาอย่าถอนนะค่ะ สงสารไรท์เตอร์นิดนึง! > <
ความคิดเห็น