ใครว่ามาเฟียโหด

ลำดับตอนที่ #4 : นี่หรือมาเฟียหลงและมาเฟียเจ่ย

      มาเฟียหลงได้จ้างมือปืนระดับแนวหน้าของประเทศ มาฆ่ามาเฟียเจ่ย ในขณะเดียวกันมาเฟียเจ่ยก็มีลูกพอดีจึงไม่ทันได้ระวังตัวเองเท่าไรเอาแต่ดูแลลูก จึงถูกมือปืนยิงได้รับบาดเจ็บสาหัส เมื่อเพื่อนสนิทของมาเฟียเจ่ยทั้งสามรู้ข่าวจึงหาวิธีแก้แค้นให้เพื่อน ทั้งสามจึงคิดใช้หลักว่าหนามหยอกให้เอาหนามบ่ง โดยการจ้างมือปืนคนเดิมที่มารอบยิงเพื่อน ให้ไปรอบยิงมาเฟียหลง มาเฟียหลงมัวแต่หัวเราะเหยาะมาเฟียเจ่ย จึงโดนคนที่จ้างไปรอบยิงศัตรู กลับมารอบยิง(ดังเขาว่าให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัวและสัจจะไม่มีในหมู่โจร)มาเฟียหลงเจ็บใจมาก จึงคิดหาวิธีแก้แค้น แต่ไม่รู้จะแก้แค้นด้วยวิธีใดจึงพักไว้ก่อน ขณะที่มาเฟียเจ่ยนอนอยู่ที่โรงพยาบาล ก็นึกคิดถึงพ่อแม่อย่างแรง(อย่างเขาว่าไว้จริงๆเวลาคนเราลำบากมักนึกถึกพ่อแม่  แต่เวลาสบายดีอยู่ดีมักไม่ค่อยคิดถึงก๊าน)มาเฟียเจ่ยจึงส่งคนไปรับพ่อแม่มาอยู่ด้วย พ่อแม่ของมาเฟียเจ่ยรู้สึกเสียใจมาก ที่เห็นลูกบาดเจ็บและไม่รู้สึกโกรธสักนิดที่ลูกไม่ไปหาเลยแถมยังอยากเห็นหน้าลูกสะใภ้มาก เมื่อมาเฟียเจ่ยฟื้นจากการบาดเจ็บ จึงคิดจะทำธุรกิจสักชิ้นจึงปรึกษากับภรรยาว่าจะทำอย่างไร ภรรยาจึงเสนอให้ทำธุรกิจค้าขายรถยนต์ ฝ่ายมาเฟียเจ่ยไม่ขัดข้องแล้วธุรกิจค้าขายรถยนต์ของมาเฟียเจ่ยก็เป็นธุรกิจที่ค้าขายดีและจัดอยู่ระดับต้นๆของประเทศ  ทุกอย่างของมาเฟียเจ่ยค่อยๆพัฒนา จากเป็นมาเฟียระดับต้นๆของประเทศก็กลายเป็นระดับต้นๆของภูมิภาคทวีป เขามีธุรกิจเยอะแยะมากมาย จนวันนึงพ่อแม่ของเขาได้บอกกับเขาให้เลิกเป็นมาเฟียได้ไหม และกล่าวว่า"พ่อแม่ทุกคนไม่เคยมีใครอย่างเห็นลูกเป็นคนไม่ดีหรอก พ่อแม่ทุกคนอยากเห็นลูกเป็นคนดีทั้งนั้น"มาเฟียเจ่ยจึงกล่าวตอบว่า"ที่ผมมาเป็นมาเฟีย ณ ปัจจุบันนี้ผมไม่ได้มีจิตใจที่จะทำสิ่งไม่ดีสักนิดเดียวเลย สักกะติ๊ดก็ไม่เคย จิ๊ดเดียวก็ไม่เคยเลยนะครับพ่อแม่ผมเพียงแต่จะหวังที่จะปฏิรูปวงการมาเฟียนี้ใหม่เท่านั้นเอง"เมื่อพ่อแม่ได้ฟังคำพูดของลูกของตนเช่นนี้จึงไม่ว่าสักคำเพราะเห็นว่าเขาเป็นผู้ใหญ่แล้วมีความคิดเป็นของตัวเองแล้ว และแล้วมาเฟียหลงก็ฟื้นคืนชีพมาอีกครั้ง(อย่าลืมอ่านต่อนะครับ)     (ความในใจ มาเฟียเจ่ย "ผมล่ะ ซึ่งกับบทของฉากนี้จริงๆ อย่าให้ผมพูดต่อเลยผมจะร้องไห้แล้ว อย่าครับ อย่า!อุแว้ อุแว้"   ความในใจของพ่อแม่มาเฟียเจ่ย"พวกเราชอบฉากนี้มากเลย มันเป็นฉากที่ต้องใช้อารมณ์สูงทีเดียว(สองทีได้ไหม)(สามทีนะ)"ความในใจมาเฟียหลง"คนเขียนอยู่ไหนฟะ แม้ง!ตูไม่ใช้ผีดิบนะโว้ย ประจำเล้ย"ความในใจผู้เขียน"ผมไม่รู้จะพูดอะไรงั้นผมขอไม่พูดครับ"