คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 rewrite
Title : Angel Doll
Fandom : KHR
Genre : Romance , Comedy
Rating : PG
Pairing : 1827
ภายในห้องอาหารระดับห้าดาวขอโรงแรมดัง ณ ประเทศอิตาลี ร่างสูงสองร่างเรือนผมและนัยน์ตาสีต่างกันกำลังนั่งรับประทานอาหารญี่ปุ่นขัดกับบรรยากาศภายในห้องอาหารสไตล์ยุโรปกันอย่างเงียบๆ “วันเกิดฮิบาริคุงทั้งที ให้ฉันพาออกไปเที่ยวดีกว่าน้า~”
เบียคุรัน นักธุรกิจหนุ่มคนดังแห่งอิตาลีเอ๋ยพลางเท้าคางมองใบหน้าคมแสนเย็นชาของเพื่อนรักด้วยแววสนุกสนาน “อุดอู้อยู่แต่ในโรงแรมแบบนี้น่าเบื่อแย่เลย~”
“หึ...ฉันเกลียดการสุมหัว” ฮิบาริ เคียวยะกล่าวเสียงเรียบเย็นอย่างไม่สบอารมณ์ วันเกิดเขาทั้งทีกลับต้องมานั่งทานอาหารญี่ปุ่นรสชาติเพี้ยนๆแบบนี้ก็น่าหงุดหงิดพอแล้วแท้ๆ
“แบบนี้เมื่อไหร่ฮิบาริคุงจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนล่ะเนี่ย~” ดวงตาสีอเมทิสต์เสมองอีกฝ่ายอย่างเจ้าเล่ห์
“เรื่องไร้สาระ...” คีบซูชิชิ้นสุดท้ายเข้าปากอย่างไม่สนใจ “ฉันกลับห้องล่ะ...” ว่าพลางลุกขึ้นยืนและออกเดินตรงไปจากห้องอาหารหรูไม่สนใจอีกฝ่ายที่ยังคงนั่งนิ่งและยิ้มอยู่ที่เดิม
“นี้...รอรับของขวัญจากฉันก่อนซิ~” เบียคุรันเอ๋ยทักท้วงก่อนร่างสูงของเพื่อสนิทในชุดสูทสีเข้มจะเดินพ้นออกไปจากห้องอาหาร “รอบนี้แพงเอาเรื่องเลยนะ เล่นเอาฉันกระเป๋าเบาเลยล่ะ~” แถมยังน่ารักเสียด้วยซิ...
คิ้วสีเข้มของเจ้าของวันเกิดพลันเลิกสูงขึ้น นักธุรกิจใหญ่แห่งอิตาลีอย่างมันน่ะเหรอจะกะเป๋าเบา เหอะ... “ไม่ว่าแกจะซื้อของเล่นพิสดารอะไรมาให้ฉัน ฉันขอปฏิเสธไม่รับ...” กล่าวอย่างเย็นชาก่อนออกเดินตรงกลับห้องนอนของตนเองไป...
“แต่ว่าฉันวางเอาไว้ที่ห้องแล้วนี้นา~” ตักของหวานเข้าปากพลางพูดกับตัวเองอย่างอารมณ์ดี แต่เจ้าของวันเกิดเดินตัวปลิวกลับห้องไปแล้วแบบนั้น ก็ถือว่าเมื่อกี้เป็นเพียงเสียงลมเพลมพัด ผ่านมาแล้วก็ผ่านไปก็แล้วกัน(?)
ร่างสูงเจ้าของนัยน์ตาและเรือนผมสีรัตติกาลก้าวเข้าสู่ห้องพักของตนเอง แม้เป็นยามค่ำคืนที่ไร้แสงไฟแต่เขากลับรู้สึกได้ถึงใครบางคนที่อยู่ภายในห้องนอกจากเขา!!
ไวเท่าความคิดอาวุธลับอย่างทอนฟาถูกชักออกมาจากภายในเสื้อสูทสีดำ ดวงตาคมกระหายเลือดไล่มองรอบๆห้องพักของตนราวกับราชสีห์หนุ่มผู้กำลังล่าเหยื่อ แล้วก็สายตาคมก็ต้องสะดุดกับร่างเล็กแปลกตาที่กำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงนอนของเขา
ร่างเล็กเรือนผมสีน้ำตาลไหม้ในชุดยูกาตะตัวสั้นสีชมพูสดใสขับให้ผิวขาวนั้นชวนมองมากยิ่งขึ้น เรียวขาขาวจากอาการนอนดิ้นและไหล่มนที่โผล่พ้นผ้าผืนสวยออกมานั้นช่างเย้ายวนตา
แต่ไม่ใช่กับคนอย่างเขา!
“แกเป็นใคร…” เอ๋ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบเย็น ทอนฟานั้นถูกจ่อเข้าที่ลำคอขาวของผู้บุรุกอย่างมาดร้าย ถ้าคำตอบไม่เข้าท่าก็อย่าหวังจะได้มีชีวิตรอด!!
เสียงหวานของคนที่ถูกก่อกวนการนิทราครางอย่างงัวเงีย ผ่านไปหลายนาทีเปลือกตาบางจึงยอมกระพริบถี่ๆ “งื้อ...” และเมื่อดวงตากลมโตสีน้ำตาลไหม้ที่ลืมตาตื่นอย่างเต็มที่มองเห็นใบหน้าคมซึ่งกำลังบูดบึ้ง ริมฝีปากบางก็พลันแย้มยิ้มหวานอย่างดีใจ “เจ้านาย...”
คาบัคโรเน่ บริษัทยักใหญ่ซึ่งเป็นสถานที่สำหรับสรรสร้างเหล่าตุ๊กตาแสนสวยงามมากมาย...ทั้งที่เป็นเพียงเครื่องบำบัดความต้องการ แต่เหล่ามนุษย์ที่แสนโลภมากกลับพยายามสร้างตุ๊กตาแสนสวยงามให้มีชีวิต...
ณ ภายในห้องโถงจัดงานขนาดใหญ่ของบริษัท ผู้คนระดับสูงมากมายต่างกำลังจับจ้องและให้ความสนใจไปยังร่างเล็กบอบบางที่อยู่ภายในตู้โชว์กระจกขนาดใหญ่บนเวที ดวงตากลมโตกลมโตสีน้ำตาลไหม้นั้นฉายแววฉงนใจต่อสายตาของคนเบื้องล่างมากมายที่ต่างจับจ้องมาทางเขา
ชื่อของผมคือ ซาวาดะ สึนะโยชิ...
สิ่งที่ผมกำลังทำนั้นคือเฝ้ารอคอยใครบางคน...
คนที่จะรับผมออกไปจากที่นี้ และเป็นเจ้าชีวิตของผมตลอดไป...
“ชื่อสึนะโยชิงั้นเหรอ น่ารักมากจริงๆด้วยนะเนี่ย” เสียงทุ้มแสนขี้เล่นเรียกให้ใบหน้าใสภายในตู้กระจกขนาดใหญ่ก้มลงมองชายหนุ่มเบื้องล่าง ร่างสูงโปร่งในชุดสูทสีขาวสะอาด ดวงตาคมสีอเมทิสต์และรอยสักใต้ดวงตาขับให้อีกฝ่ายนั้นยิ่งดูมีเสน่ห์ชวนหลงใหล
“เด็กคนนี้ราคาเท่าไหร่งั้นเหรอ?” ใบหน้าคมหันไปสอบถามพนักงานคนหนึ่งภายในงาน
“ท่านเบียคุรันสนใจงั้นหรือครับ” หัวหน้าพนักงานผู้เป็นคนควบคุมงานการประมูลครั้งนี้ยิ้มประจบประแจงพลางกล่าวตอบอย่างนอบน้อม “ทางเราจะเริ่มประมูลที่ราคา 130 ล้านครับ”
“เห~ แพงเอาเรื่องเลยนะเนี่ย” กล่าวด้วยน้ำเสียงสบายๆต่างจากคำพูดโดยสิ้นเชิง ดวงตาคมหันไปส่งสัญญาณบางอย่างให้กับผู้ติดตามด้านหลัง เพียงเท่านั้นเช็คเงินสดจำนวนมหาศาลเกินกว่าราคาที่ตั้งไว้หลายเท่าก็ถูกยื่นไปทางพนักงานผู้เป็นเจ้าหน้าที่ควบคุมการประมูล
“ถือว่าฉันขอเสียมารยาทซื้อเด็กคนนี้ไปเลยแล้วกันนะ”
พนักงานผู้ได้รับเช็คนั้นพลันตาโตเมื่อได้เห็นจำนวนตัวเลขหลายหลัก จากที่ควรจะกล่าวปฏิเสธกลับรีบโค้งให้อีกฝ่ายอย่างนอบน้อม “ผมจะยกเลิกการประมูลทันทีเลยครับ!!”
ใบหน้าหวานยิ้มอย่างดีใจเมื่อได้ก้าวออกจากตู้โชว์ขนาดใหญ่และเดินตามพนักงานของบริษัทคนหนึ่งไปยังห้องรับรองหรูหราอีกห้องแทน
เขาจะได้พบกับคนที่จะมาเป็นเจ้านายของเขาแล้วสินะ…
ทันทีที่ประตูบานสวยออกก็ปรากฏร่างสูงในชุดสูทสีขาวและรอยยิ้มเจ้าชู้อันเป็นเอกลักษณ์ “มานั่งนี้สิสึนะโยชิคุง” ตบลงที่ที่นั่งข้างๆอย่างเชื้อเชิญซึ่งร่างเล็กก็ทำตามอย่างว่าง่าย
“คือว่า...ผมขอทราบชื่อของเจ้านายได้มั้ยฮะ?” เสียงหวานเอ๋ยถามอย่างกล้ากลัว ไม่ทันไรก็โดนนิ้วยาวของคนสูงกว่าจิ้มเข้าที่แก้มอย่างรวดเร็วชวนให้ตกใจเสียจนต้องยกเมือบางของตัวเองขึ้นเพื่อกุมแก้มด้วยความงุนงง
ทำไมเจ้านายต้องแกล้งเขาด้วยล่ะ?!
“ขอโทษนะ ฉันแค่อยากรู้ว่าเธอมีระบบรับความรู้สึกแบบคนจริงรึป่าว~” เบียคุรันลูบเส้นไหมสีน้ำตาลเข้มราวกับเป็นการขอโทษ ตุ๊กตาน่ารักแบบนี้น่าเสียดายจริงๆที่มีแค่ตัวเดียว
“อีกอย่างฉันไม่ใช่เจ้านายของเธอหรอกนะ” ถึงชักจะรู้สึกอยากเปลี่ยนใจไม่ยกให้ใครแล้วก็ตาม...
“ท่านเบียคุรัน…” นักวิทยาศาสตร์ของสถาบันวิจัย 4-5 คนเดินเข้ามาพลางก้มตัวลงอย่างนอบน้อม “พวกผมมาเพื่อลงโปรแกรมให้กับหุ่นหมายเลข 27 ซาวาดะ สึนะโยชิครับ...”
เป็นที่รู้กันว่าดีว่าตุ๊กตาที่มีมูลค่าเกิน 50 ล้านขึ้นไปจะสามารถลงโปรแกรมความสามารถต่างๆให้แก่ตุ๊กตาได้ ไม่ว่าจะความสามารถด้านการทำอาหาร การทำความสะอาด หรือแม้แต่ความสามารถในการตอบสนองเพื่อความบันเทิงของเหล่าลูกค้าก็ตาม...
“อ่ะ~ เดียวก่อนนะ” นิ้วแกร่งของคนขี้เล่นชี้ไปยังหมวดความสามารถหนึ่งที่กำลังขึ้นอยู่บนจอคอมขนาดเล็ก “ความสามารถนี้ช่วยลบออกหน่อยนะ ฉันไม่เอา”
“ตะ แต่ว่า...” เหล่านักวิทยาศาสตร์ต่างมองหน้ากันอย่างเลิกลั่นปนงุนงง แม้แต่ร่างเล็กที่กำลังนั่งอยู่ใกล้ๆที่แม้จะมองไม่เห็นก็ยังฉายแววฉงนใจ
“ความสามารถแบบนั้นต้องให้คนเป็นเจ้านาย เป็นคนสอนเองสิถึงจะสนุก~”
ความคิดเห็น