บันทึกชีวิต...อาจารย์แวมไพร์

ลำดับตอนที่ #2 : ย้อนความ...

                   เรื่องมันเริ่มจาก..หมู่บ้านที่ห่างไกลจากตัวเมืองนับร้อยกิโล  หมู่บ้านที่เงียบสงบแต่วันนี้..กลับคึกคักอย่างน่าสงสัย...คงเป็นเพราะ..เสียงโห่ร้องดีใจที่มาจาก..ครหาสร์ท้านหมู่บ้านแน่ ๆ  คนงานในนั้นต่างดีใจ เพราะ..นายน้อยที่รอคอย..เกิดแล้ว   
"ลุกข้า..เป็นไงบ้าง  ปลอดภัยหรือเปล่า..นม" หน้าห้องที่ทำคลอดเสียงชายหนุ่มถามอย่างตื่นเต้นทันทีที่เห็ฯร่างแม่นมชราแต่มากด้วยประสบการณ์ออกมาจากห้อง...เธอยิ้มก่อนตอบกลับ
"ปลอดภัยค่ะ ท่านชาลล์ เป็นฝาแฝดค่ะ..แถมเป็นแฝดสามด้วยสิ.."นางยิ้มกว้างก่อนเปิดทางให้ชายหนุ่มเข้าไป....ชาลล์  โฟว์ เจ้าของคฤหารส์หนุ่มวัยเพียง 28 ปี ถ้าแต่ความสามารถของเขาเป็นที่ยอมรับในกลุ่มคนอย่างกว้างขวาง...หยิงสาวลุกขุนนางชั้นผู้ใหญ่หลายคนอยากจะจับจ้องตัวเขาถ้าแต่...เขาได้ยกหัวใจให้กับสตรีลูกสาวท่านลอร์ดที่หมู่บ้านชานเมืองแห่งนี้...แอลลิซ่า..
ประตูห้องเปิดกว้างด้วยแรงที่มหาศาลอย่างลืมตัว...เมดโค้งตัวให้หนึ่งทีก่อนเดินออกไป...เขาเดินตรงดิ่งมามาที่เตียงใหญ่...ภริยาสาวที่นอนอยู่บนเตียงกำลังโอบกอดเด็กน้อยสามคนไว้ในอ้อมแขน...เขามองนิ่ง ๆ เหมือนเธอจะรู้คำถามจึงตอบกลับไป
"ชายค่ะท่านพี่...เป็นลูกชายทั้งสามคนเลยค่ะ"เธอตอบกลับ แอลลิซ่า โฟว์...นายหญิงแห่งคฤหารส์ลูกสาวเจ้าของคฤหารส์คนก่อน... เธอเป็นคนเดียวที่ไม่เคยคิดอยากครอบครองเขา..จิตใจที่อารีต่อผู้อื่นของเธอชนะใจเขาได้ไม่ยาก...  สายตาที่เหนื่อยล้าแต่เต็มเปรี่ยมไปด้วยความรัก..จ้องมองเด้กน้อยทั้งสามในอ้อมแขน... แม่นมเดินเข้าใกล้แล้วถาม
"พวกท่านจะตั้งชื่อเด้กว่าอะไรค่ะ?"ไม่มีใครตอบนอกจากสายลมแห่งฤดูใบไม้ผลิที่พัดผ่านเข้ามา...
"ท่านซ้ายมือ...เนริว  คนกลาง...เนริส  คนขวามือ..เนโร" เสียงของนายท่านตอบกลับมาพร้อมเสียงระฆังของหมู่บ้านที่เคาะบอกเวลาสายของวัน...



ผ่านไป  15 ปี...

"พี่เนริว  พี่เนริส  พี่เนโร..." เสียงเจื้อนแจ่วดังมาจากคฤหารส์...ก่อนที่ร่างของเด็กสาววัย 10 ปีจะวิ่งนำพี่ชายฝาแฝดของตนมาหาพวกเขา 
"ว่าไง...เนราเซีย..ตอนที่พี่ไม่อยู่คงไม่ได้ทำงายวุ่นวายให้นมเฟียปวดหัวน่ะ.." เนริว..ลูกชายคนโตอุ้มน้องสาวขึ้นมาอย่างง่ายดาย...ก่อนตามมาโดยเจ้าน้องชายสุดแสบไม่แพ้กันที่วิ่งผ่านไปชนกับเนโร....ลุกชายคนที่สาม จนก้นกระแทกพื้น...
"เนโรส!! เจ็บไหมนั้น...วิ่งมาไม่ดูเหมือนเคยเลยน่ะเราเนี่ย.."เนโร..ถูกเรียกว่าคุณชายอารมณ์ร้อน..แน่ล่ะอารมณ์ร้อนได้ทุกเรื่องจนเป็นที่เอือมระอาของคนในหมู่บ้าน..แต่เรื่องน้ำใจ...ไม่ต้องห่วง...เขามีมากพอที่จะแบ่งปันให้ทุกคนเสมอ...ต่อจากเนโร...เนริสลูกชายคนที่สองเดินลงมาจากรถม้า...คนนี้...เจ้าชู้เป็นที่สุด..จีบดะตั้งแต่หญิงสาวยันม้าตัวเมีย.....แต่เรื่องน้ำใจ..อย่าให้พูดเลย..เฉพาะสตรีเพศเท่านั้น..ชายอย่าหวังว่าจะได้พึ่งเลย...ส่วนเจ้าพี่คนโต..คงจะเรียกได้ว่า..ธรรมดาที่สุดในหมู่สามแฝดแล้วมั้ง.... ส่วนเจ้าน้องแฝดชายหญิง....เรียกได้ว่า..แสบที่สุดเลยที่เดียวเชียว.... 
"ไม่ค่ะ...เนราเป็นเด็กดีตลอดเลย"
"เนโรสก็ด้วยน่ะครับ..เนโรสไม่ดื้อไม่ซนเลย"ทั้งสองแย่งกันตอบพี่ชาย...ดวงตากลมโตแบบเด็ก ๆ จ้องมองพวกพี่ ๆ ตาแป๋ว...
"ฮ่า ๆ ๆ ๆ เอ้า...นี้ ของฝาก"เนโรหัวเราะกับกิริยาของน้อง ๆ แล้วยืนถุงสีเทาให้คนละถุง เด็กน้อยรับมาก่อนวิ่งนำพวกเขาเข้าไปในคฤหารส์...
"ว่าไงลุกรัก...ยินดีต้อนรับกลับบ้านน่ะ"
"ท่านพ่อท่านแม่!!" ทั้งสามวิ่งไปสวมกอดพ่อแม่ของตนที่นั้งรออยู่ที่ชุดรับแขก...เป็นเวลานานกว่าที่ทั้งสามจะปล่อยผู้ใหญ่ทั้งสองให้เป็นอิสระ...พวกเขาพุดคุยกันไปเรื่อย ๆ แน่นอน..เรื่องเรียนที่ส่งไปเรียนในเมืองเป็นหนึ่งในนั้น...เนริวกับเนโรเลือกเรียนวิชาการปรุงยาเหมือนกันแต่..เนริวเลือกเรียนวิชามารยาทเพิ่มมาอีกหนึ่ง....ส่วนเนริส...เลือกเรียนวิชาการการแพทย์และการดนตรี..อีกเรื่องที่อยู่ในประเด็น....
"ริส...ลูกจีบใครไว้หรือเปล่า"แอลลิซ่าถามในขณะที่ทานอาหารมื้อเย็นกัน...
"ไม่นี่ครับท่านแม่...ทำไมครับ?"
"มีผู้หยิงมาหาลูกถือที่นี้...เขาบอกพ่อว่าเป็นแฟนลูกนะ"
"พ่อครับ....เจ้านี้ตอนอยู่ที่นู่นมันจีบหมดเลยล่ะครับตั้งแต่แม่บ้านยันลูกสาวผอ."
"เฮ้ย ๆ โรให้มันน้อย ๆ หน่อย"
"จริงอย่างที่เจ้าโรมันว่า...ริส.งหัดให้เกียรติ์ผู้หญิงหน่อยเถอะ.."
"พี่ริว!! ไงว่าข้าล่ะพี่เองก้เหมือนกันไม่ใช่หรือ..จีบผู้หญิงไปทั่ว"
"พี่ไม่ได้จีบ...เขามาให้พี่ถอนพิษที่เจ้าโรมันทำไว้น่ะสิ..."
"เหอะ..ทำเป็นพูดไป...แล้ว เฟลิสซ่าล่ะ..พี่เนริว....อยู่ด้วยกันไม่เคยห่างเลยน่ะ..."
"เนริส!!"
"หืม?...ริว..ลูกมีแฟนแล้วหรือ"
"เอ่อ..คือว่า...แค่พูดคุยกันเฉย ๆ แค่นั้นครับ"
"พูดเฉย ๆ แล้วทำไมพี่ริวต้องหน้าแดงด้วยอ่ะค่ะ?"ทั้งหมดหันมองหน้าเนริว...แดงปานผลเชอร์รี่  ทุกคนยิ้มอย่างมีความสุข..เสียงหัวเราะดังลอยไปตามสายลม ผู้คนในหมู่บ้านยิ้มกริ่ม...ความสุขที่แสนหวาน...


ตกค่ำแล้ว...ผู้คนต่างหากันเข้านอน..ยกเว้น...ตระกลูโฟว์.......