บันทึกชีวิต...อาจารย์แวมไพร์

ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มแรก....

                นานแล้วสิน่ะ...ที่ข้าอยู่มาแบบนี้...เหลือแต่ร่างไร้วิญญาณ์ หากแต่ยังเคลื่อนไหวได้เหมือนตอนยังมีชีวิต...เมื่อเทียบกับคนอื่น...ข้าคงเป็นปีศาจ.. ไม่สิปกติข้าก้เป็นอยู่แล้วนี้...ปีศาจแวมไพร์ที่ใคร ๆ ก็หวาดกลัวแต่ว่า....
"พี่เนริว!!!! อยู่ไหน? ออกมาได้แล้วน่ะ พี่เนโรก่อเรื่องอีกแล้วค่ะ!!" เสียงใครดังขัด? อ่อ..ดิเรียนี่เอง...นางเป็นน้องสาวร่วมสาบานของข้าเอง...ลุกสาวเผ่าจันทราคนสุดท้ายที่เป็นลุกครึ่งเงือก... เธอเป็นอีกส่วนหนึ่งขอชีวิตข้า...วิญญาณ์ที่หายไปนานถึง 2,500 ปีของข้า ได้ยินไม่ผิดหรอก..ข้าน่ะอยู่มา 2,500 ปีแล้ว...คงอยู่ในสภาพชายหนุ่มอายุ 17 ด้วยสิ....
"อะไรน่ะ...เนโรก่อเรื่องอีกแล้วเหรอ?"
"ก็ใช่น่ะสิ...รีบไปเถอะ..เดียวอีกฝ่ายได้ตายกันพอดี.."ดิเรียวิ่งนำไปก่อนปล่อยให้ข้าหยิบของสำคัญก่อนที่วิ่งตามนางไป...


กลางลานหมู่บ้านจันทรา...
ผัวะ!!
ผลัก!!
"เฮ้ ๆ ๆ ๆ " เสียงดังลั้นลานเชียว....ดิเรียคงไปถึงแล้วมั้ง....
"หยุดเดี่ยวนี้!!! ไม่ได้ยินที่ข้าสั่งหรือไงห๊า!!!" อุ๊ย......ส..เสียงนี้..ดิเรีย!! ข้าไปถึงบริเวณนั้นพอดี...คนที่เห็นข้าวิ่งมาจึงแหวกทางให้ข้าผ่านเข้าไปเห็นกับ....
"เนโร!!!! นี้..นี้เจ้าหาเรื่องกับผู้หญิงหรอก?" สติแทบแตกเหมือนไปเห็นเจ้าเนโรมันอัดกับหญิงห้าวประจำหมู่บ้าน....โอ๊ย...นี่ถ้าท่านแม่รู้เข้าคงช็อคตายไปแล้วนับร้อยรอบเป็นแน่....
"เนริว...ก็เจ้านี่มันหาว่าข้าขโมยสร้อยคอมันไปน่ะสิ.."ทันทีที่เห็นข้า..เนโรก็รีบเด้งตัวขึ้นมายืนตรงหน้าข้า...สาวห้าวก็เหมือนกัน...
"โกหก...แล้วที่เจ้าถืออยู่ในมือมันคืออะไรห๊า!! ไม่ใช่สร้อยข้าแล้วมันเป็นสร้อยหมาตัวไหน"นางเถียงกลับทันควัน...แหม..ไม่เกรงใจกันบ้างเลยน่ะ
"นี้มันของข้าไม่ใช่ของเจ้า..พูดไม่รู้เรื่องหรือไง"
"มันเป็นของข้า..เจ้านี่พุดไม่รู้เรื่องหรือไงห๊า!!!"
"เจ้าต่างหากที่พุดไม่รู้เรื่อง"
"หน่อยนี่..เจ้า"

โครม!!
ซ่า!!

ทุกสิ่งหยุดนิ่งไม่มีการขยับ ข้าเห็นถังน้ำกลิ้งมาหยุดกลางคู่ทะเลาะกัน...คนที่สาดก็ไม่ใช่ใคร...คอร์ดิเรีย....

"หยุดเห่ากันได้แล้ว...ไหนบอกข้ามาสิว่าเกิดอะไรขึ้น.."เสียงเรียบ ๆ แบบนี้ไม่มีใครในเผ่าจันทราไม่รู้..น้ำเสียงของความโกรธที่รุนแรง  ทั้งสองยังเงียบ..จนทำให้ดิเรียเดินเข้าไปกระชากสร้อยในมือเนโรมาดู
"พี่เนโร....นี้มันสร้อยของพี่เนริวไม่ใช่หรือค่ะ?"สร้อยคอนั้นเป็นของข้าเหรอ?คนอื่น ๆ หันมองข้าเป็นตาเดียว เนโรเดินเข้าไปใกล้ ๆ 
"เอ่อ..ใช่จริง ๆ ด้วยริว..นี่ใช่สร้อยที่หายไปหรือเปล่า?"เนโรเรียกให้เข้าไปดูใกล้ ๆ ใช่จริง ๆ ด้วย..สร้อยที่หายไปเมื่อ 7 ปี
"อืม..ของจริงด้วยสิ..เจ้าไปเจอที่ไหนดาลิน?" สาวห้าวมองสร้อยสลับกับหน้าข้าไปมาก่อนตอบ
"ข้าเจอมันตอนที่ข้าไปตักน้ำที่ลำธารท้ายหมู่บ้านค่ะ" สองคนข้างข้านิ่ง..ข้าเอื้อมมือมาหยิบสร้อยจากมือดิเรียไปเช็ด...สร้อยที่คุ้นตา...กลับมาแล้ว...ชาวบ้านจันทรามองมาอย่างใครรู้...ข้ารีบเดินไปทางชายทะเล....โดนที่ไม่รู้ว่ามีใครตามมาด้วย...

"พี่เนริว"เสียงหนึ่งดีงขัดโสตประสาท...ข้าหันไปพบกับ
"ดิเรีย..เจ้าตามพี่มาทำไม?"
"ข้าอยากรู้เรื่องของพี่น่ะ...."นางยิ้มหวาน..
"เรื่องของพี่?"
"ใช่ค่ะ...ก็พี่อยู่กับข้ามา 7 ปีแล้วนี่...ข้าก็อยากรู้ขอพี่บ้าง.."ข้าเงียบไม่ตอบนาง..สายตาจับจ้องทะเลที่ไกลสุดลูกหูลูกตา...
"ก็ไ้ด้...อยากฟังจากตรงไหนก่อนล่ะ.."ดิเรียยิ้มกว้างทันทีที่ข้ารับคำ...ก่อนเอ๋ยคำตอบ

"ก่อนที่พี่จะตายค่ะ"