คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 9 คนดี
“ห้อนั้นแล้วัน แ่ถ้าันอยาเธอ้อมาหาันที่ห้อ ำไว้” พฤษ์พูพร้อมทั้เินไปห้อให่ระแทประูปิอย่าไม่พอใ เาอุส่าห์ให้เธอนอนห้อเียวับเา เียเียวับเาแล้วนี่อะไรอยามีห้อเป็นอัวเอไม่อยานอน้วยัน เวลานอนอัน็ออะีไม่ใ่เหรอ
“ทำไมูหุหิวะ” พฤษ์พูับัวเออย่าโมโห
พฤษ์ัารเรื่อที่เรียนอพริาและัารเรื่อึสำหรับเปิลินิเรียบร้อยในเวลาหลายเือน่อมา พริาทำานที่ลินิอเาในานะหลานสาวอุอาหมอหนุ่มหล่อ
ลินิอพฤษ์มีผลประอบาร่อน้าีเพราะลู้าเยอะ ว่าเาและพริาะไ้ลับบ้านบาวัน็เือบสามทุ่ม อย่าวันนี้็เ่นันนไ้เยอะมาเพราะว่าพรุ่นี้ลินิะปิสามวันเพราะุหมอเ้าอลินิ้อเินทาไปเที่ยวทะเลามที่ไ้สัาับนัศึษาปีหนึ่ไว้ว่าถ้าเรเทอมแรไ้มาว่าสามุห้าเาะพาเธอไปเที่ยวทะเล
พริาผู้อบเรียนอยู่แล้วยิ่ั้ใเรียนว่าเิม เพราะอยาไปเที่ยวทะเล เธอเยไปเที่ยวทะเลรั้สอรั้แ่็นานมาแล้ว เธอพยายามนไ้เรเลี่ยสามุเ็มารอบรอ
“หวาน”
“ะุอา” เมื่ออยู่ที่ลินิเธอะเรียเาแบบนี้เพราะนอบ้านเธอือหลานสาวอุอา ที่ไม่มีนามสุลเียวันเลย พริาเินเ้ามาในห้อรวหลัาปิลินิ้านหน้าเรียบร้อย
“เหนื่อยมา” เาวัมือให้เธอเินเ้ามาหาเาพร้อมทั้บมือลบนหน้าาอัวเอ พริาเินไปนั่บนัพิแผ่นหลับาับอแร่อเา
“เี๋ยว็ไ้หยุแล้ว่ะ” พริาเอ่ยอย่าเอาใ มืออเาลูบไล้้นาาวอเธอ ระโปรพลีทร่นึ้นมาามมืออเา ลมหายใอแพทย์หนุ่มเริ่มิัเมื่อเธออ้าาออให้เาไ้ลูบไล้ส่วนลาาย ็เป็นเสียอย่านี้เธอไม่เยห้ามเา ทั้สอเ้าันไ้ีนพฤษ์เอ็ลายเป็นนเอาแ่ใมาึ้น เรียร้อมาึ้นทุที
“ุอาา...หมอา” เสียราหวานอพริาัึ้นเมื่อเาลูบไล้เนินเนื้อเอิบอิ่มอเธอ
“อยาแล้ว รนี้เลยไ้ไหม” เาระิบถาม้าหูอนที่หน้าอเาำลัุล้าอเธอ มือเาอี้า็ล้วเ้า้าในเสื้อนัศึษาัวโร่อเธอ บีบเล้นหน้าอที่เ็มไม้เ็มมือและให่ึ้นามารนวเฟ้นอเา
“หมอา...อ๊ะ” เสียราอพริาัึ้นเมื่อเาสอใส่นิ้วมือยาวเ้าในัวเธอ สอาอ้าว้าวาบนที่พัแนอเ้าอี้ แพนี้ัวน้อยถูรูสาวออาปลายเท้า นิ้วมือเรียวอเารูเ้าออ่อทาที่่ำื้น
“หวานแน่นมา” เสียระิบวนสยิวอเายิ่สร้าแรอรัให้เธอมาึ้น นิ้วอเาแทบาเพราะแรอรัอเธอ พฤษ์ระแทเ้าออและแรึ้นนเธอ้อร้อราแล้วราอี น้ำรัไหลึมออมาาม่ามนิ้ว
“หมอา..หวานะไม่ไหวแล้ว” เสียหวานอพริาทำเอาเาอยาเ้าไปในัวเธอเหลือเิน ไม่ไหวแล้ววามเสียวเล่นานเธอไม่หยุ นเธอ้อร้อราออมารั้แล้วรั้เล่า
“อยาโนมาว่านิ้วไหม” เาเลีย้าหลัหูอเธอพร้อมถามออมา้วยำพูแสนสยิว
“อยาโนแล้วหมอ เสียวอยาโนแล้ว” พฤษ์ลุึ้นยืนอุ้มร่าบาอเธอวาไว้บนเียรวนไ้ ระโปรพลีทออยู่หน้าท้อ เนื้อสาวาวเนียนที่ปราอยู่รหน้าทำให้เาเอ็แทบทนไม่ไหว เมื่อเสียรูิปและปลเ็มััึ้นพริา็รู้ทันทีว่าสิ่ที่เธอรออยำลัะมา
“อ๊า” เสียร้อราประสานันอทัู้่ัึ้นเมื่อเาสอัวนเาเ้าหาเธอนสุทา พฤษ์ยืนอยู่ปลายเีย ารยืนโยนี่มันทำไ้ถนัเสียริ เสียร้อราอพริาบ่บอว่าเธอสุสมแ่ไหน
“หวานเสียวไหม” พริาอยาะ้อนเา ถามมาไ้ว่าเสียวไหม เสียราอเธอัพอับเสียรถเสียแร้านอแล้ว
“หมอา หวานเสียวนสั่นไปหมแล้ว่ะ” ถึอยาะ้อนเาแ่เมื่อเาถาม เธอ็อบเาเสียหวานอย่าเอาใ พร้อมทั้ยันายึ้นมาลุนั่มอส่วนที่สอประสานันอเาและเธอ
“ูบหวานหน่อย” เธอร้อออย่าเอาแ่ใ เี๋ยวนี้เ็น้อยอเารู้ัเรียร้อมาึ้นแล้วนะเนี่ย พฤษ์ูบเธออย่าที่เธอ้อารพร้อมทั้บลึ่วล่าเ้าหาเธออย่าเอาใ
เสียร้อราถูเาูลืนเอาไว้้วยริมฝีปาอเา นพริาสั่นสะท้านเพราะวามเสียว่านนไม่ไหว วามับแน่นอเาทำให้เธอมวนท้อน้อยไปหม ุเพราะวามให่และยาวอเา
“หมอา” เธอยัร้อราเพราะวามเสียว เาร้อนแรและอึอย่าที่เธอไม่เยิ บาวันเธอับเาทำันเือบทั้ืน เปลี่ยนันึ้นย่มนหมแร แ่มันสุเหลือเิน วามสุที่เามอบให้ยามอยู่บนเีย
“เสียวไหมนี” พฤษ์ถามโยที่สายาอเาับ้ออยู่รุเื่อมอสอร่าาย ฝ่ามือบีบเล้นสอเ้าามอย่าเอาแ่ใ สอมือเ้าไปปละอบราเียออ เารูมันออาหัวอเธอ ้อมเยเธอที่อบใส่เสื้อนัศึษาัวให่เพราะทำให้ไม่มีหมาแมวที่ไหนมามอสาวน้อยอเา
“หมอา..อ๊ะ” พริาร้ออีรั้เมื่อเาัปลายยอถันอเธอ ถึไม่แรมาแ่็แรพอให้เธอเ็บี๊ึ้นมา เธอื่นเ้น อบรับารระทำนี้้วยารอรัเาแน่นึ้นว่าเิมนเาเอ็ร้อราพึมพำ
ความคิดเห็น