คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : บทที่ 27
เสียโฟาระแทับผนัห้อเพราะวามรุนแรอเา เธอลับไม่ร้ออให้เาเบาแรลแ่ลับส่สายาหวาน่ำให้เา สายานี้บ่บอว่าเธอสุเหลือเิน ที่เาเ้ามา เามาในัวเธอนสุทา
“พี่พฤษ์า หวานเสียวเหลือเิน” เาแทบะแระายเมื่อเธอราเสียหวานบอเา แรอรัที่ส่มาหาเามามายนเาแทบา
“พี่ะแแล้วหวาน” เธออบเหลือเินอบที่เาเรียัวเอว่าพี่ เธอร้ออให้เาทำแรว่านี้้วยเสียระเส่า เา็ไม่ทำให้เธอผิหวัเพราะส่แรระแทมาึ้น ไม่นานเสียรา่ำอเา็ัึ้น นอ่อนทั่วร่าอเาและเธอูันเพราะวามเสียวสยิว าวาบไปทั้ร่าั้แ่ปลายเท้าถึหนัศีรษะเพราะวามสุสม
พฤษ์อุ้มเธอวาลบนเียนุ่ม พริาล่อลอยอยู่ในสายธารแห่ฝัน รีร้อออมาอีรั้เมื่อเาเริ่มบทรั่อานั้นทันที เาุเ่าอยู่้าเียับสะโพอเธอแน่น พลิายเธอให้ลานเ่าอยู่บนเีย เธอแนบายับที่นอนหนานุ่มสะโพาวลอยเ่นอย่ารออย
ถึะใาแ่ไหนเธอ็ไม่ยอมแพ้ พฤษ์ัินเธอา้านหลั ูลืนเธอนเิเสียั ที่ทำให้เธอื่นเ้นและหลั่ไหลน้ำหวานออมา สอา้านในอเธออาบไป้วยน้ำรัอเธอและเาที่ปะปนัน
เธอหันมามอภาพนั้นอย่าอยารู้ ยิ่เห็นภาพยิ่สร้าวาม้อาร อยาไ้เหลือเินอยาไ้รนั้นอเา
“หมอา เอาหวานเถอะหวานเสียว”
“เรียว่าไ หือนี”
“พี่พฤษ์า เอาหวานเถอะหวานเสียว อยาให้พี่เอาหวาน” ำอสุแสนะหวานหู พฤษ์ไม่รอ้ายืนึ้นเ็มวามสู ัวนอเาี้ั้อย่าเิวน พริาเลียริมฝีปาอย่าลืมัว
“อยามาไหม เ็ี” เาบีบเล้นสะโพเธออย่ายั่วยวน
“อยามา” เสียอเธอแหบพร่าเพราะวาม้อาร
“อยามา หวาน็ทำเลยรับ” เาับส่วนนั้น่อลับอไม้อเธอ ใ่ เาอยาให้เธอเป็นนทำ อยาให้เธอเป็นนระแทเอ
เธอทำอย่าที่เาอยาให้ทำอย่าว่า่ายเธอออแรเ้าหาเา้วยวามอยา เธอไม่รู้ว่าอนนี้ัวเอล่อลอยอยู่แห่ไหนรู้แ่เพียว่าสุสม เสียว่าน าวาบ พฤษ์อ่อนหวานแ่ร้อนแรว่าทุรั้ บทรัรั้นี้เธอรับรู้ถึวามรู้สึทาใมาว่าวามรู้สึทาายเหมือนที่เยเิึ้น
เธอรัเาเ้าแล้ว รัที่ไม่วระเิ รัที่มิอาห้ามใไ้ รัและหวแหนเา อยาไ้รอบรอเาทั้ร่าายและหัวใ น้ำาแห่วามสุสมในรสรัผสมปนเปับน้ำาแห่วามเสียใ เสียใที่เธอไม่มีทาเทียบเียเาไ้ไม่ว่าะทาใ็าม
ความคิดเห็น