คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Sweetly Chapter 6 :: Thank You Kiss
Sweetly Chapter 6
Thank You Kiss
โป๊กๆๆ
เคร้ง!
ตุ้บ!
โอ๊ยยย ใครทำเสียงอะไรเนี่ย ไม่รู้รึยังไงว่าคนเขาจะนอนนน! >O<!!
ฉันเลิกผ้าห่มออกและทำท่าจะก้าวลงจากเตียง ก่อนจะสังเกตเห็นว่าตัวเองยังอยู่ในชุดเดิมที่ใส่เมื่อวาน โหย...นี่ฉันซกมกขนาดไม่อาบน้ำก่อนนอนเลยเหรอ =O=; จะว่าไปแล้วนี่ฉันเข้ามาในนอนในห้องของตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่หว่า จำไม่เห็นได้เลยแฮะ…
ฉันพยายามไล่เรียงเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อวานจนกระทั่งถึงความทรงจำสุดท้ายที่ฉันจำได้ คือตอนที่ฉันกำลังทำแผลให้อเล็กซ์แล้วเขาก็... =O=!! ราวกับมีใครเอาไม้หน้าสามมาตีแสกหน้าฉันอย่างจังทันทีที่ฉันนึกได้ว่าเมื่อคืนฉันสลบไปเพราะอะไร
อีตานั่น...อีตานักเรียนแลกเปลี่ยน...อเล็กซ์...จูบฉัน!!! OoO!!
ถึงแม้จะไม่ดูดดื่มขนาดในหนังฝรั่งที่เห็นได้ทั่วๆไป แค่ปากแตะปากเบาๆแต่นั่นก็ทำให้ฉันสติแตกได้ในทันที กรี๊ดด =[]=!! น่ะ นี่ฉัน...ต้นรัก สาวน้อยน่ารักวัยสิบเจ็ดไร้เดียงสาราวกับทารกแรกเกิด(?) ต้องมาเสียเฟิร์สคิสให้อีตาฝรั่งคนนี้งั้นเรอะ!? กรี๊ดดด รับไม่ได้อย่างแรงค่า!
ก๊อกๆ
ฉันสะดุ้งเฮือกได้ยินเสียงเคาะประตู อะอีตาอเล็กซ์!? -O-;; ฉันกลืนน้ำลายลงคอดังเอื๊อก ก่อนจะขานตอบเขาไป
“อะ...อะไร!?”
“What?”
นี่เขาตั้งใจจะกวนฉันใช่มั้ยเนี่ย? -_-^ ก็ในเมื่อคำว่า What ก็แปลว่า อะไร ไง (นี่เป็นประโยคบอกเล่านะ ไม่ใช่ประโยคคำถาม =_=) ฉันเลยตะโกนกลับไป รู้สึกหงุดหงิดจนลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานไปสนิท
“What!? =O=”
“It’s time for school. Get out of your room and make our breakfast already!” (นี่มันได้เวลาไปโรงเรียนแล้วนะ ออกมาจากห้องแล้วมาทำอาหารเช้าได้แล้ว!)
ห๊ะ... เขาว่าอะไรนะ? ทำไมต้องพูดเร็วด้วยฟะ ฉันฟังไม่ทัน =O=!! จะพูดอะไรก็ช่างเหอะ ฉันไม่มีทางออกจากห้องไปเผชิญหน้ากับอีตาอเล็กซ์เด็ดขาด! ไม่! มี! ทาง! T^T
ฉันเอาหูไปแนบกับประตูเมื่อเสียงของอเล็กซ์เงียบไป ได้ยินเสียงโทรทัศน์ดังขึ้นแทนพร้อมๆกับเสียงยุบตัวของโซฟา ฉันรีบวิ่งไปหยิบชุดนักเรียนแล้วจัดการใส่มันทันที ไม่องไม่อาบมันแล้วน้ำเนี่ย วันเดียวไม่ตายหรอกน่า -..- (โคตรซกมกเลย) ฉันค่อยๆแง้มบานประตูเปิดแล้วโผล่หน้าออกมาดูลาดเลา ก็พบว่าอเล็กซ์กำลังดูเบ็นเท็นอยู่อย่างเคร่งเครียด ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ =_= นี่เขาคิดว่าตัวเองอายุเท่าไหร่ สิบขวบรึไง!?
ยังไงก็ตามแต่ ตอนนี้เป็นเวลาที่เหมาะสมที่สุดในการชิ่ง >O< ฉันย่องเท้าออกมาจากห้องนอนอย่างเบาที่สุด ถ้าขืนก้าวพลาดไปนิดเดียวแล้วพื้นไม้มันดังเอี๊ยดอ๊าดขึ้นมาล่ะก็ฉันโดนจับได้แน่ๆ TOT เอาล่ะ ตอนนี้ฉันเดินผ่านห้องครัวมาแล้ว กำลังเดินไปที่ตู้วางรองเท้าตรงทางเข้าบ้าน อีกนิดเดียวเท่านั้น!
เอี๊ยด…
โอ๊ะ =[]=;;
อเล็กซ์หันขวับมามองฉันที่กำลังใส่รองเท้าอย่างเร่งรีบทันที เขาลุกพรวดขึ้นมาพลางกระโดดอ้อมโซฟาโดยใช้มือข้างเดียวเป็นแกนพยุงตัวแล้ววิ่งมาหาฉัน (ถึงจะแอบเท่เบาๆแต่ฉันไม่มีเวลามาชื่นชมหรอกนะ =..=)
“Hey!”
ยังไม่ทันที่เขาจะพูดคำว่าเฮ้จบประโยค ฉันก็วิ่งปรู๊ดออกจากบ้านไปแล้ว =O=! โฮ่ๆ นายตามฉันไม่ทันหรอกย่ะ แบร่!
ฉันนั่งรถเมล์มาถึงโรงเรียนในยี่สิบนาทีต่อมา ก่อนจะเดินหน้าบูดเข้ามาในห้องเรียน มือกุมท้องไว้ด้วยความหิวโหย รู้งี้ฉันน่าจะไปคว้าขนมปังออกมาสักสองสามแผ่นก่อนวิ่งออกมาจากห้อง T_T อะไรมันจะซวยขนาดนี้ฟะ!? โดนฝรั่งโรคจิตลวนลามยังไม่พอ ดันไม่ได้กินข้าว ไม่ได้อาบน้ำอีก เพราะอเล็กซ์คนเดียว! ชิ!
“ฮัลโหลฮัลเหล ต้นร้ากกก >_<” เสียงยัยไอย์ลอยมาแต่ไกล ก่อนที่ยัยนั่นจะกระโดดดึ๋งๆเข้ามาในห้องแล้วนั่งลงบนโต๊ะเรียนของฉัน
“นั่งบนโต๊ะเรียนเดี๋ยวเพื่อนแกก็โง่กว่าที่เป็นอยู่หรอกยัยบ้า”
“แกไม่ได้โง่สักหน่อย แค่ไม่ฉลาดในบางวิชา ^^”
ขอบใจนะ ฉันรู้สึกดีขึ้นมาก =_=^
“แกเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมหน้าตาดูบูดๆบึ้งๆเหมือนอึ่งอ่างไม่ได้ขี้”
ดูมันเปรียบเทียบสิ -_-;; ทุเรศจริงๆ ยัยไอย์จ้องฉันด้วยสายตาคาดคั้น ทำให้ฉันรู้สึกร้อนวูบวาบแปลกๆก่อนจะรีบหลบสายตามันมองออกไปนอกหน้าต่างแทน
“ไม่ได้เป็นไรนี่...”
“ทำไมต้องขึ้นเสียงสูงด้วยฟะ เออ...ว่าแต่อเล็กซ์ไปไหนซะแล้วล่ะ ทำไมฉันไม่เห็นเขาเลย >O<” ไอย์พูดพลางมองซ้ายมองขวา แค่นั้นยังไม่พอยัยนั่นก้มลงมามองใต้โต๊ะเรียนด้วย -_- อเล็กซ์เป็นคนนะยะไม่ใช่ลิงแสมที่จะไปแอบอยู่ใต้โต๊ะน่ะ ถึงหน้าตาจะเหมือนก็เถอะ -..-
“ช่างหัวหมอนั่นเหอะ!”
“โอ๊ะ... นี่แกทะเลาะกับอเล็กซ์มาเองเหรอเนี่ย แหมๆๆ ก็ว่าทำไมแกดูตึงๆ >_<”
“ฉันไม่ได้ทะเลาะกับเขานะ! แค่...” พูดถึงไก่ไก่ก็มา ฉันมองเห็นอีตาอเล็กซ์กำลังวิ่งกระหืดกระหอบเข้าโรงเรียนมา ผมเผ้ากระเซิงไม่เป็นทรง ฮ่าๆๆ >O< ตลกชะมัดเลย! แล้วทันใดนั้นเองเขาก็เงยหน้าขึ้นมาแล้วสบตาเข้ากับฉันพอดี เล่นเอาฉันสะดุ้งโหยงรีบหันหน้าหนีทันที ถึงเขาจะมองทะลุหน้าตาขึ้นมาไม่เห็นฉันก็เถอะ =_=;;
“แค่?” ยัยไอย์ยังคงถามต่อ
“ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละย่ะ แกกลับไปนั่งที่ได้แล้วไป! -_-^”
“โด่วว ไรฟ้า แกโมโหอเล็กซ์แล้วมาลงอะไรกับฉันเล่า แหม...ทำโกรธอย่างกับอเล็กซ์มาจูบแกอย่างนั้นแหละ”
คำพูดของยัยเพื่อนรักทำเอาฉันสะดุ้งเฮือก ยัยไอย์สังเกตเห็นท่าทางมีพิรุธของฉันก็ตะโกนขึ้นมาเสียงดัง
“เฮ้ย! อย่าบอกนะว่าแกกับอเล็กซ์จูบกันจริงๆน่ะ!?”
O_o!? (สายตาของคนทั้งห้อง)
โอ๊ยยยย ฉันจะบ้าตายยยย!! TTOTT
ตอนช่วงพักกลางวัน ฉันกับยัยไอย์ก็เดินไปกินข้าวกันตามปกติ จริงๆก็ไม่ปกติหรอก เพราะฉันยังไม่ยอมพูดกับมันเลยตั้งแต่ตอนเช้า -_-; เฮอะ! ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลยว่าอีตานั่นจูบฉันจริงๆรึเปล่า ยัยไอย์ก็เอาแต่พูดล้อฉันไม่หยุดจนฉันถึงกับหมดอารมณ์คุยกับมันเลยทีเดียว
“โอ๋ๆๆ ต้นรัก อย่างอนดิแก เรื่องแค่นี้เองน้า T_T”
“เชอะ” ฉันพูดพลางสะบัดหน้าหนีไอย์ไปอีกทาง
“ฉันไม่ได้ตั้งใจตะโกนให้ทั้งห้องรู้จริงๆนะแก ฉันแค่ต๊กกะใจนิดหน่อยเองง่า มาๆกินข้าวกันดีกว่าเนอะ แหะๆ” ไอย์ถึงกับหัวเราะไม่ออกเมื่อเห็นสายตาของฉัน -_-+ ก่อนที่มันจะชี้ไปที่ฝูงชนที่รอซื้อข้าวอยู่ “เอ๊ะ นั่นอเล็กซ์กับอั๋นนี่?”
O_O!! เฮือกกก ฉันต้องรีบกินรีบหนีแล้ว เกิดอีตานั่นมาแล้วพูดเรื่องจะ...จะ...จูบต่อหน้าอั๋นจะทำยังไง TOT
“แกรีบกินเร็วๆจะได้รีบไป เดี๋ยวพวกนั้นมาเห็นเราเข้า...”
แต่ยัยไอย์กลับอ้าปากค้างแล้วชี้ไปด้านหลัง ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นจากชามก๋วยเตี๋ยวแล้วหันไปมอง เป็นไปตามคาด...อั๋นกับอเล็กซ์ยืนอยู่ตรงนั้นกำลังโบกมือให้ฉันพลางยิ้มน้อยๆให้
“พวกเราขอนั่งด้วยคนนะ ^^” อั๋นพูด ฉันจำเป็นต้องพยักหน้าให้เขาอย่างช่วยไม่ได้
“เอ่อ... ทำไมพวกนายมากินที่นี่ล่ะ ที่ตึกอีพีก็มีโรงอาหารไม่ใช่เหรอ? -O-;;” ไอย์ถาม
“อ้อ พอดีวันนี้มาส่งงานอาจารย์ที่ตึกนี้อ่ะก็เลยมากินข้าวที่นี่เลย” อั๋นตอบยิ้มๆเช่นเคย ฉันคีบก๋วยเตี๋ยวเข้าปากอีกสองคำก่อนจะพูดขึ้น
“ฉันอิ่มแล้ว -_-^”
“เฮ้ย แกอิ่มได้ไง? เส้นยังลอยอยู่เต็มชามเลยนะ”
“นั่นสิต้นรัก เธอยังกินไม่ถึงครึ่งเลยด้วยซ้ำ” อั๋นก็พูดอย่างงงๆ ในขณะที่ไอย์พยักหน้าเห็นด้วย แล้วอีตาอเล็กซ์ก็หัวเราะหึๆขึ้นมา
“Why so hurry? I haven’t even started my meal yet, Ton-Rak ” (หึๆ จะรีบไปไหน ฉันยังไม่ทันเริ่มกินเลยนะ...ต้นรัก)
ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ จนกระทั่งฉันวางตะเกียบลงบนชามก่อนจะพูดกับอเล็กซ์
“I just don’t want to sit near a perverted person like you, Alex” (ฉันแค่ไม่อยากนั่งกับคนวิตถารอย่างนาย อเล็กซ์)
ทุกคนถึงกับอ้าปากค้างกับสิ่งที่ฉันเพิ่งพูดไป ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฉันพูดภาษาอังกฤษได้คล่องปร๋อหรือว่าเพราะความหมายของประโยคที่เพิ่งออกจากปากฉันไปสดๆร้อนๆ >O< ฮ่า! อึ้งกันเป็นแถบ คิดไม่ผิดเลยที่ยอมสละเวลาคาบภาษาอังกฤษอันมีค่ามากกก...(สังเกตได้ว่าฉันประชด) มานั่งเปิดดิกหาคำด่าอีตาอเล็กซ์
อเล็กซ์ถลึงตาใส่ฉันทันทีที่พูดจบ เฮอะ! สมน้ำหน้าย่ะ อีตาโรคจิต -..-V
“What…did you just say?” (เมื่อกี้...เธอพูดว่าอะไรนะ)
อเล็กซ์พูดผ่านฟันที่ขบกันแน่น ฉันเห็นเส้นเลือดตรงขมับเขานูนออกมาด้วยอ่ะ น่ะ...น่ากลัวมาก =_=;; ฉันเชิดหน้าขึ้น พยายามข่มความรู้สึกเสียวสันหลังวาบในใจ ใครบอกฉันกลัวอีตานี่ ไม่มีทางหรอกย่ะ!
“ก็อย่างที่ได้ยินนั่นแหละ! ไอ้คนโรคจิต!”
“What!? -_-+”
“What!? -_-++”
ชิ้งงง
ชิ้งงง
ฉันกับอเล็กซ์จ้องหน้ากันอย่างเอาเป็นเอาตายก่อนที่เราจะหันหนีกันไปคนละฝั่ง เฮอะ! นายมีสิทธิ์อะไรมาทำท่าไม่พอใจฉันยะ นายมาล่วงละเมิดทางเพศฉันก่อนนะเฟ้ย! =O=;; เราเงียบไปสักพักก่อนที่อั๋นจะพูดขึ้นมา
“เอ้ออ ฉันเพิ่งนึกออกว่าเมื่อวานฉันได้รับบัตรเข้าสวนสนุกฟรีมาอ่ะ มีใครอยากไปมั้ย แหะๆ >_<;”
“สวนสนุกเหรอ!? อุ๊ยดีจังเลยๆ เราไปกันมั้ยต้นรัก น่าสนุกนะแก ของฟรีด้วย >_<;” ไอย์รีบหันมาหาฉันทันที ฉันว่าฉันคงไม่อยากไปหรอก ไม่มีอารมณ์ -_-!! แต่ฉันก็แทบกลับคำทันทีที่อั๋นพูดขึ้น
“ไปเถอะนะต้นรักๆ ฉันอยากให้เธอไปด้วย เราจะได้สนุกกันไง...”
กรี๊ดดด เขาอยากให้ฉันไปด้วยล่ะ *O*
“ไปสิๆๆ ใครบอกว่าฉันจะไม่ไปล่ะ ฮ่าๆๆ”
“เยี่ยมไปเลย! นายก็ไปด้วยใช่มั้ยอเล็กซ์?”
ฉันหันขวับไปมองหน้าอเล็กซ์ที่พยักหน้ารับ ก่อนจะมองมาทางฉันพลางยักคิ้วให้ กรี๊ดดด! =[]= ฉันรีบหันไปทางไอย์กับอั๋นเพื่อปฏิเสธทันที
“งั้นฉันไม่...”
“ห้ามพูดว่าแกไม่ไปนะ เมื่อกี้แกเพิ่งตอบตกลงกับอั๋นเองนะยะ!” ไอย์รีบพูดดักคอไว้ก่อน ในขณะที่ฉันทำหน้าเหมือนจะอ้วกอยู่รอมร่อ
“แต่ฉัน...”
“ไม่มีแต่ย่ะ! แกต้องไปนะ ถ้าแกไม่ไปแล้วฉันจะอยู่กับใครล่ะ อยู่กับอีตานี่” ไอย์เผยิดหน้าไปที่อั๋น “ฉันคงฆ่ามันตายก่อน เพราะฉะนั้น แกต้องไปเป็นเพื่อนฉันนะ”
“เธอเรียกฉันว่า ‘มัน’ เหรอยัยไอย์! ฉันแก่กว่าเธอตั้งสองเดือนนะ!”
อั๋นพูดพลางเอามือขยี้หัวยัยไอย์ที่กำลังทึ้งหัวอั๋นกลับอย่างไม่ยอมแพ้ สองคนนี้ดูสนิทกันจัง ดีนะที่ไอย์กับอั๋นเป็นแค่ญาติกัน ไม่งั้นฉันคงอกแตกตาย T^T ฉันมองสองคนนั้นทะเลาะกันอย่างขำๆ ก่อนจะเห็นว่าอเล็กซ์มองสองคนนั้นอยู่เหมือนกันด้วยสายตาแปลกๆ...หระ หรือว่า อเล็กซ์จะแอบชอบไอย์? O_O
ฉันหันขวับไปมองหน้าเพื่อนสนิทสลับกับมองอเล็กซ์ แว้กกก ใช่แน่ๆเลยอ่ะ ตายแล้วยัยไอย์...ฉันสงสารแกจังที่มีคนแบบนี้มาชอบ แกต้องไปทำบุญเยอะๆซะแล้วล่ะ T_T ระหว่างที่ฉันกำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่นั้นเอง ในหัวฉันก็ปิ๊งไอเดียเริ่ดๆขึ้นมา...หึๆๆ...
ฉันชิ่งกลับบ้านก่อนที่อเล็กซ์จะมาถึง ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกว่าเขาจะกลับบ้านไม่ถูก ถ้าอีตานั่นไปโรงเรียนได้ก็ต้องกลับได้เหมือนกันนั่นแหละน่า -_-; ฉันเหวี่ยงกระเป๋าไปไว้ในห้องก่อนจะกระโดดมานั่งบนโซฟา ฮ้า...บ้านที่ปราศจากตัวเชื้อโรคที่ชื่อว่าอเล็กซ์ ช่างเป็นสุขอะไรเยี่ยงนี้ >_<
กริ้งงง กริ้งงง
เสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้น ฉันขยับตัวอย่างขี้เกียจโดยการไถลไปบนโซฟาแล้วเอาโทรศัพท์มาแนบหู
“ฮัลโหล -O-“
[ต้นรัก นี่แม่เองนะลูก…]
แม่!! O_o ฉันรีบกระเด้งตัวนั่งทันที
“แม่!! แม่หายไปไหนเนี่ย ทำไมแม่ทำกับหนูแบบนี้ แม่ทิ้งหนูไว้กับอีตาอเล็กซ์ได้ยังไง เราจะฆ่ากันตายอยู่แล้วนะคะ!”
[แหม...แม่ก็บอกแล้วไงว่าไปสัมมนา หรือว่าลูกยังไม่เห็นคลิปวีดีโอของแม่?]
ฉันนึกย้อนกลับไปถึงวีดีโอที่แม่อัดไว้ในไอพอดของอเล็กซ์ เออใช่...ฉันลืมไปเลย -_-;
“เห็นแล้วค่ะ แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ! นี่แม่ทิ้งหนูไว้กับอีตานั่นสองต่อสองได้ยังไง หนูเป็นผู้หญิงนะ! -..-“ ถึงแม้ว่านิสัยฉันมันจะไม่เหมือนผู้หญิงเท่าไหร่ก็เถอะ แต่ฉันก็ยังมีอะไรๆแบบที่ผู้หญิงคนอื่นเขามีกันเหมือนกันนะ -O-!!
[สองต่อสองที่ไหนลูก บ็อบบี้ก็อยู่นะ]
ฉันหันขวับไปมองกรงนกแก้วที่ว่างเปล่ามาเกือบจะสองอาทิตย์ ก่อนจะหันไปถอนหายใจกับแม่ เฮ้อ...แม่ฉัน สงสัยจะทำงานเยอะเกินไปจนเริ่มเบลอแล้วล่ะ
“มันอยู่ที่ไหนล่ะแม่ บ็อบบี้บินหนีไปตั้งนานแล้วนะ =_=”
[เออใช่ แม่ลืมไป เอาน่าๆ แม่รู้ว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับลูกหรอก อเล็กซ์เขาเป็นเด็กดีจะตาย] ฉันถึงกับโก่งคออ้วกเมื่อแม่พูดถึงอเล็กซ์ ใช่เลยแม่ ดีจนตายยยยไปเลย -_-^ [แล้วนี่ลูกได้พาเขาไปเที่ยวตามที่แม่บอกรึยัง?]
“เรียบร้อยแล้วค่ะ” แล้วก็เกือบโดนกระเทยข่มขืนด้วย -..- ดีนะที่ฉันเป็นคนดีพอที่จะไม่บอกว่าอีตานั่นไปดื่มเหล้ามา ถึงแม้ว่าจะโดนมอมก็เถอะ (จริงๆก็คือดื่มเลยนั่นแหละ : ผู้แต่ง)
[ดีมาก เอาล่ะ แม่มีเวลาคุยไม่มาก เดี๋ยวต้องเข้าประชุมต่อจนถึงเย็นนู่น ดูแลอเล็กซ์ให้ดีๆนะลูก เข้าใจมั้ย?]
“ค่าๆๆ”
ฉันวางสาย ชิ! อะไรๆก็อเล็กซ์ไปหมดเลยนะแม่ ดูแลอเล็กซ์ให้ดีอย่างงั้นอย่างงี้ บลาๆๆ แหวะ...ไม่เห็นอีตานั่นจะมีดีตรงไหนเลย หน้าตาก็ไม่ได้ดี นิสัยก็ทุเรศ แถมยังโรคจิตอีกต่างหาก ฉันบ่นขมุบขมิบอยู่คนเดียวก่อนจะเอนตัวลงนอนบนโซฟาแต่แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อพบว่าตัวเองไม่ได้กำลังนอนบนโซฟาแต่กำลังนอนบนตักอเล็กซ์ต่างหาก =[]=!!
ฉันสบตาสีเขียวของอเล็กซ์ก่อนจะกระพริบตาสองทีแล้วกระโดดหนีไปนั่งที่พื้นทันที ฉันละล่ำละลักถามเขา
“นายมาตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ?”
“When you talked about me behind my back… and why do ya sit on the floor? -_-“ (ตั้งแต่เธอนินทาฉันเมื่อกี้นั่นแหละ แล้วไปนั่งบนพื้นทำไม?)
ฉันรีบลุกขึ้นแล้วนั่งบนโซฟาอีกตัวทันที โอยย...น่าขายหน้าชะมัดเลย T^T
“นอตติง!”
“Hmm…Your English is getting better. What did you just called me? Perverted?” (ภาษาเธอดีขึ้นเยอะเลยนี่ เมื่อกลางวันเธอเรียกฉันว่าอะไรนะ? วิตถารปะ?)
อเล็กซ์พูดพลางลุกขึ้นจากโซฟาตัวนั้นแล้วเดินมาหาฉัน =O= ไม่รู้ว่าเพราะเขาพูดช้าลงหรือว่าฉันเก่งขึ้น (เดาว่าเป็นอย่างแรก -_-;) ฉันฟังที่เขาพูดออกทั้งหมดและรู้เลยว่างานเข้าแล้ว TOT
“ย่ะเยส! ยูมันโรคจิต ภาษาอังกฤษมันเรียกว่าอะไรนะ...อ้อ เพอเวิด! นายมันเพอเวิดเวรี่มัช! ”
“And how can I be perverted?” (แล้วฉันวิตถารตรงไหนไม่ทราบ?)
“ก็ที่นายจูบฉันเมื่อวานไง! โอ๊ะ =X=” ฉันรีบปิดปากตัวเองทันที อุตส่าห์ว่าจะไม่พูดถึงแล้วเชียว อเล็กซ์ขมวดคิ้วแล้วมองมาทางฉันที่กำลังตบปากตัวเองอยู่ เขาเงียบไปสักพักก่อนจะตอบฉันด้วยเสียงนิ่งๆตามเคย
“จู๊บ? What is จูบ?”
ฉันเอามือตบหน้าผากดังป้าบ กรรม! นี่เขาไม่รู้เหรอว่าจูบคืออะไร อยากจะขำจริงๆ -_-; ฉันเลยต้องมาอธิบายให้เขาฟัง พูดไปก็เขินไป
“จูบน่ะจูบ คิสอ่ะ เม้าท์ทูเม้าท์ เกทปะ?”
“Oh…gotcha. That’s not a kiss. Our lips were just touched!” (อ้อ เกทละ... นั่นน่ะไม่ได้เรียกว่าจูบหรอก กะอีแค่ปากชนปากแค่เนี้ยเอง)
โอ๊ย อีตาบ้า! แค่ปากชนปากบ้านฉันก็เรียกว่าจูบแล้วย่ะ T^T
“Think of it as a thank you kiss then. We did it a lot at home. -_-“ (คิดซะว่ามันเป็นจูบขอบคุณละกัน ที่บ้านฉันก็ทำออกจะบ่อยไป ไม่เห็นแปลกเลย)
“Thank you kiss?” ฉันทวนคำพูดของเขา
จูบขอบคุณเนี่ยนะ =_=// มันมีอะไรแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ยยยยย!?
“So this is why you avoid me all day!? A kiss? Ah…I see.” (อ้อ เพราะเรื่องนี้เองสินะ เธอถึงหลบหน้าฉันทั้งวัน จูบเนี่ยนะ? เข้าใจละๆ) เขาทำท่าคิดแล้วก็บ่นอะไรไม่รู้ที่ฉันฟังไม่ออก ได้แต่นั่งนิ่ง อึ้งกับความเพ้อเจ้อของตัวเอง ที่แท้มันก็แค่คำขอบคุณเองเรอะ โธ่เอ๊ย! ฉันก็อุตส่าห์ด่าเขาไปตั้งเยอะแยะ=..=
“ไม่รู้ล่ะ! ยังไงนายก็ล่วง....” เอ่อ ล่วงละเมิดทางเพศนี่มันพูดเป็นภาษาอังกฤษยังไงนะ -_-; “เอาเป็นว่านายทำให้ฉันเสียขวัญมาก นายต้องรับผิดชอบ!”
“How? -_-;”
โฮะๆๆ เข้าทางแล้ว
“นายต้องช่วยฉันเรื่องอั๋น!” ฉันโพล่งไปเป็นภาษาอังกฤษ
“What? -_-;;”
ฉันรู้ว่ามันฟังดูงี่เง่า แต่ว่าอีตาอเล็กซ์เป็นคนที่ฉันเดียวรู้จักที่สนิทกับอั๋นที่สุด -_- ไม่สิ ยังมีไอย์อีกคน แต่ถ้าไปขอให้ไอย์ช่วย ยัยนั่นคงล้อฉันตั้งแต่ปัจจุบันยันลงโลงแน่ๆ ดีไม่ดีมันคงตามมาล้อฉันถึงบนสวรรค์แน่ๆ -_-^
“Why do I have to help you?” (ทำไมฉันต้องช่วยด้วย?)
“ฉันกะแล้วว่านายต้องพูดแบบนี้... หึๆ ถ้านายไม่ช่วย...ฉันจะบอกไอย์ว่ายูไลค์เฮอ! >O<”
อเล็กซ์เบิกตาโพลง พลางจ้องฉันอย่างกับเห็นผี แหมๆ ทำเป็นเขินๆ ตกใจล่ะสิที่ฉันรู้
“What…on earth are you saying? =_=” (เธอ...พูดอะไรของเธอวะ?)
“ไม่รู้ล่ะ! ถ้านายไม่ช่วย ฉันจะไปบอกยัยไอย์! บอกตอนนี้เลย ณ บัดนาว!” ฉันว่าแล้วคว้าเอาโทรศัพท์เตรียมกดเบอร์ไอย์ทันที แต่อเล็กซ์มาแย่งเอามือถือฉันไปได้ก่อน
“ถ้านายไม่อยากให้ฉันบอกเธอ นายก็ต้องช่วยฉัน โอเค้? ^O^”
อเล็กซ์จ้องหน้าฉันนิ่ง พลางเลิกคิ้วขึ้นถาม
“You…like him? Aun?” แหม...ถ้าไม่ชอบแล้วจะขอให้นายช่วยมั้ยเล่า บื้อจริง =O=!! ฉันมองเค้าเหมือนเห็นไก่ออกลูกเป็นกบก่อนจะตอบเขาไปอย่างมั่นใจ
“ใช่! ฉันชอบเขา” ชอบม๊ากมากเลยด้วย ฮิๆๆ
“...”
“...”
“Alright, I’ll do it” (ก็ได้ ฉันจะช่วยเธอ)
ฮิๆๆ สำเร็จ!!
___________________________________________TOBE CONTINUE_________________________>>>
ความคิดเห็น