คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Sweetly Chapter 1 :: Hate at the first sight
Sweetly Chapter 1
Hate at the first sight
สองอาทิตย์ต่อมา
กิ๊งก่องง~ กิ๊งก่องง~
เสียงออดหน้าบ้านดังขึ้นเป็นรอบที่สิบทำให้ฉันที่กำลังจะแปรงฟันอยู่ต้องทิ้งแปรงลงอ่างอย่างหัวเสียเล็กๆ ช่วยรอจนฉันแปรงฟันเสร็จก่อนไม่ได้รึยังไงนะ กะจะกดให้ออดมันทะลุเข้ามาในผนังเลยรึไง
กิ๊งก่องๆๆ
"โอ๊ยย มาแล้วๆๆ ไม่ต้องกดแล้วค่า =O=!"
และทันทีที่ฉันเปิดประตูบ้านออกก็พบกับผู้ชายคนหนึ่งรุ่นราวคราวเดียวกับฉันกำลังยืนกอดอก คิ้วสีน้ำตาลอ่อนจนเกือบทองเข้ากับผมของเขากำลังขมวดเข้าหากันด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย หยดเหงื่อเกาะบริเวณไรผมสั้น ไหลลงมาที่จมูกโด่งแหลมเป็นสันบ่งบอกถึงสัญชาติของเขาได้เป็นอย่างดี...
เดี๋ยวนะ สัญชาติเรอะ!? O_o
เฮ้ย! อีตาฝรั่งหัวขี้นกนี่เป็นใครเนี่ย มาทำอะไรที่หน้าบ้านของฉันกัน ฉันพยายามตั้งสติและงัดความรู้ที่พอจะมีอยู่น้อยนิดในวิชาภาษาอังกฤษเพื่อคุยกับเขาเผื่อว่าเขาจะหลงทางมา(เห็นมะว่าฉันเป็นคนดีแค่ไหน><) แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะเอ่ยอะไรออกไป คนตรงหน้ากลับชิงพูดขึ้นมาก่อน
"What the heck were you doing!? I have been waiting here for you to open this damn door for ages! Didn't you hear the bell? Are you deaf?" (นี่เธอมัวแต่ทำอะไรอยู่ไม่ทราบ! ฉันรอเธอเปิดประตูมาเป็นชาติแล้วนะ ไม่ได้ยินเสียงออดหรอ หูหนวกรึไง?)
"=O=;;" (แปลไม่ออก)
"Don't you look at me like a stupid girl! Damn it! Why in the hell do I have to go through this kind of thing on the beautiful day like this?" (นี่ อย่ามาจ้องฉันด้วยสายตาโง่ๆแบบนั้นนะ! ให้ตายเหอะ! ทำไมฉันต้องมาเจอเรื่องน่าปวดหัวแบบนี้ในวันดีๆแบบนี้ด้วยวะ!?)
"=[]=!!" (แปลไม่ออกหนักกว่าเก่า)
น่ะ...นี่มันภาษาต่างดาวรึเปล่า? ทำไมเขาถึงพูดรัวเร็วราวกับจะพ่นไฟปานฉะนี้เนี่ย อยากจะบอกว่าที่เขาพูดมาไม่ได้มีความหมายอะไรกับฉันเลยเพราะฉันฟังไม่ออกแม้แต่ตัวเดียวเลยค่ะ -_-;; ตอนนี้อีตาฝรั่งบ้านี่ก็เอาแต่จ้องฉันเหมือนจะงับหัวเข้าไปยังไงยังงั้นแหละ ทำไงดีๆๆๆ ต้องพูดอะไรสักอย่างแล้ว!
"เอ่ออ ฮ่ะฮาย -_-;;"
"=_=;;"
อะไรเล่า! ฮายไง! Hi อะ Hi! แปลว่าสวัสดีไม่ใช่หรอ...เอ่อ หรือไม่ใช่วะ =_=;;
"What the..." ยังไม่ทันที่เขาจะได้พูดอะไรอีก ร่างท้วมๆของแม่ฉันก็ปรากฏสู่สายตา โอ้วว ชอบคุณพระเจ้าที่ยังเมตตาหนู แม่ช่วยหนูด้วย TOT
"อ้าวต้นรัก ตื่นแล้วหรอลูก^O^"
"ค่ะแม่ แม่มาพอดีเลย ช่วยมาไล่อีตาฝรั่งนี่ไปทีได้มั้ยคะ หนูคุยกับเขาไม่รู้เรื่อง" ฮิๆ แกล้งทำฟอร์มเป็นโมโหไว้ก่อน แม่จะได้ไม่รู้จริงๆแล้วฉันฟังเขาไม่ออกต่างหาก -..-
"ไล่ไปไหนล่ะลูก ก็อเล็กซ์เขาเพิ่งจะมาเอง นี่แม่เพิ่งไปรับเขาจากสนามบินเลยนะเนี่ย"
"สนามบิน!?"
ฉันหันขวับไปมองผู้ชายข้างหน้าทันที ความทรงจำเมื่อสองอาทิตย์ก่อนยังคงตราตรึงอยู่ในหัว อย่าบอกนะว่าอีตาหัวทองนี่เป็น...
"ใช่แล้วลูก... นี่อเล็กซ์ คาร์เตอร์ นักเรียนแลกเปลี่ยนคนที่แม่เคยพูดถึงไง เขาจะมาอยู่กับเราปีนึง ยังไงก็รู้จักกันเอาไว้นะลูก ภาษาอังกฤษลูกจะได้กระเตื้องขึ้นมาสักที"
แม่พูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มก่อนจะจบลงด้วยหน้าบึ้งตึงตอนพูดถึงคะแนนสอบวิชาภาษาอังกฤษของฉัน -_-;; โถ่ ได้ตั้ง 2 คะแนนเชียวนะ! ดีกว่าเทอมที่แล้วตั้ง 1 คะแนนแน่ะ ไม่รู้แม่จะบ่นอะไรนักหนา -3- แม่จิกตาใส่ฉันนิดหน่อยราวกับรู้ว่าฉันคิดอะไรอยู่ ก่อนจะหันไปยิ้มกว้างให้อีตาอะล้งอเล็กซ์อะไรสักอย่าง
"Alex, this is my daughter, Ton-rak. She's the same age as you are. I hope you guys will be a great friend!" (อเล็กซ์จ๊ะ นี่คือลูกสาวของฉัน ต้นรัก เขากับเธอก็อายุเดียวกันนั่นแหละ หวังว่าจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะจ๊ะ)
นี่เป็นอีกข้อแตกต่างของแม่และฉัน คือแม่เป็นครูสอนภาษาอังกฤษของโรงเรียนประถมแห่งหนึ่งและยังเป็นครูกวดวิชาภาษาอังกฤษตามบ้านด้วย ดังนั้นแม่จึงพูด ฟัง อ่าน เขียนภาษาอังกฤษได้คล่องมากๆราวกับเจ้าของภาษามาเอง -_-; ด้วยเหตุนี้ล่ะมั้งที่แม่เลยเกิดอาการเซ็งโซไซตี้กับคะแนนสอบที่ต่ำกว่ามาตรฐาน (มาก) ของฉัน ไม่ว่าแม่จะพยายามติวให้ฉันมากแค่ไหนก็ตาม
ว่าแต่เขาพูดอะไรกันนะ ทำไมมีชื่อฉันด้วยล่ะ -_-a
"Oh. Hi, It's really nice to meet you Ton-rak ^^" (โอ้ สวัสดีครับต้นรัก ยินดีจริงๆที่ได้พบคุณนะครับ)
เฮ้ย! อีตาฝรั่งหันมาพูดกับฉันเฉยเลยอ่ะ! เรียกชื่อฉันด้วย สงสัยแม่จะแนะนำตัวให้ฉัน แล้วทำไมเขาต้องทำหน้ายิ้มแย้มขนาดนี้ด้วยเนี่ย ทีเมื่อกี้ยังทำหน้าอย่างกับฉันไปเอาไม้ทิ่มก้นเขาอยู่เลย -_-;
"เอ่อ yeah yeah! Me too! Me too! ฮะๆๆ >O<"
"ใช้ได้นี่ลูก! เห็นมั้ย ภาษาลูกเริ่มดีขึ้นแล้ว เอาล่ะ งั้นเดี๋ยวลูกช่วยยกอเล็กซ์เก็บของหน่อยนะ แม่มีสอนตอนสิบเอ็ดโมง เดี๋ยวจะไปไม่ทัน ไปล่ะลูก Have fun today Alex!"
"ค่า/ thanks"
และแล้วก็เหลือเพียงเราสองคน =_=;;
...
...
ตายล่ะ ทำไมมันวังเวงแบบนี้วะ TOT เขาไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยรึไง ถึงฉันจะฟังไม่ออกแต่ก็ยังดีกว่ามายืนจ้องหน้ากันแบบนี้นะ อีตาฝรั่งนี่ก็โรคจิตชะมัดเลย จ้องฉันอย่างกับจะจกไส้ฉันออกมากิน นี่ถ้าเขามีตาเอ็กซเรย์นะ มันคงมองเห็นไปถึงซีรีเบลลัมของสมองฉันแล้วแหละ -''-
จะว่าไปอีตาฝรั่งคนนี้ก็หล่อดีเหมือนกันนะ ผิวขาวคล้ายจะเรืองแสงได้ มีกล้ามนิดๆพอไม่ให้ดูอ้อนแอ้น ตัวสูงโปร่ง ยิ่งหน้าตานี่ไม่ต้องพูดถึง ถ้าไม่บอกว่าเขาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน ฉันคงคิดว่าเขาเป็นนายแบบหลุดออกมาจากนิตยสารสักเล่มแล้วมั้ง >_< นี่ฉันจะได้อยู่กับคนหล่อๆแบบนี้ตั้งปีนึงเลยหรอเนี่ย แหมม คะแนนห่วยๆของฉันก็มีข้อดีเหมือนกันนะ คริๆ
"Will you stop staring at me for a second? Haven't you seen a man before??" (นี่ไม่ทราบว่าเธอจะจ้องฉันอีกนานมั้ย? ไม่เคยเห็นผู้ชายมาก่อนรึไง??)
หือ? เมื่อกี้เขาพูดว่าอะไรนะ ทำไมฟังจากเสียงแล้วเหมือนกับว่าเขาด่าฉันอยู่อย่างนั้นแหละ -_-;;
"เอ่อ ว่ะวอท?"
"Woo. So you're tongue-tied? Poor you!" (โว้ว เธอติดอ่างด้วยหรอ น่าสงสารจัง!)
"หา?"
"Whatever! I want to go inside now. It's so damn hot here!" (ช่างมันเหอะ! ฉันจะเข้าข้างในละ ข้างนอกร้อนจะตาย)
พอพูดจบอีตาฝรั่งก็เดินชนฉันเข้ามาในบ้านทันที -_-^ นี่มันบ้านใครกันยะ แล้วเมื่อกี้พูดว่าอะไรฉันยังไม่ทันฟังเลย(ฟังไม่ทันมากกว่า) แล้วกระเป๋าของนายจะทิ้งไว้ของนอกบ้านรึยังไงยะ
"เอ่อ กระเป๋าอะ เอ่อ แบคอ่ะ ยัว แบคๆ =_=;"
"Oh gosh! This is so annoying! Just put them inside the house! Can't you think by yourself!? Gosh!" (ให้ตายเหอะ! ทำไมเธอน่ารำคาญแบบนี้เนี่ย ก็ยกเข้ามาในห้องเซ่ คิดเองไม่ได้รึไง พระเจ้า!)
อีตาฝรั่งชี้นิ้วมาที่ฉันแล้วชี้ไปที่กระเป๋า ก่อนจะชี้มาตรงที่ๆเขายืนอยู่ -_-^^ เฮ้ เขาจะให้ฉันยกกระเป๋าให้เหรอ นี่มันหน้าที่ฉันรึไง? ฉันลูกเจ้าของบ้านนะยะไม่ใช่พนักงานถือกระเป๋า! หนอยแน่อีฝรั่งขี้นก ฉันคิดผิดจริงๆที่นึกว่านายเป็นคนดี ต้องอยู่ร่วมบ้านกับคนแบบนี้ฉันรับไม่ได้แล้วโว้ยยยย! เอามันออกป๊ายยย!! =O=!!
______________________________________________________________________________
Talk with the writer!
สวัสดีอย่างเป็นทางการค่ะ
นี่เป็นนิยายเรื่องแรกที่ไรท์เตอร์ตั้งใจมากๆที่จะแต่งให้จบ ยังไงก็ขอฝากไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะทุกคน
ขอบอกว่านี่เป็นแค่เริ่มต้นเท่านั้นค่ะ ตอนต่อๆไปจะสนุกกว่านี้แน่นอน^^
จะพยายามมาอัพบ่อยๆนะคะ ยังไงก็คอมเม้น+โหวตเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ!
1 เม้น = 1 กำลังใจนะค่ะ
ความคิดเห็น