One Love หนุ่มฮอตเกาหลีกับยัยนักดนตรีอัจฉริยะ

ลำดับตอนที่ #2 : การปะทะกันครั้งแรก...*-*

          ณ สนามบินอินชอน

          ที่ที่ฉันยืนอยู่ตอนนี้คือเกาหลี  ประเทศที่เต็มไปด้วยวัฒนธรรม  แหล่งท่องเที่ยวและความ
เจริญอีกมากมายที่ใครหลายๆคนอยากมาเยือน  

          "ทุกคนได้กระเป๋าเรียบร้อยแล้วใช่มั้ย"  คุณพานิชย์  ผู้จัดการของค่าย MG Media  ค่ายเพลงที่ฉันทำงานอยู่  อ่ะ...อยากรู้ใช่ม้า...ว่าฉันมีหน้าที่ทำอะไรที่ค่ายเพลงแห่งนี้  ขอบอกเลยว่าไม่ใช่ใน
ถานะศิลปินชื่อดังของค่ายหรอกนะ  อิอิ  ให้เดา...ติ๊กตอกๆๆ...............(คนเก็บกระเป๋า 'คนอ่าน')...
เวงกำ+_+  ไม่น่าให้เดาเลย  อ่ะ...หมดเวลา  คำตอบของคำถามนี้ก็คือ...ฉันเป็นนักแต่งเพลงของค่ายที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทยไงล่ะ  หุหุ!!  แล้วตอนนี้ฉันก็บินมาที่เกาหลีพร้อมกับทีมงานโดยมีคุณ
พานิชย์เป็นผู้จัดการเพื่อมาทำงานชิ้นโบว์แดง   งานอะไรน่ะหรอ..........

          'ก็โปรเจ็ครวมทีมงานฝีมือเจ๋งๆกับศิลปินระดับเทพไงล่ะ'

          ครั้งนี้ฉันต้องมาดูแลเรื่องเพลงให้กับนักร้องกลุ่มที่ดังที่สุดในขณะนี้  นั่นคือ'ซีนิธ'ศิลปินเกาหลีที่ฮอตที่สุดฉุดไม่อยู่แล้ว....แต่ฉันน่ะทำหน้าที่แต่งเพลงเท่านั้น  ไม่มีความคิดครั่งไคร้คนหล่อ
เท่าไหร่หรอกนะ(แต่ถ้าเจอตัวจริงก็ไม่แน่  อิอิ!!)

          "ผู้จัดการคะคือ...ริซซี่ปวดท้องอ่ะค่ะกะทันหันมาก  ไม่ไหวแล้วค่ะ"  ที่ริซซี่  พี่ช่างแต่งหน้า
มือเซียนที่แต่งยังไงก็ยิ่งดูดี๊ดูดีเกิดปวดอึขึ้นมากะทันหัน  โห..'O'..ดูหน้าพี่แกดิ  ยังกับโดนควาน
มดลูกแน่ะ(ที่แกทำยังไงก็คงไม่มีอ่ะนะ)  น่าสงสาร  คงปวดมากแน่

          "ดูท่าคงทนไม่ไหว  งั้นผมให้เวลา20นาทีละกัน"  พอจบคำพูดคุณพานิชย์  พี่ริซซี่ก็รีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำทันที  เหอะๆ!...ดีนะที่มันไม่ใหลออกมาก่อน  ถ้าเป็นงั้นล่ะก็  ยึ๋ย!!...สยอง

          "ทุกคนด้วยนะ  ใครที่อยากเข้าห้องน้ำก็ไปได้  หลังจากนั้นมาเจอกันตรงนี้  โอเคนะ"  พี่ๆ
ทีมงานทุกคนก็แยกย้ายกันไปคงเพราะสวาปามของบนเครื่องกันนั่นล่ะ  รวมทั้งฉันด้วย....แหะๆ
แบบว่า  ว่าให้คนอื่นตัวก็เลยเป็นซะเอง  ตอนนี้รู้สึกมันจะเริ่มเคลื่อนทัพกันแล้ว.....ฮึ่ม..>_<
ไม่ไหวแล้ว  ปวดขี้ๆๆๆๆๆๆๆๆ(จะเอคโค่ต่อเพื่อ?)
 
          ตอนนี้ฉันกึ่งเดินกึ่งวิ่งเพื่อไปเข้าห้องน้ำ  ตายแล้ว=_=..ฉันไม่คิดว่าข้าศึกมันจะต้องการสู้กับฉันเร็วขนาดนี้นะเนี้ย...-.-

          "โอ้ย...."  อยู่ๆก็มีใครไม่รู้วิ่งมาชนช้านนน  ทำไงดีก้นจ้ำเบ้าเลยคนยิ่งปวดๆท้องอยู่  ฮึ่ม..
เดี๋ยวแม่จะด่าให้ยับเลยคอยดู

          "มีอันแฮโย/ขอโทษ"  ต๊าย!!..พูดมาได้...ขอโทษ  หางสงหางเสียงก็ไม่มี  อีกอย่างถ้าขี้ฉัน
ไหลจะทำไงเนี้ย=_=!  นายนั่นไม่พูดเปล่าแต่กำลังจะรีบเดินหนีแล้ว  ขอบอกว่าฉันยังไม่เห็นหน้า
เขาหรอกนะเพราะนายนี่ใส่หมวกใส่แว่นตาดำทำยังกับโจรแน่ะ  แต่ก็ขอยอมรับว่าการแต่งตัว
โดยรวมแล้วต่างกับโจรลิบลับ  ง่ายๆก็คือ.....เท่โคตร*-*

          "นี่..."  ฉันพูดเสียงดังแล้วรีบคว้าตัวเขาเอาไว้

          "ปล่อยนะ...ก็ขอโทษไปแล้วจะเอาไงอีกเนี้ย"  นายนั่นทำท่าจะแกะมือที่ติดเหนียวหนึบ
ของฉันออก  แต่มือฉันน่ะสายพันธุ์ตุ๊กแกแอฟริกานะจะบอกให้แกะยังไงก็ไม่ออกหรอก...
(มันเป็นญาติกับตุ๊กแกตั้งแต่เมื่อไหร่=_=!!)

          "คิดจะชนแล้วหนีหรอ  ง่ายไปหน่อยมั้ง  ชดใช้ค่าเสียหายมาเลย"  แน่ะ...ยังมาทำหน้าเซ็งอีก
ก็ชดใช้เรื่องที่นายทำขี้ฉันเกือบไหลไงไอ้บ้า  ฉันพูดไปพร้อมที่ไม่ยอมปล่อยแขนเขาง่ายๆ  
นายนี่ก็ทั้งพลักทั้งดันสุดฤทธิ์

          "อะไรวะเนี้ย...ปล่อยเซ้"  นายแว่นดำนี่ตะคอกใส่ฉัน  คนทั่วสนามบินหันมามองกันหมด  แต่ฉันไม่สนแล้ว

          "นี่แน่ะๆ  ตะคอกใส่ฉันหรอ  แค่ให้จ่ายค่าเสียหายแค่นี้เองทำไม่ได้  นี่แน่ะๆ"  ฉันทุบตีเขา
เป็นการใหญ่  ที่ปวดท้องเข้าห้องน้ำแทบตายก็ไม่สนแล้ว (ลืมบอกไปว่าเราพูดภาษาเกาหลีกันแล้วค่ะ)

          "โอ้ย=_-...หยุดนะยัยบ้า"  ขณะที่ฉันกับอีตาแว่นดำนี่จะตีกันตายไปข้าง  นายนี่ก็พูดว่า...

          "บ้าชิบ...ทำไมมันซวยอย่างงี้วะ"  แล้วก็ทำท่าลุกลี้ลุกลนก่อนจะวิ่งไป  แต่ฉันก็คว้าตัวเขา
เอาไว้อีกแต่...เหตุการณ์กลับตาละปัด  ไม่รู้จะตะคุบหรือจะหนีอีท่าใหนก็เลยทำให้.....

          "ข๊วกO..O  อ๊ากกก"  อยู่ๆแขนของอีตาแว่นดำที่ใส่นาฬิกาอยู่มันมาเกี่ยวเอาผมฉันพอดีน่ะสิ 
มันไม่ใช่แค่ผมที่ขาดออกไปนะแต่เป็นผมฉันที่ดันไปติดกับนาฬิกาหรูของเขาเข้า  นายนี่ก็พยามยามทั้งดึงทั้งแกะออกสุดแรง

          "โอ้ย!!...นายจะฆ่าฉันหรอไง  เจ็บนะโว๊ย...ปล่อยน้าาา"  ฉันร้องเสียงหลง  ก็มันเจ็บนี่นา  
หนังหัวช้านนนน

          "นี่...หยุดโวยวายซะทีได้ม้าย  ก็มันแกะไม่ออกจะให้ทำไงเล้า"  นายก็โวยวายเหมือนกันแหละ
หือๆ..ผมฉันอ่ะ-_=!

          "โอ้ย!...ฉันอยากจะบ้า"  อยู่ๆอีตานี่ก็ร้องออกมา  อะไรของมันเนี่ย  ยังไม่ทันที่ฉันจะมีความคิดได้มากกว่านี้  อยู่ๆนายแว่นดำนี่ก็ดึงฉันวิ่งไป.............วิ่ง..........วิ่งหรอ  งั้นก็แสดงว่า....

          "อ๊ากกกก  ผมช้านนน"  ฉันร้องลั่น  นายนี่จะพาฉันไปใหนเนี่ย  เมื่อเห็นว่าฉันไม่มีทีท่าจะสงบสติอารมณ์  นายนี่ก็เลยเอามือปิดปากฉันไว้ซะงั้น

          "อื้ม..00"  ฉันเปร่งเสียงได้แค่นี้แถมผู้คนทั้งหลายแหล่ก็ต่างพร้อมใจกันมองซะจิ๊งแล้วสรุปว่า
นายนี่จะพาฉันไปฆ่าหรือเปล่าวะ  แบบว่ามันบังคับลากกันแล้วนะ

          "เอาไงดีวะเนี้ย=_=!  เพราะเธอคนเดียวเลย  ยัยตัวซวย"  ไอ้บ้าที่ลากฉันมาพูดใส่ฉัน  บ่น
อยู่ได้ไอ้บ้านี่

          "อันไอ้ไอ้อัวอวยอ้าา...(ฉันไม่ใช่ตัวซวยนะ)"  ฉันพยายามเถียงกลับไป  พูดยากจริงโดนปิด
ปากเนี่ย   นายนี่ทำท่าคิดอีกและ....ขอร้องล่ะเวลานายทำท่าคิดทีไร  ฉันเป็นต้องซวยทุกที

          "เข้าก็เข้าวะ"  นั่น...ยังไม่ทันสิ้นความคิดฉัน  ว๊ากกก...นายนี่ลากฉันเข้ามาในห้องน้ำชายแล้ว..
โอ้ว!!แม่เจ้า  ทุกคนต่างตกตะลึง  ฉันเองก็ตะลึงไม่แพ้กันที่จู่ๆตัวเองก็ตกเป็นเป้าสายตาของผู้ชายทั้งห้องน้ำ  มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันเนี้ย

          ความอายยังไม่สิ้นสุดลงนายนี่ก็ลากฉันเข้าไปในห้องน้ำด้านในสุดแล้วก็ล็อคประตู  รู้สึกจะ
ได้ยินเสียงถอนหายใจอย่างโล่งอกของเขา  จากนั้นผู้ชายคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันก็เผยทาสแท้
ออกมา..o.o..ทาสแท้ที่ว่า.....เขาถอดแว่นตาแล้วก็หมวกอันแสนอึดอัดนั่นออกนะสิ  ทำไมถึงได้....
หล่อลากขนาดนี้ O.O ใบหน้าขาวเนียนในตาคมจมูกโด่งเป็นสัน  แล้วก็ริมฝีปากน่า_o_นั่นด้วย'///
ฉันเผลอจ้องเขาอยู่นานแต่ก็ต้องหลบตาเพราะคนตรงหน้าที่กำลังเก็บแว่นตาแล้วเซตผมให้ดูดีอยู่
เงยหน้ามามองฉัน  อะจึ๋ย!!  โดนคนหล่อจ้อง...  สายตานายนี่มันแปลกๆนะอยู่ๆก็ทำเหมือนอึ้งแต่
ต่อมาก็เฉยเย็นชาแล้วมาจบที่สายตาเจ้าเล่ห์นี่สิ  ว๊าก.--.หรือว่าเขาจะปล้นสวาทฉัน  โอ้วม่าย=_=!
..อย่านะ  ฉันว่าสถานที่ฉันไม่เหมาะเท่าไหร่  หาที่เหมาะกว่าส้วมได้มั้ยอ่ะ......เฮ้ย!!ชักจะเลยเถิดละ..

          เอะ!!!...หรือว่านายนี่จะรู้....





*-*************************************************-*

...สวัสดีชาวเด็กดีอย่างเป็นทางการทุกคนเลยค่ะ...

เพิ่งลงตอนแรกไป.....ผิดพลาดยังไงก็ขออภัยด้วย..*-*

......ถ้ามีตรงใหนไม่ถูกต้องก็ติเตือนได้เลยค่ะ(เม้นๆๆๆๆๆ)

อีกอย่างเพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่นำมาลง...อาจผิดพลาดบ้าง

ยังไงก็ขอขอบคุณทุกเม้นทุกกำลังใจด้วยนะคะ...

....

>..-.....mael_jae.....-..<