คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #63 : Farewell Nan - Elmoth : Part 2
“ นั้น พี่รอนใช่ไหม ? ” พรายหนุ่มน้อยถาม “ พี่กับเนลลัสเล่นอะไรเนี่ย ”
“ ฮ่าๆ นางเป็นคนคิดนะครับ ไม่ใช่ข้าซะหน่อย ”
พรายหนุ่มผมดำก็ถาม “ ตอนนี้ ข้าแกะผ้าปิดตาได้หรือยัง พี่รอนจะให้ข้าดูอะไร ”
“ ได้แล้วขอรับ ” เมื่อพรายหนุ่มจะแก้ออก แต่มันก็ไม่ถนัด โดรอนจึงอมยิ้ม
แล้วขยับมายังด้านหลังของนายน้อย “ ให้ข้าช่วยนะครับ ”
ลมหายใจอบอุ่นประเรียวหู ...มายกลินก็แทบจะสะดุ้ง
ผ้าปิดตาถูกปลดออกแล้ว ดวงตาสีนิลประกายก็เห็นฝูงหึ่งห้อยเป็นจำนวนมากลอยอยู่ตรงหน้า
แถมปิดรอบพวกเขาทั้งสองอีกด้วย “ สวยจัง พี่รอน ”
โดรอนตวัดแขนเรียวออกเบาๆ ฝูงหึ่งห้อยก็ร้อยเรียงเป็นตัวอักษรภาษาซินดาริน
ที่อ่านได้ว่า เมเล เอน ฮีมา ทิเทน ฮีร์ ( รักและภักดีต่อท่าน นายน้อย )
พรายหนุ่มผมดำจ้องมองครู่เดียว แล้วสบตาสีหมอกของโดรอน
“ พี่รอน นี้คือสิ่งที่อยากจะบอกข้าใช่ไหม ? ”
“ นายน้อยครับ ” ร่างสูงเพรียวของโดรอนประชิดใกล้ร่างบางหากแข็งแรง
นั้นยิ่งทำให้มายกลินขยับฝีเท้าถอยหลัง “ ท่านดูงดงามในยามราตรีเสมอ ”
มือเรียวแตะบนไหล่บางของหนุ่มน้อย แล้วเลื่อนขึ้นมาที่เรียวคาง
ริมฝีปากเรียวบางได้รูปอยู่ตรงหน้าแค่นี้แล้ว...เขาอยากจุมพิตอีกครั้ง...
“ มายกลิน ! ” เสียงร้องของเจ้าตุ่นเรียก หนุ่มน้อยจึงพบว่าโนลปามาช่วยเขาไว้ทัน
ร่างเล็กสีดำโดดขึ้นมาในอ้อมแขนของพรายหนุ่ม
หากว่ามายกลินสะบัดตัวหนีทันที “ ข้าไม่เอาแบบนี้ พี่รอน ข้าขอโทษนะ ”
“ นายน้อยมายกลิน ขออภัยจริงๆ แต่ว่าข้าหักห้ามใจตัวเองไม่ได้ เพราะว่า...ข้ารักท่าน
และข้าก็อยากอยู่ใกล้ชิดท่านแบบนี้ ก่อนจะกลับโดริอัธ นายน้อยได้โปรด...”
“ พี่รอน ข้าก็มีเรื่องที่อยากจะบอกพี่ ข้าก็มีความฝัน ที่เราเคยคุยกัน
พี่อยากไปโดริอัธ ไปเป็นทหารรักษาวังที่มีชื่อเสียง ตอนนี้พี่ก็สมปรารถนาแล้ว
แต่ว่ามายกลินคนนี้ก็มีความฝันของตัวเองนั้นคือ ไปยังเมืองของท่านแม่อาเรเดล
และต้องทำความฝันให้เป็นจริง เพราะข้าเรียนวิชาช่างของพวกคนแคระมาพอแล้ว
อีกอย่างหนึ่งพี่รอน ท่านลอร์ดเทลคาร์และองค์ราชาธอรินก็สนับสนุนข้าด้วย ”
โดรอนก็เถียงตอบ “ ท่านคิดจะทิ้งนายท่านไปอย่างนั้นหรืองั้ยครับ ”
“ มายกลินไม่ได้คิดแบบนั้นนะ ! ” โนลปาเถียงลั่น
พรายหนุ่มก็ยืนนิ่ง...เขาไม่ได้อยากจากท่านพ่อไป แต่ว่าทำไมเราถึงได้...
“ ข้าตัดสินใจแล้วว่าข้าจะ...”
ทันใดนั้น คาเลนก็วิ่งมาด้วยสีหน้าตื่นตระหนกยิ่ง ดวงหน้ากลมมนแสดงถึงความตกใจมาก
“ พี่รอน นายน้อย ! กลับบ้านเร็ว ! นายท่านทะเลาะกับนายหญิง ! ”
มายกลินจึงร้องลั่น “ นานา ! ”
พรายหนุ่มซินดาร์ก็ไม่ได้สนทนาอะไรด้วยกัน ฝีเท้าของทั้งคู่กลับเข้าไปยังคฤหาสน์สีดำ
~*~*~*~*~
ภายในห้องโถงใหญ่
“ พี่เสียใจเหลือเกิน อาเรเดล พี่อุตส่าห์ไว้ใจเจ้ามาตลอด ”
“ ท่านพี่นั้นแหละ ทำไม ต้องเอาแต่ใจขนาดนี้ ! ”
มายกลินจึงรีบเข้าไปขวางทันที “ อดา ท่านดุว่านางทำไม ? ”
ผู้ปกครองแห่งพนานันเอลม็อธจึงชี้ไปยังกองกระดาษที่คัดด้วยตัวหนังสือเทงวาร์
ซึ่งเป็นลายมือของภรรยาและบุตรชายคนเดียว แถมยังมีรูปวาดลายมือเด็กๆ
ที่มีรูปปราสาทสีขาว น้ำพุ ดอกไม้ พระราชาและเจ้าหญิง รวมถึงเด็กชายในความฝันของมายกลิน
“ เจ้าด้วย อิออน เจ้าร่ำเรียนพวกโนลดอร์มานานตั้งหลายปีแล้วใช่ไหม ? ”
พรายหนุ่มหน้าซีดยิ่งกว่ากระดาษอีก “ นี้ อดาค้นห้องของลูก ทำไมท่านถึงทำแบบนี้ ! ”
เอโอลก็ยิ้มกริ่ม “ เรื่องนี้ต้องขอบใจเจ้า โดรอน ”
แม้แต่ซาร์นกับเลนเวนก็ตกใจเช่นกัน “ หมายความว่าไงลูก ”
“ ข้าต้องทำตามหน้าที่ขอรับ นายท่านสั่งให้ข้า...”
“ หึ ! ข้าสังหรณ์ใจอยู่แล้ว อิออน ลูกปิดบังพ่อมาตลอด ”
มายกลินก็เถียงตอบโดยไม่กลัวโทสะของบิดา “ ท่านไม่ควรถือสิทธิ์มาค้นของในห้องลูกนะ ”
“ ข้าเองครับ นายน้อย...” โดรอนตีหน้าสลดยิ่ง “ ตอนที่ท่านตามคาเลนออกจากห้อง ข้าถือวิสาสะ
เข้าไป...”
“ โดรอน ! ” ท่านซาร์นเข้าไปตบหน้าบุตรชายคนโตอย่างแรง เลนเวนและลูกสาวก็หวีดร้อง
“ พ่อเคยสอนว่าให้ปฏิบัตินายน้อยอย่างไร เจ้าลืมหมดแล้ว ใช่ไหม !!!! ”
ผู้เป็นพ่อบีบต้นแขนของพรายหนุ่มไว้ โดรอนก็รู้สึกว่าตัวเองกำลังจะร้องไห้
ร่างสูงโปร่งก็รีบวิ่งหนีออกจากห้องโถงใหญ่ เลนเวนจึงได้แต่เรียกของลูก
“ ไม่ใช่ความผิดของเขา ซาร์น ทุกอย่าง ข้าสั่งเขา ไม่มีความจำเป็นต้องลงโทษ
เพราะคนที่ข้าจะลงโทษคือเจ้าต่างหาก มายกลิน ”
ท่านหญิงขาวจึงรีบมากอดร่างเพรียวของบุตรชายไว้ ตอนนี้เขาทำอะไรไม่ถูกแล้ว...
เอโอลก็กล่าวเสียงขรึมหนักน่าผวายิ่ง “ เอากระดาษเน่าๆพวกนี้ไปเผาซะ ! ”
“ ไม่ ! อดา ! ไม่ ! มันเป็นความฝันที่รักยิ่งของลูกนะ ขอร้องล่ะ ! ”
“ ซาร์น ! ทำตามที่ข้าบอกซิ ” ดวงตาลึกล้ำคู่นั้นฉายแววอำมหิตมายังหัวหน้าคนรับใช้
“ แต่...นายท่าน...ท่านลอร์ด มันเกินไปแล้วนะครับ ท่านกำลังทำร้ายจิตใจของลูก ”
“ ทำตามที่ข้าสั่ง เดี๋ยวนี้ ! ”
ซาร์นจึงตอบรีบเก็บกระดาษกองนั้นออกไป มายกลินจึงพยายามวิ่งตามไปขวาง
“ อย่าครับ อาซาร์น อาซาร์น ! ”
ฝ่ายเอโอลก็ฉวยข้อมือเรียวของลูกชายไว้แน่นแล้วเอ่ยว่า “ ข้าควรจะลงโทษเจ้า ”
“ ไม่นะ อย่าทำร้ายลูก ปล่อยเขานะ ! ” อาเรเดลรีบดึงแขนอีกข้างมากอด พลางสะอื้น
มายกลินพยายามกลับไปยังอ้อมกอดของมารดา แต่ว่าดาร์กเอลฟ์ซึ่งมีแรงมากกว่าก็กระชากเขา
จนโนลปาตกลงจากเรียวไหล่ของผู้เป็นนาย “ โอ้ยยยย ”
“ โนลปา !!! ” หนุ่มน้อยเผลอเรียกชื่อของเจ้าตุ่นซึ่งเป็นภาษาต้องห้ามของบ้าน
ยิ่งทำให้เอโอลโมโหขึ้น ร่างสูงค่อมจึงรั้้งตัวบุตรชายขึ้นบันไดชัน
“ เลนเวน คาเลน จับตัวอาเรเดลไว้ซะ ”
สาวใช้ทั้งสองต้องทำตามหน้าที่ สตรีในชุดสีขาวพยายามสะบัดกายออก
“ ท่านพี่ ! เอโอล ! อย่าทำร้ายเขา ลูกแม่ ! ”
พรายหนุ่มผมดำซึ่งตอนนี้ก็ได้แต่เม้มริมฝีปากพยายามกลั้นน้ำตาไว้...
~*~*~*~*~
ตอนหน้ามัน...เอ่อ...เป็นฉาก sad/child abuse/incest นะครับ
ถ้ารับไม่ไหวก็...ผ่านๆนะ = =
ความคิดเห็น