คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #92 : ( Special fic ) Lily Of The Valley : Part 21
ขอย้ำว่าตอนนี้พิเศษจริงๆ นะครับท่านผู้ชม ~~~
หยิบอะไรมาทานก็ได้นะครับ หุหุ ><
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
เวลาก็ผ่านมาถึงยามราตรี ดวงดาราที่เสกสรรค์จากฝีพระหัตถ์แห่งพระแม่วาร์ดา
ราชินีแห่งองค์บุพราชมานเว พระโอรสองค์ใหญ่ในหมู่เทพวาลาร์แห่งพระผู้เป็นเจ้าอิลูวาทาร์
กำลังเปล่งรัศมีแข่งกับดวงแขไขที่เริ่มใกล้เข้าภาวะเต็มดวง เทวบุตรไมอาร์ธิเรียน
ก็คงชักนำเกาะแห่งจันทราให้เคลี่ยนไปตามวิถีทางอย่างที่ควรเป็นมาแล้วครั้งอดีตกาล
ร่างสูงเพรียวของเจ้าชายแห่งแดนลับแลอันงดงามที่สุดในแผ่นดินมิดเดิ้ลเอิร์ธ
กำลังยืนข้างระเบียงขาวของวังหลวง ดวงตาสีดำกลมใหญ่ หากคมกริบกำลัง
มองไปยังลานแห่งทวิพฤกษาจำลองที่ตั้งอยู่ด้านหน้าของหอคอยกษัตรา
กลิงกัลสีทอง...อยู่บันไดด้านซ้าย
เบรธิลสีเงิน...อยู่บันไดด้านขวา
เคียงคู่กัน... สีทองคือ อิสตรีบอบบางแสนโสภา สีเงินคือบุรุษงามสง่าอาจอง
…..ท่านแม่ต้องแข่งกับเสด็จลุง พี่หญิงแข่งกับข้า...พี่ปะทะกับน้อง...
มือเรียวใหญ่สีขาวกำลังกำคมดาบสีดำ ซึ่งสร้างมาจากโลหะนามว่า กัลวอร์น แต่จะมีใครรู้บ้างว่า
มันคือมรดกชิ้นสุดท้ายที่ท่านพ่อมอบให้แก่ข้า อย่างน้อยก็คงมีท่านแม่ของข้าที่ทรงทราบ...
เสียงฝีเท้าที่ก้าวมาอย่างเป็นจังหวะสม่ำเสมอ...สัมผัสเพียงโสตประสาทแห่งพรายก็รับรู้
“ องค์ชาย ท่านมานั่งดูดาวคนเดียวอีกแล้วนะ ” เสียงทุ้มหนักแน่นเรียกเขา
พรายหนุ่มโนลดอร์จึงหันไปหาร่างสูงใหญ่ แข็งแกร่ง เรือนผมสีทองเป็นลอนดุจสายคลื่น
และที่โดดเด่นที่สุดบนใบหน้าหยาบกร้านของมนุษย์ก็คือ..เนตรสีไพลินใส สีของท้องฟ้า...
เขาสวมชุดเกราะอ่อนสีเทาและถือหมวกเกราะที่ปีกสีขาวของหงส์ขนาบไว้ทั้งสองข้าง
“ ข้าแค่ไม่สบายใจเรื่อง...วันพรุ่งนี้เท่านั้น ” มายกลินเอ่ย
ทูออร์จึงเดินเข้ามาประชิดใกล้ และยืนพิงระเบียงขาวเช่นกัน
“ ข้าก็ไม่อยากให้ท่านหญิงขาวต้องได้รับบาดเจ็บเลย ”
เจ้าชายพรายแห่งกอนโดลินก็สังเกตว่า มีดอกไม้คุ้นตาอยู่กับหมวกเกราะใบนั้น
“ เจ้าติด ดอกลิลลี่หุบผาของเออาเรนดิล ไว้ที่หมวกเกราะของตัวเองทำไม ?
มายกลินถามอย่างสงสัย....เจ้าคนนี้ บางครั้ง เจ้านี้ก็ทำอะไรแปลกๆ
“ เพราะว่า ข้ารักลูกคนเดียวของข้านี่นา และก็กอนโดลินแห่งนี้ รวมถึง..”
เสียงทุ้มละมุนของมนุษย์เอไดน์ก็พยายามสะกดตัวเองไว้...นึกถึงแม่อิดริลซิ...
“ กอนโดลินก็คือบ้านของข้า และข้าก็รักทุกคนเหมือนกับเจ้า
แต่ว่านะ ข้าไม่ต้องการมีชัยเหนือพี่หญิงด้วยดาบเล่มนี้เลย ”
ดวงตาของทูออร์ก็จับจ้องที่คมดาบสีดำ...คมดาบที่เหมือนกับของพี่ทูริน...
“ เศร้าใจนัก ข้าไม่อาจลืมพี่ของตัวเองได้เลย ”
เจ้าชายมายกลินก็เม้มริมฝีปากเรียวบางของตน....ข้าก็ไม่อาจเลิกหลงรักพี่หญิงได้...
“ เจ้าน่ะ อยากให้ข้าเป็นพี่ชายของเจ้า หรือว่าอย่างอื่น ”
เรียวแขนแกร่งของทูออร์ก็มาถูกไหล่กว้างแต่บอบบางของอีกฝ่ายแบบไม่ได้เจตนา
“ ข้าก็ขอย้ำอย่างเดิมว่า ข้ารักท่าน แต่ท่านซิ..หันหนี.. ”
….ข้าไม่ได้ให้เจ้าต้องลำบากใจนี่นา...ทูออร์ บุตรแห่งฮูออร์...
มายกลินจึงยอมมาสบตาสีฟ้าคู่นั้นอีกครั้ง และคราวนี้ก็เป็นฝ่ายพูดว่า
“ ข้าไม่่ได้หันหนีเจ้า บุตรมนุษย์ ข้า...เป็นห่วงพี่หญิง และข้าไม่ต้องการใช้ดาบดำเล่มนี้
ต่อสู้กับนาง พี่หญิงอาจบาดเจ็บ...นางจะเจ็บปวดเพราะข้าไม่ได้ ”
มือเรียวคู่นั้น สั่นสะท้าน แต่แล้วดวงตาสีนิลก็เห็นดาบสีเงินของชายคนนั้นอยู่ตรงหน้า
“ นำดาบของข้าไปใช้ซิ มายกลิน ดาบของข้าไม่มีอานุภาพแรงนัก
แม่อิดริล ที่ข้าและท่านต่างรัก...จะชนะในการดวลดาบวันพรุ่งนี้ ”
มายกลินจึงรับมาไว้ในมือซ้าย และพินิจตามประสาช่างตีดาบ และเอ่ยว่า
“ ดาบนี้เป็นดาบที่เจ้าได้รับมาจากเมืองริมทะเลวินยามาร์นั้น...ดาบนี้ก็..เบาดีนี่นา ”
เจ้าชายพรายตวัดดาบเล่มนั้นกลายเป็นวงกว้างอย่างสง่างาม เรือนผมสีดำข้างแก้มปลิวสะบัด
ทูออร์ซึ่งมองด้วยความชื่นชมและด้วยรัก...มือหยาบจึงตรงเข้าโอบไหล่บางคู่นั้น
“ แล้วเจ้าอยากให้ข้าอะไรเพื่อเป็นการตอบแทน ที่ให้ข้ายืมดาบนี้ ”
“ ก็ข้าไม่ชอบใช้ดาบนี่นา...ข้าชอบใช้ขวานดรัมบอร์เล็ก ซึ่งเป็นของขวัญวันแต่งงาน
ที่ได้มาจากฝีมือการช่างอันประณีตและงดงามของพระโอรสแห่งท่านหญิงขาว ”
มายกลินก็หัวเราะแกมหยอก “ ข้าควรใช้ขวานนั้นสับหัวกบาลเจ้าตั้งแต่ตอนนั้น ”
“ แต่ว่า เออาเรนดิล จะไม่ได้เกิดมานะ องค์ชายของข้า ” ชายหนุ่มกล่าว
ดวงเนตรต่างสีมาสบกัน...อย่างลึกซึ้งและนึกถึงความหลังเก่าของกันและกัน...
“ แต่ข้าชอบอุยลอส ชอบมากกว่าอินดิลลอนเดของเออาเรนดิล ”
เจ้าชายพรายยิ้มแกมมีเล่ห์นัย มือเรียวลูบที่มาลีงามบนหมวกปีกหงส์ของชายผู้นั้น
“ ราชบุตรเขยแห่งทัวร์กอน เจ้ากรมสุทธาสิริหงสา ฟังดูเกินกว่าฐานะของคนธรรมดาอย่างเจ้า
เจ้าได้เป็นสามีของพี่หญิง และเป็นพ่อของหลานชาย ลูกทูนหัวที่ข้ารักกว่าตัวข้าเอง "
มือแกร่งของทูออร์ก็ลูบเรือนเกศาสีดำขลับนั้นเบาๆ พลางถอนใจ
“ แล้วแต่ท่านคิดเถอะ พี่ข้า...” สิ้นเสียงนั้น เจ้าชายพรายก็ลูบที่เคราสีบลอนด์ที่ประดับคางหนา
แล้วมือเรียวบางนุ่มก็ยกมือแกร่งของมนุษย์หนุ่มนั้นขึ้นมาจุมพิต และเลื่อนขึ้นมาที่คางนั้น
ทูออร์อ้ำอึ้ง แต่ภาคิไนยแห่งองค์ทัวร์กอนไม่!
“ ข้ามอบจูบขอบคุณแค่นี้ พอใจยัง ? ”
ชายหนุ่ม ทายาทแห่งฮาดอร์ก็เผยรอยยิ้มนี้ออกมา ก่อนที่จะโอบร่างบางไว้หลวมๆ
“ พระองค์ ชอบแอบทำอะไร โดยอีกฝ่ายไม่เคยทราบ ” มือแกร่งลูบที่เรียวหน้าขาว
มายกลินก็อมยิ้มอีกครั้ง “ นี้เป็นบุคลิกของข้าอยู่แล้ว...ท่านพี่เขย ”
...อยากให้เวลานี้อยู่ไปนานเหลือเกิน...ร่างสูงสองร่างประชิดกันใกล้มากขึ้น..มากขึ้น..
“ อดา ! กวานัวร์ - นานา ! ” เสียงใสๆ ของเด็กชายเรียกให้พวกเขาผละออกจากกัน
ชายหนุ่มผมทองก็หันมาทักทายตามปกติ “ ลูกชายน่ารักของพ่อ ”
“จ๊ะ อดา เอ้อ ! ท่านน้า เออารู้มาว่า ท่านไปซ้อมกับเสด็จยายและก็ลุงเอธี่ ลุงกลอร์ฟี่จะ
ลงแข่งดวลดาบด้วยเหรอครับ ? น่าตื่นเต้นดีนะครับ ”
ตุ่นโนลปาก็ขึ้นมาไต่ร่างสูงของพรายหนุ่ม “ แล้วท่านกลุ้มอยู่หรือเปล่า ? ”
“ ไม่แล้วล่ะ โนล ” แล้วฝีเท้าพรายที่สวมรองเท้าหนังสีดำสนิทของมายกลินก็ย้ำไปย้ำมา
แต่ว่ามันเป็นจังหวะที่ดูสนุกดีในสายตาของเด็กๆ จนเออาเรนดิลต้องทัก
“ ท่านน้าเต้นอะไรเหรอ ? ใช้ฝีเท้าเร็วๆได้นะครับ เก่งจัง ”
“ เรียกว่า ลิธโทดัล ระบำด้วยฝีเท้า ” เสียงเต้นรำจากปลายเท้านั้นก็ดัง แต่กังวานใส
เจ้าชายพรายก็ยังคงกระโดดเบาๆ เป็นจังหวะ ถอยหน้าถอยหลัง..ตึก..ตัก..ตึก..
“ สอนเออาบ้างดิ กวานัวร์ - นานา มายกลิน ” ฝีเท้าจากรองเท้าสีดำคู่เล็กดังลั่นสนั่นพิ้น
เจ้าชายหนุ่มผู้เป็นน้าก็จูงมือเด็กชายผมทองมาอยู่ข้างร่างเพรียว ดวงตาก็เห็นว่าเออาก็พร้อมแล้ว
“ ขยับไปทางซ้าย ”
“ ซ้ายยยย ” เออาเรนดิลยืดเท้าตัวเล็กออก
“ ขยับไปทางขวา ”
“ ขวาาาา..”
ดวงตาสีฟ้ามองที่รองเท้าสีดำของพรายหนุ่ม “ และย้ำไปย้ำมา หนึ่ง สอง สาม ”
การก้าวเท้าบนพ้นหินอ่อนขัดมันของเจ้าชายน้อยแห่งกอนโดลินก็ทำตามอย่างง่ายดาย
“ ดีมากเลย เออา เจ้ารู้ไหม เสด็จลุงทรงสอนน้าเองล่ะ การเต้นแบบโนลดอร์
เจ้าเรียนรู้เร็วนี่นา ใช้ได้ทีเดียว เซลเล – ยอนโด หลานน้า ”
มือเรียวลูบผมนุ่ม จนเออาเรนดิลหัวเราะ และพยายามเต้นต่อไป จนโนลปาได้แต่ทำอ้าปากค้าง
“ ข้าจะเต้นบ้าง ” แล้วตุ่นน้อยก็ลงมาใช้เท้าแบนๆ ของตนเองเคาะกับพิ้นให้เป็นจังหวะตามอีกคน
...สองเจ้าชายพรายก็ยังคงเต้นรำด้วยฝ่าเท้า พร้อมกับปรบมือพร้อมกันไปด้วย..
ฝ่ายทูออร์นั้นก็แอบใช้หีบเพลงสีน้ำตาลที่ติดมา...เป่าให้ลงตัวกับสองน้าหลานที่ยังเต้นลิธโทดัลต่อไป...
ในใจของเขาก็คิดว่า พรุ่งนี้แล้วซินะ...คือการตัดสินว่า ใครจะชนะ..ชนะใจเออาเรนดิล
~*~*~*~*~*~
ลิธโทดัล นั้นเป็นภาษาเควนยา หมายถึงการเต้นแท็ปด้วยฝีเท้านั้นเอง ฮ่าๆๆ
ซึ่งไรเตอร์ชอบมากกกก ขอยกตัวอย่างจาก... Shirley Temple ดาราเด็กแห่งศตวรรษที่ 20
ซึ่งน่ารักน่าเอ็นดูมากกกครับและก็คุณพี่คนดำ ? ที่เต้นกับเธอด้วย ^__^
ความคิดเห็น