คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #80 : Lily Of The Valley : Part 10
ณ คฤหาสน์ประจำเสาศิลาและหอคอยหิมะ หนึ่งในสกุลขุนนางแห่งนครลับแล
ลอร์ดเพนลอธนั้นเป็นขุนนางร่างสูงสง่าที่สุดในบรรดาชาวโนลดอร์ทั้งหมด
เหตุนี้เองบ้านของเขาจึงต้องสร้างเป็นทรงรูปโดม หลังคาโค้งประดับด้วยเสาหินสีหมอกเมฆ
ที่มีขนาดใหญ่กว่าบ้านทุกตระกูลขุนนางในนครกอนโดลิน
รองเพียงพระราชวังแห่งกษัตริย์พรายทัวร์กอน เขาเป็นทั้งแพทย์หลวงและสถาปนิก
ซึ่งเคยร่วมกับองค์ทัวร์กอนในการสร้างเมืองแห่งนี้ตั้งแต่แรกเริ่มซึ่งก็ผ่านมากว่าสามร้อยปีแล้ว
“ นี่ ! ลอตเต้น้อย ” ท่านลอร์ดเรียกชื่อเล่นของบุตรชาย ซึ่งเป็นพรายหนุ่มที่มีเอกลักษณ์
อันแตกต่างจากคนอื่นมาก นั้นคือ เขาต้องสวมแว่นสายตา !
“ ท่านพ่อ เมื่อไรท่านจะเรียกข้าว่า “ เพนโกลอธ ” ซะทีครับ ”
พรายหนุ่มร่างสูงโปร่งเหมือนผู้เป็นบิดา แต่มีผมสีเทาเข้มถักเป็นเปียหลวมๆ
ขณะที่ท่านเพนลอธมีผมสีอ่อนกว่า และยาวจรดถึงพิ้น
กำลังนั่งจมกองเอกสารหลายกองที่อยู่บนโต๊ะทำงานของตนด้วยสีหน้าที่แสดงถึงความรับผิดชอบ
“ ก็ข้าเป็นพ่อเจ้า เรียกลอตเต้ ชื่อเล่นแบบนี้ มันผิดหรืองั้ย ? แล้วนี่จะตรวจการบ้านให้นักเรียนเสร็จยัง ? ”
“ ก็ฟังดีๆ ซิครับ มันเหมือนชื่อผู้หญิงเลย ข้าไม่ได้เป็นลูกสาว ยังเหลืออีกตั้งสามร้อยคนแน่ะ ”
ท่านเพนลอธก็หยอกเย้าบุตรชายคนเดียวด้วยการเดินมาด้านหลังเพื่อขยี้ผมให้ยุ่ง
“ โอ้ยๆ อดา ไม่เอาอ่ะ ลอตเต้จะตรวจงาน ”
“ เฮ่ออ ดูไปดูมา เจ้านี้เหมือนแม่จริงๆ ทำเป็นงอน แน่ะ ๆ เผลอเรียกตัวเองว่าลอตเต้อีกแล้ว ”
เพนโกลอธก็ส่ายหน้า “ งั้นลูกจะฟ้องท่านแม่น่ะที่ท่านว่านางเป็นโรคงอนน่ะ ”
“ คุณครูเพนโกลอธแห่งเสาศิลา ถ้าเจ้าฟ้องนาง ผู้เป็นบิดาจะงดค่าขนมเจ้า ”
หน้าตาของพรายผู้อ่อนเยาว์กว่าก็ทำหน้าเบ้ “ ท่านพ่อ ข้าไม่ยอมน่ะ ”
แล้วตอนนั้นเอง พรายหนุ่มผู้รับใช้ก็ได้เดินเข้ามาในห้อง
“ ท่านลอร์ดขอรับ เจ้าหญิงอิดริลและลอร์ดทูออร์ได้มารอท่านให้ไปตรวจอาการของ
พระน้องนางอาร์เฟย์นีเอล ”
ขุนนางพรายโนลดอร์จึงรีบลุกขึ้นทันที “ ท่านหญิงขาวน่ะหรือ ? ลอตเต้ไปเตรียมกระเป๋ายาให้พ่อที ”
เพนโกลอธจึงรีบวิ่งเข้าห้องนอนตามคำสั่งของผู้เป็นบิดา
~!~!~!~!~!~!~!~!~
“ ราชบุตรเขย และพระธิดาแห่งองค์ทัวร์กอน ” สองพ่อลูกโค้งคำนับให้กับร่างสูงใหญ่
ในชุดเกราะสีน้ำเงินอ่อน ตรงกลางคือรูปปีกหงส์ และสตรีผู้งดงามในชุดสีน้ำเงินปนเทา
ซึ่งต่างนั่งรอบนอาชาสีน้ำตาลคนละตัวด้านหน้าคฤหาสน์ใหญ่ของตน
“ ท่านเพนลอธ รีบเดินทางไปกับเราเถอะ อาหญิงของเราคงมีอาการหนักแล้ว ” เจ้าหญิงอิดริลว่า
ลอร์ดผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์น้อมรับคำสั่งทันที และในใจของตนก็รู้สึกอึดอัดนัก...เพราะว่า...
" อดาไปกันเถอะครับ " ผู้เป็นบุตรชายเอ่ย
~!~!~!~!~!~!~!~!~
ณ ห้องบรรทมของพระนางเศวตนารีอาเรเดล
ทูออร์ก็ได้พาลอร์ดเพนลอธเดินเข้าไปพร้อมกับภรรยา ขณะที่เพนโกโลธก็ทักทายกับลอร์ดซัลกันท์
และแม่นมเมเล็ธ ตอนนี้สองพี่น้องมีสีหน้าที่ตื่นตระหนกยิ่ง
“ เมโกเวเนน พี่ซัลลี่ครับ ท่านหญิงขาวเป็นอะไรหรือ ? ” พรายหนุ่มสวมแว่นถาม
ลอร์ดร่างอ้วนก็เอ่ยอย่างเซ็งอารมณ์ “ นางทรงล้มหมดสติใช่ไหม พี่สาวข้า ”
“ ก็ใช่นะซิ เราคงต้องรอท่านพ่อของเจ้าตรวจอาการนะจ๊ะ ” เมเล็ธถอนหายใจ
พรายโนลดอร์ทั้งสามจึงยืนรอคอยอยู่ด้านนอกต่อไป...
~!~!~!~!~!~!~!~!~!~
“ พระนางทรงมีอาการอย่างอื่นอีกไหมกระหม่อม ? ” เพนลอธถาม ขณะที่มือเรียวซีดของ
ท่านหญิงขาวอยู่ในมือกว้างของตน และมอบยาน้ำจำนวนหนึ่งให้นางเสวยล้ว
“ ข้าบอกแล้วว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก พรุ่งนี้ข้าก็หายแล้ว ”
เจ้าหญิงอิดริลผู้เป็นหลานสาวก็คุกเข่าลงบนเตียงข้างเออาเรนดิลซึ่งยังนอนหนุนหมอน
“ เออาให้เสด็จยายพักเถอะลูก ”
เด็กชายก็ส่ายหน้ากลมมน “ หนูไม่ไป หนูจะนอนเป็นเพื่อนเสด็จยาย ”
“ เออา ลูกไม่หิวเหรอ ? ”
แม้เสียงท้องจะดังออกมา แต่เด็กชายก็ยังคงปฏิเสธว่า “ ไม่ ”
องค์ทัวร์กอนซึ่งยังทรงประคองร่างเพรียวของเจ้าชายผู้เป็นหลานก็อุทานว่า
“ เห็นไหม ! สองยายหลานคู่นี้ดื้อเหมือนกันไม่มีผิด ข้ารำคาญนัก ”
ดวงตาสีเทาคู่สวยของอิดริลก็มองพรายหนุ่มผมดำ หน้าตาคมคายของเขาก็เริ่มซีดจาง
“ มายกลิน เจ้าเป็นไงบ้าง ? ”
“ เหนื่อยบ้าง แต่ข้าก็ทนได้นะ พี่หญิง ”
ลอร์ดเพนลอธจึงขออนุญาตจับมือเรียวของพระภาคิไนยมาตรวจ และทูลว่า
“ องค์ชายควรทรงพักผ่อนให้มากๆ และอย่าเพิ่งเสด็จไปทำงานที่เหมืองเลยขอรับ ”
เจ้าชายพรายก็พยักหน้าตอบ โดยไม่ได้สังเกตว่าทูออร์มองมาที่ตนด้วยความห่วงใย
ชายหนุ่มร่างสูงผมสีทองเข้มก็เอ่ยบ้าง “ ท่านหญิงขาวและองค์ชายพักเถิดขอรับ
ส่วนเออาไปทานอาหารเย็นก่อนแล้วมานอนกับเสด็จยายก็ได้นี่ลูก ”
เจ้าชายน้อยฮาล์ฟเอลฟ์จึงยอมลุกขึ้น เพราะว่าเขาไม่อยากได้ยินคำว่า ' ดื้อ ' จากเสด็จตาอีก
“ ก็ได้ครับ อดาและนานา ” แล้วดวงตาสีฟ้าก็หันมาสบกับของท่านหญิงขาว
“ เดี๋ยวคืนนี้ เออากลับมานะครับ เออาจะนำลิลลี่มาให้ด้วย ”
“ ยายรอได้จ๊ะ เออาเรนดิล ” ริมฝีปากสีแดงอ่อนทาบที่พวงแก้มนิ่มของหลานชาย
ก่อนทุกคนจะเดินออกไปจากห้องบรรทม องค์ทัวร์กอนก็ยังคงมองพระน้องนาง
ซึ่งยังคงหันหลังหนีพระองค์ “ เฮ่อ...อาเรเดล อิริสเซ น้องหญิงจอมดื้อเอ๋ย ”
“ ท่านแม่...ข้า ” มายกลินเกือบจะพูดประโยคบางอย่าง แต่องค์กษัตริย์พรายโนลดอร์
กลับสะกิดแขนของเขาจึงต้องตามเสด็จออกไปด้วย
ร่างโปร่งบางอรชรที่นอนอยู่นั้นก็ซุกดวงหน้าไว้กับหมอนสีนวล...ข้าโกรธเสด็จพี่เหลือเกิน...
~!~!~!~!~!~!~!~
เออ...ท่านแม่กลายเป็นสาวซึนไปแล้วครับท่าน !
ความคิดเห็น