คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #73 : Lily Of The Valley : Part 5
“ นานา เหตุใดท่านจึงทะเลาะกับเสด็จลุง ? ”
พรายหนุ่มเรือนผมสีดำยาวสลวยถามขึ้น เมื่อถอดชุดเกราะอ่อนสีครามเข้ม
จนเหลือเพียงเสื้อทูนิคชั้นในและกางเกงสีนวลทาบกาย
ท่านหญิงขาวผู้เป็นมารดาก็ยืดกอดอุระ ด้วยสีพระพักตร์ที่ไม่สู้ดีนัก
“ มายกลิน เจ้าก็ทราบดีไม่ใช่เหรอว่า แม่อึดอัดเต็มทีแล้ว ที่ต้องอยู่แต่ในวังแบบนี้ ”
“ ท่านแม่ขอรับ ลูกไม่อยากจะขัดใจท่านเหมือนกัน แต่ถ้าท่านแม่เป็นอะไรไป
ลูกคงใจแตกสลายเป็นแน่! ”
นัยน์ตาสีครามอมเทาของนางก็ปิดลง “ ไม่ต้องห่วงแม่นักหรอก เจ้าควรจะห่วงตัวเอง
เพราะลูกเองก็เหมือนแม่ เราต่าง...”
“ เสด็จยาย! ท่านน้า หนูจะอาบน้ำแล้ว ” เสียงตะโกนใสของเออาเรนดิลดังมาจากห้องสรงน้ำ
ท่านหญิงขาวก็ทรงแตะไหล่ของพระโอรส ริมฝีปากอิ่มบางก็มาประชิดใกล้โหนกแก้ม
“ แม่ยังไม่อยากให้เขาทราบเรื่องนี้ โลมีออนอย่าเล่าให้เออาเรนดิลไม่สบายใจเลยนะจ๊ะ ”
ดวงตาของเจ้าชายพรายมีแววกังวล และความเศร้าบางอย่าง
เพราะเขาก็เป็นผู้รู้เรื่องนี้ดีมากที่สุดคนหนึ่งเช่นกัน!
~_~_~_~_~_~_~_~_~
นิ้วชี้เล็กจุ่มลงในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ที่ทำจากหินอ่อน และเอ่ยขึ้นว่า “ เย็นจัง ก๊อกน้ำของเสด็จยาย
ทำไมเย็นกว่าของท่านแม่นะ ? ”
เจ้าชายผู้เป็นมาตุลาก็เปิดผ้าม่านออก ดวงตาสีนิลก็เห็นร่างน้อยที่ยังนุ่งผ้าขนหนูรอบเอว
“ ลงน้ำก่อนเลยซิ เออาตัวแสบ ”
“ กวานัวร์ -นานา ท่านยังไม่ได้ถอดฉลององค์เลย ”
รอยยิ้มบางปรากฎขึ้นบนรูปหน้าคมคายของมายกลิน “ เจ้าอยากดูน้าขนาดนั้นเลยไง ? ”
ใบหน้ากลมป้อมของเด็กชายก็แดงระเรื่อ “ เปล่านะ ”
พรายหนุ่มผู้มีอายุมากกว่าก็ถอดเสื้อผ้าออกหมดแล้ว จึงเดินไปใกล้เออาเรนดิล
“ ก็ได้ น้ามายกลินของลงก่อนนะ ”
ร่างสูงใหญ่ แต่เพรียวบางก็หย่อนกายลงในอ่างวารีอย่างใจเย็นและสงบนิ่ง
พอเด็กชายโยนผ้าเช็ดตัวออกจากร่างก็รีบกระโดดลงตามบ้าง
ตุ้ม!
“ เออา! โดดให้มันดีหน่อยๆ น้ำกระฉ่อนหมด ”
เด็กชายเจ้าของผมสีบลอนด์ก็หัวเราะคิก “ น้ำมันเย็นนี่ ท่านน้า ”
แต่มือเรียวใหญ่ก็ขยี้ผมของร่างเล็ก “ สระผมได้แล้ว ”
“ ไม่สระ ” เออาเรนดิลเม้มปาก
“ อย่าดื้อซิ ! ยอนโด! ผมเจ้ามันมากเลยนะ”
เจ้าชายพรายผู้เป็นน้า ( ที่แสนดี ) ก็นำแชมพูมาราดลงบนศีรษะของหลานชาย
“ แง~ ท่านน้า อย่าแรงดิ~ ” เด็กชายที่น่ารักเมื่อครู่โวยวายดังลั่น เมื่อโดนมือแกร่งขยี้และฟองจะเข้าตาอีก
“ นิ่งๆ ซิ ยิ่งดิ้นยิ่งเจ็บนะ บุตรแห่งอิดริล ”
“ บุตรแห่งท่านหญิงขาวมือหนักจังเลย ” เออาเรนดิลบ่นอุบอิบ แต่ว่ายอมอยู่นิ่ง
จนตอนนี้ทั้งศีรษะก็เต็มไปด้วยฟองสีขาว และท่านน้าก็นำก้อนฟองสบู่มาส่งที่มือเล็ก
“ เย้ๆ ได้แล้วๆ ” เวลานี้แหละที่เออาเรนดิลชอบมาที่สุด คือการได้เป่าฟองจนลอยกระจายไปทั่ว
“ เล่นได้ แต่ห้ามทำห้องน้ำเลอะ ” พรายหนุ่มกล่าวเสียงหวาน “ ล้างออกได้แล้วล่ะ”
เสียดายฟองหมดเลย...เออาคิดน้อยใจ
หลังจากที่เจ้าชายพรายทั้งสองอาบน้ำกันจะเสร็จ เออาเรนดิลก็หันมาสบตาของผู้เป็นน้าชาย
“ ท่านน้า เออาอยากรู้เรื่องหนึ่ง คือ เสด็จยายโดนยาพิษอะไรเหรอ ?”
คำถามนี้ ทำให้สีหน้าที่แช่มชื่นของมายกลิน ต้องหม่นลงทันที
“ เจ้าอยากรู้ไปทำไมกัน ท่านแม่ไม่อยากให้เจ้ารู้ จนกว่าจะโตกว่านี้ "
" งั้นเหรอ ? " ดวงหน้าของฮาล์ฟเอลฟ์น้อยหม่นหมองลง เจ้าชายมายกลินจึงแตะไหล่น้อยทั้งสองข้าง
" น้าสัญญาเออาเรนดิล เมื่อถึงเวลา น้าจะบอกเจ้าคนแรก ”
ริมฝีปากเล็กบางของเด็กชายก็ผุดรอยยิ้ม “ สัญญานะ กวานัวร์นานา”
มายกลินสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อนิ้วเล็กเออาเกี่ยวก้อยที่มือซ้าย “น้าไม่ผิดคำพูดกับเจ้า ”
ก็ดีนะ แต่ว่าเออาอยากรู้ อยากรู้วิธีรักษาเสด็จยาย ผู้ซึ่งเป็นนานาของท่าน
~_~_~_~_~_~
ติดตามต่อนะครับ เออาก็เป็นเด็กดีเช่นเคย ^^
ความคิดเห็น