คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #57 : ดอกไม้ที่ร่วงหล่น 28 ( fallen flower )
มายกลินจะเข้ามาในบทแล้วนะครับ คิดถึงทุกคนเลย ยะฮู้ !!
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
เจ้าหญิงอิดริล รอยประทับสีเงินกลับมานั่งเคียงข้างท่านหญิงขาวบนที่นั่งเดิมในห้องโถง
หากแต่ว่า พระเนตรสีนิลคู่หวานยังคงจับจ้องที่เรือนผมสีทองอร่ามตาอยู่ไม่ห่าง
สตรีที่ข้ารักก็มีเพียงแค่สองนาง คือ ท่านแม่และพี่หญิง...
และนั้นก็ทำให้เขาไม่สนใจต่อสายตาของเหล่านางพระกำนัลที่ยังคงแอบมองอยู่นั้น
" พระองค์ชายทรงหล่อเหลาและงดงามอยู่ตลอดทั้งวันทั้งคืน ว้าว !~~ "
สายตางามละห้อยที่เหล่าสตรีจับจ้องพระอุปราชภาคิไนยนาถ และหวังว่าสักวันตนเองจะได้เป็น
“ สะใภ้หลวงแห่งราชสกุลฟิงโกลฟิน ” นั้นเอง ถึงกระนั้นพวกนางก็ยังรู้ดีว่า
พระองค์ชายยังเยาว์เกินกว่าที่จะมีชีวิตคู่ แถมท่านหญิงขาวดูเหมือนไม่ใคร่สนใจในเรื่อง
คู่ครองของใครในตอนนี้นอกจากของพระองค์หญิง
“ เอาล่ะ เรามาเข้าเรื่องกันดีกว่าจ๊ะ “ ท่านหญิงขาวเอ่ย และมองมาที่พระโอรสที่รักยิ่ง
“ โลมีออน มานั่งกับแม่ ” พระหัตถ์ขาวผ่องตบที่เก้าอี้นวมเบาๆ
เจ้าชายผู้ถูกเรียกก็กล่าวเถียงว่า “ ไม่ต้องหรอก นานา เดี๋ยวลูกจะไปพักที่ห้องแล้ว ”
แล้วร่างสูงเพรียวก็จะก้าวหนีซะก่อน ถ้าไม่ถูกเสียงหวานใสของอิดริลทัก
" มายกลิน เจ้าคุยกับเสด็จพ่อหรือยังล่ะ ? "
พรายหนุ่มโนลดอร์ก็ถอนหายใจ " เสด็จลุงทรงคุยกับน้องแล้วล่ะ และน้องก็เข้าใจทุกอย่างดี "
" ยอนโดยา ( ลูกชาย ) " ท่านหญิงขาวอาเรเดลทรงเรียกเสียงเบา
" อะไรอีกเหรอ ? นานา "
พระเนตรสีเทาที่ส่องแสงราวกับดวงดาวก็มองที่ดอกไม้สีขาวที่ยังอยู่ในมือเรียวของเขา
" อุยลอสน่าเอ็นดูจริง เจ้าได้มาจากใครกัน ? แม่นางคนไหนในวังมอบให้เจ้านะลูก "
เมเล็ทก็กล่าวขึ้นว่า " ใครหนอจะได้เป็นสะใภ้ของท่านหญิงขาว "
" ที่แน่ๆ เราต่างก็รู้แล้วว่า ราชบุตรเขยของใต้ฝ่าพระบาทคือใคร ? "
" โธ่ๆ ริลลินา แห่งสกุลมาลีมาศ อย่าทำเป็นรู้มากไปหน่อยเลย " เมเล็ทตอบเอลฟ์สาวนางนั้น
" ข้าก็ไม่ได้อยากจะสนใจใครนอกจาก ท่านลอร์ดกลอร์ฟี่ กลอร์ฟินเดลเจ้านายของข้าเท่านั้นล่ะ "
" จริงซิ !! " พวกนางก็พากันหัวเราะคิกๆ เพราะลอร์ดกลอร์ฟินเดล เกศาเหลืองทอง
เสนาบดีฝ่ายซ้ายนั้นได้ชื่อว่า มีเสน่ห์ที่สุดในบรรดาขุนนางแห่งนครกอนโดลิน
และกับเหล่าสตรีนั้นเขาก็ใจดีและวจีหวานเป็นที่สุดซะด้วย !
" โอ้ ! สาวๆ เจ้าก็หลงแต่พี่กลอร์ฟี่กันแบบนี้เหรอ ? " อิดริลก็เป็นฝ่ายกล่าวบ้าง
" เพคะ !! "
ท่านหญิงขาวก็โบกพระหัตถ์ขึ้น " พอกันซะที เด็กๆ ข้าจะถามลูกชายว่า
ดอกอุยลอสนี่ใครให้มา ตอบแม่ได้ไหม ? "
" ไม่..ไม่มีใครให้มาหรอก โลมีออนเก็บมาเอง ก็...ช่วงนี้อุยลอสบานมาก "
ดวงตาสีนิลของมายกลินมองที่พระพักตร์งดงามของผู้เป็นพี่สาว " ...แต่ว่า กอนโดลินมีเพียงดอกไม้
ที่ข้ารักอยู่ไม่มากนัก " ศีรษะของพรายหนุ่มก็ซบที่ไหล่ของท่านหญิงขาว
" ข้ารักแต่ดอกหยาดหิมะ ดอกไม้ประจำองค์ของท่านแม่ กับอีกดอกหนึ่ง "
" ดอกคอร์นฟลาวเวอร์สีครามของพี่ใช่ไหมล่ะ ? " อิดริลถามบ้าง
เจ้าชายมายกลินก็หลับตาลง และรู้สึกว่า เทวีแห่งการนิทราทรงมาเรียกแล้ว
" อือม..ข้ารักดอกไม้ของท่านแม่และพี่หญิงเป็นที่สุด "
เมื่อนั้นร่างสูงโปร่งก็เอนหลับบนพระเพลาของพระมารดา
" เอ้า ! มายกลิน "
" แย่จริง ! โลมีออน เวลาหลับทีไรก็จะปลุกยากทุกที ไม่รู้จักโตเล้ย "
แต่ว่ามือเรียวของผู้เป็นชนนีก็ลูบเรือนผมสีดำขลับเบาๆ และกล่าวว่า " พักเถอะนะลูก "
เจ้าหญิงอิดริลก็มองดูและทรงยิ้มให้กับองค์เอง...มายกลินก็ยังมีแม่ แต่ว่าข้าเสียนางไปแล้ว..
เมื่อตอนนั้นเอง ท่านหญิงขาวก็ได้กล่าวแก่เหล่านางกำนัลว่า " พวกเจ้าก็กลับไปพักเถอะ "
" เพคะ " พวกนางอุทานพร้อมกัน และค่อยก้าวถอยหลังออกไปอย่างช้าๆ
ตอนนั้นเองที่องค์กษัตริย์ทัวร์กอนก็เสด็จกลับเข้ามาในห้องโถง
" อิริสเซ อิตาริลเล "
สองขัตติยนารีแห่งราชสกุลฟิงโกลฟินก็ถอดสายบัว " ใต้ฝ่าพระบาท "
" ไม่ต้องมากพิธีหรอกน่า สองอาหลาน เอ้ะ ! มายกลิน "
องค์กษัตริย์ทอดพระเนตรร่างสูงเพรียวที่หลับใหลอยู่บนพระเก้าอี้นวม
" นอนแล้วเหรอตาหนูของลุง " พระหัตถ์แกร่งทรงลูบศีรษะกลมมนของพระหลานเธอ
อิดริลก็เอ่ยว่า " เห็นอย่างนี้ คงหลับไปแล้วล่ะเพค่ะ "
" เวลาเขาหลับก็ดูน่าเอ็นดูจริงๆ นะ เหมือนเจ้าตอนเด็กๆ นะลูก " ทัวร์กอนทรงตอบ
" ไม่เหมือนกันหรอกเพค่ะ " แล้วอิดริลก็เดินหนีออกไปทันที
องค์กษัตริย์แห่งนครกอนโดลินก็ทรงถอนพระทัย " เฮ้อ ! ลูกหญิงคนนี้ เอาแต่ใจจริงๆ "
" ตามปกติ พวกลูกคนเดียวก็เป็นอย่างนั้น ทิฐิและถือดีเป็นหนักหนา
หม่อมฉันเองที่ผิด "
" ทำไมล่ะ ? อิริสเซ "
ดวงตาสีเทาเปล่งประกายสองคู่สบกัน " เพราะหม่อมฉันตามใจพวกเขามากเกินไป เสด็จพี่ "
" แล้วพี่ก็ตามใจเธอ ปล่อยให้เธอเลือกที่จะมีลูกโดยไม่บอกกล่าว "
" เอ๊ะ ? "
องค์ทัวร์กอนทรงรู้สึกได้ว่า ทรงลั่นวาจาไม่ดีออกไป จึงทรงบ่ายเบี่ยง
" พอแค่นี้ก่อนแล้วกัน พี่จะไปนอนแล้ว แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ น้องหญิง "
เจ้าหญิงอิริสเซ อาเรเดล ก็ไม่ได้ตอบพระเชษฐาอะไรอีก นอกจากทรงมองที่ร่างของพรายหนุ่ม
" ลูกแม่..โลมีออน "
พระหัตถ์ทรงลูบที่โหนกแก้มสีขาวนวลของอีกฝ่าย
" อย่าให้ลูกต้องทุกข์ใจในเรื่องความรักและการแต่งงานเหมือนแม่เลยนะ "
มือเรียวของพระนางก็ทรงจัดผ้านวมสีครามอ่อนห่มพระโอรส ก่อนที่จะเสด็จดับไฟ
<<<<<<<<<<<<<<<<<<
กลินหลับไปแล้ว คร่อกๆ รอตอนต่อไปนะครับ ^^
ความคิดเห็น