ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    บทเพลงรักแห่งกอนโดลิน [ Love lysics of Gondolin ]

    ลำดับตอนที่ #38 : ดอกไม้ที่ร่วงหล่น 12 ( fallen flower )

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 203
      1
      18 ม.ค. 56

    มายกลินก็กำลังใช้อุปกรณ์ซ่อมเตาผิงที่ก่อสร้างขึ้นจากอิฐสีน้ำตาลแดงขนาดกะทัดรัด

     

    ในห้องบรรทมของพระมารดา ขณะที่ท่านหญิงขาวอาเรเดล และเจ้าหญิงผู้เป็นภคินี

     

    ยืนมองอยู่ด้านหลัง เพราะเอลฟ์หนุ่มต้องมุดตัวเข้าไปในรูของเตาผิงนั้น

     

    อือม นานา มันก็ใช้ได้เหมือนเดิมแล้วครับ “ เอลฟ์หนุ่มกล่าว แขนเรียวแกร่งใช้ลิ่มที่รูระบายอากาศ

     

    จ๊ะ ลูกรัก “ อาเรเดลทรงเอ่ย พร้อมกับรอยยิ้มหวานสวยที่เป็นนิสัยประจำพระองค์

     

    ส่วนอิดริลก็เห็นว่า ผู้เป็นน้องชายมีรอยดำของถ่านเปื้อนเต็มหน้า

     

    ตาหนูกลิน “ นางเรียกเขาด้วยความเอ็นดู  “ ลอร์ดตุ่นน้อยหน้ามอม “

     

    เจ้าชายแห่งนครกอนโดลินก็รู้สึกว่าตัวเองยิ้มออกมา เขาคิดว่า อย่างน้อยนางก็หยอกเย้าเขา

     

    ดีกว่าพูดกับทูออร์ให้เจ็บช้ำน้ำใจ ถ้าเป็นไปได้...อยากให้พี่หญิงเช็ดหน้าให้เขา

     

    และเขาจะนำแปลงของดอกอุลลอสทั้งเมืองมาถวายเลย !!

     

    แต่ท่านหญิงขาวกลับทำหน้าที่ของแม่แทนเสียแล้ว “ โลมีออน นี่ผ้าเช็ดหน้าจ๊ะ “

     

    นางมอบผ้าขาววางบนมือเขา มายกลินก็เช็ดใบหน้าเรียวยาวของตนอย่างเขินๆ

     

    มานี่ แม่เช็ดให้ “ อาเรเดลก็ทรงคุกเข่าลง และเช็ดโหนกแก้มและมือของเขาแทน

     

    แต่อิดริลที่มองอยู่กลับไม่ชอบเอาเสียเลย...อาหญิงอาเรเดล และพ่อทัวร์กอนของเรา

     

    รักแต่มายกลิน ลูกชายที่ไม่ได้แต่งงานให้ถูกตามราชประเพณีกับเอลฟ์มืดคนนั้นได้

     

    พ่อและนางควรมีข้าเป็นลูกสาวคนเดียวมากกว่า...


     

    ดังนั้น เวลาที่อิดริลส่งสายตาอิจฉาผู้เป็นน้องชายนั้นคือ เวลาที่ใกล้ชิดกับพวกเขาแบบนี้เอง

     

     

    พระธิดาเพค่ะ “

     

    ว่าไงล่ะ เมเล็ธ ? “ อิดริลถามนางกำนัลคนสนิท ผู้เป็นพี่สาวของลอร์ดซัลกันท์
     

     

    ทูออร์มาที่วังแล้วเพค่ะ “


     

    ราชนารีผมทองก็รู้สึกว่า หัวใจของตนกลับไปหาชายหนุ่มที่นางรักอีกครั้ง


     

    แค่ได้ยินนามของเขา ข้าก็มีความสุขมากทีเดียว


     

    นางยิ้มระรื่น และหันมาที่พระปิตุจฉาที่เคารพรักประดุจมารดาบังเกิดเกล้า


     

    นานา หนูไปหาเขาก่อนนะเพค่ะ “
     

     

    มายกลินก็ถอนหายใจดังเฮือก จนอาเรเดลก็ถามว่า “ ลอร์ดแห่งตระกูลตุ่นของแม่ “
     

     

     พี่หญิงชอบเจ้าหมอนั้น จริงๆ เหรอ ? นางรักมันมากใช่ไหม ? “

     

    แล้วลูกจะไปยุ่งเรื่องของพี่เค้าทำไม ? “

     

    เอลฟ์หนุ่มก็ลุกขึ้นยืนอย่างสง่างาม “ นานา ลูกไม่อยากให้ชาวเอไดน์นั้นมาเกี่ยวข้อง

     

    กับสายเลือดชาวโนลดอร์ของเรา “

     

     

    แม่ว่า ทูออร์ก็รูปงาม และเหมาะสมกับอิดริลดี ถ้าเขาไม่เป็นมนุษย์ก็คงดีกว่านี้มั้ง ? “

     

    แล้วท่านอยากให้หลานสาวคนเดียวเป็นม่ายเหมือนท่านหรือเปล่าล่ะ ? “ มายกลินประชด

     

    กลินๆ พอได้แล้ว เลิกพูดแบบนี้กับแม่เถอะนะ ไม่งั้นแม่จะหาพ่อใหม่ให้เจ้า “

     

    แม่ ข้าไม่ต้องการใครทั้งนั้น แค่เสด็จลุง ก็เป็นพ่อที่ประเสริฐของข้า “

     

    ดวงตาสีเทาแสนงามสบกับสีนิลเข้มของโอรสองค์เดียวของนาง

     

    โลมีออน พ่อทูนหัวของแม่ ล้อเล่นเท่านั้นเองนะ เจ้าไม่ต้องห่วงพี่เขาหรอก

     

    นางอายุแก่กว่าเจ้ามาก นางก็คงเห็นว่าผู้นำสารคนนี้ไม่ธรรมดา

     

    และที่สำคัญ แม่ก็ว่า ทูออร์ดีจะตายไป อิดริลนะ แม่ก็ต้องตามใจ “
     

     

    ท่านแม่..ท่านมองข้ามลูกชายคนนี้ไปเสมอเลยซินะเนี่ย ? เพราะท่านชอบพวกคนผมสีทอง

     

    และเจ้านั้นก็ทำให้นางลุ่มหลงไปอีกคน...บ้ามากเลย...

     

     

    ........

     

    แต่ว่ากลินก็รักแม่นะ รักมากที่สุดเลย และต่อไปเป็นฉากเลิฟๆหวานน่ารักของทูออร์ ฮ่าๆๆ

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×