ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    บทเพลงรักแห่งกอนโดลิน [ Love lysics of Gondolin ]

    ลำดับตอนที่ #34 : ดอกไม้ที่ร่วงหล่น 9 ( fallen flower )

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 206
      1
      18 ม.ค. 56

    มายกลินก็รีบเดินมาที่ลานน้ำพุที่ตั้งอยู่รอบด้านของต้นกลิงกัลสีทอง และต้นเบรธิลสีเงิน
     

     

    ลานน้ำพุนั้น สร้างขึ้นมาจากหินอ่อน ได้รับการแกะสลักเป็นลวดลายซึ่งเล่าตำนานของชาวโนลดอร์
     

     

    ที่อยู่รอบด้านได้อย่างประณีต ซึ่งองค์ราชาทัวร์กอนเป็นผู้ทรงออกแบบด้วยพระองค์เอง
     

     

    พรายหนุ่มโนลดอร์เรือนผมสีดำขลับ จึงมองที่เงาสะท้อนของตน
     

     

    มือเรียวใหญ่ก็แตะโหนกแก้มที่เกิดจากการถูกชกเมื่อครู่นี้ มันมีรอยอยู่เล็กน้อย แต่จางไปบ้างแล้ว


     

    เหล่าเอลฟ์หรืออมตชนก็ดีเช่นนี้ คือร่างกายนั้นสามารถสมานแผลได้ดี เมื่อไม่กี่อึดใจก็หาย


     

    หากแต่ เจ้าชายกลับรู้สึกขมขื่นในใจ....ที่ข้าพูดกับทูออร์ มันหยาบคายเกินไป และเขาจะฟ้องพี่หญิงไหมล่ะ??


     

    มือใหญ่ที่คุ้นเคยก็มาแตะหลังของมายกลิน “เมเล เอน เซลเล – ยอนโด “
     

     

    นั้นเป็นสุรเสียงทุ้มนุ่มขององค์ทัวร์กอนที่ทรงเรียกเอลฟ์หนุ่มว่า “ หลานชายที่รัก “
     

     

    มายกลินจึงหันมาคำนับองค์ราชาทันที “ เสด็จลุง มีอะไรให้หลานรับใช้ “
     

     

    หน้าตาหมองเชียวนะ ไปทำอะไรมานะลูก “


     

    เจ้าชายในชุดสีดำจึงรีบกราบทูลว่า “ เปล่าพะย่ะค่ะ “
     

     

    ทันใดนั้นเองท่านหญิงขาวก็ทรงเดินมาหาผู้เป็นพระเชษฐาและพระโอรส
     

     

    โลมีออน ไปไหนมานะ ออกไปข้างนอกกับทูออร์มาเหรอ ? “
     

     

    ไปกับพี่เอคธี่ด้วย ขี่ม้าไปเทลเปอันโด กำแพงเงินนั้นแหละ ท่านแม่ “

     

     

     

    ดวงตาสีนิลก็หันไปมองที่ลอร์ดเอคเธลิออน และเหมือนเขาก็จะรู้พระทัยของเจ้าชายดี
     

     

    ไม่ต้องบอกใครนะ ขอร้องท่านพี่....

     

    กระหม่อมรับทราบแล้ว เฮ่ออ.. แล้วอีกฝ่ายก็นิ่งเงียบเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
     

     

    แล้วทูออร์ล่ะ ? เขายังไม่มาเหรอ ? “
     

     

    องค์หญิงขอรับ เขาไปทานน้ำชากับกลอร์ฟินเดล เอ้อ ! ซัลกันท์ พ่อตัวอ้วนๆ นะ “
     

     

    เอคเธลิออนเป็นฝ่ายแก้ต่างให้แทน...ก็นั้นแหละวังสีขาวแตกกระจายแหงๆ...
     

     

    องค์ราชาสูงศักดิ์จึงหันมาที่อิดริล ผู้เป็นราชธิดาองค์เดียว
     

     

    ลูกหญิงนะ เจ้าห่วงแต่ตาหนุ่ม พ่อก็ชักจะหึงอยู่รอมร่อแล้ว “
     

     

    โธ่ๆ อดาของหนู ช่างแซวจังเพค่ะ “ ดวงหน้าขาวนวลทีี่น่าหลงใหล ก็มีสีชมพูแต้มขึ้น
     

     

    มายกลินก็ไม่อยากนึกถึงเจ้าทูออร์ให้ลำบากใจอีกแล้ว ดอกอุลลอสก็ไม่ได้มอบให้นาง
     

     

    ทะเลาะกับเขา ด่าแบบนั้น และสาดชาใส่อีก...
     

     

    ลูกแม่ ยอนโดรูปหล่อจ๊ะ “ อาเรเดลทรงกล่าวเสียงนุ่ม “ ไปซ่อมเตาผิงด้วยนะ “


     

    ขอรับ นานา ” เขาตอบแค่นั้นเอง

     

    .............

     

    กลินคุง …..พี่หญิงอิดริลที่รักของน้องนะ ไม่แคร์เลย T^T

     

     


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×