คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #182 : ฟิคเออาน้อย : Young Leaf On The Tree 3
เออาเรนดิลวิ่งตามไป จนถึงพุ่มไม้เล็กๆ เด็กชายจึงรู้ว่ามันเป็นพุ่มเบอร์รี่นั้นเอง
เด็กหญิงกำลังเก็บผลของราสเบอร์รี่กินอยู่เพลินๆ เจ้าชายองค์น้อยแห่งนครลับแล
เกิดนึกสนุก !
“ พี่ลาลี่ !!! ”
พรายสาวน้อยสะดุ้งเฮือก “ องค์ชายน้อย ! ”
ใบหน้ากลมป้อมกำลังส่งเสียงหัวเราะ และแลบลิ้นกลอกตาให้นาง
“ พี่ลาลี่เนี่ยตกใจง่ายจัง ” เออาเรนดิลกระโดดออกจากพุ่มของเบอร์รี่หลายชนิด
ลาลินาจึงหันหลังหนี และยังไม่ได้กล่าวอะไรเพิ่ม...นางกำลังเคี้ยวผลไม้ที่นางชอบที่สุด
“ เออากินได้ไหมอ่ะ ? ”
เด็กหญิงเลยต้องถวายบลูเบอร์รี่ในมือแทนเพื่อให้เจ้าชายน้อยชิม
โนลปามาร่วมแจมเพื่อกินผลไม้นี้ด้วย ( อย่างมันจะพลาดเหรอ ? )
“ อร่อยจังเลย ” เออาน้อยเอ่ย “ พี่ลาลี่เนี่ยขี้งอนเหมือนกัน แต่...ถ้าเป็นเออาก็งอนนะ ”
“ หม่อมฉันเคยไม่มีวันเป็นยาวันนิเอลได้ เพราะว่าไม่ชอบกินผัก อา...ผลไม้ก็กินได้ตลอดเพคะ
พี่ลัสก็ชอบบ่นโน่นบ่นนี้ ท่านน้ากัลดอร์ และก็ท่านแม่ด้วย ”
ฮาล์ฟเอลฟ์น้อยขมวดคิ้วเรียวสีเข้มบ้าง “ ไม่เห็นต่างกันเลย ท่านแม่และท่านน้าของเออาก็ชอบ
บ่น และก็ดุใส่เออาด้วยซ้ำ ยังดีหน่อย อดาไม่เคยบ่นเออาเลย ”
“ อย่าตีหน้าเศร้า แม่หญิงผมเปีย ” โนลปากล่าว “ คนเราชอบไม่เหมือนกัน ถึงเจ้าไม่ชอบทานผัก
เจ้าก็กินผลไม้แทนได้นี่นา ”
“ แต่...พวกเขาจะบอกว่า...ลาลี่ว่าไม่ยอมฝืนใจตัวเอง และไม่เหมาะที่จะเป็นยาวันนิเอลด้วย ”
“ งั้นเออาจะกินผักเป็นเพื่อนพี่เอง พี่จะได้ไม่ต้องกลัวอีก ”
ฮาล์ฟเอลฟ์น้อยจับมือของเด็กหญิงด้วยความมั่นคง พร้อมส่งรอยยิ้มที่ให้ความอบอุ่นใจ
ลาลินาก็รู้สึกว่าหัวใจของตนเต้นแรงจนดังแสบแก้วหู
“ ขอบพระทัยเพคะ องค์ชายน้อย หม่อมฉันจะพยายามทานผักเพื่อท่าน ”
บุตรแห่งทูออร์ยิ้มร่า “ เล่นกันเถอะ พี่ลาลี่ ”
~*~*~*~*~
เด็กสองและตุ่นหนึ่ง กระโดดออกจากพุ่มไม้พร้อมกัน และเสียงหัวเราะจากการวิ่งไล่จับ
แล้วก็ต้องสะดุุด เมื่ออาชาร่างใหญ่สีขาวมาอยู่เบื้องหน้า ลาลินาต้องชะงักและคุกเข่าลง
...องค์ราชาแห่งกอนโดลิน พร้อมเจ้าชายผู้สูงศักดิ์ทั้งสอง...
“ เออาของตาซนอีกแล้ว ” ทัวร์กอนเสด็จลงจากม้าทรง และรับพระนัดดามาไว้ในอ้อมพระกร
“ ไม่ได้ซนซะหน่อย หนูแค่มาเล่นในสวนของพี่ลัสและพี่ลาลิ ”
เจ้าชายพรายผมดำจึงตำหนิ “ หนีออกจากวังมาต่างหาก เซลเล – ยอนโด ”
“ ว้า ~ กวานัวร์ - นานา พูดตรงทุกที ”
ทูออร์หัวเราะเบาๆ ดวงตาสีฟ้าเข้มก็เห็นเด็กหญิงร่างเพรียวที่ยังก้มหน้านิ่ง
จึงลงจากหลังม้า และกล่าวว่า “ ลุกขึ้นเถอะ แม่สาวน้อย ”
“ เพคะ ท่านทูออร์ ”
เมื่อดวงตาสีเขียวอมเทาได้สบกับสีฟ้าเข้มที่ต้นแบบของสีฟ้ากลมโตคู่นั้น
เอลฟ์สาวน้อยก็ยิ้มแบบเขินๆ ทูออร์ลูบศีรษะของนางด้วยความเอ็นดู
“ หลานสาวของท่านกัลดอร์คนนี้ช่วยเป็นเพื่อนเล่นให้กับเออาเรนดิล ข้าขอบใจมากนะจ๊ะ”
“ หม่อมฉันต้องขอบพระทัยมากกว่าเพคะ ”
มายกลินก็เรียกเจ้าตุ่นโนลปาให้มาอยู่ใกล้ตน สาวน้อยก็ถอนสายบัวอีกครั้ง
“ เจ้าชื่ออะไรเหรอ แม่หนูน้อย ” สายตาคมกริบจับจ้อง...แววตาสีดำที่ดุ นิ่งขรึม...
ทำให้ลาลินาก้มหน้าลงอีก เออาเรนดิลกลับไปจับมือเรียวบางของเด็กหญิง
“ พี่ลาลีี่ ”
“ เอ๊ะ ? ”
“ เออาจะไปดูพวกพี่เลโกลัสบูชาพระแม่ยาวันนา พี่นำทางเออาที ”
“ เพคะ ” ลาลินาตอบ “ องค์ชายน้อย ”
ทัวร์กอนทรงสรวลขรึมๆ “ เฮ้อ...เขาเริ่มโตขึ้นแล้ว อีกหน่อยจะมีสาวมาตามจีบตรึม ”
“ ถึงกระนั้น เขาก็ควรรู้ในหน้าที่ว่าต้องทำอะไรก่อนอะไรหลัง ไม่ใช่สาละวันจะเอาแต่เล่น ”
“ ไม่เป็นไรหรอก มายกลินหลานลุง ” องค์ราชาเอ่ย “ ให้เวลาเขาเรียนรู้ แล้วเขาจะเข้าใจเอง ”
“ นั้นซิ เด็กหญิงคนนั้นก็เหมือนจะชอบเออามากเลย ” ทูออร์กล่าว “ กระหม่อมขอตามไปดูเขาก่อน
ได้ไหม ฝ่าพระบาท ”
“ ได้ซิ ” ทัวร์กอนประทานอนุญาตแก่ราชบุตรเขยขององค์เอง ส่วนเจ้าชายโนลดอร์ก็ยังตีหน้านิ่งเฉย
…โนลปากลับยิ้มอย่างสบายอารมณ์และนอนแทะหญ้าด้วยความสุขใจ...
~~*~~*~~**~~
จบลงไปก่อนนะครับ แม่หนูลาลิก็จะยังโผล่มาหาเออาเรื่อยๆ นั้นแหละ >O<
ความคิดเห็น