คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #177 : ( Special Fic ) Nana ! Snow ' s coming Part 3
“ พระธิดา ! เกิดเรื่องขึ้นแล้ว ! ” ลอร์ดหนุ่มวิ่งกระหอบภายในวัง
อิดริลและแม่นมเมเล็ธกำลังเย็บเสื้อกันหนาวเห็นอากัปกิริยาที่ผิดแปลกไปของกลอร์ฟินเดล
“ อะไรขึ้นเหรอเจ้าค่ะ ? ”
ขุนนางหนุ่มรูปงามก็รีบตอบโดยทันที “ ธิดาแห่งองค์เหนือหัว พระองค์ชายทั้งสอง
ประสบอุบัติเหตุพะย่ะค่ะ ”
“ หมายถึงเออาเรนดิลกับน้องชายเราใช่ไหม ? เกิดอะไรขึ้น ? ”
เมเล็ธก็อุทานร้องด้วยความตกใจ เมื่อได้รับข่าวทั้งหมด
เพียงเท่านี้ เจ้าหญิงพรายก็รีบวิ่งไปด้วยความรวดเร็ว ฝีเท้าเปลือยเปล่าของนาง
เกิดเสียงสะท้อนไปทั่วพิ้นหินอ่อน
~*~*~*~*~*~
ร่างเล็กที่กำลังหนาวสั่น ดวงหน้าซีดจัด และริมฝีปากสีชมพูระเรื่อก็กลายเป็นสีน้ำเงิน
ผู้เป็นพ่อก็ได้แต่โอบกอดไว้แน่น ขณะที่มายกลินก็หนาวสั่นไปทั้งร่างภายใต้อ้อมแขนของ
ลอร์ดคนดีอย่างเอคเธลิออน หากเขาก็ยังแข็งแรงพอที่จะยังไม่สิ้นสติไป
ดวงตาสีนิลจับจ้องร่างเล็กของหลานชาย...เออาเรนดิล...
แล้วฝีเท้าเปลือยเปล่าของเจ้าหญิงพรายโนลดอร์แห่งกอนโดลินก็ได้เข้ามาในห้องรับรองนั้น
“ มายกลิน ! ” เจ้าหญิงพรายก็ต้องรีบถามโดยด่วน “ ตาหนูเป็นไรบ้าง ”
มือเรียวสัมผัสโหนกแก้มสูงได้รูปของญาติผู้น้องแผ่วเบา พรายหนุ่มก็เผยอริมฝีปากสั่นๆ
“ พี่หญิง ข้า...ข้า...ไม่ได้เป็นไรมาก ท่านไปดูแลเจ้าหนูฮาล์ฟเอลฟ์นั้นเถอะ ”
อิดริลจึงพยักหน้ารับ แล้วร่างบอบบางของลูกชายซึ่งอยู่ในอ้อมกอดของบิดา
ส่วนเจ้าโนลปาก็ได้แต่กระพริบตาปริบๆเท่านั้น
“ นานา...” เด็กชายกำลังเรียก พรายสาวจึงแตะยังมือเล็ก พลางถามสามี
“ เออาหนีข้าไปเล่นหิมะ และตกน้ำเย็นเฉียบงั้นเหรอ ทูออร์ ”
ชายหนุ่มเอไดน์จึงตอบสั้นๆ “ ข้าดูแลลูกไม่ดีเอง อิดริล เจ้าลงโทษข้าเถอะ ”
นางถอนใจเบาๆ และยกเออาเรนดิลมากอดไว้แนบอก
“ ข้าจะดูแลเขาเอง เนื้อตัวเย็นเฉียบไปหมดแล้วนะลูก...”
ริมฝีปากอิ่มสวยวางจูบลงบนหน้าผากนวลของเออาเรนดิล
“ งั้นข้าก็ต้องเจ้าหนูโลมีออนด้วยซินะ “”
เสียงนุ่มนวลของท่านหญิงขาวอาเรเดลเข้ามาพอดี นางยังยืนตรงอย่างสง่างาม
หากดวงตาสีเทาอมครามคู่สวยแสดงถึงความห่วงใยอย่างยิ่งยวด
เมื่อนางได้คุกเข่าลง มายกลินจึงผละออกจากเสนาบดีหนุ่ม พลางเรียกนาง
“ นานา...ท่านมาหรือ ? ”
มือบางของอาเรเดลสัมผัสเรือนผมสีดำเปียกลู่จากน้ำแข็ง นางก็นึกขึ้นได้ทันที
“ ทูออร์ เอคเธลิออน ไปบอกพวกนางกำนัลว่าขอผ้าสะอาด และน้ำอุ่นสำหรับเช็ดตัวด้วยนะ
เจ้าชายของพวกเราต้องไปห้องอภิบาลแล้ว ”
~*~*~*~*~*~
แล้วเออาเรนดิลก็เริ่มรู้สึกตัวขึ้น เมื่อได้สัมผัสน้ำอุ่นที่ลูบผิวกาย เมื่อลืมตาขึ้น
เด็กชายก็เห็นเรือนผมสีทองสว่างของมารดา มือเล็กจึงจับปลายผมไว้
“ นานาจ๋า หนูยังหนาวอยู่เลย...”
อิดริลซึ่งเช็ดร่างบางให้ นางก็เอ่ยขึ้นว่า “ อาร์ดามีเร ลูกทำให้แม่เป็นห่วงมากเลยรู้ไหม ? ”
ฮาล์ฟเอลฟ์น้อยก็นิ่งเงียบ
“ เจ้าเล่นซนเกินไป เจ้าไปวิ่งเล่นกับพิ้นน้ำแข็ง พอมันแตก เจ้าและท่านน้าก็ตกลง
ทำให้พ่อเจ้าและท่านลุงเสนาต้องเดือนร้อน ลูกแย่มากรู้ไหม ? ”
วาจาบ่นว่าของผู้เป็นมารดาก็ทำให้เออาเรนดิลน้อยน้ำตาตก...ฮือๆ...
“ หนูเสียใจ นานา...นานา... ”
เจ้าหญิงพรายโนลดอร์ก็รู้ทันทีว่าเขาแรงเกินไป นางจึงวางผ้าเช็ดตัวลง
แล้วโอบกอดร่างเล็กไว้แนบอก “ อาร์ดามีเร เจ้ายังเด็กนัก เจ้ากลับมาแล้ว
ไม่สบายแบบนี้ รู้ไหม เจ้าทำให้แม่ปวดร้าวใจมากแค่ไหน ลูกจะตกไปในน้ำแข็งเหมือน
ท่านแม่...ท่านยายเอเลนเวของเจ้าอีกหรือไร ? ”
“ นานา...นานา...” ร่างน้อยก็สั่นขึ้นอีกครั้ง เจ้าหญิงพรายจึงโอบกอดไว้แนบแน่น
“ ท่านไม่ชอบหิมะ แต่หนูอยากให้ท่านไปเล่นปาหิมะกับหนู เล่นสเก็ตน้ำแข็ง
เต้นรำกับท่านบนพิ้นหิมะ เพราะว่าหนูรักนานา...หนูรักแม่...”
แล้วดวงตาสีฟ้ากระจ่างก็ปิดลงด้วยความเหน็ดเหนื่อยจากพิษไข้
ร่างระหงเอนกายลงบนเตียงนุ่ม แล้วเจ้าหญิงพรายผู้ทรงโฉมก็ร่ำไห้....
~*~*~*~*~*~
องค์ทัวร์กอนก็ทรงทราบข่าวจากลอร์ดกลอร์ฟินเดลแล้วเช่นกัน
พระองค์จึงรีบเสด็จมาด้วยความเป็นห่วงพระภาคิไนยและพระนัดดาน้อยที่รักยิ่ง
เมื่อก้าวมาถึงด้านหน้าของห้องอภิบาล ท่านหญิงขาวผู้เป็นพระขนิษฐากำลัง
เช็ดตัวให้กับร่างสูงเพรียวที่กำลังซีดจางยิ่งกว่าหิมะภายนอกหน้าต่าง
ใบหน้าคมคายเองก็ยังไม่อาจสื่อความรู้สึกอะไรออกมาได้
“ มายกลิน หลานลุงเป็นไรบ้าง ? ” มือแกร่งประคองไหล่เปลือยเปล่าคู่นั้น
ตอนนี้เจ้าชายพรายมีเพียงกางเกงขายาวเป็นอาภรณ์ของร่างกายเท่านั้น
แผ่นอกแกร่งก็ยังขึ้นลง แต่ก็แผ่วลงไปมาก ทัวร์กอนก็ทรงรู้สึกสงสารหลานชายคนโตทันที
“ ตาหนูกลิน เจ้ากับเออาไปเล่นซนกับน้ำแข็งทำไมนะ ? ”
อาเรเดลก็ส่งสายตาขึงมายังพระเชษฐา “ อย่าพูดแบบนี้นะ พี่ทัวร์กอน
ลูกชายข้าทำตามหน้าที่ของน้าชายที่ดีแล้ว และเขาจะไม่เป็นอะไรทั้งนั้น ”
จอมราชาเข้าใจการโต้ตอบของพระน้องนางดี พระองค์จึงไม่ได้ตรัสอะไรเพิ่มเติม
แล้วก็ทรงไปยังอีกเตียงหนึ่ง ภาพที่เห็นก็คือ อิดริลโอบกอดร่างบางของพระนัดดา
และนั้นก็ทำให้องค์ทัวร์กอนทรงนึกถึงแม่หญิงเอเลนเว...นางก็ชอบกอดลูกไว้เช่นนี้...
“ อิตาริลเล เจ้ารักลูกไม่ต่างไปจากแม่เจ้าเลยนะ ลูกหญิงของพ่อ ”
พระองค์จำได้ดี ดินแดนนิรันดร์วาลินอร์อันสว่างไสว
เอเลนเวอุ้มพรายน้อยผู้มีเรือนผมสีทองอ่อนเฉดสีเดียวกัน และก็หยอกเย้าด้วยการหอมแก้ม
นำดอกไม้มาแตะแก้มเล่น พลางร้องเพลงกล่อมนอนให้นางแล้วกล่าวว่า
“ ริลเลน้อย ฝันดีนะลูกรัก ”
โอ...เอเลนเวยอดรักของข้า เจ้าน่าจะได้อยู่กับข้า ได้เห็นลูกสาวและหลานชายของเรา...
~*~*~*~*~*~*~
เอิ่ม...ท่านแม่ทั้งสองจะช่วยลูกน้อยทั้งสองอย่างไรดีนะ ?
ความคิดเห็น