คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #172 : Blue Blossom in the heart 14
กลอร์ฟินเดลนั้นไม่รอช้าที่จะผลักประตูแก้วของลิชเช หรือร้านขายขนมหวานและน้ำชาประจำตลาด
เกรทมาร์เกต พวกสาวๆ ต่างพากันมองพรายหนุ่มผมสีทองไม่วางตา และเกือบจะวิ่งเข้าไปหา
แต่ก็ชะงัก เพราะว่าราชธิดาแห่งองค์กษัตริย์และพระภาคิไนยเสด็จมา จึงต้องพากันถอนสายบัวเป็นแถว
แล้วเสนาบดีหนุ่มแห่งสกุลน้ำพุก็ได้เลือกมุมโต๊ะที่กว้างพอนั่งได้สบาย
“ องค์หญิงอิดริล ! ทรงรับอะไรดีเพค่ะ ? ” พรายสาวผู้เป็นบริกรถาม
“ ข้าขอชาคาโมไมน์ร้อนแล้วกัน เอาเค้กวานิลลา มายกลินเจ้าอยากดื่มอะไร ? ”
นางกล่าวพลางมองยังพรายหนุ่มผมดำตรงข้าม
“ ข้าขอแบบเดียวกับท่าน และก็...” ดวงตาสีนิลก็เห็นภาพของเค้กช็อกโกแลต “ ข้าขอนี้ ”
เอคเธลิออนก็สั่งว่า “ ข้าขอกาแฟร้อน ไม่ต้องหวานมากหรอก...กับเค้กมะนาวจ๊ะ”
กลอร์ฟินเดลรู้สึกหมั่นไส้กับประโยคนี้ จึงเลื่อนมือของตนไปแตะมือเรียวของพรายสาว
“ งั้นข้าขอกาแฟเข้ม...ผสม...น้ำนมหอมๆ ด้วยนะจ๊ะคนดี ”
นางก็หน้าแดงระเรื่อ “ เอ่อ...ท่านลอร์ดค่ะ...ข้ายินดีค่ะ”
ดวงตาสีมรกตของพรายหนุ่มผมทองก็กลับมาเห็นเจ้าหญิงพรายอมยิ้ม
แต่ว่ามายกลินกับเอคเธลิออนทำหน้าว่าเจอกับกองขยะที่เน่าเหม็นอยู่ตรงหน้า
“ ข้าแค่อยากกินเองนะ ! ”
เอคเธลิออนส่ายหน้าไปมา “ อยู่เบื่้องพักตร์องค์ทายาทแห่งจอมราชา มีมารยาทบ้างซิ ”
อีกมุมโต๊ะหนึ่งด้านปีกซ้าย
“ ทูออร์ เจ้าเป็นอะไรน่ะ ? จ้องชาในถ้วยมาตั้งสิบนาทีแล้วนะ ”
พรายหนุ่มโวรอนเวทักขึ้น เขาอาสาชวนชายหนุ่มเอไดน์มาทานขนมเลยแต่ก็เจอภาวะแบบนี้...
“ ชานี้...มันทำมาจากดอกอุยลอส...” ทูออร์ถอนหายใจ
“ เจ้าคิดอะไร พ่อหนุ่มผู้นำสารสหายเรา ชานี้หอมที่สุดในกอนโดลินแล้วนะ หรือว่าเจ้ากำลังคิดถึงองค์หญิง ”
และดวงตาสีเทาอมเขียวของพรายหนุ่มผมน้ำตาลก็ชะเง้อมองไปยังอีกมุมหนึ่ง
“ ออร์ๆ องค์หญิงอิดริลเสด็จมา องค์ชาย ท่านสองเสนาก็ด้วย ท่านกลอร์ฟี่ !! ”
“ จริงเหรอ ?!! ” ทูออร์ทำหน้าตื่นเหมือนได้ตื่นจากความฝัน...อิดริลและมายกลิน มาด้วยกันแบบนี้...
ถึงเวลาที่จะได้เซอร์ไพรส์แล้ว ^__^
~*~*~*~*~*~*~
เมื่อขนมเค้กนำมาเสิร์ฟ อิดริลก็ต้องประหลาดใจเมื่อบริกรสาวน้อยน่ารักบอกว่า
“ ชาอุยลอสนี้หอมมากเพค่ะ องค์หญิงและองค์ชายทรงรับไว้ด้วย ”
นางยื่นถาดซึ่งมีถ้วยชาสีฟ้าน่ารักสองถ้วย กลิ่นหอมอ่อนๆ ของชาดอกไม้ฟุ้งกระจายทั่วโต๊ะ
“ แต่ข้าไม่ได้สั่งนี่นา ” มายกลินเองสะดุ้งกับคำว่า “ อุยลอส ” หรือว่า...?
พรายสาวก็ยิ้มหวาน “ พอดีท่านนั้นบอกว่าอยากถวายองค์หญิงมากเลยเพค่ะ ”
“ อือม...” แล้วอิดริลก็เหมือนนึกอะไรขึ้นได้ แทนที่จะดื่มชาคาโมไมน์ นางกลับถอดตุ้มหูสีเงิน
แล้วนำมันลงในถ้วยนั้น และพรายหนุ่มทั้งสามก็สงสัย ?
“ ข้าไม่ดื่มชาถ้วยนี้แล้วล่ะ ข้าฝากไปให้ผู้ที่นำชาอุยลอสมาให้ข้านะจ๊ะ ”
เจ้าหญิงพรายอมยิ้ม และยกถ้วยชามาให้มายกลิน “ ของเจ้า ตาหนูกลิน ”
“ พี่หญิงอิดริล ท่านทำแบบนั้น เพราะอะไรเหรอ ? ” พรายหนุ่มผู้เป็นอนุชารับมาด้วยความลังเลใจ
“ นั้นซิขอรับ ” เอคเธลิออนยกกาแฟดื่มเพลินๆ แล้วก็ตักเค้กมะนาวเข้าปาก
กลอร์ฟินเดลก็อมยิ้มคนเดียว “ แหมๆ วันนี้ร้านน้ำชาก็ช่างดูหวานแหววและสดใสจัง ”
“ จ๊ะ พี่กลอร์ฟี่...” แต่เมื่อชาอุยลอสของอิดริลหมดถ้วยแล้ว
นางก็พบกับแหวนวงหนึ่ง
แหวนเล็กสีทองในถ้วยชา !
“ หรือว่าเขา....”
เมื่อพรายสาวหันกลับไปด้านหลัง นางก็ได้เห็นบุรุษหนุ่มร่างสูง ใบหน้าคมสันยิ้มแย้ม
พร้อมกับช่อดอกไม้ใหญ่ในอุ้งมือ ท่ามกลางความตื่นเต้นของทุกคนในร้านลิชเช
เมื่อทูออร์ได้คุกเข่าลงต่อเบื้องพักตร์ของเจ้าหญิงผู้งดงามเหนือนางใดแห่งนครลับแล
“ อิดริล เคเลบรินดัล กระหม่อมขออภัยที่ไม่ได้แจ้งให้ท่านทราบว่าอยู่ในร้านนี้เพื่อบอกสิ่งหนึ่ง
กับท่าน...”
กลอร์ฟินเดลทำหน้าเคลิ้มไปกับรรยากาศ ส่วนเอคเธลิออนก็อมยิ้มจนลืม...อีกคนหนึ่งที่นั่งตัวสั่น
“ ลุกขึ้นเถอะ ทูออร์ ” อิดริลว่า แต่ตอนนี้นางกำลังเขินอายจนเมินหน้าหนี
ชายหนุ่มเอไดน์จึงยกมือเรียวขึ้นมาจุมพิต “ พระองค์ได้รับแหวนของกระหม่อมแล้วใช่ไหม ? ”
“ ใช่...” มือเรียวบางผายออกให้เห็นแหวนวงนั้น และชายหนุ่มผมทองก็รับมา
พร้อมกับสวมให้ในนิ้วชี้ด้านซ้าย และกล่าวด้วยเสียงทุ้มไพเราะ “ กระหม่อมรักท่าน
อิดริล เคเลบรินดัล ราชธิดาแห่งทัวร์กอน ได้โปรด แต่งงานกับกระหม่อมเถิด ”
พรายหนุ่มและพรายสาวในร้านก็ปรบมือกันยกใหญ่ แถมด้วยเสียงร้องด้วยความยินดีของกลอร์ฟินเดล
และโวรอนเว แถมสองหนุ่มก็เดินไปจับมือกันด้วยความยินดี
หากความหวานที่กำลังเกิดขึ้นระหว่างทูออร์และอิดริล ก็ถูกคั่นด้วย...
เพล้ง ! เสียงเขวี้ยงถ้วยชาลงพิ้นจากพรายหนุ่มผู้กำลังขมขื่นในที่สุด !
“ มายกลิน ! ” เจ้าหญิงพรายหวีดร้องด้วยความตกใจ แล้วมายกลินก็ไม่รอช้า
ร่างสูงเพรียวยืนนิ่งต่อหน้าชายหนุ่มคนนั้น...เพราะมันอีกแล้ว...มันอีกแล้วเหรอ ?
“ ทำแบบนี้ทำไม ?? ”
“ องค์ชาย...ท่าน...” แล้วกำปั้นหนักก็ตรงเข้ายังโหนกแก้มของทูออร์ จนชายหนุ่มล้มคว่ำ
เจ้าหญิงพรายก็ร้องลั่น “ มายกลิน ! มายกลิน ! หยุดเดี๋ยวนี้นะ ! ”
แต่ทว่าพรายหนุ่มก็ไม่หยุดที่จะต่อยคนตรงหน้า ที่ไม่โต้ตอบอะไรได้แต่ยอมให้เขาตบหน้า
“ เจ้าทำแบบนี้ทำไม ? ขอแต่งงานกับนางทำไม ? ตอบมาซิ ตอบมาาาา ~!!! ”
“ หยุดนะ ! ” มือขาวผ่องก็ฟาดยังจมูกเรียวของมายกลิน
และความเงียบก็เกิดขึ้นทั้งร้านไป...
เจ้าชายพรายเช็ดตรงจมูกของตน เลือดสีแดงไหลออกมาปนเรียวนิ้วขาว “ พี่หญิง...”
“ น้องทำร้ายเขาทำไมกัน ? ” อิดริล เคเลบรินดัลพยายามสะกดน้ำเสียงให้เป็นปกติ
ร่างสูงเพรียวหลับตานิ่ง และเอ่ยสั้นๆ ว่า “ ข้าเสียใจพี่หญิง ข้าเสียใจจริงๆ และ
ข้าก็ขอโทษนะที่ทำลายถ้วยชาของเจ้า เดี๋ยวข้าจะซ่อมให้ไหมนะ ”
บริกรสาวคนเดิมกล่าวเสียงสั่น “ พะ...เพค่ะ...องค์ภาคิไนย ”
แล้วร่างสูงในชุดสีครามเข้มก็สาวฝีเท้าออกจากร้าน ไม่มีใครกล้าขวางเขาได้...
“ คุนดู ' ยา ! องค์ชาย ! ” เอคเธลิออนได้สติรีบตามออกไปด้วยคน
เจ้าหญิงพรายก็คุกเข่า และยื่นแขนเรียวให้กับทูออร์ “ ไม่เป็นไรนะ ”
ชายหนุ่มรับเรียวมือนิ่มของนาง แต่ถ้าเขาอยู่ตามลำพังไม่มีพรายหลายสิบคนมาจ้องมองแบบนี้...
เขาก็จะร้องไห้ออกมา...ข้าคิดผิดอีกแล้วใช่ไหม ?...ท่านพี่...
แล้วกลอร์ฟินเดลก็ยกน้ำชามาดื่มทิ้งท้าย " เอ่อ...พวกเขาลืมจ่ายค่าน้ำชานะ แย่จริงเลย ลอร์ดตุ่นน้อย
แสนงอน และลอร์ดน้ำพุใสเสียงแหบ...ข้าต้องจ่ายให้ซิเนี่ย..."
ความคิดเห็น