คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #158 : Blue Blossom in the heart 1
ร่างสูงขององค์กษัตริย์โนลดอร์ประทับยืนภายในห้องโถงของพระองค์เอง ดวงตาสีเทาอมครามเจิดจรัส
จ้องมองร่างเล็กป้อมของพระนัดดา เด็กชายเดินชมภาพวาดซึ่งประดับไว้บนฝาผนังอย่างเป็นระเบียบ
“ เฮ้อ...”
ทัวร์กอนสรวลเล็กน้อย “ เออาถอนหายใจ ทำไมลูก ? ”
“ ดราเอร์ - อดา พรุ่งนี้ เออาต้องไปโรงเรียน ” ฮาล์ฟเอลฟ์น้อยตอบ “ ท่านแม่บอกว่าหนูโตแล้ว...”
กษัตริย์พรายทรงเดินมาโอบไหล่น้อยของเด็กชาย “ สำหรับตาแล้ว เจ้าก็ยังเป็นเด็ก
แม้แต่อิดริล มายกลินและทูออร์ ก็ยังเป็นเด็กน้อยของตานะ รู้ไหม ? ”
“ อดาเป็นมนุษย์เอไดน์ ซึ่งทุกคนบอกว่าจะชราแล้วก็จะเสียชีวิตไม่อีกกี่สิบปีข้างหน้า
เออาไม่ค่อยสบายใจเลย ถ้าอดาทูออร์ต้องจากหนูไปนะซิ ”
ทัวร์กอนทรงคุกเข่าเพื่อยกพระนัดดาไว้ในอ้อมแขนแกร่ง
“ เจ้าก็สงสัยที่ว่าทำไมตาถึงให้พ่อเจ้าซึ่งเป็นมนุษย์ แล้วแม่ของเจ้าเป็นเอลดาร์แต่งงานกันได้งั้นเหรอ ? ”
เออาเรนดิลน้อยพยักหน้า “ ก็พวกท่านเป็นอมตะ แล้วเออากลัวว่าจะเหมือนอดาคือจากพวกท่านไปอีกคน..”
ฝีเท้าหนึ่งก็ได้ก้าวเข้ามา ฝีเท้าเปลือยเปล่าของอิดริล เคเลบรินดัล
“ นานา ! ”
อิดริลเดินไปลูบแก้มนวลของบุตรชาย ริมฝีปากอิ่มบางเผยรอยยิ้ม
“ เออาลูกรัก คิดอะไรอยู่เหรอจ๊ะ ? ” เจ้าหญิงพรายถามขึ้น
ขณะที่เออาเรนดิลยังคงเล่นปอยเกศาสลวยของจอมราชาโนลดอร์
“ ตอนแรกเออานึกว่าเส้นผมของเสด็จตาจะเป็นสีดำสนิทซะอีก แต่ว่าก็มีเส้นสีน้ำตาลอมทองปนอยู่ด้วย ”
ทัวร์กอนรับสั่ง “ คงเป็นส่วนหนึ่งที่ตาได้มาจากท่านแม่อไนเรของตากระมัง แต่ว่าอิริสเซหรือยายอาเรเดล
ของเจ้า เหมือนองค์...ทูลหม่อมพ่อฟิงโกลฟินมากกว่า...”
เจ้าชายองค์น้อยพยักหน้ารับ ก่อนที่ลงจากอ้อมพระกร แล้วมากอดร่างระหงไว้
“ เออาอยากไปกับนานา เออามีเรื่องอยากคุยด้วย ”
อิดริล เคเลบรินดัลรับการโอบกอดไว้ แล้วเดินจูงมือเล็กของพระโอรสออกจากห้องทรงงาน
~*~*~*~*~*~
ในอุทยานหลวงแห่งกอนโดลิน
เออาเรนดิลนั่งเหยียดขาเล่นไปมา ดวงตาสีฟ้ามองยังมารดาซึ่งกำลังเก็บดอกไม้จากรั้วด้านซ้าย
เรือนผมสีทองสลวยงดงามจับตาส่องสว่างรับแสงตะวัน เด็กน้อยก็ยิ้มให้กับภาพที่เห็น
“ เออาอยากคุยกับแม่เรื่องอะไรจ๊ะ ? ”
ฮาล์ฟเอลฟ์น้อยก็ตอบว่า “ อดากับนานารักกันได้ยังไงครับ ? ”
เจ้าหญิงพรายลงมานั่งข้างพระโอรส นิ้วเรียวลูบแก้มนวลตาทั้งสองข้าง
“ เริ่มแก่แดดแล้วนะ อาร์ดามีเร ”
อิดริลมักจะเรียกเขาด้วยชนนีนามเสมอ เวลาอยู่ด้วยกันแค่สองคน
“ นานาก็เหมือนกับเสด็จยาย ท่านจะชอบเรียกกวานัวร์ - นานา ว่า โลมีออน ”
“ เป็นธรรมดาของแม่ที่มอบชื่อให้ลูก และแม่เองก็รักพ่อของลูก ทูออร์ผู้งามสง่าที่ทำให้แม่ประทับใจ
ตั้งแต่แรกพบรู้ไหม ? ” อิดริลหอมหน้าผากน้อยเบาๆ “ และพ่อของเจ้าก็รักแม่ เพียงแต่...”
“ แล้วนานาหลงรักท่านน้าบ้างไหม ? ท่านน้าเองก็หล่อมากถึงปานนั้น ”
คำถามที่ชวนสะกิดใจ ทำให้เจ้าหญิงพรายวางมือลงจากพวงแก้มของเออาเรนดิล
“ ลูกจ๋า ถามแบบนี้ เพราะน้าเจ้าสอนหรือยัง ? ”
เออาเรนดิลส่ายหน้า “ เปล่า หนูถามเองนะ ”
“ แม่รักมายกลินในแบบน้องชายเท่านั้น เพราะเขาเป็นบุตรแห่งเสด็จยายท่านหญิงขาวของเจ้า ”
“ รักแค่น้องงั้นเหรอครับ ? ”
“ ใช่จ๊ะ ”
เด็กชายก็ลุกจากม้านั่ง เท้าเล็กเดินไปมาบนพิ้นหญ้าซึ่งประดับด้วยดอกอุยลอสสีขาว
“ แต่ถ้ากวานัวร์ - นานาไม่ใช่น้องของท่านแม่ ท่านจะแต่งงานกับเขาไหม ? ”
“ ลูกรักของแม่ ! เจ้าอย่าถามแม่นักเลยนะ ! ”
เออาเรนดิลก็สะดุ้งขึ้น เมื่อมองเห็นใบหน้างามกระจ่างตาของมารดามีแววหม่นเศร้า
“ นานา...”
“ แม่แต่งงานกับพ่อเจ้าแล้ว และแม่ก็รักเขา ถึงจะเป็นมนุษย์เอไดน์ก็ช่างปะไรเถิด แม่เลือกเขานะถูกที่สุดแล้ว ”
“ แต่ว่าเออากลัวว่าตัวเองจะเหมือนอดาแล้วจะต้องสิ้นชีพ...”
อิดริลเม้มริมฝีปากของตน เมินหน้าหนีพระโอรสองค์น้อย “ แต่ในความคิดของแม่ อนาคตของเจ้ายาวไกลนัก
ฮาล์ฟเอลฟ์น้อยของแม่ พ่อกับแม่เราสองคนรักกัน ”
มือเล็กของเออาเรนดิลจับมือเรียวนิ่มของราชธิดาแห่งทัวร์กอน
“ เออาไม่อยากจากท่านไปก็เท่านั้น แล้วนานาอิดริลคงไม่อยากให้หนูกับท่านพ่อจากไปด้วย ”
มือของอิดริลก็จับมือเล็กของลูกชายไว้ ขณะที่มองเห็นใบไม้ร่วงสีทองปลิวพริ้วลงมาเรื่อยๆไม่ขาดสาย
...ร่างสูงในชุดสีดำซึ่งยืนอิงต้นโอ๊กในมุมที่พ้นสายตาของสองแม่ลูกกำลังเฝ้ามองพวกเขา...
….พี่หญิงของข้า ไฉนท่านถึงต้องใจแข็งนักหนา...แล้วท่านก็ทำให้ข้าต้องร้าวรานหัวใจมาตลอดด้วย...
~*~*~*~*~*~
อือม...ตอนต่อไปเป็นการย้อนความแล้วนะครับ ^___^
ความคิดเห็น