คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #152 : Bright Days Of King Turgon : นกน้อยบินผ่านสายรุ้ง
นกน้อยบินผ่านสายรุ้ง
บรรยากาศแสนสบายดูจะไม่มีที่ไหน และส่องสว่างไปมากกว่าคฤหาสน์ประตูแห่งสรวงสรรค์
ของลอร์ดเอกัลมอธ ร่างสูงสง่ายังคงยังดื่มไวน์รสเลิศกับองค์ราชาแห่งองค์กษัตริย์ทัวร์กอน
“ พระองค์ทรงยังเกษมสำราญพระหฤหัยดีเช่นเคย ”
พรายหนุ่มผมสีน้ำตาลหยักศกยิ้มเล็กน้อย มือเรียวคลอเคลียกับแก้วไวน์ในมือเรียวของตน
แสงไฟจากเพดานก็ส่องแสงกับเพชรพลอยที่ประดับทั่วเสื้อทูนิคสีงาช้างของตน
“ เจ้าเองก็ชอบแต่งตัวแสงวาววับดังทุกวัน เอกัลมอธ ”
ทัวร์กอนเลื่อนร่างสูงมาประคองไหล่เรียวของลอร์ดหนุ่มหน้าตางดงาม
“ โอ้ ! อาราน ' ยา ทรงหยอกเย้ากระหม่อม ไม่สนพระทัยในสองเสนามากกว่าหรือ ? ”
จอมพรายแห่งกอนโดลิน เชยคางเรียวได้รูปของเอกัลมอธ
“ เอคธี่และกลอร์ฟี่ สองคนนั้นดีกับข้าทุกวัน แต่เจ้าก็สวยงามไม่แพ้กัน เอกี้...”
มือเรียวของลอร์ดหนุ่มก็คลอเคลียบนฉลององค์ของทัวร์กอน
“ ถ้างั้น กระหม่อมก็ขอ...เชยชมความงามที่ล้ำเลิศกว่าอัญมณีเม็ดใดแห่งนครลับแลนี้เถิด ”
ไม่ทันที่องค์ราชาจะได้รับการแสดงออกของลอร์ดเอกัลมอธ เสียงประตูก็เปิดขึ้น
“ เอกี้ ! เจ้าทำอะไรฝ่าบาท !!!! ” พรายหนุ่มร่างสันทัดในชุดสีม่วงอ่อนเข้ากับดวงตาคู่คม
เรือนผมสีน้ำตาลดำมัดรวบ ร่างเพรียวอยู่ในชุดทูนิคที่แตกต่างจากลอร์ดทั่วไป
เพราะชุดนั้น คล้ายคลึงกับนกพันธุ์หนึ่งที่อยู่ริมชายหาดอันเวิ้งว้าง
“ ดุยลี่ !!! ”
ร่างเพรียวง้างคันธนู ซึ่งเป็นอาวุธประจำกายของตนขึ้นมา “ ปล่อยองค์ทัวร์กอน
ไม่อย่างนั้น อย่าหาว่านกตัวนี้จิกใครไม่เป็น ! ”
องค์ทัวร์กอนก็ทรงลุกจากโซฟา พลางหัวเราะเสียงดัง “ ดุยลิน พ่อเอกี้เขาแค่หยอกข้าเล่น ”
ดุยลินจึงลดคันธนูของตนเองลง หากสีหน้ายังแสดงถึงความโกรธเล็กน้อย
จอมกษัตริย์โนลดอร์จึงดำเนินไปอยู่เคียงร่างเพรียวบาง ก่อนที่จะโอบไหล่อย่างปลอบขวัญ
“ พ่อหนุ่มตาม่วง มาดื่มไวน์กับข้าซิ ”
“ พระเจ้าค่ะ ” ลอร์ดหนุ่มตอบ
หากเอกัลมอธก็ได้ทีคล้องแขนของร่างเพรียวให้มานั่งบนโซฟาด้วยกัน
“ เจ้าเป็นยังไงบ้างล่ะ ดุยลี่ ”
ขุนนางแห่งสกุลนกนางแอ่นก็ส่ายหน้าไปมา “ ก็ไม่เป็นไร ลูกสาวข้าก็สบายดี ”
พรายหนุ่มผมหยักศกสลวยก็หัวเราะหึๆ “ ข้ามีของขวัญให้เจ้าด้วยนะ ”
มือเรียวก็หยิบห่อผ้าจากเสื้อคลุมของตน พลางกระซิบให้พรายหนุ่มผู้เป็นสหายเปิดออก
ดุยลินก็ตกตะลึง เซรามิกรูปนกนางแอ่นบินข้ามสายรุ้งน้อยงามประณีต
“ เจ้า...ทำให้ข้าเหรอ เอกัลมอธ ”
พรายหนุ่มผู้ร่างเล็กกว่าถามขึ้น หากน้ำเสียงแสดงถึงความยินดีเป็นอย่างยิ่ง
“ ชอบไหม ? ไม่งั้นก็ถือว่านำไปฝากลูกสาวเจ้าแล้วกันนะ ”
เอกัลมอธรินไวน์ให้ผู้เป็นสหายดื่ม ใบหน้าของทั้งสองเริ่มผลัดสี...
“ เอ่อ...ข้าชอบ ข้าจะเก็บไว้...ขอบใจนะ...”
ลอร์ดหนุ่มแห่งสกุลประตูสวรรค์หรือสายรุ้งก็ได้ทีให้ใบหน้าเรียวหวานหนุนไหล่
แล้วพวกเขาก็เหมือนหลุดลอยไปไหนความฝัน...
ปล่อยให้องค์ราชาทรงมองความโรแมนติกนี้อย่างเพลินพระเนตร...วันนี้ก็ช่างสดใส..
...นกน้อยได้บินผ่านสายรุ้งไปแล้ว....
~*~*~*~*~*~*~
ตอนแรกจะให้องค์ทัวร์กอนจู้จี้กับท่านเอกัลมอธ แล้วให้ท่านดุยลินโผล่มาได้ ^___^
ความคิดเห็น