คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #122 : Dancing King & Prince Party 8
เออาเรนดิลน้อยนั้นกำลังนั่งม้าสีน้ำตาลอมเทาพร้อมกับท่านพ่อทูออร์ ซึ่งควบม้าของตนด้วยความเร็วปานกลาง
จนเรือนผมหยักศกเป็นลอนของตนปลิวกระจาย ดวงตาสีฟ้ากำลังมองทุ่งหญ้าสีเขียวอ่อนที่ผ่านสายตาไป
“ เออา ตอนที่เจ้านั่งม้ามอริออนของท่านน้านั้น สนุกไหม ? ”
“ สนุกมากๆ เลยครับ กวานัวร์ - นานา ท่านน้าทรงม้าได้อย่างรวดเร็วมาก แต่ท่านพ่อก็ขี่ม้าเก่งเหมือนกัน ”
ทูออร์ยิ้มเล็กน้อย พร้อมกับกุมร่างเล็กให้แน่นขึ้น “ แล้วเจ้าชอบนั่งม้ากับเสด็จยายไหม ? ”
“ ตอนนั้นเหรอ เออาว่าท่านเป็นผู้หญิงที่ทรงม้าได้เก่งที่สุดในโลกเลยล่ะ แต่ว่า..”
ชายหนุ่มก็กล่าวต่อ “ เสด็จยายอาเรเดลจะกลับมาทรงม้าต่อได้แน่ ท่านหายดีแล้วนี่นา ”
เด็กชายร่างน้อยก็เงยหน้ามองขึ้นไปยังท้องนภากว้าง “ เดี๋ยวพอกลับไป เออาจะเขียนจดหมายขอบคุณ
พี่หนูกิล และก็วิงกี้ดีกว่าที่ส่งเรือใบในขวดแก้วมาให้ ”
“ วิงกี้ ? หมายถึง เจ้าหญิงเอลวิงนะเหรอลูก ”
เออาเรนดิลพยักหน้าขึ้นลง “ ใช่ อดา ...รู้ไหม ตอนที่เออาสลบไปนะ เออาฝันเห็นเด็กชายผมทองคนหนึ่ง
และก็เด็กหญิงอีกคนเหมือนนางจะตาบอด เค้าน่าจะแก่กว่าเออานิดหน่อย แต่เออาอยากรู้จักพวกเขาจัง
เพราะว่า เออาเห็นพวกเขาอยู่กับพี่หนูกิลด้วยล่ะครับ ”
ทูออร์นั้นก็รู้สึกถึงเหตุการณ์บางอย่างที่อาจจะเกิดขึ้นในอนาคต...ลูกพ่อ...เจ้าอยากพบพวกเขาเหรอ ?..
“ เออาอยากได้พวกเขาเป็นเพื่อน และก็อยากไปเห็นทะเล แต่นะ..เสด็จตาคงดุ และท่านน้าคงจะตีเออาอีกแน่เลย ”
อ้อมแขนแกร่งก็กระชับร่างกลมป้อมให้แน่นขึ้น “ ลูกพ่อ พ่อสัญญาเรื่องอยากไปทะเลนั้น
พ่อจะไม่บอกใคร แม้กระทั่งแม่ของเจ้า เพราะลูกรู้ไหม พ่อเองก็อยากเห็นท้องทะเลอีกครั้งเหมือนกัน..”
~!~!~!~!~!~!~
องค์ทัวร์กอนทรงกลับมานั่งในห้องทรงงานเพื่อเตรียมบัตรเชิญงานเต้นรำพร้อมกับท่านหญิงขาว
ผู้เป็นพระขนิษฐาอีกครั้ง ทั้งสองพระองค์ต่างมีความสุขและร่าเริงติดอยู่บนดวงพักตร์ที่ละม้ายคล้ายกัน
ขณะที่เจ้าชายมายกลินและเจ้าหญิงอิดริลก็เหมือนจะร่างงานบางอย่างบนแผ่นกระดาษ
กันอย่างขะมักเขม้น จนอาเรเดลทรงแอบขำเล็กน้อย “ เตรียมให้ใครอยู่ ข้าคงไม่ต้องถามหรอก ”
“ หม่อมฉันจะออกแบบชุดเสื้อผ้าให้กับเออาเรนดิลเพค่ะ ลูกเข้างานเต้นรำครั้งแรกก็ต้องให้ใส่ชุดสมฐานะ
และพอดีตัวนะซิ อาหญิง ”
“ แล้วลูกล่ะ โลมีออน เขียนอะไรอยู่ ? ”
พรายหนุ่มผู้เป็นพระโอรสของนางยังคงขีดเขียนอยู่ต่อไป ด้วยสายตาอันมุ่งมั่น
“ ข้าจะให้ของอย่างหนึ่งกับเออาเรนดิล แต่...ข้า...ยังนึกไม่ออกเลย ”
องค์ทัวร์กอนกำลังทรงใช้ปากกาขนนกจุ่มน้ำหมึกสีครามมาร่างในเอกสารของพระองค์
“ลุงจะจัดงานวันมะรืนนี้ดีกว่านะ เจ้าเนี่ย ง้อหลานเป็นเหมือนกันนะ ตาหนูกลิน ”
เจ้าหญิงพรายทั้งสองต่างอมยิ้มให้กัน แต่มายกลินไม่สนใจ...เพราะเขากำลังอยู่ในห้วงความคิด
เออาเรนดิล....ดาวดวงน้อยของน้า..ดวงตาสวยราวกับแก้วใสสีฟ้า...สีฟ้า...แสงของคมดาบส่องประกาย...
แล้วเสียงประตูก็ดังขึ้น
“ เข้ามาได้ ! ” องค์ทัวร์กอนรับสั่ง แล้วพรายโนลดอร์สูงศักด์ทั้งสี่ก็พบว่า
ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่กำลังอุ้มฮาล์ฟเอลฟ์น้อยซึ่งไม่ได้หลับ แต่ว่าหันหน้าหนีอยู่นั้นเอง
“ ทูออร์ ! เออาเรนดิล ! มาได้สักทีนะ ”
เสียงรับสั่งขององค์ราชาทำให้เด็กชายฮาล์ฟเอลฟ์นั้นลงจากอ้อมกอดของผู้เป็นบิดา
และมานั่งลงกับพิ้นซึ่งปูด้วยพรมสีแดงเข้มของห้องทรงงานห้องนี้
“ ว่าไงล่ะ หลานตา อยากจะพูดอะไรเหรอ ? ”
เออาเรนดิลน้อยมองไปที่ท่านแม่ เสด็จยายอาเรเดล ซึ่งต่างก็มอบรอยยิ้มให้เขาแล้ว แต่ว่าท่านน้ายังไม่มีทีท่าว่าจะสนใจเขาเลย..
“ เออาอยากกราบทูลว่า...”
~!~!~!~!~!~
ฮ่าๆ เออาน่ารัก จะบอกว่าอะไรนะ ???
ความคิดเห็น