คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #114 : Dancing King & Prince Party 1
สวัสดีอีกรอบนะครับ ท่านรีดเดอร์ กลินขอมอบเรื่องสั้นเล็กๆ น้อยๆ ก่อนแล้วกัน
ตอนนี้ก็...ตบท้าย Lily Of The Valley นะครับ รับรองสนุกและก็น่ารักเช่นเคย !
และชุดนี้เสด็จลุงทัวร์กอนจะจัดงานพิเศษด้วยล่ะ ^^~
~!~!~!~!~!~!~
ท่านหญิงขาวแห่งกอนโดลินยังคงแน่นิ่งอยู่ริมระเบียง หากแต่ในมือเรียวงามของนางนั้น
ได้กำดอกไม้สีขาวซึ่งก็คือดอกลิลลี่หุบผาไว้ ก่อนที่จะทรงนำมาทาบไว้ตรงทรวงอกอิ่มของพระนาง
พระธิดาอิดริลทรงก้าวเดินเดินมายังใกล้แล้ว ก็นั่งลงข้างนาง “ อาหญิงเพค่ะ ”
“ อิดริล เอ่อ...” พระน้องนางแห่งองค์ราชาก็เอ่ยขึ้น
“ อาหญิงทรงดูไม่สบายพระทัยเรื่องใดอยู่เพค่ะ ? ”
เจ้าหญิงลำดับที่หนึ่งแห่งกอนโดลินก็ทรงวางดอกไม้นั้นบนพระเพลาและมากุมหัตถ์ของอิดริลแทน
“ ก็...ตอนที่อาหลับไป ข้าเหมือนว่าตัวเองหยุดไปอยู่ในโลกอดีตอย่างไรพิกล ”
พรายสาวเจ้าของผมสีทองก็ได้ยิ้มเล็กน้อย และกล่าวว่า
“ อาหญิงสบายพระทัยเถิดนะเพค่ะ หลานของท่านอยู่ที่นี้ แล้วจะดูแลไม่ให้ท่านเป็นอะไรไปอีก ”
“ แล้วเจ้าล่ะ มีอะไรอย่างจะบอกอาหรือไม่ ธิดาแห่งทัวร์กอน ” อาเรเดลถาม
ดวงตาสีเทาอมครามคู่สวยของอิดริลก็ทรงมองขึ้นที่ยอดปราสาทสีขาวของวัง
และหันกลับมาสบเนตรคู่งามที่ละม้ายคล้ายกับของนาง
“ หม่อมฉัน...อา...เหมือนได้เห็นเด็กสาวคนหนึ่งที่อยู่ใกล้กับทะเล นางช่างงดงาม แต่หม่อมฉันจำ
ใบหน้าของนางไม่ถนัดหรอกเพค่ะ อาหญิง น่าแปลกจังเลย..มันจะเกี่ยวข้องกับเออาไหม ? ”
ท่านหญิงขาวก็นิ่งไปชั่วครู่ ก่อนที่จะมอบรอยยิ้มหวานให้แก่อิดริล “ เจ้าคงคิดมากเรื่องลูกซินะ ”
“ อาหญิงอิริสเซ ” อ้อมแขนของเจ้าหญิงพรายผู้อ่อนวัยกว่าก็โอบร่างระหงไว้ “ หนูนึกว่าจะต้องเสียท่านไปอีก ”
อาเรเดลก็โอบร่างสูงโปร่งบางของหลานสาวไว้เช่นกัน แล้วก็ประคองดวงหน้าเรียวไว้
“ ยัยหนูน้อยผมทอง ไม่ต้องเศร้านะ อาสัญญาว่า อาจะไม่..เอ่อ..ทำในเรื่องที่เสี่ยงอันตรายอีก ”
“ เพราะศิลาพรายเอเลสซาร์ของท่านเทลเปและแนร์ธิลช่วยไว้แท้ๆ ”
แล้วมือบางของเจ้าหญิงอิดริลก็หยิบก้อนศิลาสีเขียวมรกตนั้นออกมาจากอกเสื้อกระโปรงสีครามของนาง
“ ก้อนหินนี้...คนที่ทำให้ก็คือบุตรของน้องคูรูฟิน ที่เขา...เอ่อ...เขามาอยู่เมืองเรา หลังจากนาร์โกธรอนด์
ล่มไปแล้ว เมื่อไม่นานนี้เองซิ น่าแปลกนะ เขากลับไม่ยอมมาสุงสิงอะไรกับเรา
ดีที่ตาหนูมายกลินของอาเขาให้ทำงานที่บ้านประจำสกุลนั้น เขาจะไม่...ไม่ค่อยเหงาเท่าไร..”
“ อาหญิง...หนูรักอามากนะค่ะ ” แล้วเจ้าหญิงอิดริลก็จูบปรางนวลของท่านหญิงขาว
“ อาของเจ้ารู้ดี แม่สาวน้อย ลูกรักของอา ” ท่านหญิงขาวก็หอมแก้มขาวผ่องของผู้เป็นหลานสาวตอบ
เจ้าหญิงอิดริลก็ทรงลุกขึ้น และเก็บศิลาพรายนั้นลงไปในอกเสื้อตามปกติ
“ อิตาริลเล นำดอกลิลลี่หุบผานี้ พี่ทัวร์กอนเขาเก็บไว้ด้วยเหรอ ?”
พรายสาวผู้อ่อนวัยกว่า แล้วเดินออกนำหน้าไป “ อดารักอาหญิงเสมอนะค่ะ ”
“ งั้นเราไปหาพวกเขากันเถอะ ” สองราชนารีแห่งนครลับแลก็จูงมือเรียวงามไปด้วยกัน
~*~*~*~*~*~*~*~
ณ จัตุรัสแห่งหอคอยกษัตรา
“ เสด็จตาจ๋า สอนลิทโธดัลให้เออาทีซิ ” มือเรียวเล็กของเด็กชายผมสีทองที่ยังมีผ้าพันแผลสีขาวรอบศีรษะ
กำลังแกว่งมือแกร่งของพระอัยกาไปมาอย่างสนุกสนาน
“ เอ่อ..ตาไม่กล้าเต้นต่อหน้า...ใครตอนนี้นะจ๊ะ ” เพราะตอนนี้องค์ทัวร์กอนทรงยืนอยู่ท่ามกลาง
เหล่าพรายหนุ่มซึ่งเป็นขุนนางของพระองค์ ใบหน้างามสง่าของพวกเขาก็ดูสดใสร่าเริง
“ ทูออร์ อาการขององค์ชายน้อยดีขึ้นราวกับเทพอุลโมทรงโปรดเลยจริงๆ นะ ” โวรอนเว สหายของเขากล่าวขึ้น
ขณะที่ท่านกรมวังอารันเวผู้เป็นบิดาก็กำลังเห่กล่อมอายรันเดียร์น้อยให้นอนกลางวันอยู่
“ ก็ต้องขอบคุณท่านเคเลบริมบอร์ละมั้ง ? ” ดวงตาสีฟ้าใสมองไปที่เจ้าชายพรายมายกลินซึ่งกำลัง
นั่งสนทนากับนายช่างในชุดทูนิคสีเทา...เขารู้สึกไม่ชอบใจเลยที่มายกลินใกล้ชิดกับญาติคนนั้นเกินเหตุ...
“ อย่างไรเสีย ข้าก็ต้องขอบคุณพี่ท่านอีกครั้งก็แล้วกันที่ได้หาวิธีรักษานานากับหลานข้า ”
“ มันก็เป็นหน้าที่ คนไร้ศักดิ์ศรีอย่างข้าก็ต้องช่วยได้เป็นต้องช่วย แต่ว่ามีเรื่องอย่างหนึ่งที่ข้าอยากพูด
ข้านั้นก็ไม่ชอบหน้าของทูออร์อยู่ดี เจ้าเองก็คิดเหมือนกันซินะ มายกลิน ”
เจ้าชายพรายในชุดสีดำแสนสง่าก็ยิ้มตอบ “ ข้า..ไม่คิดชอบพวกมนุษย์เป็นทุนเดิมอยู่แล้วล่ะ ”
“ ให้มันจริงตามที่เจ้ากล่าวไว้แล้วกัน เจ้าชายอุปราชแห่งกอนโดลิน ”
เออาเรนดิลก็ยังคงอ้อนผู้เป็นเสด็จตาไม่ยอมหยุด จนในที่สุดลอร์ดเอคเธลิออนก็ต้องกราบทูลว่า
“ ฝ่าพระบาท ทรงเต้นให้เหล่าข้าบาทได้ชื่นชมพระปรีชาเถิดพระเจ้าข้า ”
ฝ่ายกลอร์ฟินเดลก็พนักหน้าของตนเองเห็นด้วย “ กระหม่อมไม่ได้เห็นมานานมากเหมือนกัน ”
“ แต่ข้าขอดนตรีมาประกอบได้ไหมล่ะ ? โอ้ยๆ เออา ” หนุ่มน้อยยังคงดึงมือของเสด็จตาเล่น
“ ให้ท่านพ่อเป่าหีบเพลงซิครับ เนอะ ๆ ” ดวงตาสีฟ้ามองมาที่ชายหนุ่มผู้เป็นบิดา
ทูออร์ก็มอบยิ้มกว้างให้ทีหนึ่ง “ รับบัญชา องค์ชายน้อยของพ่อ ”
ชายหนุ่มก็หยิบหีบเพลงออกมาแล้วเป่าให้เกิดเสียงใสกังวานจนเพลงที่ฟังแล้วสนุกสนาน
“ เดี๋ยวๆ ให้ท่านน้าก็มาเต้นด้วย ท่านน้ามาเต้นกันเถอะครับ” เออาน้อยกวักมือเรียก
เจ้าชายพรายถอนใจหนึ่งที...เขาขอแบบนี้เแล้ว ข้าก็ไม่อาจปฏิเสธได้
ร่างสูงโปร่งต้องรีบไปยืนข้างหลานชายของตนเอง และก็จัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อย
องค์ทัวร์กอนก็ทรงปลดฉลององค์หรูหราให้พระองค์สะดวกขึ้น แล้วให้เอคเธลิออนเป็นคนรับไว้
ตอนนี้กษัตริย์พรายก็ทรงอยู่ในชุดทูนิคสีน้ำเงินและสนับเพลายาวสีดำ วรองค์สูงใหญ่ก็ดูเพรียวขึ้นทันตาเห็น
“ เอาล่ะ เจ้าชายทั้งสอง ข้าก้าวไปข้างหน้าและก็ย้ำไปมา อย่างนี้ หนึ่ง สอง สาม ”
เออาเรนดิลก็ทำตาม แต่ด้วยปลายเท้าที่เพิ่งเริ่ม จึงช้ากว่าของท่านน้ามายกลิน
เจ้าชายหนุ่มนั้นเต้นด้วยฝีเท้าเบาแถมเคาะกันเป็นจังหวะไม่มีผิดเพี้ยนจากองค์ทัวร์กอนเลย
“ ลองดูนะ ขยับไปทางซ้ายและก็ขวาแบบเร็วๆ อย่างนี้” ฝีบาทขององค์ราชาพรายก็ทำตามที่ทรงบอก
พร้อมกับดำเนินไปได้โดยไม่ต้องสะดุุดจังหวะของการเต้นลิทโธดัลบนพิ้นหินอ่อน
“ เอ้อ ! ” ฝีเท้าเล็กของเออาเรนดิลก็ก้าวขึ้นลงและสะกิดกับพิ้นจนเกิดเสียงกึกๆ ได้บ้างแล้ว
องค์ทัวร์กอนก็ทรงก้าวและทรงมองพระนัดดาด้วยความเอ็นดู แล้วพระองค์ยังคงเต้นต่อไป
จนเกิดเป็นวงกลม เสียงฝีเท้านั้นดังก้องสะท้อนพิ้น...กึก..กึก ตามเสียงดนตรีต่อเนื่อง
“ ฮึออม ฮึอม ฮื้ออม ฮึม ฮื้อ ฮือม ฮือ ฮึม ” องค์กษัตริย์พรายทรงฮัมเสียงทุ้มหวานให้เข้ากับจังหวะ
เจ้าชายมายกลินและเออาเรนดิลน้อย ก็จับมือกันและใช้ฝีเท้าเต้นต่อให้เข้ากับฝีบาทขององค์ราชา
“ เออาดีขึ้นแล้วนี่นา ” ผู้เป็นน้าชายทักขึ้น เมื่อเห็นเออาเรนดิลก้าวได้อย่างว่องไว
เด็กน้อยก็กระโดดขึ้นลงและก็ทำเสียงฮัมเพลงตามบ้าง “ ฮึอมม ฮื้อ ฮึม ฮึม ฮื้อ ฮึม ”
“ เอ้า ! จำได้เร็วจริงนะ หลานตา ” ทัวร์กอนสรวลดังด้วยความพอใจยิ่ง
กษัตริย์โนลดอร์เจ้าชายลำดับหนึ่งและลำดับสามก็เต้นด้วยปลายเท้าและก็สไลด์ซ้ายขวาแบบพรายโนลดอร์
ในที่สุดลอร์ดทูออร์ก็เป่าเพลงนี้จบลง ทั้งสามก็กระดิกปลายนิ้วและย้ำเท้าหนักสองทีเป็นการปิดท้าย
เหล่าพรายหนุ่มที่นั่งอยู่ต่างก็ปรบมือชื่นชมในพระปรีชาสามารถของพระองค์กันใหญ่
“ ฝ่าพระบาททรงปรีชานักแล้ว องค์ชายใหญ่ทรงเต้นเก่งยิ่งนัก และองค์ชายน้อยก็น่ารักจริงๆกระหม่อม”
เอคเธลิออนกล่าวและคำนับลงด้วยความเคารพ ก่อนที่จะคืนฉลององค์สีทับทิมแด่องค์ทัวร์กอน
แล้วก็มีเสียงหัวเราะของสตรีสาวสองนางดังตามมา พร้อมกับก้าวเดินมาใกล้เหล่าบุรุษหนุ่มทั้งหลาย
“ โอ้ๆ เสด็จพี่ทัวร์กอน เต้นปลายเท้าแบบนี้แล้ว ทรงดูเด็กลงไปมากกก...เลยนะเพค่ะ ”
“ นั้นซิ อดาทรงดูหล่อมากและก็อ่อนเยาว์มากเหมือนน้องชายจังเพค่ะ ”
“ อาว่าเสด็จพ่อของเจ้าก็ใกล้จะเด็กตามเออาเรนดิลไปแล้วมากกว่ามั้ง ? ”
เออาเรนดิลก็หัวเราะเสียงใสในวาจาหยอกเย้าของเสด็จยายและท่านแม่
แต่องค์ทัวร์กอนนั้นก็ทรงทำหน้าหม่นเล็กน้อย “ พอซะทีเถอะหนา..พอเถอะ”
แล้วพระองค์ก็ทรงดำเนินหนีไป ปล่อยให้คนที่เหลือยืนมองอย่างสงสัย
“ เสด็จตาเป็นอะไรไปน่ะ ? เมื่อกี้ยังอารมณ์ดีอยู่เลย ” เออาเรนดิลได้เดินมาอยู่ข้างร่างระหงของเสด็จยาย
ท่านหญิงขาวอาเรเดลก็ทรงโอบพระนัดดาไว้แนบองค์ “ ยายว่ายายก็พอเข้าใจนะ ”
~!~!~!~!~!~!~!~
เอาล่ะๆ องค์ทัวร์กอนเป็นอะไรนะ ?
เพลงนี้ก็เป็นของแม่หนู Shirley Temple เต้นแท๊ปตามเคย ฟังประกอบตอนนี้นะครับท่าน ^__^
ความคิดเห็น