ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    บทเพลงรักแห่งกอนโดลิน [ Love lysics of Gondolin ]

    ลำดับตอนที่ #11 : Littlest Prince 7 : นึกถึงชะตากรรม

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 293
      0
      12 ม.ค. 56

     กลินคุง  :  รีดเดอร์มาต่อแล้วจากบทที่ 8  นะครับ

    แนะว่าอ่านบทที่ 7 อีกรอบนะ  จดหมายของเอเรนิออน งั้ยล่ะ :D 

    เหอๆ  ข้าไม่เก่งเรื่องรัก..รักแต่แฟมิลี่ <<<<< จริงปล่าว ???

     

    สายพระเนตรที่กว้างไกลขององค์ทัวร์กอนทรงเห็นพระขนิษฐาสุดที่รัก อยู่กับพระโอรสและพระนัดดาทั้งสองนั้นจากพระแกลที่ทำจากไม้บีชสีน้ำตาลเข้มแล้ว ก็ทรงรู้สึกสบายพระทัยขึ้น จังทรงหันไปถามชายหนุ่มร่างสูงผมบลอนด์ว่า “ ทูออร์  ลูกเจ้าโดนยายและน้าหุบไปอีกแล้วนะ “

    “ ไม่เป็นไรหรอก  ฝ่าบาท “ ชายหนุ่มกล่าว “ ให้เออาปลอบพระทัยพระนางเถิด “

    “ ใจดีจริงๆ ลูกเขย “ องค์ราชาทรงตบบ่าแกร่งของเขา ส่วนเจ้าหญิงอิดริล

    เคเลบรินดัลก็ยังมองรูปวาดนั้นอยู่ “ แม่หนูเอลวิงเนี่ย..น่าเอ็นดูจริง “

    หนุ่มทูออร์ก็ยิ้มเล็กน้อย หันมองที่ภรรยาของตน ด้วยความรักใคร่

    “ นั้นซิ  องค์ชายเอเรนิออนก็หล่อไม่แพ้กัน “  เขาตอบ

    “ น้องชายคนนี้ เป็นลูกของลุงฟิงกอนนะ ทูออร์ เขาเหมือนใครกันน่า?? “

    นิ้วเรียวบางแตะที่ใบหน้าของเด็กหนุ่มในรูปวาด “ น่ารักกว่ามายกลินอีกแนะ “

    “ เอ้าๆ ลูกหญิง เดี๋ยวน้องชาย... ตาหนูของเจ้าก็โกรธหรอกน่า..”

    คู่สามีภรรยาหนุ่มสาวหัวเราะให้กันอย่างสนุกสนาน

    ทว่าองค์ทัวร์กอนทรงครุ่นคิดเรื่องของ เอเรนิออน หลานชายของพระองค์ที่ตอนนี้

    ทรงเห็นแต่รูปวาดและยังไม่เคยได้พูดคุยกับเขาแบบตัวเป็นๆ สักครั้ง

    ทว่า ใบหน้าของเด็กหนุ่มคนนี้ช่างคล้ายกับพระเชษฐาฟิงกอน นั้นเองเขาจึงดูเป็นพระนัดดาแท้ๆของพระบิดาฟิงโกลฟินที่ลาลับไปอยู่ยังท้องพระโรงแห่งเทวาผู้ตัดสินชะตากรรมของเหล่าพรายมากกว่าลูกหญิงอิดริลและหลานชายมายกลิน

    แม้ว่าดวงตาคู่นั้นจะเป็นสีเขียวอ่อนมาจากสีเทา..แม่เค้าเป็นชาวซินดาร์นี่นา

    พวกเอลฟ์ซินดาร์มีดวงตาสีอ่อน และร่างเล็กกว่าเอลฟ์โนลดอร์มากนัก

    แต่พระทัยขององค์กษัตริย์ก็ทรงกว้างยิ่งกว่าแม่น้ำสายไหนในแผ่นดินเบเลริอันด์

    นครแห่งนี้ชาวกอนโดลินจึงมีทั้งชาวโนลดอร์และซินดาร์อยู่กันอย่างผาสุข

    เหล่าบุตรธิดาที่เป็นลูกครึ่งก็มีร่างกายแข็งแรง ดวงหน้างดงามสะสวย

    กว่าเผ่าพันธุ์ดั้งเดิมเสียอีก...อย่างพระภาคิไนยนาถมายกลิน โลมีออนก็เป็นหนึ่งในนั้น   ส่วนพระธิดาของพระองค์นั้นก็งดงามแบบด้วยเกศาสีทองอร่ามแบบชาววานยาร์ และดวงตาสีเทาของโนลดอร์  ก็ไม่แปลก..ถ้าใครจะหลงรักนางแต่แรกพบ อย่างทูออร์คนนี้  และเขาก็เป็นบุตรของสหายเก่าเสียด้วย

    เด็กน้อยเออาเรนดิลจึงถือกำเนิดมาในแบบของฮาลฟ์เอลฟ์  เขาจะถูกลิขิตว่า

    จะเป็นเอลฟ์หรือมนุษย์  จะคงต้องรอแต่พระทัยของพระผู้เป็นเจ้าและเหล่าเทพวาลาร์เท่านั้น...

    “ อดาเพค่ะ “  อิดริลเอ่ย “ จะทรงตอบจดหมายของหนูกิลอย่างไรดี ? “

    ท่านลอร์ดเอคเธลิออนซึ่งยืนนิ่งอยู่นานก็กล่าวว่า “ นั้นซิ กระหม่อมกังวลใจ “

    “ ท่านกังวลอะไร “ ทูออร์ถาม ดวงตาสีฟ้ามีแวนฉงน

    “ กังวลเรื่องชะตากรรมแห่งโนลดอร์ “  เอลฟ์หนุ่มผมสีดำประกายเงินกัดริมฝีปากบาง   ก่อนที่จะกราบทูลว่า  “ มันใกล้เข้ามาทุกทีแล้วพะย่ะค่ะ “

    “ เอคธี่อย่าวิตกเลยนะ “ องค์ราชาทรงจับมือแกร่งของขุนนางที่ทรงไว้วางพระทัย

    เพราะทั้งสองเป็นเพื่อนเล่นมาแต่เริ่มจำความได้ และเอคเธลิออนก็จงรักภักดีต่อ

    ทัวร์กอนไม่เปลี่ยนแปลงเลย ตั้งแต่เล่น เรียนหนังสือและเดินทางมายังเบเลริอันด์

    แถมเอคเธลิออนก็มีส่วนคล้ายคลึงกับพระองค์ไม่น้อย และนิสัยใจคอเรื่องดนตรีด้วย  เพียงแต่เอคธี่ เป่าขลุ่ยได้ไพเราะ  ส่วนนทัวร์กอนที่จะฟังหรืออ่านตัวโน้ตมากกว่า

    “ ฝ่าบาท “ เอลฟ์หนุ่มใหญ่มองที่พระหัตถ์เรียวที่มาอยู่บนมือของตน

    ก่อนที่จะคุกเข่า และจูบที่แหวนสีทับทิมที่งดงามยิ่ง

    “ กระหม่อมไม่สบายใจที่เชื้อพระวงศ์แห่งเฟอานอร์ต้องมีอันเป็นไป “

    “ สองคนนั้นหาเรื่องใส่ตัวเอง เค้ายังไปยุ่งและทวงซิลมาริลคืน และสู้กับปู่ย่าของเด็กหญิงคนนั้นเอง  เกเรเป็นที่สุด ข้าน่ะคิดถูกแล้วที่ไม่ยอมให้อิริสเสได้กับเทลโค

    เจ้านั้นตอนเล็กๆ ก็ดี ดีมากเลย พอได้เป็นลูกศิษย์ของเทพโอโรเม ก็เชิดใส่พวกเรา  ข้าหมั่นไส้..”

    องค์ทัวร์กอนทรงทุบกำปั้นที่บัลลังก์จนทูออร์และอิดริลสะดุ้งทันที

    “ เด็กหญิง  ทรงหมายถึงเอลวิงคนนี้ใช่ไหม? “ ราชธิดาผมทองชี้ที่ภาพนั้น

    “ หลานสาวของลูธิเอน  ธิดาเลอโฉมแห่งองค์ธิงโกลและเทพธิดาเมลิอัน “

    ทัวร์กอนทรงเอ่ย “ นางคงจะเหมือนย่ากระมัง พ่อไม่เคยเห็นลูธิเอน

    รู้แต่นางแสนโสภาและงามยิ่งนักในเหล่าบุตรแห่งพระเป็นเจ้า “

    องค์ราชาแห่งกอนโดลินทรงขรึมไปครู่หนึ่ง และถอนพระทัย

    “ และชะตากรรมซิลมาริลก็อยู่ไปอีกนาน “ 

    องค์ทัวร์กอนจึงทรงหยิบปากกาขึ้น “ ข้าจะเขียนบอกเจ้าหนูกิลว่า

    ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น ให้เอลวิงอยู่ในความดูแลของเขาและลอร์ดคีร์ดันต่อไปแล้วกัน “
     

    “กระหม่อมอยากบอกอีกอย่างหนึ่งเรายังมีความหวังจากเด็กคนนั้น “

    เอคเธลิออนว่า แววตาของเขาก็เปล่งประกายสดใส

     

    “ เด็กคนนั้น คือ เออาเรนดิล หนูน้อยของข้าซินะ “
     

    ดวงตาสีฟ้าคู่คมของทูออร์ก็มององค์ราชาผู้เป็นบิดาบุญธรรมและเป็นพ่อตาของเขา เมื่อพูดถึงลูก เขาก็มีความสุขใจทุกครั้ง  ลูกชายคนเดียวของเขาที่เคยได้รับคำทำนายว่า จะสามารถล้างคำสาปซิลมาริลนั้นได้แน่

    แต่...จะมีวันนั้นไหม และเขาจะมีโอกาสได้เห็นหรือไม่ ?...

     

    +++++++

     

    ทัวร์กอน ..ข้าก็เป็นราชาที่ขี้บ่นแหล่ะ

    เอคเธลิออน..อย่าซีเรียส ฝ่าบาท..^^


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×