คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #106 : Lily Of The Valley : Part 34
ฝ่ายเจ้าหญิงอิดริลยังคบซบไหล่แกร่งของพระบิดา ราชาพรายโนลดอร์แห่งนครลับแลด้วยความโศกเศร้า
“ อดาเพค่ะ ทรงจำพ่อแนร์ธิลและลอร์ดเคเลบริมบอร์ได้ไหม ? ”
องค์ทัวร์กอนก็ทรงลืมพระเนตรสีเทาคู่งามขึ้นจากภวังค์ “ พวกเขาอยู่ที่สกุลนรานิลรัตน์ของตาหนูหรือเปล่านะ
พ่อชักจะลืมๆ ไปแล้ว พวกเขาไม่ค่อยได้มาที่วังของเรานี่นา ตาหนูกลินก็ไม่ชวนด้วย ”
“ อดา...หม่อมฉันจำศิลาเอเลสซาร์สีเขียวนั้นได้ แนร์ธิลเคยมอบให้หม่อมฉันในวันแต่งงาน ”
องค์ราชาพรายก็ทรงถอนพระทัย “ เจ้าคิดว่าหินเล็กๆ ก้อนนั้นจะใช้รักษาอาหญิงและลูกเจ้าได้เหรอ ? ”
ดวงตาสีเทาของอิดริลฉายแววมุ่งมั่น “ ตอนนี้เราไม่มีเวลาแล้ว หม่อมฉันขอลองใช้วิธีนี้เพค่ะ อดา..”
~!~!~!~!~!~!~!~
คฤหาสน์หลังใหญ่ แต่มันก็ไม่เหมาะเป็นที่พักเท่าไร น่าจะเรียกว่า “ คลังเก็บของ ” จะเหมาะสมกว่า
ลอร์ดเคเลบริมบอร์ ได้เฝ้ารักษาการบ้านสกุลนรานิลรัตน์แห่งนี้แทนเจ้าชายพราย
เพราะตั้งแต่มายกลินได้รับหน้าที่เป็นพระมาตุลาของเจ้าชายเออาเรนดิล เขาก็อยู่แต่ที่วังของทัวร์กอน
แต่ท่านผู้นี้นั้นมักจะให้ทุกคนเรียกนามเล่นว่า “ เทลเป ” มากกว่า เพราะมันเป็นภาษาของโนลดอร์แท้
ผู้ช่วยงานและสหายของเขานั้นคือ แนร์ธิล พรายหนุ่มกำพร้า หากแต่มีสติปัญญาดีในการเจียระไนอัญมณี
ก็ทำหน้าที่ดูแลเพชรพลอยต่างๆ เพราะว่าเขานั้นไม่ค่อยชอบงานวิศวกรรมเหมืองแร่ของเจ้าชายเท่าไร
ลอร์ดเคเลบริมบอร์กำลังนั่งไขว่ห้างบนเก้าอี้ไม้ ส่วนแนร์ธิลก็นอนเล่นอ่านหนังสือเล่มโปรดอย่างเพลิดเพลิน
“ แนร์ธิล รู้อะไรไหม ? ท่านหญิงขาวและเออาน้อยตกม้า เมื่อยามเช้านี้ ”
พรานหนุ่มผมสีน้ำตาลอ่อนก็อุทาน “ อะไรนะครับ องค์ชายน้อยผู้น่ารักคนนั้นนะเหรอ ไม่จริงนะครับ ”
“ ข้าก็ไม่ทราบนี้หนา แต่ว่ามายกลินคง...จะใจสลายเป็นแน่...หลานรักของเขา..มารดาของเขา..”
แนร์ธิลก็ลุกขึ้นยืนและวางหนังสือลงบนโต๊ะไม้ พลางลูบเปียยาวด้วยความกังวลในใจ
“ ท่านเทลเป ท่านก็อาจช่วยได้นี่นา ท่านเป็นถึงพระนัดดาของเจ้าชายเฟอา..”
แต่ว่าร่างสูงสง่าของเคเลบริมบอร์ก็แน่นิ่ง ก่อนที่จะลูบผมสีดำขลับของตนเองเบาๆ
“ เขาคนนั้นไม่ใช่ปู่ของข้า ตอนนี้ข้าไม่มีศักดิ์เป็นเจ้าชายโนลดอร์อีกแล้วเป็นแค่พรายที่หนีออกมาจาก
เมืองนาร์โกธรอนด์อันล่มสลายไป เพราะเจ้าพี่ชายของทูออร์นั้นแหละเป็นต้นเหตุ ”
ผู้กล่าวก็เม้มริมฝีปากของตนเองไว้...เขายังไม่ลืมอดีตที่เจ็บปวดได้....
“ น่าเศร้าจริงนะครับ แต่ท่านอย่าได้แค้นใจซิครับ ” หนุ่มน้อยถอนหายใจให้แทน..เฮ่ออ..
ทันใดนั้นเอง ชายหนุ่มผู้ดูแลบ้านแห่งสกุลนี้เป็นฝาแฝดที่หน้าตาเหมือนกันมาก
นามว่า “ มีรีชิออนและทีริชิออน ” ก็ต่างวิ่งมาและชนกันเอง....ดังปั้ง !!!....
“ พวกเจ้ามีเรื่องอะไรเหรอ ? ” เคเลบริมบอร์ก็ถามด้วยน้ำเสียงเรียบๆ เพราะนี้มันเรื่องปกติ
“ ท่านลอร์ด ท่านลอร์ด แฮ่กกกๆ ” ทีรีชิออนหอบลิ้นบางของตนออกมาจากปาก
แฝดผู้พี่ก็เขกหัวของน้องชายแทน “ เจ้าทีรีซุ่มซ่าม ท่านลอร์ดครับ ท่านลอร์ดเคเลบริมบอร์
องค์ทัวร์กอนและเจ้าหญิงอิดริลเสด็จมาขอรับ พวกท่านต้องการความช่วยเหลือขอรับ ”
พรายหนุ่มทั้งสองก็ทำตาลุกวาว พร้อมกับสีหน้าที่ตกใจยิ่ง “ ว่าไงนะ ”
~!~!~!~!~!~!~!~!~
เคเลบริมบอร์และสหายแนร์ธิลก็รีบออกจากคฤหาสน์ประจำสกุล พบว่า องค์ราชาทัวร์กอน
และเจ้าหญิงผู้งดงามอย่างอิดริล เคเลบรินดัล ต่างทรงม้าสีขาวสองตัวออกมารอพวกเขา
พรายหนุ่มที่มีอายุห่างกันก็คำนับลง “ ฝ่าพระบาท ราชธิดา ”
อิดริลก็โค้งศีรษะมนลงด้วยความเคารพต่อผู้ที่ได้ชื่อว่า เคยเป็นญาติผู้พี่...เพราะเขาก็เป็นทายาทของ...
“ พี่เทลเป ได้โปรดไปวังกับข้านะ ไปช่วยอาหญิงกับลูกเออาทีนะ”
“ บุตรแห่งคูรูฟิน..เอ่อ...นายช่างเอ๋ย...จงกลับไปวังกันเถิด รวมถึงพ่อแนร์ธิลด้วย ”
ทัวร์กอนทรงรับสั่ง หากว่าเคเลบริมบอร์ไม่อยากจะไปยุ่งเรื่องอะไรกับพวกเขาเลยจริงๆ
“ ทำไมล่ะ พระเจ้าข้า..” พรายหนุ่มผมดำถาม
“ เพราะลูกหญิงทรงอยากให้เจ้าช่วยเหลือว่าศิลาเอเลสซาร์ที่พวกเขามอบให้นางเป็นของขวัญนั้น
จะมีพลังในการรักษาได้จริงเหรอ ? ”
“ กระหม่อมไม่อาจตอบได้ เพียงแต่กระหม่อมมอบไว้เผื่อในยามฉุกเฉินพลังของมันก็คงมีอำนาจในการรักษา
อาการบาดเจ็บของพราย...แต่ว่าแนร์ธิลก็ได้ใช้ฝีมือของตัวเองเจียระไนแทน...”
ดวงเนตรสีเทาเข้มของท่านลอร์ดหนุ่มได้หันไปที่ผู้ช่วยของตนเอง ตอนนี้หน้าตาก็ซีดเผือด
“ แนร์ธิล จริงเหรอจ๊ะ ? ”
“ พระเจ้าค่ะ องค์หญิงอิดริล กระหม่อมชอบต้นไม้มากก็เลยคิดว่าพลังของมันน่าจะช่วยได้...ไม่มากก็น้อย ”
องค์ราชาก็รับสั่งเสียงทุ้ม “ ไม่มีเวลาแล้ว ไปกันเถอะ พ่อหนุ่มแห่งสกุลนรานิลรัตน์ ”
แล้วพรายสูงศักด์ทั้งสาม กับพรายธรรมดาอีกหนึ่งก็เร่งขับม้ากลับพระราชวัง
~!~!~!~!~!~!~!~!~
ขอแนะนำ สองคนใหม่ พี่เทลเปและน้องธิลลี่ ? ครับ ^__^
ความคิดเห็น