คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Sweet Child Of Twilight : Part 6
ในเวลาบ่ายจะเป็นช่วงเวลาที่โลมีออนค่อนข้างว่าง นอกจากอ่านหนังสือตามที่ท่านแม่สอนแล้ว
เด็กชาย รวมถึงสองพี่น้องโดรอน และคาเลน ก็ต้องมาช่วยกันทำงานบ้าน เป็นต้นว่า
กวาดถูระเบียง เช็ดกระจก ทำความสะอาดโต๊ะและเก้าอี้กับเหล่าสาวใช้ ขณะที่เหล่าพรายหนุ่มจะออกไปล่าสัตว์
โลมีออนเองก็ต้องหัดเย็บผ้า และปักชุนเสื้อผ้าที่ขาดของตัวเอง แต่อาเรเดลผู้เป็นมารดากลับชอบทำงานนี้ไป
พร้อมกับเล่าเรื่องราวต่างๆ ไปด้วยขณะที่สองแม่ลูกอยู่ในห้องนอนสีเทาหม่น
“ กอนโดลินสร้างเสร็จในศักราชปีที่ 116 ใช้เวลาในการสร้างเจ็ดสิบห้าปีโดยที่ไม่มีใครทราบนอกจาก
พวกเราคือเสด็จพี่ทัวร์กอน ตัวแม่ และคนอื่นๆ ในเมืองวินยามาร์ แล้วเราก็ได้อพยพกันผ่านหุบเขาวงแหวน
ด้วยความช่วยเหลือของพญาอินทรีโธรอนดอร์ ซึ่งเทพวาลาร์มานเว ทรงส่งให้มาดูแลชาวโนลดอร์ทุกผู้ทุกนาม
ในดินแดนเบเลริอันด์แห่งนี้...”
นิ้วเรียวเล็กของโลมีออนกำลังเย็บผ้าเช็ดหน้าสีฟ้าอ่อนของตนให้เป็นลายใบไม้ก็ถามขึ้น
“ มีนกอินซี่ด้วย เท่จังเลย! แล้วกอนโดลินเป็นเมืองที่มีสีสันอะไรบ้างเหรอจ๊ะ นานา ? ”
“ ถนนของกอนโดลินสร้างมาจากหินอ่อนทั้งหมด กว้างและยาวทอดต่อกันไปได้ทุกทิศของเมือง
บ้านเรือนทุกบ้านจะประดับด้วยดอกไม้หลากหลายชนิดอยู่รอบริมทาง หอคอยที่สร้างขึ้นนั้นจะสูงเสียดฟ้า
แต่หอคอยสีขาวสูงที่สุดก็คือ หอคอยแห่งกษัตราของทัวร์กอน และมีลานน้ำพุดนตรีของเอคเธลิออน
เป็นคนออกแบบให้ เจ้ารู้ไหม พี่ชายแม่และอิดริลชอบมากเลยนะ ถึงขั้นไปเล่นน้ำกันฉลองด้วย ”
โลมีออนน้อยจึงหัวเราะขึ้น “ ฟังดูน่ารักจัง แม่จ๋า แล้วพี่ทัวร์กอนของแม่ หรือลุงของหนูหน้าตาเป็นไง ? ”
อาเรเดลก็ยังทรงปักผ้าสีครามให้เป็นเสื้อทูนิคแก่บุตรชายของนางก็กล่าวว่า
“ ลุงของเจ้า ใครๆ ก็บอกว่าเขาคล้ายทูลหม่อมปู่ฟินเว มากกว่าทูลหม่อมพ่อฟิงโกลฟินเสียอีก
ตรงที่รูปร่างสูงใหญ่ แต่เพรียวบางเหมือนคมดาบ ผมสีดำขลับ และก็ดวงตาสีเทาอมน้ำเงินประกายสดใส
แต่ว่า เขาก็คือ หนอนหนังสือ ที่เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้องทำงานและห้องสมุดมากกว่าจะคุยกับใคร ”
“ แล้วอิดริลล่ะครับ ? ”
ดวงตาของอาเรเดลก็ดูสดใสขึ้นกว่าเดิม “ นางเป็นลูกสาวคนเดียวของพี่ทัวร์กอน ซึ่งตามศักดิ์แล้ว
นางเป็นพี่หญิงของลูก นางก็เป็นเด็กที่เรียบร้อยคนหนึ่ง ถ้าเทียบกับแม่นะ แล้วสีผมของนาง
ใครๆ ก็มักจะชื่นชม ตรงที่ว่า เป็นสีทองดุจแสงตะวัน เหมือนกับเอเลนเว แม่ของนางนั้นแหละ ”
เด็กชายน้อยผมสีดำก็ผุดรอยยิ้มขึ้นมา “ แล้วหนูมีอะไรเหมือนพี่หญิงอิดริลไหม ? ”
ท่านหญิงขาวผู้เป็นภรรยาของเอโอลก็หันมามองดวงหน้ากลมมนของเอลฟ์ตัวน้อย
แล้วนิ้วเรียวสวยดุจลำเทียนของท่านหญิงขาวก็ได้มาเคลียพวงแก้มเบาๆ
“ เจ้าคล้ายกับพี่หญิง ตรงรูปคิ้วและก็จมูกมาก รวมถึงดวงตาที่สื่อสารกันได้โดยไม่ต้องเอ่ยวาจาใดๆ
ตัวแม่เองคิดว่าเจ้าจะดูเหมือนพี่ทัวร์กอนมากกว่านางซะแล้ว ”
เด็กชายก็พยักหน้าขึ้นลง “ นานา เล่าให้ฟังต่อซิครับ ”
“ จากนั้น..กอนโดลินก็มีสถานที่มากมายเช่น..”
แล้วเสียงประตูก็ดังขึ้นมา พร้อมกับเสียงทุ้มแสนขรึม
“ อาเรเดล ! เจ้าอยู่ในนั้นหรือเปล่า ? ”
เอลฟ์ตัวน้อยก็สะดุุดขึ้น และลุกจากพิ้นหินทันที “ นานา เรา..เอ่อ..”
“ อาเรเดล ! ”
ท่านหญิงขาวจึงก้าวฝีเท้าเดินออกไปเดินประตูไม้บานนั้นออก นางจึงได้เห็นพรายหนุ่มร่างสูงในชุดสีดำ
เรือนผมสีเงินหม่น และดวงตาสีนิลฉายแววขุ่นเคือง พร้อมกับกอดอกแกร่งของตนไว้แน่น
“ ท่านพี่ มีเรื่องอะไรหรือเปล่าค่ะ ? ”
ริมฝีปากบางสีเข้มก็เม้มลง เมื่อเห็นว่าบุตรชายตัวน้อยของตนยืนก้มหน้านิ่งกับพิ้น
“ เจ้ากับลูกน้อย คุยอะไรกันอยู่เหรอ ? ”
“ ข้าก็แค่เล่าเรื่องสนุกเล็กน้อยให้ลูกฟัง ขณะที่เขาหัดเย็บผ้าเอง ”
อาเรเดลก็ประคองไหล่น้อยของเด็กชายไว้ พลางแสร้งทำเป็นยิ้มให้กับสามี
เอโอลก็เดินเข้ามาใกล้แล้วก็ถามว่า “ จริงเหรอ ลูกพ่อ ? ”
“ จริงจ๊ะ อดา ท่านแม่เล่านิทานให้หนูฟัง สนุกดี...”
มือหยาบกร้านก็ตรงเข้าเชยคางน้อยของบุตรชาย “ มองตาของพ่อ เวลาพูดซิ ”
นัยน์ตาสีนิลกลมโตเปล่งประกายก็ยอมสบของผู้เป็นบิดา โลมีออนน้อยจึงพบว่า
สายตาของพ่อช่างดุดัน และมีแววหม่นหมอง หากแต่คมเฉียบเหมือนมีดในโรงตีเหล็กนั้น
“ นิทานที่เจ้าฟัง เป็นเรื่องของพวกโนลดอร์ใช่ไหม ใช่ไหม ? ! ”
โลมีออนน้อยจึงส่ายหน้าไปมา “ ไม่ใช่ๆ อดา ไม่ใช่... ”
แล้วลอร์ดแห่งป่านันเอลม็อธก็ลุกขึ้นยืนแล้วหันมาสบตาสีเทาอมครามของภรรยา ซึ่งตอนนี้นางได้กอด
ร่างเล็กของลูกชายไว้แนบเอวบางของนาง และเมินหน้าหนีไปทางอื่น
“ อาเรเดล พี่ขอสั่งเจ้านะ ห้ามเล่าเรื่องที่มาที่ไปอะไรของเจ้าให้ลูกเราฟังอีก ไม่อย่างนั้นพี่จะลงโทษเจ้า
สองแม่ลูกไม่ให้ไปไหนกันตามลำพังอีก รู้ไหม ? ”
“ แล้วท่านพี่ อยากจะให้เขาเติบโตมาจากแม่ ที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้าหรืออย่างไร ข้าแค่เล่าเรื่องของตนเอง
ให้ลูกฟัง เขาจะได้ไม่น้อยใจว่า ตัวเองเป็นใครมาจากไหน ? ”
เอโอลก็ตะคอกใส่ว่า “ เขาก็คือบุตรชายของข้า เป็นพรายซินดาร์แห่งป่าสนธยาแห่งนี้
มีบิดานามว่า เอโอล และมารดานามว่า อาเรเดล แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว ! ”
“ ท่านก็คิดอะไรแบบนี้ อยู่คนเดียว แต่ข้าไม่คิดเช่นเดียวกับท่านหรอก เพราะเขาเป็นลูกของข้า ”
“ ใช่ซิ ! เขานะเหมือนเจ้ามาก สายเลือดพวกโนลดอร์มันช่างเข้มข้นเหลือเกิน ! ”
ท่านหญิงขาวก็เอียงคอมองที่พรายหนุ่มผู้เป็นสามี “ ท่านเองก็เป็นพวกมอริเควนดิ อวารีอยู่ในเลือดเสียจริง ! ”
“ อาร์เฟย์นีเอล !!! ”
โลมีออนน้อยก็เลยคุกเข่าลงกับพิ้น และรู้สึกว่า น้ำตากำลังจะไหลออกมาแล้ว
“ อดา...นานา..อย่าเพิ่งทะเลาะกันเลย.. หนูขอร้องล่ะ...”
ฝ่ายพ่อและแม่ก็ได้แต่ขึงตามองกันอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพรายสาวก็ได้ตัดสินใจยกร่างน้อยขึ้นจากพิ้น
“ ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ เรื่องขัดใจแบบนี้ พ่อกับแม่ก็เถียงกันอยู่เรื่อย ไม่นานเจ้าจะชินเอง ”
เอโอลก็ยังคงยืนกอดอกของตัวเอง พร้อมกับส่ายหน้าไปมา
“ ช่างเอาใจลูกมากนัก อีกหน่อย เขาจะเสียคนก็เพราะเจ้านั้นแหละ ! ”
อาเรเดลก็ยังกล่าวย้ำอีกว่า “ ลูกชายข้าไม่มีวันเป็นเพราะข้า ถ้าจะเสียคนก็เพราะท่านพี่มากกว่า ”
“ เจ้านี่ ! ”
โลมีออนน้อยก็ส่ายหน้าไปมาอีกครั้ง “ นานาอย่าว่าท่านพ่อเลย...”
พรายหนุ่มผิวคล้ำก็กระทืบรองเท้าบู๊ตสีดำของตัวเองดังลั่น
“ ข้าก็สั่งอีกอย่างหนึ่ง อย่าได้ไปหาแสงตะวันหรือแม้แต่ญาติพี่น้องของเจ้าเชียวนะ
อาเรเดล อย่าลืมซะด้วย ให้จำด้วยว่า นี้คือ คำสั่งของพี่ ! ”
ท่านหญิงขาวจึงหันมาสบตากับของผู้เป็นสามีอีกครั้ง “ เจ้าค่ะ นายท่านเอโอลแห่งป่าสนธยา
คำสั่งอันแสนเคร่งครัดของท่าน ข้าจะจำไว้เป็นอย่างดี...ทีเดียว...”
เมื่อพรายหนุ่มเห็นรอยยิ้มอันเปี่ยมด้วยเสน่หาชวนหลงใหลนั้นอีกครั้ง อารมณ์ในใจก็เกิดขึ้น
“ นานา...”
อาเรเดลก็ได้หอมแก้มสีนวลอมชมพูของบุตรชายในอ้อมแขน แล้วเดินออกจากห้องนอนไป
ทิ้งให้ดาร์กเอลฟ์หนุ่มยืนอ้ำอึงด้วยความคิดที่ทั้งรัก ทั้งโกรธ ทั้งหลงในภรรยาของเขาอีกครั้ง
มือแกร่งงามได้รูปก็ได้ยกผ้าเช็ดหน้าสีฟ้าผืนน้อยที่ยังเย็บไม่เสร็จของบุตรชายคนเดียว
เขาจึงพบว่า มันเป็นลายดอกไม้เล็กจิ๋วและดวงดาวอยู่ตรงริมขอบผ้า เอโอลจึงเผลอยิ้มออกมา
“ น่ารัก ลูกคนนี้มีสายตาที่ดีในการทำสิ่งต่างๆ ข้าคง..ถึงเวลาให้เขาได้แยกจากนางได้สักที ”
ริมฝีปากคล้ำก็วางจูบลงบนผ้าน้อยผืนนั้น แล้วนำเข็มและด้ายมาเย็บให้ใหม่อย่างอารมณ์ดี
แทบจะลืมเรื่องที่ทะเลาะกับภรรยาไปเมื่อครู่ เพราะว่าคนที่เขารักมากที่สุดก็คือ ลูกชาย นั่นเอง...
~!~!~!~!~!~!~
ความคิดเห็น