คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : The Beginning of Story 1
แสงสลัวมีแต่แสงดาราของป่าแห่งนี้ ก็เป็นเรื่องธรรมดาไปเสียแล้วสำหรับข้าซินะ
สตรีพรายผู้หนึ่งอยู่ในชุดกระโปรงสีขาว เรือนผมสีดำยาวสลวยจรดเอว กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้
มือเรียวบางวางอยู่บนครรภ์ใหญ่ที่นูนออกมา...เกือบหนึ่งปีแล้ว...ที่นางได้กลายเป็นว่าที่มารดา...
อาเรเดลก็รู้สึกถึงฝีเท้าเล็กๆ ที่กำลังเตะเล็กน้อย มือของนางก็ลูบครรภ์อย่างปลอบขวัญ
“ ลูกรัก อย่าเพิ่งซนตอนนี้เลยนะจ๊ะ ”
ทารกน้อยในครรภ์เหมือนจะรับรู้ถึงคำสั่งของผู้เป็นแม่จึงค่อยหยุดจากเตะหน้าท้องและเงียบนิ่ง
“ ฟังแม่ด้วย ! เด็กดีจริง ! ”
ตอนนั้นเองที่นางได้ยินฝีเท้าเสียงเบาของนางพรายตนหนึ่ง ผู้ซึ่งเป็นหญิงรับใช้ของนาง
“ นายหญิงอาเรเดล นายท่านมาตาม เพราะได้เวลานอนแล้วเจ้าค่ะ ”
อาเรเดลจึงหันมาจากหน้าต่าง และตอบว่า “ ข้าจะไป เลนเวน ”
ท่านหญิงขาวจึงลุกขึ้นจากเก้าอี้ไม้ ขณะที่เลเวนก็ได้มาประคองนายหญิงของตนให้เดินออกจากห้องนั้น
~*~*~*~*~*~
เสียงประตูก็เปิดมาในห้องนอนอันกว้างขวาง หากแต่ผนังเป็นสีเทา เครื่องตกแต่งมีอยู่น้อยชิ้น
ดวงตาสีเทาของอาเรเดลก็ได้เห็นพรายหนุ่มผิวคล้ำผู้เป็นสามี กำลังนั่งเขียนหนังสืออยู่กับโต๊ะไม้
“ มาแล้วเหรอ ฮิริล ' นิน ( ท่านหญิงของข้า ) ”
เลนเวนก็ถอนสายบัว ดวงตาสีอำพันของนางมองท่านหญิงขาว “ เช่นนั้น ข้าขอตัวนะเจ้าค่ะ ”
“ แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ”
เมื่อนางพรายผู้รับใช้ออกไปแล้ว อาเรเดลก็เดินมานั่งบนเตียงนุ่มสีขาวซึ่งก็เป็นที่นอนของนาง
เช่นเดียวกับพรายหนุ่มในชุดนอนสีเทาคนนั้น นางก็หันกลับไปมองเขา
“ ท่านพี่...ทำอะไรอยู่เหรอค่ะ ? ”
พรายหนุ่มสะบัดเรือนผมสีเงินของตนไปมาเบาๆ “ พี่กำลังจะออกแบบดาบเล่มใหม่ เพราะว่า
คิรี สหายของพี่ ต้องการใช้ใหม่ ดาบเล่มเก่าของเขาหมดอายุไปแล้ว ”
อาเรเดลก็ถอนหายใจเล็กน้อย “ พรุ่งนี้ ท่านก็คงต้องไปเมืองคนแคระอีกใช่ไหม ? ”
“ ก็อาจจะ...” แล้วร่างสูงแกร่งก็เหลียวมองสตรีในชุดขาว ผู้เป็นภรรยาของตน
ตอนนี้ร่างเพรียวบาง หากครรภ์แก่ กำลังเอนกายลงบนหมอนใบใหญ่ เขาลุกขึ้นมาจากเก้าอี้
“ แต่ว่า...ข้าก็อาจจะไม่ไปนานหรอกนะ ”
ดวงตาสีเทาอมครามของพรายสาวก็สบกับสีดำขลับของผู้เป็นสามี “ ทำไมถึงพูดเช่นนี้ล่ะ ? ”
มือหยาบแกร่งของเขาก็ลูบเรือนผมสีดำขลับของนางเชิงหยอกเย้า
“ เพราะว่า...ข้าอยาก...เห็นหน้าของเจ้า และก็...” มือของพรายหนุ่มก็ลูบที่ครรภ์ของนาง “ เจ้าตัวน้อยงั้ย ”
ริมฝีปากอิ่มของท่านหญิงขาวก็ผุดรอยยิ้ม “ ใช่ซิ เขาก็ใกล้เวลาจะเกิดแล้วนะ ”
ดาร์กเอลฟ์หนุ่มก็แอบยิ้ม ก่อนที่จะวางศีรษะใหญ่ของตนลงบนครรภ์อิ่ม และหูเรียวแหลมของเขาก็ได้ยิน...
“ เสียงหัวใจของลูกเต้นกังวานดีนะ เจ้าคิดว่า เขาเป็นหญิงหรือชาย ? ”
คำถามนี้ ทำให้อาเรเดลหัวเราะเล็กน้อย มือเรียวบางก็ลูบเรือนผมสีเงินหม่นของผู้เป็นสามี
“ ท่านเป็นพ่อของเขา ท่านก็ต้องทราบดีอยู่แล้วนี่นา ”
ผู้เป็นสามียังคงลูบครรภ์ของนางไปมา “ ข้าคิดว่าเขาเป็นชาย เพราะถึงอย่างไรเสีย ข้าก็อยากได้ลูกคนแรก
เป็นผู้ชายอยู่แล้ว จริงไหม ? ท่านหญิงขาว ”
อาเรเดลก็เงยหน้าขึ้นมองเพดานสีเทาของห้อง “ ข้าก็อยากให้เป็นผู้ชายเหมือนกัน ”
“ ครั้งนี้ เราสองคนเห็นต้องกันแล้วซินะ ”
พรายหนุ่มผมสีเงินก็ได้วางจูบลงบนครรภ์ของนาง “ ลูกพ่อ พ่อสัญญาว่า พ่อจะรักเจ้าและเลี้ยงเจ้าให้ดีที่สุดนะ ”
“ ทั้งๆ ที่ แม่ของเขา เป็นเจ้าหญิงพรายโนลดอร์ ที่ท่านแสนจะรังเกียจ ”
แล้วมือเรียวแกร่งของสามีก็มาแตะที่เรียวหน้ามนของนาง ดวงตาแสดงประกายอย่างหนึ่ง
“ ตอนนี้เจ้าก็เป็นภรรยาของพี่ ไม่ใช่พวกโนลดอร์นั้น และลูกเราจะเป็นชาวพรายเทเลรีซินดาร์
ไม่ใช่พวกเผ่าพันธุ์ที่ถูกเหล่าเทพวาลาร์สาปแช่งเสียหน่อย ”
แต่ว่าอาเรเดลก็สะบัดหน้าหนี “ ท่านก็ช่างตอกย้ำข้าในเรื่องนี้เหลือเกิน ท่านพี่ ”
“ นั้นก็เพราะข้ารักเจ้ามาก ต่างหาก อาเรเดล ”
แล้วอ้อมแขนแกร่งของพรายหนุ่มก็โอบร่างเพรียวบางไว้แนบอกหนาของตน
“ ข้ารักเจ้า ตั้งแต่ครั้งแรกที่ข้าเห็นเจ้าในชุดสีขาว ส่องแสงสว่างราวกับดวงดารา ท่านกลางต้นไม้สีเขียว
และพงหญ้าสีน้ำตาลหม่นเช่นนั้น แล้วยิ่งมองเท่าไร เจ้าจะยิ่งสวยงามในสายตาของข้า ”
อาเรเดลก็รู้สึกว่าสามีของนางได้ปลดริบบิ้นสีขาวของนางออกจากเรือนผมสีดำขลับ
ก่อนที่จะลงมาประทับจุมพิตหน้าผาก และโหนกแก้มของนางอย่างช้าๆ
“ แล้ว...ถ้าเกิดว่า...ลูกเหมือนข้า มีรูปโฉมเป็นพรายโนลดอร์ ท่านพี่จะรังเกียจเขาไหม ? ”
พรายหนุ่มก็ส่ายหน้าคมสันของตนไปมา “ ข้าไม่ถือเรื่องหน้าตาของลูกหรอก เหมือนแม่ก็ดี
เวลาที่ข้ามองหน้าตาของเขา ข้าจะได้สบายใจว่าได้อยู่กับเจ้าเสมอ ”
แล้วมือแกร่งก็เชยคางเรียวได้รูปสวยของภรรยา “ เจ้าล่ะ ? อยากให้ข้าอยู่กับเจ้าบ้างไหม ? ”
“ ข้าเป็นภรรยาของท่านพี่ ก็ต้องอยากอยู่กับท่าน ข้าก็จะดูแลลูกให้ดี และให้เขาได้อยู่กับท่านค่ะ ”
คำตอบนี้ดูเหมือนจะทำให้พรายหนุ่มผิวคล้ำพึงพอใจ จึงวางริมฝีปากคล้ำของตนทาบลงกับของภรรยา
...ข้าไม่ได้ตอบความเป็นจริงต่อใจของตัวเอง...แต่ว่า...ข้าก็ต้องยอมเขา...ยอมเขา...
แล้วดาร์กเอลฟ์หนุ่มก็ถอนริมฝีปากของตนเองออกช้าๆ “ ฮานอนเล ขอบใจนะ อาเรเดล ”
ท่านหญิงขาวผู้เป็นภรรยาก็ได้เอนกายลงนอนในอ้อมกอดของผู้เป็นสามี
ก่อนที่จะเข้าสู่ภาวะนิทราไปเสียก่อน...
พรายหนุ่มผมเงินก็ยังลูบเรือนผม ดวงหน้างามผุดผาด ทรวงอกอิ่มที่ผายออก และเลื่อนที่ครรภ์ของนางอีกครั้ง
“ ลูกพ่อ ออกมาหาพ่อเร็วๆนะ พ่อคนนี้ ลอร์ดเอโอลแห่งป่านันเอลม็อธ รอเจ้าอยู่นะลูก ”
เขาก็แอบยิ้มอีกครั้ง ก่อนที่จะลุกขึ้นไปดับไฟในห้อง และกลับมานอนโอบกอดร่างระหงของภรรยาอย่างสุขใจยิ่งนัก
~*~*~*~*~*~*~
ตอนนี้ พ่อกลินน้อย ยังอยู่ในท้องครับ แต่ว่าท่านพ่อกับท่านแม่สวีทกันดีแท้...
ความคิดเห็น