คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ( Short Fic ) Playing pink blanket with my brother
Title : Playing pink blanket with my brother
Pairng : Lelouch/Rolo
Rate : PG
Summary : โรโล่กำลังจะเก็บผ้าห่มสีชมพู พี่ชายก็อยากเย้าเล่นเล็กน้อย
ฟิคนี้เป็นฟิคสำหรับภาพประกอบเท่านั้นนะครับ และกลินอยากจะเขียนมานานแล้วครับ ^___^
ใครที่ชอบพี่ลูลูซเจ๊าะเแจ๊ะกับน้องชายโรโล่ก็เชิญอ่านได้เลยนะครับ ^___^ // งานนี้ลู่เมะนะครับ 55+
~*~*~*~*~*~*~*~*~
หลังจากเลิกเรียนแล้ว เขาก็ต้องรีบกลับบ้าน...บ้านแสนธรรมดาเรียบง่าย...
โรโล่รู้สึกสบายใจ เพราะเขานั้นยังเป็นเด็กมัธยมต้น ชั่วโมงเรียนก็ยังไม่ต้องนานเท่าของพี่ชาย
เด็กหนุ่มเจ้าของผมสีน้ำตาลอ่อนคิดอย่างสบายใจ เมื่อฝีเท้าบางของตนเองกลับเข้ามาในห้องนั่งเล่น
บ้านของเขา บ้านของตระกูลแลมเพอรูซ...
“ กลับเข้าห้องนั่งเล่นกันก่อนดีกว่า ” ร่างบางในชุดนักเรียนสีดำปักดิ้นทองของแอชฟอร์ดก้าวเดินไป
เด็กหนุ่มร่างบางถอนหายใจ เมื่อได้เห็นผ้าห่มสีชมพูอ่อนผืนหนึ่งวางอยู่ มันเป็นผ้าแสนธรรมดาซึ่งพี่ชายได้ซื้อ
มาให้เขาเมื่อไม่นานมานี้ โรโล่แอบยิ้มให้กับตนเองในใจ ไม่มีใครในชีวิตเขา...ไม่มีใครรักเขามากไปกว่าพี่...
ลูลูซ แลมเพอรูซ พี่ชายของเขา พี่ชายผู้รูปหล่อ เรือนผมสีดำขลับ นัยน์ตากลมโตสีม่วงประกายใส
ร่างเพรียว หากสูงและแข็งแรง เป็นถึงรองประธานของเหล่านักเรียนม.ปลาย
...บางที เขาก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมพี่ถึงไม่เป็นประธานไปเสีย สาวๆ ทุกคน ไม่ว่าจะเป็น เชียร์ลีย์ คาลเลน...
ก็น่าจะให้คะแนนมากที่สุดอยู่แล้ว รวมถึงเจ้ารุ่นพี่สุซาคุ ซึ่งเอาแต่มองพี่ชายจนเขารู้สึกรำคาญ...
...แต่โรโล่เองก็รู้สึกว่า เขาก็อยากให้พี่...เป็นพี่ชายคนดีของเขาไปตลอดนี่แหละ...
ระหว่างที่มือเรียวกำลังเก็บผ้าห่มผืนนั้น โรโล่ก็ได้ยินเสียงเปิดประตูดังขึ้น...
“ โรโล่ นายทำไรอยู่ ” เสียงทุ้มนุ่มแกมอ่อนโยนของลูลูซดังขึ้นมา เด็กหนุ่มผู้อ่อนวันกว่าจึงหันไป
น้องชายคนดีเลยกล่าวทัก “ พี่ครับ พี่กลับมาเร็วจังเลย ”
ร่างสูงโปร่งมองเขา พลางอมยิ้มนิดๆ ก่อนที่จะถอดเครื่องแบบนักเรียนสีดำออก จนเหลือเพียง
เสื้อเชิ้ตตัวในสีขาว ดวงตาสีชมพูของโรโล่ไม่อาจละสายตาออกไปได้จากร่างสูงตรงหน้า
พี่ชายมีรูปร่างที่ผอมบาง แต่ก็แข็งแรงและก็...เขาเทียบไม่ได้หรอก เขายังผอมเกินไปและก็ตัวเล็กเกินไป...
“ โรโล่ นายยังไม่ถอดเสื้อนักเรียนออกเหรอ อากาศออกจะร้อน ”
มือเรียวแกร่งยกคอเสื้อสีขาวของตนเองสะบัดไปมา นั้นทำให้เด็กหนุ่มร่างเล็กถึงกับหน้าแดง
“ ก็...ก็ได้ครับ พี่...” โรโล่ยอมถอดเสื้อสีดำตัวนอก จนเหลือเพียงเสื้อเชิ้ตที่ห่อหุ้มร่างบาง
ดวงตาสีอะเมทิสต์คู่งามของลูลูซสังเกตน้องชายของตนเอง
“ แปลกดีนะ ”
“ เอ๊ะ ? ”
เด็กหนุ่มผมดำสลวยเดินเข้าไปใกล้ พลางดึงปลายผ้าห่มสีชมพูอีกด้านหนึ่งขึ้นมา
“ พี่เพิ่งสังเกตว่า เวลาเราอยู่กันแค่สองคน เราดูคล้ายคลึงกันมากเลย ”
โรโล่ก็พยักหน้า “ อ๋อ ! ”
ทันใดนั้น มือเรียวของร่างสูงก็สะบัดผ้าห่มสีชมพูผืนใหญ่เบาๆ พลางมีเล่ห์นัยปรากฏบนริมฝีปากสวย
“ พี่อยาก...ห่อนายด้วยผ้าผืนนี่จัง ” มือแกร่งก็ดึงผ้าห่ม เพื่อจะมาพันรอบร่างบาง
โรโล่ก็ถึงกับหัวเราะเสียงใส “ อ๊ะๆ พี่ครับ เดี๋ยวซิ ”
“ มาให้พี่กอดซะดีๆ โรโล่ของพี่ ”
เด็กหนุ่มผมดำก็คว้าผ้าห่มชมพูมาพันร่างบางของน้องชาย โรโล่หัวเราะและพยายามจะดิ้นออกจากผ้านั้น
แต่ว่ามือแกร่งทั้งสองข้างก็รั้งช่วงเอวของอีกฝ่ายไว้ “ โอ้ย ! พี่ครับ ปล่อยผมนะ ”
ลูลูซก็หัวเราะดังก้อง ก่อนที่จะโอบร่างบางให้ลงมากับพิ้น ร่างเพรียวสองร่างก็ทับผ้าห่มสีชมพูหวานไว้
“ พี่ครับ...แกล้งผมจังเลย ” เด็กหนุ่มประชด เมินหน้าหนี พลางเม้มริมฝีปากบางอิ่มไว้
ผู้เป็นพี่ชายก็ขยี้เรือนผมสีน้ำตาลอ่อนเบาๆ มือแกร่งก็กระชับผ้าห่มสีหวานมาห่มให้น้องชายและก็ตัวเขาเอง
ลูลูซยิ้มเล็กน้อย แต่ว่าหนุ่มน้อยโรโล่ กลับยิ้มกว้าง และดวงหน้าเรียวก็ยิ่งแดงจัดขึ้นไปอีก...
เมื่อเรือนผมสีนิลของพี่ชายมาปรกใบหน้าของเขา และมือแกร่งก็รั้งมาโอบกอดไว้อีกครั้ง...
“ พี่อยากให้นายนอนกลางวันเป็นเพื่อนจังเลย โรโล่ ”
ริมฝีปากบางได้รูปของลูลูซวางบนเรียวแก้มนิ่มของอีกฝ่าย และกระซิบว่า “ อยู่กับพี่นะ ”
หนุ่มน้อยจึงถอนใจเบาๆ “ ครับพี่ ”
ลูลูซมองดวงตาสีชมพูแสนน่ารักสองคู่ที่แสนไร้เดียงสาแล้ว...เขาก็รู้สึกเหมือนคิดถึงใครสักคน...
...นันนาลี่เหรอ...นันนาลี่...ไม่ซิ ! เรามีแค่น้องชายคนนี้เท่านั้น !...
เด็กหนุ่มเจ้าของตาสีม่วงก็เอนแขนเรียวของตนให้โรโล่หนุนนอน และเขาก็เป็นฝ่ายหลับตาลง...
โรโล่เหลือบมองสีหน้าของพี่ชายยามหลับอีกครั้ง...พี่ช่างหล่อเหลือเกิน ขณะนิทรา...เจ้าชายผู้นิทราแล้วหายไปในความฝัน...
ผู้เป็นน้องชายจึงโอบไหล่ของอีกฝ่ายและซุกใบหน้าบนแผ่นอกกว้างภายใต้เสื้อเชิ้ตตัวขาวบ้าง
จนหูเรียวมนของโรโล่ได้ยินเสียงหัวใจของพี่ชายเต้น...เสียงหัวใจของพี่...เขาก็ยิ้มให้กับตนเองและพี่ชาย...
ถ้าเขาได้รับความทรงจำเรื่องที่ตัวเองเป็นซีโร่ ให้สังหารเขา แต่ว่า...
ความคิดนี้...เขาไม่อยากทำ...ไม่อยากทำเลย...เพราะว่า...
ร่างบางในชุดเสื้อเชิ้ตก็ได้แอบวางจูบลงบนริมฝีปากบางได้รูปของผู้เป็นพี่ชาย...พี่คนเดียวของเขา..
“ พี่ครับ ผมรักพี่นะ ”
แล้วโรโล่ก็ได้ขอตามไป เข้าสู่โลกแห่งความฝันบ้าง...ด้วยไออุ่นของความรักและผ้าชมพูแสนนุ่มผืนนี้
~*~*~*~*~*~
โอ้ โล่น่ารัก และก็ลู่ช่าง...จะบอกว่าไงดี ฟิคบทแรกขอเอาแบบสบายๆแบบนี้แหละครับ ^O^
ตอนหน้า เราจะเขียนลู่ในสมัยเด็กนะ รับรองโชตะกระจาย ~!!!!
ภาพ Screenplay ที่มาในบทสั้นนี้ครับผม !
ตามด้วยสองภาพนี้ซิ...แม้ลูลู่แกล้งน้องชัดๆๆๆๆ เขิ๊นนนนน !!! >O<
และก็...ตอนจบของลู่และโล่ ซึ่งแม้ทำไม...พี่ไม่จุ๊บน้องไปซะเลย อ๊ะ ??????
มานอนแค่นี้เองเหรอ????? !!!!! // อย่าถือสาเลยนะครับ ><
I Love you , Nii - San...My Lelouch...
ความคิดเห็น