คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : แสงดาวยามฟ้าหม่น
แสงดาวยามฟ้าหม่น
ดวงตาสีไพลินของเออาเรนดิลนั้นได้เบิกกว้างขึ้นทั้งสองข้าง สายลมตะวันตกได้มาประใบหน้า
จนเรือนผมพัดกระเซิง ใบหน้าของเด็กชายมองไปยังบิดาที่กำลังควบม้าสีน้ำตาลมาอยู่เคียงข้าง
เด็กชายที่อายุได้เจ็ดขวบอย่างเขาก็ขี่ม้าเป็นแล้ว หากยังเป็นลูกม้าตัวน้อยสีเทา
“ อดา วันนี้เออารู้สึกแปลกนักที่อากาศดูเย็นๆ ชอบกล ”
ตุ่นโนลปาซึ่งเป็นตัวตุ่นสีดำร่างสูงเท่าเรียวเอวของเด็กชายกำลังเกาะเรียวไหล่ของเออาเรนดิล
“ คิดมากไปหรือเปล่า องค์ชายน้อย ”
ดวงตาของชายหนุ่มเอไดน์ ผู้เป็นทายาทคนสุดท้ายแห่งฮาดอร์ผู้ทระนงอย่างทูออร์ก็เงยหน้าขึ้นมอง
ท้องฟ้าที่กำลังผลัดสีจากน้ำเงินเข้มแล้วกลายเป็นสีดำสนิท ถึงพวกเขาจะมาพร้อมกับองครักษ์จาก
ในวังศิลาขาวแห่งองค์ทัวร์กอน แต่ก็ใช่ว่ามันจะดีนักที่ต้องมาถึงเหมืองแร่อังฮาบาร์
พรายหนุ่มผมสีน้ำตาลเข้ม ใบหน้าอ่อนโยนทักขึ้น “ ทูออร์ ข้าก็รู้สึกว่าลมหนาว
ในฤดูร้อนเช่นนี้ มันก็ไม่ปรกตินัก ”
“ นั้นซิ โวรอน ” ทูออร์ตอบ ขณะที่มองผ่านทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่อย่างทุมลาเดน
ทุ่งหญ้าแห่งนี้เป็นที่ตั้งของมหานครลับแล และไม่มีใครเลยรู้จักกันแต่โบราณกาล
หากยังคงความอุดมสมบูรณ์และราบรื่นไว้มาหลายร้อยปีแล้ว
ลอร์ดทูออร์เหลียวกลับมายังบุตรชายคนเดียวของตน ใบหน้ากลมเรียวยังคงส่องแสงนวลเช่นนั้น
“ องค์อุปราช เสด็จแล้ว ! ” พรายหนุ่มผู้หนึ่งในชุดสีดำขับม้ามายังขบวนแห่งสกุลปีกหงส์
สายตาที่มองเห็นได้ดีในเวลากลางคืนคงไม่พ้นชาวสกุลนรานิลรัตน์แห่งกอนโดลิน
เขาจึงได้ยกมือปรามขึ้น “ ท่านราชบุตรเขยไม่จำเป็นต้องไปถึงเหมืองหรอก พระองค์กำลังมา...”
“ กวานัวร์ – นานา ! ” เออาเรนดิลรีบชักลูกม้าของตนไปข้างหน้า โดยไม่ได้ยินเสียงของบิดา
ตั้งแต่เจ้าชายน้อยแห่งกอนโดลินขี่ม้าได้แล้ว ก็เร่มฉายแววที่เห็นได้ชัดว่าจะซนหนักกว่าเดิมอีก
หากเออาเรนดิลก็ไม่สนใจแค่ได้เห็นร่างสูงโปร่งแข็งแรงของพรายหนุ่ม...ท่านน้าของเขา...
เด็กชายฮาล์ฟเอลฟ์ก็มีความสุขที่สุดแล้ว...
ความคิดเห็น