คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ดูตัว
ช่วงนี้เป็นเดือนเมษา อากาศมันร้อน แล้วก็ทำให้ผมอารมณ์ ร้อนไปด้วย อารมณ์บ่จอยครับ เซ็งๆ +เครียดๆ ผสมกับเบื่อๆโคตรๆ
เมื่อวานขณะที่ผมวิ่งออกมาจากห้องน้ำเพื่อจะดูโฆษณาที่ดาราชายคนโปรดผมเป็นพรีเซนเตอร์ อยู่ดีๆแม่ผมก็มีความคิดบ้าๆว่าลูกชายสุดที่รักของแม่คนเดียว จะมีพฤติกรรมเบี่ยงเบนทางเพศ เพราะมีข่าวฉ่าวโฉ่ว่าดาราชายนามสมมติว่า นายดี เป็นทางเลือกเพศที่ 3 เลยจัดการผม โดยการให้มาดูตัวกับลูกสาวเจ้าของบริษัทแห่งหนึ่ง ส่วนฝ่ายนู้น ก็กลัวว่าลูกสาวตัวเองจะเป็น ทอม อยู่เหมือนกัน เออๆ เอาเข้าไป
ความสงสัยของแม่ผมเริ่มจากที่ผมเริ่มสะสมโปสเตอร์ดาราชายเต็มห้อง แล้วยังบ้าขนาดหนักขึ้น ถ้าผมได้ยินเสียง
โฆษณาที่มีดาราชายคนโปรดของผมเล่น ผมจะวิ่งมาทันที ไม่ว่าผมจะ อุนจิ หรือ ฉี่ อยู่ก็ตาม (และไม่ฟังเสียงแม่บ่นว่ากลิ่นอะไรตุๆ)
แต่ดูเหมือนว่า คุณน้าพิทยา(แม่ฝ่ายหญิง) จะเลี้ยงลูกมาอย่างตามใจน่าดูเชียวล่ะ เพราะป่านนี้แล้ว คุณเธอยังไม่โผล่มาแม้แต่เส้นผมเลยล่ะครับ ... ผมยกมือซ้ายข้างที่ใส่นาฬิกาเรือนละเป็นแสน ขึ้นมาดูหลายครั้ง แต่คราวนี้เห็นว่า เข็มสั้นชี้ไปที่ เลข 12 แล้วครับ อะไรเนี่ย !!!!!!!! เลยเวลาเพลแล้ว พระเลิกกินข้าว เอ๊ย!! ฉันข้าวไปแล้วนะเนี่ย
ผมเห็นคุณน้าพิทยา โทรตามตัวลูกสาวยิกๆ ได้ความมาว่า เธอยังไม่ลุกจากที่นอนเลยด้วยซ้ำ คงจะนอนจมเตียงสบายใจเชิบล่ะ แล้วปล่อยให้ผมรอเนี่ยนะ ผู้หญิงอะไรวะ นอนครึ่งวัน เคยได้ยินมั้ยที่ว่าพระพุทธเจ้านอน4 (ชั่วโมง) เศรษฐีนอน6 ยาจก นอน8 ค ว า ย กับ แ ร ด นอนทั้งวัน ถ้ายังปล่อยให้คนอย่างผมต้องรออีกต่อไปล่ะก็...ผมจะแช่งให้หล่อน.........
" ฮ้าววว -๐- อ่า..แม่หวัดดี _/_ " ยังไม่ทันที่ผมจะแช่งอะไร คู่ดูตัวผมก็โผล่มาซะแล้ว แถมมาในสภาพที่แบบว่า ... ผมสีน้ำตาลอ่อนยาวประบ่ายุ่งเซอร์เหมือนไม่ได้หวี กับเสื้อยืดสีขาวลายมังกรเน่าๆ ดูเข้ากับกางเกงตัวใหญ่ๆที่เธอใส่พอดี อื้ม... ส่วนผมใส่สูทครับ -..- เทียบกับเธอที่ใส่ชุดลำลองธรรมดาดีๆนี่เอง เหมือนผมโดนหยามเลยว่ามั้ย เหมือนกับว่าหล่อนไม่เห็นความสำคัญในการดูตัวเลยล่ะ
จะว่าไป นี่หรอคู่ดูตัวของผม เหมือนยาจกเลยว่ะ..... ผมมองเธออย่างพินิจอีกครั้งก็เห็นว่า เธอเป็นผู้หญิงที่หน้าตาค่อนข้างหวานเล็กน้อย ออกไปทางหมวยนิดๆ คิ้วเข้มวางอยู่บนลูกตาคู่นั้นที่ไม่โต เธอตาไม่ตี่แบบตา2ชั้น บวกกับผิวขาวๆของเธอทำให้เธอดูเหมือนเด็กผู้ชายญี่ปุ่นน่ารักๆ.... และก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ทำไม พ่อแม่เธอถึงคิดได้ว่าลูกสาวจะมีพฤติกรรมเบี่ยงเบนทางเพศ....
" แหม....ขอโทษด้วยนะคะ คุณหญิง พอดีว่า ลูกสาวคนเล็กเนี่ยตื่นสายไปหน่อย " คุณหญิงที่ว่าก็แม่ผมเองแหละครับ
" อ๋อ..ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงก็มาแล้วนี่นา .....เนอะ " แม่ผมผู้ใจดีและให้อภัยคนเสมอ แล้วแม่ผมก็หันไปเนอะ กับยัยนั่น ที่กำลังอ้าปากอมออกซิเจนเข้าไป
"อ้อว์ ช่าย...ถ้าป้าไม่ให้อภัยหนู มันก็จะเป็นว่า...ป้าเป็นคนใจแคบไม่รู้จักให้อภัยคนอื่น ใช่มั้ยแม่ "
โห้...ยัยนี้มันค่อนข้างบังอาจมาก พูดจากับผู้ใหญ่แบบนี้น่ะหรอ ใครสั่งใครสอนกัน แม่ผมคิดผิดแล้วล่ะที่ไปเนอะกับยัยนั่น มาถึงก็ไหว้แต่แม่ตัวเอง ไม่เห็นหัวแม่ผมเลยซักนิดล่ะมั้ง
"นี่..ลูกอาร์ต พูดจาแบบนั้นได้ยังไง.....ไหว้คุณป้าเค้ารึยัง .....อ่า ขอโทษแทนลูกสาวด้วยนะคะ "
" อาเมน..............................จ๊ะป้า _/_ "
ความรู้ใหม่ที่เพิ่มขึ้นคือ ยัยนี่ชื่ออาร์ตล่ะ ชื่อโคตรแมน สลับกับผมเลยที่ชื่อ ข้าวฟ่าง ...- - แต่ผมก็ไม่สนใจว่าคุณน้าพิทยาจะว่าอะไรเธอต่อ ผมก็พูดขึ้นมาทันที ว่าแต่ยัยนี่เป็นบาทหลวงรึไงกันนะ
" นี่ !! พูดจาให้มันดีๆหน่อย " ผมหันไปขึ้นเสียงอาร์ตทันที
"อะไร " เธอมองผมด้วยสายตาที่เหมือนคนง่วงนอนอยู่ตลอดเวลา "ฉันยังไม่ได้พูดคำหยาบซักคำ "
"แม่ไม่ได้สอนมารึไง ว่าเวลาพูดกับผู้หลักผู้ใหญ่ ให้มีหางเสียงด้วยน่ะ ห๊ะ!!! "
" แล้วทำไม เรื่องแค่นี้ นายจะต้องมาว่าฉันด้วยล่ะ ไอ้หัวหลิม!!!"
" ห๊า !! ว่าอะรัยนะ หัวหลิมงั้นหรอ !!!!!! ...." ผมเด้งตัวขึ้น และพร้อมจะมีเรื่องกับเธอได้ตลอดเวลา แต่ว่า 'หัวหลิม' จากปากของอาร์ต ทำเอาผมเสีย Self ไปเลยล่ะ ผมที่ใครๆก็บอกว่าหน้าตาดี ฐานะก็ดี เรียนก็ดี นิสัยก็ดี แล้วผมยังเป็นคนดีอีกตะหาก (แล้วไม่มีใครบอกแกหรอว่า หลงตัวเองน่ะ )
" อุ๊ย... คุณแม่ขา...หมอนี่มันเป็นใครกันคะ อยู่ดีๆก็มาขึ้นเสียงใส่หนูอ่ะค่าาา *0* แล้วทำไมแต่งตัวแบบนั้นล่ะคะ เสร๊อ....เสร่ออ่ะค๊า " ดูเหมือนว่า ยัยนั่นจะเอาตัวรอดได้อย่างรวดเร็ว ยังไงผมก็ไม่เห็นว่า ไอ้เด็กหน้าผีญี่ปุ่นที่นั่งอยู่ตรงหน้าผมเป็นผู้หญิงหรอก
"คู่ดูตัวของหนูไงจ๊ะ "
" หรอคะ โฮ๊ะๆๆ^O^ … ห๊า!!!!!!! แม่จะบอกว่าไอ้หัวหลิมที่นั่งเสร่ออยู่หน้าหนูเนี่ยเป็นคู่ดูตัวงั้นหรอ O๐O "
หนอย..........ไอ้หมอนี่ .... มันน่าหมั่นไส้......นัก
ยังไม่ทันที่ผมจะโวยวายบ้างแม่ผมก็ปรามขึ้นมาก่อน
"เอ้า อย่ามัวแต่เถียงกันเลยนะ กินก่อนเหอะ "
" กินล่ะนะค๊าาาา ^^ " จากนั้นผมก็มองเธอกระซวกอย่างเดียว เหมือนขอทานเลยครับ ไม่รู้จะพรรณายังไงให้เห็นภาพ ไก่อบฟางที่ส่วนนึงของจานเพิ่งแตะโดนส่วนนึงของโต๊ะ เพียงแค่ 0.01 วินาทีเท่านั้น คุณเธอก็คว้าน่องไก่ข้างขวาไปแทะอย่างอร่อย ปล่อยให้ผมกับแม่ผม อึ้งไปอย่างนั้น
"แหม หนูอาร์ตเนี่ย น่ารักดีนะคะ ^^ "
ไม่รู้แม่ผมเป็นอะไรมากรึป่าวถึงได้หลงผิดไปชมไอ้หมอนั่นเข้า ประสาทแน่ๆล่ะ
" ไม่มีมารยาทมากกว่าล่ะมั้งแม่ ...........ไอ้.. เด็กทราม " คำหลังผมแอบกระซิบไปทาง ไอ้อาร์ต แล้วส่งสายตาอย่างคู่อริไปให้
" อะไร!!! เป็นตัวของตัวเองตะหากล่ะ แล้วมันผิดตรงไหนที่เป็นตัวของตัวเองน่ะ --..—ห๊ะ!!! ....หัวหลิม "
" เอ้าๆๆ อย่าทะเลาะกันซิจ๊ะ เอานี่ หนูอาร์ต... ข้าวผัด ปูจ้า " แล้วอาร์ตก็หันความสนใจจากผมไปทันที ด้วยของกินจากแม่ผมที่พยายามยัดเยียดให้ ส่วนผมก็ปล่อยให้อารมณ์คุกรุ่น อย่างนิ่งๆ ผมมันคนอารมณ์ร้อนนี่นา....
ผมลืมบอกไปอีกอย่างว่า การดูตัวคราวนี้มันมีใบให้กรอกข้อมูลลงไปด้วย ถ้าใบที่ผมกรอกก็ต้องอยู่กับไอ้อาร์ตนั่นแหละ แต่ส่วนใบของมันอยู่ที่ผม เพิ่งจะได้อ่านเมื่อเช้า อ่านแล้วอึ้งอยู่เหมือนกัน งานอดิเรกของไอ้หมอนั่นคือ แคะขี้มูกในห้องน้ำตอนขี้ ส่วนอย่างอื่นก็ธรรมดาทั่วๆไป วันเกิด อะไรแบบเนี่ย ของชอบไม่ชอบ ที่น่าแปลกใจอีกอย่างคือ หมอนี่ ใช้คำนำหน้าชื่อตัวเองว่า ด.ญ. ล่ะ ผมอยากจะหัวเราะเป็นภาษาชิลีอายุก็ 17 ปีแล้วนะนั่น แล้วก็รูปถ่าย เป็นรูปถ่าย 2 นิ้วครับ 2นิ้วจริงๆด้วย ไม่รู้ว่าไปถ่ายนิ้วใครมา เรื่องนี้ก็ทำเอาผมขำอยู่นิดหน่อยล่ะ แต่......ดูไอ้อาร์ตกินดิ
" แม่ ...จั่บๆแจ่มๆ ส่งไอ้นั้นให้หนูหน่อยดิ "
" หนูจะเอาอะไรจ๊ะ อาร์ต " แม่ผมเป็นฝ่ายพูดขึ้น ในขณะที่คุณน้า พิทยากำลังคุยโทรศัพท์อยู่
" ขาหมูอ่ะ เอามาทั้งจานเลยก็ดี ^^ " อดอยากมาจากไหนวะ
" กินเก่งจังเลยนะ แหมๆๆ อ่าว ข้าวฟ่าง ไม่กินอะไรเลยหรอจ๊ะ เอ้านี่ๆๆ.. อ้าปากซิ แม่ป้อนนะ"
ครู่นึงผมเห็นอาร์ตชะงักกับชื่อผม แล้วก็ทุบอก ดังตุ๊บๆๆ เหมือนมันจะติดคองั้นแหละ แต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมได้ยินแต่เสียงพ่นลมหายใจพรืดๆ เหมือนคนกลั้นหัวเราะอยู่ตลอดเวลา
" นี่ หนูๆทั้งสอง ไหนๆก็ไหนๆแล้ว มาดูตัวทั้งที ช่วยทำอะไรที่คู่รักเค้าทำได้มั้ยจ๊ะ หนูอาร์ต ช่วยป้อนอาหารใส่ปาก ข้าวฟ่างให้น้าเห็นเป็นบุญตาได้มั้ยจ๊ะ ^^ "
ทั้งผมแล้วก็อาร์ต อึ้งไปครู่ใหญ่ แล้วดูเหมือนว่าปฏิกิริยาของอีกฝ่ายจะเร็วกว่าผม
"อ๋อ...ได๋ค่า ^O^ " อาร์ตยิ้มอย่างมีเลศนัยนิดนึงแล้วก็ เอาปลายตะเกียบเลื่อนไปหาไก่อบฟาง แล้วก็คีบฟางที่ติดมากับไก่ขึ้นมา พลางยื่นฟางมาทางผมแล้ว...
" ที่รัก...อ้าปากซิคะ .......................อ้าปากดิวะแก =O=;; " ผมรู้ได้ทันทีว่า อันตรายจะมาถึงผม อาร์ตแอบกระซิบกับผมเบาๆด้วยเสียงโหดๆห้าวๆ ท้ายประโยค
" อ๊ะ!!!.................." และก็เป็นทันทีที่ผมจะร้องปฏิเสธ อาร์ตก็ยัดฟางมาในปากผม ... แล้วแม่ผมก็ดูเหมือนจะไม่ว่าอะไรซะด้วย กลับชอบใจซะอีก นั่งตบมือแปะๆๆๆ ส่วนคุณน้าพิทยา ก็ยังคุยโทรศัพท์เหมือนเดิม
" ฮ่าฮ่าฮ่า ที่รัก อร่อยมั้ยจ๊ะ ฮิฮิฮิ ^O^"
" เป็นไงข้าวฟ่าง อร่อยมั้ย ว่าที่ภรรยาในอนาคตป้อนให้กับมือเชียวนะ ฮิฮิฮิ " แม่ผม...แม่ผม.. ติดเชื่อบ้าไปแล้ววววว
" อ๊าคคคคคคคคคค ข้ากกก ถุ้ย !!!!!!!!! " ผมลุกขึ้นมองหน้าอาร์ตอย่างเอาเรื่อง
"อะไร " แล้วก็ดูเหมือนว่า มันจะเอาเรื่องเหมือนกัน ยังไงผมก็ไม่เห็นว่ามันเป็นผู้หญิงอยู่แล้วล่ะ ต่อยเป็นต่อย แต่มันก็ทำหน้าแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น
" โอ๊ เย๊ ....โอ๊ เย๊ ....โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊....เย๊ !! …." ผมฟังมันฮึมฮัมเพลงไทยต่อไปไม่ไหวละ จุดสะสมความร้อนและพร้อมที่จะเดือดของผมเริ่มจาก เวลาของผมนอนไม่พอเพราะผมต้องตื่นแต่เช้า 7 โมงเชียวนะโว้ย เผื่อมาเตรียมงานดูตัวกับ ยัยบ้าเนี่ย!!!!!!!! แล้วผมก็ต้องนั่งรอคุณเธอเสด็จมาอีก ตั้งแต่8 โมงเช้า ถึง เที่ยงกว่าๆเนี่ยอ่ะนะ ก้นผมไม่ได้รับอากาศบริสุทธิ์เลยนะจะบอกให้
แถมมาถึงก็ต้องเจอกับ ชุดลำลองของคู่ดูตัวที่แต่งตัวไม่ถูกกาละเทศะ เหมือนมันจะฉีกหน้าผมชัดๆ กับสูทของผมที่ใส่มาเพื่อดูตัวโดยเฉพาะ แต่กลับโดนว่า ว่า 'เสร่อ' น่ะ แล้วมันยังเรียกผมว่า 'ไอ้หัวหลิม' อีกด้วย
" ฮิฮิ ไอ้ตุ๊ด .... ^^ " ผึง!!!!!!! เส้นเลือดเวนเทอร์รีที่ล่อเลี้ยงอยู่ในร่างกายของผมซักเส้นนึงขาดขึ้นมา แล้วอะไรมันจะเกิดขึ้น....
" แม่ง อยากมีเรื่องรึไงวะ "
ในโลกนี้ไม่มีอะไรแล้วที่มืดกว่านี้ ผมกระชากคอเสื้อของอาร์ตที่ยืดอยู่แล้ว ให้ยิ่งยืดแล้วย้วยขึ้นไปอีก ตอนนี้หน้าผมกับมัน ห่างกันแค่ ครึ่งไม้บรรทัดเท่านั้น แต่ดูเหมือนว่า คนที่ตื่นตกใจกับเหตุการณ์ขณะนี้จะมีแม่ผมอยู่คนเดียว ส่วนคุณน้าพิทยาก็ยังคุยโทรศัพท์เหมือนเดิม
"ป่าวนี่คะ ^O^ ................................................................เอิ๊ก....!!!! " เสียงนรกดังขึ้นและผมก็รับรู้ได้ถึงกลิ่น ไก่อบฟางผสมกับ ข้าวผัดปูที่แม่ผมเป็นคนยื่นให้ แล้วกลิ่นที่แรงที่สุดคือ กลิ่นของกระเทียมที่ผสมอยู่ในอาหารที่อาร์ตกินทั้งหมด มันออกมาพร้อมกับลมแผ่วๆ แล้วก็เสียง เรอดังสนั่น ของไอ้อาร์ต
อ๊าคคคคค ผมจะบ้าตายยยย สิ่งมีชีวิตแบบนี้เค้าเรียกว่าผู้หญิงหรอเนี่ย ยังไงผมก็ไม่เห็นว่าไอ้อาร์ตเป็นผู้หญิงอยู่แล้วล่ะ แล้วหลังจากที่ผมได้ยินเสียงนรก 'เอิ๊ก' สุดท้าย ผมก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลย ผมแพ้กระเทียม...............อ่ะครับ
************************************************************************************************************************
" แหม......ก็หนูรู้ไม่รู้นี่อ่า.........แม่ก็ =_=;; "อ๊างงงงง .......ม่ายน๊า " ผมได้ยินเสียงของผู้หญิงบ่นพึมพำๆแล้วก็ร้องโหยหวน เสียงดังตอนท้ายของประโยค ผมเริ่มขยี้ตาข้างซ้ายก่อน แล้วก็ตามด้วยข้างขวา พร้อมกับมองไปรอบๆได้กลิ่นหอมๆอ่อนๆ เหมือนกลิ่นเด็ก อะไรวะเนี่ย มีแต่สีฟ้า ผ้าปูที่นอนก็สีฟ้า ปลอกหมอน หมอนข้าง ผ้าห่ม แม้แต่ วอลเปเปอร์ก็เป็น สีฟ้าสลับขาว อืม....ห้องนี้น่าอยู่ดีนะ ดูร่มรื่น แล้วก็สบายๆ ถ้ามีต้นไม้ซักต้นคงจะดี แต่...แล้วนี่มันห้องใครกันนะ .......
" อะแฮ่ม ฟื้นแล้วเรอะ =๐= ไปเยี่ยมพระอินทร์มารึงายเนี่ยยยย ไอ้เบื๊อก" เสียงห้าวดูคุ้นรูหู ดังขึ้นที่ตรงประตู และร่าง ร่างนึงก็ยืนพิงประตูอยู่ในชุดนอนสีฟ้า
"กี่โมงแล้ว" ผมถาม โดยไม่สนใจวลีอื่นๆ
" นายเห็นหน้าฉันเป็นนาฬิกาไปตั้งแต่เมื่อไหร่วะ " อาร์ต รีบวิ่งไปที่กระจกทันที พลางลูบๆคลำๆ ใบหน้าเนียนใสของเจ้าหล่อนเอง ไปๆมาๆ แล้วก็บ่นว่า ขนจมูกที่แล่บออกมามันยาวไม่พอที่จะเป็นเข็มนาทีให้ได้
" ถามดีๆ นะ"
"เอ๊ะ !!! ฉันยังไม่เคยพูดหยาบกะนายซักคำเลยนะ "
" กี่โมงแล้วล่ะ "
" เฮ้ย.....นายเป็นไรมากป่ะเนี่ย แค่ได้กลิ่นกระเทียมไปครั้งนึง ถึงกับเป็นลมเลยหรอเนี่ย ฮิฮิ^^ สงสัยกระเทียมจะทำพิษแฮะ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า นาฬิกานายก็อยู่ที่ข้อมือ นั่นไง มือขวาน่ะ มือขวา"
" ................ " อาการของคนเพิ่งตื่นมันจะสลึมสะลือครับ ซึ้งผมก็เป็นอยู่
" โอ๊ะ O.o ไม่รู้หรอข้างไหนข้างขวาน่ะ เอ้าฟังนะ มือซ้ายเอาไว้ล้างตูด ข้างนี้ๆ " อาร์ตยกมือซ้ายขึ้นแล้วเกาที่ก้น ผมก็ยกตามและเผลอทำตามด้วย...
" ส่วนข้างขวาน่ะ ข้างนี้ๆๆ " อ้อ ผมรู้แล้วว่ามือขวาน่ะข้างไหน ....อ๊ะ!!!!!!!! นี่ผมเป็นบ้าอะไรเนี่ย....
" ฮ่าฮ่าฮ่า แหมๆๆๆ โทษทีนะสำหรับกลิ่นกระเทียมน่ะ ฉันไม่รู้นี่นาว่า นายเกลียดกลิ่นกระเทียมอ่ะ ฉันก็เกลียดกระเทียมเหมือนกันนั่นแหละ แต่ฉันกินมันไปตอนไหนไม่รู้ล่ะนะ แล้วใครจะบ้าพกแปรงสีฟันไปดูตัวด้วยล่ะ จริงๆแล้วฉันกะจะป่วนงานดูตัวด้วยซ้ำ อ่า.... ยังไงการดูตัวครั้งนี้ มันก็แค่ดูเฉยๆไม่ใช่หรอ ไม่ได้หมั้นกันซะหน่อย"
"อ๋อ ก็เลยทำตัวทู่เรดๆแบบนั้นใช่แมะ " แน่นอนว่าผมก็ไม่อยากจะหมั้นกับยัยนี้หรอก
" นาย เมา ฟาง หรอ ไอ้ ข้าว ฟ่าง กร๊าก ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า .................... ออว์ แม่บอกว่าให้นายนอนนี่ล่ะ เพราะว่าตอนนี้ มาน 5 ทุ่มแล้วล่ะ แม่นายก็อยู่ที่นี้เหมือนกันแหละ แต่คงไปนอนกับแม่ฉันแล้ว แล้วที่นายนั่งอยู่บนนั้นน่ะ มานที่นอนฉันล่ะ ช่วยลงๆมาด้วยนะ " มันนอกเรื่องเก่งดีนะ
เป็นเรื่องน่าประหลาดอีกเรื่องที่ผมค้นพบหลังจากที่ค้นพบ(ในฝัน)ว่า พระอินทร์มีมเหสีชื่อ 'สุชาดา'
เท่าๆที่ผมรู้มา ก็คือ อาร์ต อายุแค่ 17 เท่านั้นเอง ส่วนผม 18 ผมแก่กว่า มันตั้ง12 เดือน แล้วทำไม มันไม่ให้ความเคารพผมในฐานะรุ่นพี่เลยล่ะ ผมจะขึ้นปี 1 อยู่แล้วนะโว้ย!
ระหว่างที่ ไอ้อาร์ตมันจัดที่นอน ผมจะอธิบายหน้าตาผมให้ดูนะ... เริ่มจากคิ้วเข้ม...อืมม คิ้วผมเข้มเป็นรูปคันธนู สวยงาม อ่ะฮ้า!!! ช่ายๆ มันสวยงามมากเลยล่ะ แล้วก็ตาซ้ายข้างเดียว ที่อยู่ข้างๆกับตาขวา ตาสองชั้น แต่ไม่ตี่ ก็ดูเกือบตี๋ เอ๊ะ ..หรือว่าตี๋นะ อืม.... และแน่นอนว่า หน้าผมต้องเนียนใสด้วย โอเคๆๆ ดูรวมๆ ว่าผมดูดีก็พอแล้ว ช่ายมะ เท่าๆที่ฟังจากคนอื่นมาอ่ะนะ ผมมันก็หล่อเหล่าพอสมควรล่ะ หึหึหึ ผมเป็นคนไทยแท้ๆ แต่หน้าผมมันเกือบตี๋
เอาเป็นว่า จบแค่นี้ล่ะกันเรื่องหน้าตาผมน่ะ............................... ผมดูดี
แต่เอ๊ะ.... ทำไมผมจะต้องนอนที่นี่ด้วยวะ บ้านผมก็มีนี่หว่า
" นี่...ทำไมฉันต้องนอนที่นี้ด้วยล่ะ " ทันทีที่อาร์ตจัดที่นอนเสร็จ ผมก็จรลีปรี่เข้าไปนั่งบนเตียงมันทันที
" ฉันโดนหักค่าขนมล่ะ TT^TT~ ฮือๆๆๆ " งั้นเหรอ.......
" มันไม่เกี่ยวกับเรื่องที่เรากำลังคุยกันอยู่เลยนะ "
"เพราะนายนั้นแหละ ฮือ...แง้.........TT^TT~ " อ่าวซวยชิบ ผมไปเกี่ยวอะไรด้วยล่ะเนี่ย ไม่เกี่ยวซะหน่อย
" อะไร?? มิทราบว่าฉันทำอะไรให้"
" แม่หักค่าขนมฉันนนนนนนนนน ……. >O< เพราะนายนั่นแหละ ไอ้ข้าวฟ่างกินฟาง แง้......T๐T "
" งั้นก็บอกมาซิว่าทำไมเป็นเพราะฉัน"
" นาย...ต้องรับผิดชอบเรื่องนี้นะ ToT "
" ฉันยังไม่ได้ทำอะไรให้เธอซะหน่อย แค่แม่หักค่าขนมร้องไห้จะบ้าตาย ถ้าอยากได้เงินมากนักก็ไปขายตัวซะซิ....." อ๊ะ!!! พูดแรงไปรึป่าวนะ ไม่รู้ว่าผมมีประจำเดือนกะเค้าด้วยรึป่าว ทำไมถึงได้หงุดหงิดกับไอ้เด็กผู้ชายที่นั่งอยู่หน้าผมนักนะ
" .....TT0TT " อาร์ตนั่งปากว๋อน้ำตาไหลมองหน้าผมแล้วก็นิ่ง แล้วเริ่มร้องไห้แบบที่ผู้หญิงเค้าทำกัน ทำให้ต่อมอยากรู้ของผมสั่น.....คลอน
" โอเคๆ บอกมาซิ ฉันจะรับผิดชอบเอง" เอาวะ!!! เพื่อตอบสนองความอยากรู้ของผม และถ้าทำแบบนี้ สัญชาติญาณบอกผมว่า ไอ้อาร์ตจะเงียบลง เร็วขึ้นด้วย เผื่อไอ้อาร์ตจะปริปากพูดอะไรออกมาบ้าง
" เพราะนายแหละ ไอ้หัวหลิม !! ฮือ........TT^TT " ยัง ยัง มันยังไม่สลด
" เออ แล้วทำไมเพราะฉันล่ะ "
" อ๊ะ!!!.........ยอมรับแล้วหรอว่าหัวหลิมอ่ะ กร๊ากฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ^O^ ............ฮือ... แง้....TT-TT " หัวเราะแล้วก็ร้องไห้ ..............นี่มันอาการของคนบ้าชัดๆ
" ปัดโธ่โว้ย!!!! จะลีลาไปถึงไหนกันวะ "
" ...............ฮึกๆๆๆ แง้.................. TT^TT อ๊าคคคคค กระต๊ากๆๆ >O< ฮืออ........TT-TT " อาร์ตร้องไห้และเริ่มอาละวาด ผมละกลัวจริงๆเลยว่า ไม้บรรทัดที่อยู่ในมือมันจะปาดคอผม
" เออๆๆ หยุดร้องไห้ได้แล้ว นี่มันไม่ใช่เรื่องเลยนะ "
" นาย....นาย......นายต้องรับผิดชอบนะ ฮืออ T_T "
" เออ ก็ด้ะ "
" ครับซิ...... ฮือออออ T^T "
"เออ ........ ครับ ว่ามาดิ "
" แม่หักค่าขนมฉัน...5เดือนรวด เพราะนาย ....แง้ !!! TOT นายสัญญาแล้วนะจะรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้น พร้อมจะรับฟังมั้ยล่ะ กระซิกๆ......ฮือ T_T " แค่โดนแม่หักค่าขนมทำอย่างกะผมไปทำมันท้องอย่างงั้นแหละ
" อืมม์ "
" เพราะนายใจเซาะเกินไป เป็นลมไปกะอีแค่กลิ่นกระเทียม ถ้านายไม่เป็นลมล้มพับลงไปก่อน ฉันก็คงไม่โดนหักค่าขนม แล้วฉันก็คงได้กิน ลิ้นจี่กระป๋องที่เค้าเทใส่กระแป๋งเพื่อฉันโดยเฉพาะเลยด้วย >O<;;"
" ............................... " อึ้งครับอึ้ง มันร่ายมาซะยาวเพื่อต่อว่าผมที่ใจเซาะเกินไป แล้วเป็นลมไปเพราะกลิ่นกระเทียมเนี่ย มันแปลกด้วยหรอ (ในความเป็นจริงคงแปลกล่ะมั้ง) เห็นทีผมจะต้องเถียงบ้างล่ะ แต่ไม่ทันที่ผมจะง้างขากรรไกรขึ้นพูด อาร์ตก็ยกมือห้ามกองทัพเสียงของผมเอาไว้ซะก่อน
" นายข้าวฟ่าง.............นายต้องรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด โดยการ...." สีหน้าจริงจังของอาร์ตทำเอาผมอินไปกับอารมณ์นั้นด้วย ผมฟังอาร์ตพูดต่อไปว่า แต่ก็ต้องผิดหวังกับความจริงจังเมื่อกี๊
" ......นายจะต้องเลี้ยงข้าวฉันเวลาที่ฉันไม่อยู่บ้านน่ะ โอเคมะ ?? ฮิฮิฮิฮิ ^^ "
ฮีเธ่อเอ๊ยย นึกว่าเรื่องอะไรใหญ่โต ทีแท้ก็แค่เรื่องข้าวเด็กผู้ชายคนเดียว
" แค่นี้เอง เฮอะ! จิ๊บจ๊อยยว่ะ "
" นายตกลงแล้วนะ ข้าวฟ่าง เย้.....^O^ ดีใจ๊..ดีใจ โอเย ลั้ลล้า" ผมมองดูอาร์ตกระโดดโลดเต้นไปรอบๆห้อง ขณะที่ผมนั่งอยู่บนเตียงนอน แต่ ผมต้องเลี้ยงข้าวมันทุกครั้งที่มันไมได้อยู่บ้าน งั้นก็หมายความว่า ผมต้องไปไหนมาไหนกับยัยนี่ตลอดเวลาที่อยู่ข้างนอกเลยดิ ......เห้ย ไม่ดีมั้ง!!!
" ........" ความสุขของผมเริ่มดิ่งลง ดิ่งลง เมื่อผมคิดได้อีกเรื่องเกี่ยวกับไอ้อาร์ต ว่า มนุษย์ตนนี้ ................กินจุมาก
" ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ^O^ " แล้วถ้าไปทำนิสัยแบบนี้ตอนกินข้าวเข้าล่ะก็ ได้ตายเพราะข้าวติดหลอดลมแน่ล่ะ เล่นหัวเราะซะดังลั่น ทำให้ผมรู้ว่า มนุษย์ตนนี้ อยู่เพื่อกิน............ไม่ได้กินเพื่ออยู่ ดูมีความสุขมากกับของกิน(ฟรี)
ยังไม่ทันที่ความรู้สึกแย่ๆของผมหายไป อาร์ตก็กระโดดมาเกาะข้างๆเตียงแล้วมองหน้าผมใกล้ๆ
" ขอบใจนะข้าวฟ่าง " แล้วอาร์ตก็แนบริมฝีปากพร้อมกับจมูกมาชนสีข้างใบหน้าผม ทำให้เกิดเสียงฟอดใหญ่ ผมทำได้แต่ยิ้มบางๆส่งไปให้ ดูๆไป มันก็เด็กน่ารักๆดีๆนี่ล่ะนะ ถึงจะเอาแต่ใจไปบ้าง แต่เด็กก็คือเด็กล่ะนะ แต่เมื่อกี๊ ไอ้อาร์ตมันหอมแก้มผมนี่หว่า เห้ย!!!!!!
ผมรับรู้ได้แค่นั้น ก็ทิ้งตัวลงบนหมอนสีฟ้านุ่มๆอีกครั้ง ด้วยเหตุว่าเลือดไปเลี้ยงส่วนใบหน้าเยอะเกินไป
******************************************************************************************************************
คืนนั้นผมฝันว่า ผมเป็นผู้หญิงที่รู้ตัวว่ากำลังจะมีประจำเดือน ด้วยสัญชาติญาณที่รูว่ากำลังจะมีประจำเดือนความเดือดร้อนที่ไม่มีผ้าอนามัยจึงก่อขึ้น ก็เลยวิ่งไปร้านสะดวกซื้อใกล้ๆบ้าน ระหว่างทางผมเจอนักเลงตัวใหญ่ยักษ์ ยืนขว้างทางดักฉุดผมอยู่ แต่คนอย่างผมไม่ยอมให้มันฉุดฟรีอยู่แล้ว เลยใช้ความรู้ด้านคาราเต้ สับไอ้ยักษ์นั่นซะเละ มันได้แต่ปัดๆๆอย่างเดียว แล้วจู่ๆ ผมก็กลายร่างเป็นผู้ชายอย่างเดิม ไอ้ยักษ์เลยจับผมไปหอมแก้มซะงั้น ผมอึ้งไปพักนึง มันได้โอกาสเลยเอาขาฟาดต้นคอผมซะระบมเลย
ผมจำได้ว่านี่คือความฝัน แต่ทำไมมันเจ็บจังวะ ทั้งเจ็บทั้งปวดเลยอ่ะ ส่วนขาขนดกของไอ้ยักษ์ ก็ยังพาดอยู่ที่คอผม หนักพอดู เลือดนักสู้มันเดือด ผมเลยจับขามันแล้วลาก.........
" โอ๊ย!!!!!! " เกิดเสียงอุทานขึ้นในความมืด เล่นเอาคนที่ฝันไม่ดีอย่างผมสะดุ้งตื่น แล้วก็พบว่า ห้องนี้ปิดไฟแล้ว มีแต่เพียงแสงจันทร์เท่านั้นที่ส่องลอดเข้ามานทางม่านสีฟ้า
ในมือผมในตอนนี้มีขาของไอ้อาร์ตติดอยู่คามือ ปริศนากระจ่างแล้ว ...ต้นเหตุของอาการเจ็บต้นคอจากฝันห่วยๆ ไอ้หมอนี่ล่ะที่เตะก้านคอผมน่ะ แล้วที่ผมลากมันร้อง โอ๊ย !!เนี่ย ไม่สาสมเท่ากับที่มันเตะก้ามคอผมนักหรอกนะ นอนดิ้นจริงๆเลย หมอเนี่ยยยยยยยยย!!!
ทำไงดีล่ะ ตื่นแล้วก็หลับยากซะด้วยซิ แล้วอีกอย่างผมก็ไม่อยากไปนอนข้างไอ้อาร์ตซักเท่าไรหรอก ก็เข้าใจว่าคุณน้าพิทยาเป็นห่วงผมที่จะกลับบ้านคนเดียว ผมลุกจากเตียงที่นอนอยู่ข้างๆอาร์ต แล้วเดินไปในความมือสลัวๆทางขวา แต่ก็ต้องสะดุดกับอะไรบางอย่าง
" ปัค!!!!!!!! " อะ....อะ....โอ๊ย!!!
" อื้อ.............. ----"---- " อาร์ตส่งเสียงครางอย่างไม่พอใจที่ผมทำเสียงดังแต่เชื่อผมซิว่า มันกำลังละเมอ
ผมยืนเกาะไอ้ที่ผมเตะเมื่อกี๊ มันเรียกว่าโต๊ะทำงาน ผมเห็น นาฬิกาเรือนนึง เป็นนาฬิกาปลุกรูป ส้นตรีน อ่ะ เข็มสั้นกับเข็มยาวเรืองแสงชี้กันไปคนละทิศคนละทาง บ่งบอกเวลาว่า ขณะนี้เวลา ตีสาม 45 นาที ผมแตะโดนสวิตช์แถวๆนั้น เกิดเสียงดังเป๊าะ แล้วก็มีแสงไฟอ่อนเกิดขึ้น ทำให้ผมเห็นรายละเอียดต่างๆบนโต๊ะทำงานของไอ้อาร์ต
บนโต๊ะมีแต่รูปผู้หญิงเป็นกลุ่มๆ หาน้อยมากที่จะเจอรูปอาร์ตซักรูป มันอาจจะเก็บไว้ในลิ้นชักก็ได้น๊า..... ผมลองเปิดลิ้นชักดู กลับเจอรูปการ์ตูนที่วาดด้วยดินสอ มันเป็นภาพที่วาดเลียนแบบการ์ตูน ที่สำคัญมันสวยมาก บางรูปลงหมึกแล้ว บางรูปแค่ร่างเอาไว้เฉยๆ ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างไอ้อาร์ตจะมีดีด้านนี้ได้
ผมเริ่มสำรวจอะไรหลายๆอย่างในห้องนอนของอาร์ต เป็นการฆ่าเวลาเผื่อง่วง ผมเจออะไรหลายๆอย่างในห้องของอาร์ต อย่างตู้หนังสือการ์ตูนที่มีการ์ตูนรักๆยัดเต็มตู้ ความรู้สึกว่าอาร์ตเป็นผู้หญิงเพิ่มขึ้นมานิดนึง
ฮ้าวววว!!! ง่วงแล้วแฮะ ถ้าไม่นอนมันก็จะทรมาน เอ่อ...... ยังไงผมก็ยังยืนยันที่จะไม่นอนกับไอ้อาร์ตอีกครั้ง ผมยอมนอนกับพื้นแข็งๆก็ได้วะ
ผมหยิบผ้าห่มที่ปลายเตียงมาผืนนึงแล้วก็ต้องยื้อแย่งกับไอ้อาร์ต
" อื้อ.......ของฉันน๊า ---"--- "
" เอ๋ !! ?? ของเธอก็พันอยู่รอบตัวนี่นา "
" .............อ๊างงง...ข้าวปั้น แจ่บๆๆ " สรุปแล้วว่ามันละเมอ....เฮ้อ.......... ได้นอนซะที ถึงมันจะไม่ค่อยสบายซักเท่าไร จะว่าไป ไอ้อาร์ตมันก็เอาแต่ใจพอดูเลยนะเนี่ย จำได้ลางๆจาก ไอ้ใบที่ให้กรอกข้อมูลตอนดูตัว ว่า มันมีพี่ชายคนนึงแล้วก็มีน้องชาย.....ถึงว่าเดะ ลูกสาวคนเดียวนี่หว่า เอาแต่ใจชะมัด อารมณ์ก็แปรปรวนเอาแน่เอานอนไม่ได้ ให้ความรู้สึกกับผมว่า อาร์ตมันลึกลับนิดๆแฮะ มันมีบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้ผมเหลือบไปมองหน้าอาร์ต
ผมเผลอมองหน้าไอ้อาร์ต นานๆเข้า ไม่รู้ว่ามันปล่อยฟีโรโมนออกมารึป่าว จู่ๆผมก็เกิดรู้สึกว่าหัวใจดวงน้อยๆของผมเริ่มสูบฉีดเลือดอย่างแรง แสงจันทร์ที่แอบลอดเข้ามาทำให้หน้าไอ้อาร์ตมันหวานมาก และดูมีเสน่ห์ลึกลับ ถึงตามันจะไม่โตเท่าไข่ไดโนเสาร์ แล้วคิ้วที่เข้มๆ ต่างก็วางตัวเรียงสวยในรูปแบบของใบหน้า ริมฝีปากที่เคยสีชมพูอ่อนๆใต้แสงอาทิตย์ แต่ในความมืดที่มีเพียงแสงจันทร์มันทำให้ดูซีดเซียวลง แต่มันก็คงจะนุ่มนิ่มน่าจูบไม่น้อย แต่ถึงผมจะใจเต้นกับใบหน้านี้ยังไง ผมก็ไม่หลงผิดหรือหลวมตัวไปจูบกับเด็กผู้ชายที่เพิ่งเจอหน้ากันไม่ถึง 24 ชั่วโมงหรอก ดูรวมๆก็ดูน่ารัก เรียบร้อยกว่าตอนตื่นเยอะเลย
" เห้ย!!!!....มองหน้าหาเรื่องแงะ ?? ----"---- " เฮือก!!!!!! ( สะดุ้ง เฮือก!!! เลย) นี่ผมเผลอมองนานไปรึป่าวนะ แต่แค่ไม่กี่วินาที อาร์ตก็เงียบไปอีกครั้ง ทำให้ผมรู้อีกแล้วว่า มันละเมอ (นับครั้งได้) …………อีกแล้ว
คงจะฝันอะไรแปลกๆล่ะซิ แล้วไอ้คำว่า ' แงะ ' นี่มันคืออะไรวะ ภาษาบ้านนอกหรอวะ ...เออ ช่างมานเหอะ แล้วผมก็ทิ้งตัวลงนอนบนพื้นแข็งๆด้วยความรู้สึกที่ง่วงเหลือเกิน
ความคิดเห็น