เหมือนเราจะรักกันไม่ได้

เนื้อเรื่อง

ความรักไม่เข้าใครออกใคร  ไม่รู้ว่าจะเกิดขึ้นตอนไหน และจะเกิดเมื่อไหร่ เราไม่สามารถควบคุมความรักได้เลย

“เคยแอบรักคนใกล้ตัวบ้างไหม”

มันเป็นสิ่งที่ฉันอยากถามกับทุกคน   ตอนนี้ฉันรู้สึกสับสนในหัวใจ  ในหัวสมองของฉันตอนนี้มันไม่เป็นระเบียบวินัย มันเละไปหมด ตอนี้ฉันสับสนเหลือเกิน มานั่นคิดแล้วคิดอีก ฉันก็ยังไม่พบทางออกได้เลย......

                ฉันเป็นนักศึกษาอาชีวะปี 2  เค้าเป็นอาจารย์ของฉัน เค้าเข้ามาตอนฉันเปิดเทอมได้สักพัก เหมือนพรหมลิขิตเลยเนอะ ฉันกำลังจะออกจากวิทยาลัยแล้วเชียว แต่พอเจอเค้า ฉันว่าฉันอยู่ที่นี่ดีกว่า เค้าทำให้หัวใจของฉันกลับมาเป็นสีแดงอีกครั้ง หลังจากที่มันช้ำมานานจากคนคนหนึ่ง เค้าทำให้ฉันมีชีวิตที่สดใสอีกครั้ง เค้าไม่น่ารัก แต่ก็พอดูได้ แต่เค้าจะมีแฟนหรือเปล่า ฉันไม่รู้ แต่ที่รู้คือเหมือนฉันกับเขาจะรักกันไม่ได้ เพราะฉันเป็นลูกศิษย์ เค้าเป็นอาจารย์ ฉันรู้ตัวดีและคิดเสมอทุกครั้งที่เจอหน้าเค้า เศร้าเหมือนกันเนอะ แต่ฉันคิดว่าฉันทำตรงนี้มีความสุขก็พอ ฉันจะไม่ขอความรักกับเขาหรอก แค่ได้อยู่ใกล้เค้า ได้พูด ได้คุยกับเค้า ได้มองหน้าเค้า แค่นี้ฉันก็มีความสุขมากพอแล้ว ถึงแม้บางครั้งฉันคิดเลยเถิดไปมากกว่านั้น แต่ก็ได้คิดอ่านะ ฉันทำมันไม่ได้หรอก “ฉันกลัวเหลือเกิน.... กลัวว่าถ้าบอกเขาไป และเค้าปฏิเสธฉันล่ะ ฉันจะทำยังไงต่อไป ฉันคงอยู่ที่นี่ไม่ได้อีกแล้ว ฉันจะมองหน้าเค้าได้หรือ” นี่แหละคือทั้งหมดที่มันยังวนเวียนอยู่ในหัวของฉัน ฉันเพิ่งรู้ตัวว่าชอบเค้ามากเพียงนี้เชียวหรือ เรื่องของเค้าฉันอยากรู้ไปหมด เค้าอยู่ที่ไหน เค้านอนยัง ทานข้างยัง เค้ามีความสุขหรือเปล่า ฯลฯ..............??? ฉันอยากถามเคาแต่ก็กลัวว่าคนอื่นจะจับผิดว่าถามทำไม เพราะมันไม่ใช่เรื่องเลยที่ฉันจะถาม ฉันจึงไม่กล้าถาม กลัวคนอื่นจะรู้ว่าฉันชอบเค้า  อายคนอื่นตาย......เลย

                ทุกวันนี้ฉันยังคงทำตัวเหมือนเดิม ไม่มีไรคืบหน้าเลย T_T    ฉันยังคงขีดเส้นระหว่างฉันกับเค้า เค้าก็ยังเหมือนเดิม แต่ฉันกับเค้าก็คุยกันมากขึ้น แต่ไม่ใช่เรื่องไรสาระเลย ก็ถือว่ายังดี เค้าคิดยังไงฉันไม่รู้ และฉันก็อยากให้เค้ารู้ว่าฉันคิดยังไง ฉันยังรอวันนั้น วันที่เวลามันมาถึง เวลาที่ฉันจะบอกว่ารัก ฉันคิดว่าฉันต้องบอกรักเค้าสักวันแน่นอน แต่มันตอนไหน ฉันไม่รู้ ฉันจะรอวันนั้น วันที่ฉันพร้อม แล้ววันนั้นฉันจะบอกคุณเอง.....