[TS7] บ้านฝัน

ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 3 เซ็กซี่ปาร์ตี้ 0.0

“เอาล่ะครับ เป็นอันว่าทุกคนเลือกเพลงเสร็จหมดแล้วนะ คือตูมตามหมายเลข1เพลงคนที่ไม่เข้าตา จูเนียร์หมายเลข2เพลงหอม กวางหมายเลข3เพลงทำไมต้องเธอ ซิลวี่หมายเลข4เพลงผิดเพราะรัก แอมป์หมายเลข5อยากให้รู้ว่ารัก นทหมายเลข6เพลงฟ้าส่งฉันมา แอปเปิ้ลหมายเลข7เพลงรักอยู่หนใดและเนสหมายเลข8เพลงยังยิ้มได้นะครับ ยังไงก็ทำเต็มที่นะ ให้คิดตลอดว่าอาจจะเป็นอาทิตย์สุดท้ายของตัวเอง ถึงวีคนี้ไม่มีคนออกก็ต้องทำเต็มที่นะครับ แล้วคนดูเขาจะโหสตใคร ตัดสินยังไงก็แล้วแต่เขา” พี่จิ๊บสรุปทิ้งท้ายไว้ให้เหล่าคนมีฝันเมื่อทุกคนเลือกเพลงเสร็จ แต่ดูเหมือนทุกคนจะไม่ค่อยสนใจฟังเท่าไหร่เพราะใจลอยไปถึงปาร์ตี้แล้ว
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
                “พี่กวางใส่ชุดไหนปาร์ตี้เหรอ” ซิลวี่ถามเมื่อเห็นว่านานแล้วพี่สาวคนสวยก็ยังไม่แต่งตัวสักที
                “เอ่อ …พี่ต้องแต่งตัวแบบซิลวี่เหรอ?” กวางถามอย่างหวั่นๆ เพราะชุดที่ซิลวี่ใส่อยู่ตอนนี้ก็คือผ้าถุงอาบน้ำ - -‘  ผ้าถุงอาบน้ำที่ถูกพันไว้รอบเอวเป็นกระโปรง เสื้อยืดคอกลมลายดอก…ไม้ สีสดที่ค่อนไปทางสะท้อนแสง ช่างเหมาะสมกับดอกกุหลาบสีม่วงดอกใหญ่ที่ไปติดไว้บนหัวเสียเหลือเกิน -*-   ซิลวี่สวยทำหน้าอารมณ์ดีใส่กวางก่อนตอบ
                “ก็เทรนด์ใหม่ไง เกาหลี ตาตี่เดี๋ยวนี้เอ้าท์แล้ว ต้องไทยแลนด์ของเก๋ เท่ไม่ซ้ำใครนี่”  ซิลวี่พรีเซนต์ชุด  ส่วนกวางได้แต่อ้ำๆอึ้งๆ
                ก๊อกๆ  เสียงเคาะประตูดังขึ้นขัดการพรีเซนต์ชุดของซิลวี่ กวางจึงรีบไปเปิดประตู
                “พี่กวางนทกับแอปไปม่รู้จะแต่งตัวยังไงอ่ะ เลยว่าจะมาแต่งด้วยคน” สองสาวห้องตรงข้ามนี่เอง
                “นี่ต้องแต่งตัวใหม่จริงเหรอ ใส่ชุดอยู่บ้านเถอะ” กวางขอร้องน้องๆ แต่ดูจะไม่เป็นผล เมื่อทั้งนทและแอปเปิ้ลต่างทำตาโตกับชุดติดเทรนด์ของซิลวี่
                “โอ้โห ซิล แต่งได้สุดยอดเลย แต่งให้เค้าบ้างๆ”  นทร้องขออย้างตื่นเต้นตาโตตัวตีบ - -
                “เห็นมั้ย พี่นทเขาตาถึง พี่กวางอ่ะ แก่ ไม่ทันเทรนด์วัยรุ่นหรอก”  ซิลวี่แลบลิ้นให้กวางที่กำลังทำหน้าเอ๋อเพราะมึนนทอยู่  กวางจึงหันไปหาแอปเปิ้ลอย่างไม่มีที่พึ่ง
                “ให้ซิลวี่แต่งให้ก็คงไม่เสียหายหรอกน่าพี่กวาง” แอปเปิ้ลพยักหน้าเป็นเชิงให้ลองดู กวางจึงตอบรับแบบกลัวๆ
                “เอาก็เอา”
                เวลาผ่านไป สี่สาวชุลมุนวุ่นอยู่กับการแต่งตัวและการเตรียมโชว์ และเก็บทีเด็ดไว้แกล้งหนุ่มๆมากมาย และวิธีการเลือกคนที่แกล้งแบบไม่ทะเลาะกันนั้นก็คือ      การโอน้อยออก 0.0  สาวๆคิดแผนกันอย่างสนุกสนานคิดว่าต้เองเอาชนะหนุ่มๆให้ได้แน่นอน
…………………………………………………………………………..
                ณ สวนกลางบ้าน
                “ทำไมสาวๆยังไม่ละ…” เนสตั้งใจจะถามถึงพวกสาวๆแต่เป็นจังหวะพอดีกับที่พวกเธอใส่ผ้าถุงนุ่งสไบห่อไว้ด้วยผ้าห่มลงมาพอดี *0*     ทั้งตูมตามท เนส จูเนียร์และแอมป์รวมถึงทีมงานบางคนที่แต่งตัวหล่อเฟี้ยวเต็มที่ยังต้องตะลึงกับชุดคลุมอาบน้ำของสาวๆ
                “แต่งตัวตั้งนานนนนน  ได้แค่เนี้ยะ ?” จูเนียร์ถามอย่างตาตี่ (ไม่ถามก็ตี่ = .. =’)
                “โถ พี่จูเนียร์ ของดีมันอยู่ข้างในเหอะค่ะ”  ซิลวี่คนสวยยักคิ้วงามๆให้คนถามอย่างกวนๆ
                “ถ้าของไม่ดีจริงนะ โดนแน่ แพ้แน่ ซิลวี่” จูเนียร์พูดกับซิลวี่
                “เหรอคะ *0*”  ซิลวี่แลดูกลั๊วกลัว
                “เอาเถอะๆ ยังไงสาวๆก็แพ้อยู่แล้วล่ะนะ”  พี่ใหญ่สุดของบ้านยิ้มหวานหยดให้กับชุดอาบน้ำของผู้หญิงแต่ละคน
                “เดี๋ยวรอดูค่ะ บ๋อย”  นทยิ้มยิงฟันให้เนสในชุดที่แลคล้ายบริกรมากกว่าชุดออกงาน
                “เฮ้ยๆ อย่ามัวแต่ถียงกัน มาจับฉลากคิวโชว์กันดีกว่า”  พ่อตี๋แอมป์กวักมือหยอยๆให้ทุกคนเดินไปรวมกันที่โต๊ะแล้วจับฉลากคิวร้องเพลงกัน
…
                “เฮ้ย อะไรเนี่ย คนแรกอ่ะ”  เนสบ่น
                “เออ ของเนียร์ก็ต่อพี่เนสว่ะ”    จูเนียร์กับเนสอารมณ์เสียที่ได้โชว์เป็นคิวแรกๆ
                “ใครได้สามๆ”  ตูมตามถาม
                “นท นท นทเอง” นทยกมือตอบ
                “พี่นทเหรอ ของเค้าได้สี่ ต่อพี่นท”  ซิลวี่สวยพูดแล้วหันไปยิ้มให้ผู้หญิงที่เหลืออย่างรู้แผนการ
                “นี่ของแอมป์ ได้ห้า  ตามเลขประจำตัวเลย”  แอมป์ยักคิ้ว
                “แอปได้เบอร์หก ต่อพี่แอมป์” แอปเปิ้ลหันไปหากวางแล้วยักคิ้วสวยๆให้ กวางยิ้มตอบอย่างมีเลศนัย(เลดสะนัย - -‘)
                “กวางร้องคนสุดท้าย”  สาวสวย เสียงใส หัวใจแกร่งวางฉลากที่ตัวเองจับได้แปะลงกับโต๊ะ แล้วหันไปมองหน้าตูมตามอย่างกวนๆ ก่อนจะเอ่ยถามขึ้นสั้นๆ
                “ไงจ๊ะ พ่อหล่อกระแทกไต ได้เบอร์เจ็ดล่ะสิ”    ตูมตามพยักหน้าตอบกวางแล้วยักคิ้วหล่อให้หนึ่งที
                “สาวๆ ประชุม!”   กวางพูดขึ้นกลางวง  ผู้หญิงทุกคนจึงเดินไปมุมหนึ่งของบ้าน
                “คิวแสดงเป๊ะมากอ่ะ อย่างนี้น่าจะแกล้งง่ายขึ้น”  แอปเปิ้ลพูด
                “เท่าที่พี่ดู เขาไม่ตั้งกล้องกัน แปลว่าไม่ถ่าย ไม่ถ่ายก็แปลว่าท้องผูก เอ้ยยย ไม่ใช่ แปลว่าเขาไม่เอาตอนนี้ออกอากาศ เพราะฉะนั้นเราจัดเต็มได้เลยน้องรักทุกคน”  กวางบอกยิ้มๆ
                “แน่ใจว่าแผนพี่นทจะได้ผลเหรอ” ซิลวี่ถาม
                “กลัวอะไรซิลวี่ เราเอาฮาต่างหาก  งานหนักมันของพี่กวางกับแอปเปิ้ลนู่นแหน่ะที่จะเอาชนะ”  นทบอกแล้วหันไปมองหน้ากวางกับแอปเปิ้ล พร้อมกับส่งสายตาประมาณว่า เอาให้ได้นะ อะไรอย่างนี้
                “เดี๋ยวพี่จะจับมือเขียนเลยคอยดู  ใครได้ใครจำได้ใช่มั้ย”  กวางถาม
                “รู้แล้วๆ” ทุกคนย้ำ  แล้วมองหน้ากันอย่างสุดจะตื่นเต้นกับแผนการครั้งนี้
                “เสร็จรึยังน่ะ มาเร็วเราจะเริ่มโชว์กันแล้ว”  ตูมตามตะโกนเรียก
                “เอ้อ ไปแล้วๆ”  สี่สาววิ่งกลับมารวมตัวกับคนอื่นๆที่โต๊ะ
                “พอทุกคนร้องเสร็จพี่ทีมงานเขาก็จะแจกกระดาษให้เอามาเขียนชื่อคนที่ต้องการจะโหวตลงไปนะ” แอมป์อธิบายวิธีการโหวตให้ทุกคนเข้าใจ    แล้วโชว์แรกก็เริ่มขึ้น
                “กะกะกะกลัวที่ไหน เกรงใจหรอกน่า ไหนใครว่าไม่กล้าเข้าไป จะให้ลุยตอนนี้เลยก็ยังไหว เธอแหละอย่าถอยถอยไปซะก่อน เดี๋ยวรู้กัน” เพลงกลัวที่ไหนของพี่บี้เดอะสตาร์นั่นเอง  ป๊าดดดดดด   พี่ใหญ่ของบ้านทิ้งความเงียบขรึมไว้ตรงบันไดขึ้นเวที แต่พอได้ร้องเพลงเท่านั้นแหละ -0- น้องๆในบ้านถึงกับผงะว่า ‘นี่อาจไม่ใช่พี่เนสที่เคยรู้จัก = =’   เหล่าคนมีฝันทั้งหลายลุกขึ้นมาเต้นตามจังหวะเพลงอย่างสนุกสนาน  พอถึงคราวที่พ่อหนุ่มตี๋สายตาขยี้ใจแล้วนั้น ทุกคนก็ร้องวี๊ดว้ายกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ เพราะรู้ว่าต้องสนุกแน่ๆ
                “โอเคมั้ยเธอ เรารักกันนะ นับตั้งแต่นี้ไป ก็จะเรียกเธอที่รักและจะมีเพียงแต่เธอ ที่รัก ที่รัก ฉันรักเธอที่สุด และจะหยุดตรงนี้หยุดใจเอาไว้ที่เธอ จะรักเธอ จะรักเธอ จะรักเธอให้หมดทั้งหัวใจ”   จูเนียร์เต้นท่าน่ารักน่ารัก จนทุกคนต้องอมทยิ้มและหัวเราะกับท่าทางของเขาจนจบเพลง
                “จูเนียร์ เอาไมค์’มาเลยๆ” นท พนาของเราร้องทวงไมโครโฟนจากจูเนียร์ที่เพิ่งร้องเพลงเสร็จ  เมื่ออีกฝ่ายยื่นให้ก็รีบกระโดดขึ้นเวทีไปเอ่อ ไป  ถอดผ้าถุง - - ผู้ชายที่นั่งอยู่ข่างล่างเอามือแหกตาดูเอ๊ยยย เอามือปิดตากันเป็นแถบๆ แต่เมื่อได้เห็นก็ต้องหัวเราะออกมา อย่างช่วยไม่ได้  เพราะนทใส่เสื้อคอกระเช้าคู่กับโจงกระเบนแล้วไหนจะแว่นเนิร์ดที่หาได้แบบกระทันหันเมื่อครู่ทำให้การแต่งตัวของสาวติสท์คนนี้ดูดีเกินผู้เกินคน(?) เสียเหลือเกิน
                “เป็นนักร้องอยากมีงานเลี้ยงมีโทนเสียงอยู่นอกสายตาแมวมอง ขึ้นเวทีบ่อยเสียจนคล่อง บางเพลงร้องแล้วเผลอเต้นก็มี อยู่ที่ทำงานขาดคนสนใจ แต่พอจับไมค์สงสัยจะดูดี รับแต่เสียงปรบมืมาทุกที จบเพลงนี้ขออีกทีนะจ๊ะ”  นทร้องเพลงไปเต้นไปจนจบท่อนแล้วก็เดินลงมาข้างล่างเวที พอดีกับที่เพลงที่ฝากทีมงานไปมิกซ์ดังขึ้น
                “โอ้โหเฮ้ย จัดเต็มว่ะ” จูเนียร์ร้อง
                “เออ ว่ะ ไม่รู้ลงมาจะทำอะไรอีก” เนสพูดขึ้น กวางกับซิลวี่จึงหันไปแอบอมยิ้มให้กัน
                “สูงอายุ พี่เนสของนท จะวันไหนพี่เนสก็แก่ และจะบอกว่าพี่แก่ที่สุด คนบ้านนี้ทุกคนยอมรับเลย” นทร้องเพลงแล้วเดินไปนั่งเก้าอี้ข้างๆเนส ทำเอาทุกคนตกใจกับเนื้อเพลงแปลง”รักนะคะ”เป็นเพลง”แก่นะคะ” เวอร์ชั่นสาวติสท์คนนี้  รวมถึงเนสที่กำลังขำอย่างหยุดไม่อยู่
                “แก่นะคะ พี่เนสของนท โปรดจงมั่นใจ ทุกๆอย่างที่นททำ ทุกๆคำ คือคำว่าแก่จริง”    กว่านทร้องเพลงจบทุกคนก็หัวเราะเนสจนน้ำตาไหลไปแล้ว
                “หัวเราะเข้าไปเถอะ เดี๋ยวเจอของตัวเองแล้วจะหนาว”  สามสาวหัวเราะคิกกันอย่างสนุกสนาน
                “ถึงคิวซิลวี่ครับ” แอมป์ประกาศ  ซิลวี่จึงเตรียมตัวขึ้นเวที  กวางและแอปเปิ้ลที่นั่งข้างจูเนียร์จึงลุกไปนั่งที่อื่นเพื่อให้เก้าอี้ทั้งสองด้านว่าง แต่ตี๋น้อยของเราก็ไม่ได้เอะใจอะไร
                “วันนี้คนอ้วนมีความสามารถจะมาโชว์เพลง โยกเยกค่ะ”  ซิลวี่พูดหน้านิ่ง แต่ทุกคนสำลักขำออกมา
                “นั่นมันเพลงกล่อมเด็กนะซิลวี่”  จูเนียร์ขำ
                “เย่สสส เดี๋ยวเค้าลงไปร้องให้ฟังใกล้ๆ ดนตรีไม่ต้อง” ซิลวี่เดินลงไปหาจูเนียร์ที่ยังขำอยู่แล้วก็กระโดดไปนั่งทับพ่อตี๋น้อยของเราจนถึงกับขำไม่ออกเลยทีเดียว
                “โยกเยกเอ๋ย น้ำท่วมเมฆ กระต่ายลอยคอ หมาหางงอก็ขอโยกเยก” ซิลวี่โยกตัวไปมา
                “ซิลวี่ พี่ไม่ขำแล้ว พี่ขอโทษ อย่าเพิ่งโยกเยกเลย โยกตัวออกไปจากตักพี่เถอะ ขอร้องนะที่รัก”  ทุกคนขำจูเนียร์กับซิลวี่ที่นั่งโยกเยกกัน
                “สมน้ำหน้า อยากขำเค้าดีนัก” ซิลวี่ลุกจึ้นจากตักจูเนียร์แล้วยื่นไมโครโฟนให้แอมป์
                “อ้าว ไม่ร้องเพลงเหรอซิลวี่” ตูมตามถามอย่างงงๆ
                “เมื่อกี้แหละเพลงที่เค้าจะร้อง  เอาความสะใจส่วนตัวอย่างเดียว”  ซิลวี่แลบลิ้นให้จูเนียร์ที่กำลังจับขาตัวเองอย่างกับว่ามันจะหักลงมาเดี๋ยวนั้น
                “ซิลวี่แกล้งว่ะ”  จูเนียร์ทำหน้างอน แต่มีหรือที่คนอย่างซิลวี่จะง้อ เชอะ งอนได้งอนไป ผอมเมื่อไหร่อย่ามาชอบฉันก็แล้วกัน(?) - -    คนมีฝันที่เหลือต่างหันมามองหน้ากันแล้วขำกับท่าทางของทั้งสองคน
                “โอเค ต่อไปถึงคิว คิวใคร? คิวผมเอง หนุ่มหล่อหน้าแหล่ม(?) แอมป์เองครับ”  หนุ่มตี๋เต้าหู้ขึ้นไปโชว์เพลงช้าๆ แต่น่ารัก อย่างเพลง “เธอน่ารัก” ของ บีโอวายนั่นเอง
                “เธอน่ารัก เธอสดใส กว่าคนไหน ตกหลุมรักเธอ เธอน่ารัก เธอสดใส กว่าคนไหน จะรักที่เธอเป็นแบบนี้” แอมป์สุดหล่อ ร้องเพลงแล้วหน้าตาดูหล่อบาดใจบาดไส้บาดพุงทุกคนมากทีเดียว ทุกคนส่งเสียงชอบกันใหญ่ แต่หนึ่งในนั้นมีคนที่แอมป์สนใจอยู่คนเดียวคือแอปเปิ้ลน้อยของเรานั่นเอง  กวางที่รู้เรื่องนี้อยู่แล้วตั้งแต่รู้จักกับแอมป์จึงกระซิบบอกแอปเปิ้ลด้วยความสงสารแอมป์ว่า…
                “อย่าเขินจนลืมแกล้งแอมป์มันล่ะ” -*-   โอ่วววว  ดูห่วงเพื่อนมากทีเดียว   แต่แอปเปิ้ลน้อยที่กำลังเขินมากจนตัวจะบิดเป็นเลขแปดอยู่แล้วก็พยักหน้ารับรู้เพียงสั้นๆแต่แววตาช่างดูโหดร้ายTT”
                ………………………

“เอาล่ะครับ เป็นอันว่าทุกคนเลือกเพลงเสร็จหมดแล้วนะ คือตูมตามหมายเลข1เพลงคนที่ไม่เข้าตา จูเนียร์หมายเลข2เพลงหอม กวางหมายเลข3เพลงทำไมต้องเธอ ซิลวี่หมายเลข4เพลงผิดเพราะรัก แอมป์หมายเลข5อยากให้รู้ว่ารัก นทหมายเลข6เพลงฟ้าส่งฉันมา แอปเปิ้ลหมายเลข7เพลงรักอยู่หนใดและเนสหมายเลข8เพลงยังยิ้มได้นะครับ ยังไงก็ทำเต็มที่นะ ให้คิดตลอดว่าอาจจะเป็นอาทิตย์สุดท้ายของตัวเอง ถึงวีคนี้ไม่มีคนออกก็ต้องทำเต็มที่นะครับ แล้วคนดูเขาจะโหสตใคร ตัดสินยังไงก็แล้วแต่เขา” พี่จิ๊บสรุปทิ้งท้ายไว้ให้เหล่าคนมีฝันเมื่อทุกคนเลือกเพลงเสร็จ แต่ดูเหมือนทุกคนจะไม่ค่อยสนใจฟังเท่าไหร่เพราะใจลอยไปถึงปาร์ตี้แล้ว
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
                “พี่กวางใส่ชุดไหนปาร์ตี้เหรอ” ซิลวี่ถามเมื่อเห็นว่านานแล้วพี่สาวคนสวยก็ยังไม่แต่งตัวสักที
                “เอ่อ …พี่ต้องแต่งตัวแบบซิลวี่เหรอ?” กวางถามอย่างหวั่นๆ เพราะชุดที่ซิลวี่ใส่อยู่ตอนนี้ก็คือผ้าถุงอาบน้ำ - -‘  ผ้าถุงอาบน้ำที่ถูกพันไว้รอบเอวเป็นกระโปรง เสื้อยืดคอกลมลายดอก…ไม้ สีสดที่ค่อนไปทางสะท้อนแสง ช่างเหมาะสมกับดอกกุหลาบสีม่วงดอกใหญ่ที่ไปติดไว้บนหัวเสียเหลือเกิน -*-   ซิลวี่สวยทำหน้าอารมณ์ดีใส่กวางก่อนตอบ
                “ก็เทรนด์ใหม่ไง เกาหลี ตาตี่เดี๋ยวนี้เอ้าท์แล้ว ต้องไทยแลนด์ของเก๋ เท่ไม่ซ้ำใครนี่”  ซิลวี่พรีเซนต์ชุด  ส่วนกวางได้แต่อ้ำๆอึ้งๆ
                ก๊อกๆ  เสียงเคาะประตูดังขึ้นขัดการพรีเซนต์ชุดของซิลวี่ กวางจึงรีบไปเปิดประตู
                “พี่กวางนทกับแอปไปม่รู้จะแต่งตัวยังไงอ่ะ เลยว่าจะมาแต่งด้วยคน” สองสาวห้องตรงข้ามนี่เอง
                “นี่ต้องแต่งตัวใหม่จริงเหรอ ใส่ชุดอยู่บ้านเถอะ” กวางขอร้องน้องๆ แต่ดูจะไม่เป็นผล เมื่อทั้งนทและแอปเปิ้ลต่างทำตาโตกับชุดติดเทรนด์ของซิลวี่
                “โอ้โห ซิล แต่งได้สุดยอดเลย แต่งให้เค้าบ้างๆ”  นทร้องขออย้างตื่นเต้นตาโตตัวตีบ - -
                “เห็นมั้ย พี่นทเขาตาถึง พี่กวางอ่ะ แก่ ไม่ทันเทรนด์วัยรุ่นหรอก”  ซิลวี่แลบลิ้นให้กวางที่กำลังทำหน้าเอ๋อเพราะมึนนทอยู่  กวางจึงหันไปหาแอปเปิ้ลอย่างไม่มีที่พึ่ง
                “ให้ซิลวี่แต่งให้ก็คงไม่เสียหายหรอกน่าพี่กวาง” แอปเปิ้ลพยักหน้าเป็นเชิงให้ลองดู กวางจึงตอบรับแบบกลัวๆ
                “เอาก็เอา”
                เวลาผ่านไป สี่สาวชุลมุนวุ่นอยู่กับการแต่งตัวและการเตรียมโชว์ และเก็บทีเด็ดไว้แกล้งหนุ่มๆมากมาย และวิธีการเลือกคนที่แกล้งแบบไม่ทะเลาะกันนั้นก็คือ      การโอน้อยออก 0.0  สาวๆคิดแผนกันอย่างสนุกสนานคิดว่าต้เองเอาชนะหนุ่มๆให้ได้แน่นอน
…………………………………………………………………………..
                ณ สวนกลางบ้าน
                “ทำไมสาวๆยังไม่ละ…” เนสตั้งใจจะถามถึงพวกสาวๆแต่เป็นจังหวะพอดีกับที่พวกเธอใส่ผ้าถุงนุ่งสไบห่อไว้ด้วยผ้าห่มลงมาพอดี *0*     ทั้งตูมตามท เนส จูเนียร์และแอมป์รวมถึงทีมงานบางคนที่แต่งตัวหล่อเฟี้ยวเต็มที่ยังต้องตะลึงกับชุดคลุมอาบน้ำของสาวๆ
                “แต่งตัวตั้งนานนนนน  ได้แค่เนี้ยะ ?” จูเนียร์ถามอย่างตาตี่ (ไม่ถามก็ตี่ = .. =’)
                “โถ พี่จูเนียร์ ของดีมันอยู่ข้างในเหอะค่ะ”  ซิลวี่คนสวยยักคิ้วงามๆให้คนถามอย่างกวนๆ
                “ถ้าของไม่ดีจริงนะ โดนแน่ แพ้แน่ ซิลวี่” จูเนียร์พูดกับซิลวี่
                “เหรอคะ *0*”  ซิลวี่แลดูกลั๊วกลัว
                “เอาเถอะๆ ยังไงสาวๆก็แพ้อยู่แล้วล่ะนะ”  พี่ใหญ่สุดของบ้านยิ้มหวานหยดให้กับชุดอาบน้ำของผู้หญิงแต่ละคน
                “เดี๋ยวรอดูค่ะ บ๋อย”  นทยิ้มยิงฟันให้เนสในชุดที่แลคล้ายบริกรมากกว่าชุดออกงาน
                “เฮ้ยๆ อย่ามัวแต่ถียงกัน มาจับฉลากคิวโชว์กันดีกว่า”  พ่อตี๋แอมป์กวักมือหยอยๆให้ทุกคนเดินไปรวมกันที่โต๊ะแล้วจับฉลากคิวร้องเพลงกัน
…
                “เฮ้ย อะไรเนี่ย คนแรกอ่ะ”  เนสบ่น
                “เออ ของเนียร์ก็ต่อพี่เนสว่ะ”    จูเนียร์กับเนสอารมณ์เสียที่ได้โชว์เป็นคิวแรกๆ
                “ใครได้สามๆ”  ตูมตามถาม
                “นท นท นทเอง” นทยกมือตอบ
                “พี่นทเหรอ ของเค้าได้สี่ ต่อพี่นท”  ซิลวี่สวยพูดแล้วหันไปยิ้มให้ผู้หญิงที่เหลืออย่างรู้แผนการ
                “นี่ของแอมป์ ได้ห้า  ตามเลขประจำตัวเลย”  แอมป์ยักคิ้ว
                “แอปได้เบอร์หก ต่อพี่แอมป์” แอปเปิ้ลหันไปหากวางแล้วยักคิ้วสวยๆให้ กวางยิ้มตอบอย่างมีเลศนัย(เลดสะนัย - -‘)
                “กวางร้องคนสุดท้าย”  สาวสวย เสียงใส หัวใจแกร่งวางฉลากที่ตัวเองจับได้แปะลงกับโต๊ะ แล้วหันไปมองหน้าตูมตามอย่างกวนๆ ก่อนจะเอ่ยถามขึ้นสั้นๆ
                “ไงจ๊ะ พ่อหล่อกระแทกไต ได้เบอร์เจ็ดล่ะสิ”    ตูมตามพยักหน้าตอบกวางแล้วยักคิ้วหล่อให้หนึ่งที
                “สาวๆ ประชุม!”   กวางพูดขึ้นกลางวง  ผู้หญิงทุกคนจึงเดินไปมุมหนึ่งของบ้าน
                “คิวแสดงเป๊ะมากอ่ะ อย่างนี้น่าจะแกล้งง่ายขึ้น”  แอปเปิ้ลพูด
                “เท่าที่พี่ดู เขาไม่ตั้งกล้องกัน แปลว่าไม่ถ่าย ไม่ถ่ายก็แปลว่าท้องผูก เอ้ยยย ไม่ใช่ แปลว่าเขาไม่เอาตอนนี้ออกอากาศ เพราะฉะนั้นเราจัดเต็มได้เลยน้องรักทุกคน”  กวางบอกยิ้มๆ
                “แน่ใจว่าแผนพี่นทจะได้ผลเหรอ” ซิลวี่ถาม
                “กลัวอะไรซิลวี่ เราเอาฮาต่างหาก  งานหนักมันของพี่กวางกับแอปเปิ้ลนู่นแหน่ะที่จะเอาชนะ”  นทบอกแล้วหันไปมองหน้ากวางกับแอปเปิ้ล พร้อมกับส่งสายตาประมาณว่า เอาให้ได้นะ อะไรอย่างนี้
                “เดี๋ยวพี่จะจับมือเขียนเลยคอยดู  ใครได้ใครจำได้ใช่มั้ย”  กวางถาม
                “รู้แล้วๆ” ทุกคนย้ำ  แล้วมองหน้ากันอย่างสุดจะตื่นเต้นกับแผนการครั้งนี้
                “เสร็จรึยังน่ะ มาเร็วเราจะเริ่มโชว์กันแล้ว”  ตูมตามตะโกนเรียก
                “เอ้อ ไปแล้วๆ”  สี่สาววิ่งกลับมารวมตัวกับคนอื่นๆที่โต๊ะ
                “พอทุกคนร้องเสร็จพี่ทีมงานเขาก็จะแจกกระดาษให้เอามาเขียนชื่อคนที่ต้องการจะโหวตลงไปนะ” แอมป์อธิบายวิธีการโหวตให้ทุกคนเข้าใจ    แล้วโชว์แรกก็เริ่มขึ้น
                “กะกะกะกลัวที่ไหน เกรงใจหรอกน่า ไหนใครว่าไม่กล้าเข้าไป จะให้ลุยตอนนี้เลยก็ยังไหว เธอแหละอย่าถอยถอยไปซะก่อน เดี๋ยวรู้กัน” เพลงกลัวที่ไหนของพี่บี้เดอะสตาร์นั่นเอง  ป๊าดดดดดด   พี่ใหญ่ของบ้านทิ้งความเงียบขรึมไว้ตรงบันไดขึ้นเวที แต่พอได้ร้องเพลงเท่านั้นแหละ -0- น้องๆในบ้านถึงกับผงะว่า ‘นี่อาจไม่ใช่พี่เนสที่เคยรู้จัก = =’   เหล่าคนมีฝันทั้งหลายลุกขึ้นมาเต้นตามจังหวะเพลงอย่างสนุกสนาน  พอถึงคราวที่พ่อหนุ่มตี๋สายตาขยี้ใจแล้วนั้น ทุกคนก็ร้องวี๊ดว้ายกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ เพราะรู้ว่าต้องสนุกแน่ๆ
                “โอเคมั้ยเธอ เรารักกันนะ นับตั้งแต่นี้ไป ก็จะเรียกเธอที่รักและจะมีเพียงแต่เธอ ที่รัก ที่รัก ฉันรักเธอที่สุด และจะหยุดตรงนี้หยุดใจเอาไว้ที่เธอ จะรักเธอ จะรักเธอ จะรักเธอให้หมดทั้งหัวใจ”   จูเนียร์เต้นท่าน่ารักน่ารัก จนทุกคนต้องอมทยิ้มและหัวเราะกับท่าทางของเขาจนจบเพลง
                “จูเนียร์ เอาไมค์’มาเลยๆ” นท พนาของเราร้องทวงไมโครโฟนจากจูเนียร์ที่เพิ่งร้องเพลงเสร็จ  เมื่ออีกฝ่ายยื่นให้ก็รีบกระโดดขึ้นเวทีไปเอ่อ ไป  ถอดผ้าถุง - - ผู้ชายที่นั่งอยู่ข่างล่างเอามือแหกตาดูเอ๊ยยย เอามือปิดตากันเป็นแถบๆ แต่เมื่อได้เห็นก็ต้องหัวเราะออกมา อย่างช่วยไม่ได้  เพราะนทใส่เสื้อคอกระเช้าคู่กับโจงกระเบนแล้วไหนจะแว่นเนิร์ดที่หาได้แบบกระทันหันเมื่อครู่ทำให้การแต่งตัวของสาวติสท์คนนี้ดูดีเกินผู้เกินคน(?) เสียเหลือเกิน
                “เป็นนักร้องอยากมีงานเลี้ยงมีโทนเสียงอยู่นอกสายตาแมวมอง ขึ้นเวทีบ่อยเสียจนคล่อง บางเพลงร้องแล้วเผลอเต้นก็มี อยู่ที่ทำงานขาดคนสนใจ แต่พอจับไมค์สงสัยจะดูดี รับแต่เสียงปรบมืมาทุกที จบเพลงนี้ขออีกทีนะจ๊ะ”  นทร้องเพลงไปเต้นไปจนจบท่อนแล้วก็เดินลงมาข้างล่างเวที พอดีกับที่เพลงที่ฝากทีมงานไปมิกซ์ดังขึ้น
                “โอ้โหเฮ้ย จัดเต็มว่ะ” จูเนียร์ร้อง
                “เออ ว่ะ ไม่รู้ลงมาจะทำอะไรอีก” เนสพูดขึ้น กวางกับซิลวี่จึงหันไปแอบอมยิ้มให้กัน
                “สูงอายุ พี่เนสของนท จะวันไหนพี่เนสก็แก่ และจะบอกว่าพี่แก่ที่สุด คนบ้านนี้ทุกคนยอมรับเลย” นทร้องเพลงแล้วเดินไปนั่งเก้าอี้ข้างๆเนส ทำเอาทุกคนตกใจกับเนื้อเพลงแปลง”รักนะคะ”เป็นเพลง”แก่นะคะ” เวอร์ชั่นสาวติสท์คนนี้  รวมถึงเนสที่กำลังขำอย่างหยุดไม่อยู่
                “แก่นะคะ พี่เนสของนท โปรดจงมั่นใจ ทุกๆอย่างที่นททำ ทุกๆคำ คือคำว่าแก่จริง”    กว่านทร้องเพลงจบทุกคนก็หัวเราะเนสจนน้ำตาไหลไปแล้ว
                “หัวเราะเข้าไปเถอะ เดี๋ยวเจอของตัวเองแล้วจะหนาว”  สามสาวหัวเราะคิกกันอย่างสนุกสนาน
                “ถึงคิวซิลวี่ครับ” แอมป์ประกาศ  ซิลวี่จึงเตรียมตัวขึ้นเวที  กวางและแอปเปิ้ลที่นั่งข้างจูเนียร์จึงลุกไปนั่งที่อื่นเพื่อให้เก้าอี้ทั้งสองด้านว่าง แต่ตี๋น้อยของเราก็ไม่ได้เอะใจอะไร
                “วันนี้คนอ้วนมีความสามารถจะมาโชว์เพลง โยกเยกค่ะ”  ซิลวี่พูดหน้านิ่ง แต่ทุกคนสำลักขำออกมา
                “นั่นมันเพลงกล่อมเด็กนะซิลวี่”  จูเนียร์ขำ
                “เย่สสส เดี๋ยวเค้าลงไปร้องให้ฟังใกล้ๆ ดนตรีไม่ต้อง” ซิลวี่เดินลงไปหาจูเนียร์ที่ยังขำอยู่แล้วก็กระโดดไปนั่งทับพ่อตี๋น้อยของเราจนถึงกับขำไม่ออกเลยทีเดียว
                “โยกเยกเอ๋ย น้ำท่วมเมฆ กระต่ายลอยคอ หมาหางงอก็ขอโยกเยก” ซิลวี่โยกตัวไปมา
                “ซิลวี่ พี่ไม่ขำแล้ว พี่ขอโทษ อย่าเพิ่งโยกเยกเลย โยกตัวออกไปจากตักพี่เถอะ ขอร้องนะที่รัก”  ทุกคนขำจูเนียร์กับซิลวี่ที่นั่งโยกเยกกัน
                “สมน้ำหน้า อยากขำเค้าดีนัก” ซิลวี่ลุกจึ้นจากตักจูเนียร์แล้วยื่นไมโครโฟนให้แอมป์
                “อ้าว ไม่ร้องเพลงเหรอซิลวี่” ตูมตามถามอย่างงงๆ
                “เมื่อกี้แหละเพลงที่เค้าจะร้อง  เอาความสะใจส่วนตัวอย่างเดียว”  ซิลวี่แลบลิ้นให้จูเนียร์ที่กำลังจับขาตัวเองอย่างกับว่ามันจะหักลงมาเดี๋ยวนั้น
                “ซิลวี่แกล้งว่ะ”  จูเนียร์ทำหน้างอน แต่มีหรือที่คนอย่างซิลวี่จะง้อ เชอะ งอนได้งอนไป ผอมเมื่อไหร่อย่ามาชอบฉันก็แล้วกัน(?) - -    คนมีฝันที่เหลือต่างหันมามองหน้ากันแล้วขำกับท่าทางของทั้งสองคน
                “โอเค ต่อไปถึงคิว คิวใคร? คิวผมเอง หนุ่มหล่อหน้าแหล่ม(?) แอมป์เองครับ”  หนุ่มตี๋เต้าหู้ขึ้นไปโชว์เพลงช้าๆ แต่น่ารัก อย่างเพลง “เธอน่ารัก” ของ บีโอวายนั่นเอง
                “เธอน่ารัก เธอสดใส กว่าคนไหน ตกหลุมรักเธอ เธอน่ารัก เธอสดใส กว่าคนไหน จะรักที่เธอเป็นแบบนี้” แอมป์สุดหล่อ ร้องเพลงแล้วหน้าตาดูหล่อบาดใจบาดไส้บาดพุงทุกคนมากทีเดียว ทุกคนส่งเสียงชอบกันใหญ่ แต่หนึ่งในนั้นมีคนที่แอมป์สนใจอยู่คนเดียวคือแอปเปิ้ลน้อยของเรานั่นเอง  กวางที่รู้เรื่องนี้อยู่แล้วตั้งแต่รู้จักกับแอมป์จึงกระซิบบอกแอปเปิ้ลด้วยความสงสารแอมป์ว่า…
                “อย่าเขินจนลืมแกล้งแอมป์มันล่ะ” -*-   โอ่วววว  ดูห่วงเพื่อนมากทีเดียว   แต่แอปเปิ้ลน้อยที่กำลังเขินมากจนตัวจะบิดเป็นเลขแปดอยู่แล้วก็พยักหน้ารับรู้เพียงสั้นๆแต่แววตาช่างดูโหดร้ายTT”
                ………………………