[TS7] บ้านฝัน

ลำดับตอนที่ #5 : เมื่อถึงเวลา เข้าบ้านนนนน!!!

                บ้านหลังใจใจกลางหมู่บ้านนั้นที่เคยเงียบสงัด มาบัดนี้ พร้อมแล้วที่จะเปิดประตูต้อนรับ “คนมีฝัน”
ทั้ง8คนที่ถูกเลือกไว้อย่างดีแล้ว สุดท้ายใคร? จะได้เป็นผู้ครอบครองบ้านฝันหลังนี้ ใครจะได้มีโอกาสไหนวงการบันเทิงแบบที่หาที่ไหนไม่ได้ พบกับเรื่องราวของการแข่งขัน ความรัก และมิตรภาพของคนมีฝันเหล่านี้ไปพร้อมๆกันตลอดสองเดือนต่อจากนี้ไป ...
                ชายหนุ่มหญิงสาวทั้งหมด8คนเดินลากกระเป๋าราวกับแอร์โฮสเตสท์และสจ๊วตเข้ามาในบ้านฝันบ้านที่คนเป็นหมื่นต่างอยากที่จะเข้ามาอยู่และพวกเขา คือบุคคลที่ถูกเลือก แต่คนที่ดูตื่นเต้นที่สุดเห็นจะเป็น”ซิลวี่” สาวน้อยวัยเพียง15ปีรูปร่างสมบูรณ์ที่สุดใน8คน เธอเดินรวดเร็วปานจรวดเจ็ทเข้ามาในบ้านเป็นคนแรกแล้วหันสำรวจซ้ายขวาหน้าหลังบนล่างของบ้านอย่างละเอียดจนผมเปียสองข้างที่มัดไว้สะบัดไปมาปานพจมานเข้าบ้านทรายทองครั้งแรก ทั้งที่ไม่ใช่ =..=”
                “ป๊าดดดดด ซิลหวี้ มองขนาดนั้นไม่ขึ้นไปสำรวจหลังคาเลยล่ะลูกกก” พี่แฟรงก์ๆซึ่งยืนรออยู่ในบ้านอยู่แล้วถึงกับต้องเอ่ยปากแซวซิลวี่สวยเมื่อเห็นท่าทางของเธอ
                “เอ้า ขึ้นหลังคาได้เหรอคะ ขึ้นทางไหนล่ะพี่” ซิลวี่น้อยผู้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่กลับเชื่อคำพูดของพี่แฟรงก์ จนอีก7คนที่เดินตามมาต้องขำกันไปตามระเบียบ
                “บ้านสวยงดงามคือจานดาวเทียมแท้(?)” ตูมตามที่เดินตามหลังมาคนสุดท้ายพูดขึ้นโดยยังคงไม่ทิ้งภาษาอีสานบ้านเกิดแล้วหันสำรวจรอบบ้าน
                “อิหลีติ” พีธีกรของเรายังคงไม่เลิกกวน_น เอ๊ย! แซวผู้เข้าแข่งขัน จนเจ้าของประโยคอิสานเมื่อครู่ถึงกับยิ้มอายๆ
                “เอาล่ะๆ สาวๆ พี่จะพาไปขึ้นห้องจ่ะ ตามมาๆ” พี่แฟรงก์ๆเจ้าเก่าพูดขึ้นอีกครั้ง  หากแต่ซิลวี่ทำหน้าตกใจถึงขีดสุด ก่อนจะพูดประโยคที่ทำเอาทุกคนถอนหายใจเฮือกใหญ่
                “ฮะ… กลางวันแสกๆนี่พาขึ้นห้องแล้วเหรอ บ้า”  สำเนียงทองแดงปนอิตาเลี่ยนที่ตอบกลับบทสนทนาทำเอาพีธีกรที่เคยพูดเยอะ ถึงกับอึ้งและเงียบลงไปในทันที
                “ซิลวี่ พี่แฟรงก์เขาหมายถึงพาเราไปดูห้องนอนน่ะ” สุดท้ายผู้ที่เอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบและไขข้อข้องใจให้แก่ซิลวี่ก็คือกวางนั่นเอง
                “อ้าวเหรอ! เค้าก็นึกไปถึง...”
              “นึกถึงไหน?” เนสถามขึ้นขัดซิลวี่ขำๆ
              “นึกถึง...ขึ้นห้องซ้อมไง เพิ่งมาเหนื่อยๆยังไม่อยากซ้อม” กว่าสาวน้อยของเราจะเลือกคำตอบที่ดีที่สุดได้เล่นเอาคนทั้งบ้านเสียวสันหลังวาบกันไปหมด 
              หลังจากที่ผลัดกันแซวคนอื่นไปมาแล้วก็เสียวสันหลังกันไปคนละรอบก็มาถึงการดูห้องนอนของสาวๆสักที
              “นี่คือห้องซิลวี่และกวาง” พี่แฟรงก์เปิดให้ดูห้องแรก ทำเอานทและแอปเปิ้ลอุทานออกมาจนเกือบนึกว่าใช่ห้องตัวเอง
              “อุ๊ย สวย!”
              กวางกับซิลวี่ได้ยินดังนั้นจึงหันมามองหน้ากันยิ้มๆก่อนจะยกมือไหว้กราบกรานอย่างสวยงามปานนางนพมาศก่อนจะเอ่ยสั้นๆ
                                “ขอบคุณค่ะ”    ผ่างงงง! ไม่มีใครกล้าพูดอะไรขึ้นมา หนุ่มน้อยหน้าตี๋นามจูเนียร์จึงเดินไปสะกิดแขนกวางจึกๆ
ซิลวี่ จึกๆ
              “เขาไม่ได้ชมเจ๊ เขาชมห้อง” แล้วก็กลายเป็นจูเนียร์นี่เองที่ทำให้กวางและซิลวี่ตื่นจากความฝันขึ้นมาพบกับโลกแห่งความเป็นจริงอันโหดร้าย(โคตรๆ)TT”
               “พี่แฟรงก์ อันนี้ห้องใครครับ” โอ้วววว หนุ่มน้อยที่เขาลือกันว่าหน้าเต้าหู้หรือแอมป์ผู้ไม่สนใจโลกแห่งความฝันและความจริงได้เดินฉับๆเข้าไปในห้องข้างๆอย่างมิได้เกรงกลัวหรือเกรงใจใครแต่อย่างใด
               “อันนั้นห้องนทกับแอปเปิ้ล” ทันทีที่ได้ยิน  สองสาวที่เปรียบเสมือนเสาไฟฟ้ากับหลักกิโลก็พุ่งพรวดเข้าไปในห้องของตัวเองจนหน้าเกือบจะคะมำ
               “อุ๊ย! พี่นท ห้องสวยเนอะ” แอปเปิ้ลสาวสวยสูงยาวขาวววดี เอ่ยทักห้องตัวเอง
               “นั่นสิ แต่ว่าเราสองคนสวยกว่าห้องตั้งเยอะเนอะ” นท พนายางกูร สาวน้อยเสียงใสพูดเสริมแบบตามใจตัวเอง แต่ที่น่ากลัวกว่านั้นคือ
               “ใช่ๆ”  ...การตอบรับของแอปเปิ้ลน้อย - -‘||
              =..=” <--  ใบหน้าของทุกคนเมื่อได้ยินประโยคอันบาดใจที่หลุดออกมาจากนทและแอปเปิ้ล แล้วจึงเดินไปยังห้องอื่นแทบจะในทันทีโดยไม่ได้นัดหมาย เหลือเพียงแอมป์ที่ปลีกตัวออกมาช้ากว่าเพื่อนจึงทิ้งประโยคท้ายไว้อย่างไม่ได้คิดอะไรเลย(จริงๆนะ ><”)
             “แอปเปิ้ลน่ารักนะ แต่นทอ่ะ ที่บ้านมีกระจกหรือเปล่าเหรอ?” เป็นประโยคที่ช่างจริงใจและจับใจคนฟังยิ่งนัก *0*
             “เอานี่ ห้องผู้ชาย นอนๆกกันไปเถอะ ยัดๆเข้าไปสี่คน คนดูทางบ้านจะได้จิ้นกันสนุกๆ นะ” พี่แฟรงก็ยังคงพูดติดตลกแต่ไม่ตลก -*-
             “ถ้าไม่พอเดี๋ยวผมเสียสละไปนอนกับผู้หญิงก็ได้ครับ” จูเนียร์เสนอตัวอย่างหื่นๆ(?)
             “ไม่เป็นไร ห้องกวางมีซิลวี่คนเดียวก็เต็มห้องแล้ว” สาวน้อยนามกวางร่างเล็กตอบกลับขำๆ แต่ซิลวี่ผลักกวางจน
กระเด็นออกนอกบ้านไปตกอยู่หน้าปากซอย กวางจึงรีบนั่งมอเตอร์ไซค์กลับมา (เวอร์ตั้งแต่ผลักแล้ว - -)
             “เอาล่ะ ตอนนี้เป็นเวลาว่าง ในตอนเย็นพวกคุณจะต้องไปเลือกเพลงกัน แล้วก็งานของทุกคนจะเริ่มในอีกหนึ่งอาทิตย์ข้างหน้า เข้าใจตรงกันนะ”  พี่แฟรงก์พูด ทุกคนพยักหน้า
             “โอเคงั้นเชิญตามสบายครับ”  และเมื่อพี่แฟรงก์เดินพ้นออกจากรั้วบ้านไป เหล่าคนมีฝันทั้งหลายก็มีไฟในตัวลุกขึ้นมา ทุกคนต่างหร้อมที่จะทำฝันของตัวเองให้เป็นจริงและสิ่งที่ทุกคนเลือกที่จะทำเป็นสิ่งแรกก็คือการ...เถียงกันว่าใครแก่กว่าใคร  - - ‘
            “พี่กวางแก่สุดล้ะ”
            “บ้าพี่เนสเหอะ”
            “ไม่รู้หนูรู้แต่หนูเด็กสุด”
            “บ้าเหรอ จริงๆเราก็เด็กนะ”
            “ไม่คือกวางเกิดเดือนสิงหานะ”  และ บลาๆๆ จากการถกเถียงกัน หลังจากที่เหล่าคนมีฝันตะลุมบอนกันพักใหญ่ เนสก็ต้องพ่ายแพ้แก่กว่ากวางด้วยเหตุผลที่ว่า กวางเกิดเดือนหลังเนส
            “สุดยอดไปเลย” กวางปัดมือตัวเองอย่างผู้มีชัย แต่ดีใจไปได้ไม่นานนทก็พูดขึ้น
            “แต่พี่กวางก็แก่สุดในพวกเราอยู่ดีอ่ะ” พวกเราในที่นี้ก็คือหมู่มวลสาวๆนั่นเอง
            “เออ ใช่ๆ” แอปเปิ้ลน้อยกับซิลวี่สวยสนับสนุน
            “ฮ่า ฮ่า ฮ่า” สุดท้ายเนสก็เป็นคนที่ยิ้มได้ในที่สุด แตกต่างจากกวางที่ยืนกุมขมับตัวเองอย่างหมดอารมณ์

................................


มาคุยกะไร้เต้อกันจ้า จบไปแล้วกับตอนที่1 เป็นยังไงกันบ้าง
ถ้าอ่านแล้วเค้าขอเม้นหน่อยจิ คือแบบว่าเค้าอยากได้กำลังใจบ้างไง
ถ้าชอบหรือไม่ชอบยังไงก็ติชมแนะนำกันได้นะจ๊ะะะ

ตอนแรกคนมีฝันอาจจะออกแนวแปลกๆกันหน่อยเน้อะ