ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [TS7] บ้านฝัน

    ลำดับตอนที่ #1 : Intro กวาง

    • อัปเดตล่าสุด 28 มี.ค. 54


    ร่างบางในชุดนักศึกษาก้าวฉับๆ ผ่านพื้นแฉะที่ชุ่มไปด้วยน้ำฝนในเวลาเช้า บางครั้งการมาเรียนในหน้าฝนก็เป็นสิ่งน่าเบื่อสำหรับเธอ แขนเรียวโอบหนังสือสองเล่มในมืออย่างหลวมๆ สายตามองตรงไปยังสถานที่ที่เป็นจุดหมายของตัวเอง ริมฝีปากบางเริ่มยิ้มออกได้ เมื่อนาฬิกาเรือนใหญ่หน้าตึกบ่งบอกว่ายังไม่สายเกินไปที่เธอจะเข้าพบอาจารย์

    “นี่รีบสุดๆของเธอแล้วเหรอ กรวรรณ” อาจารย์วัยสูงอายุขยับแว่นสายตาหนาๆนั้นก่อนจะเพ่งมาที่เธอ หัวจรดเท้า เสื้อเชิร์ตสีขาวที่เรียบแม้กระทั่งด้านใน กระโปรงยาวจนเกือบจะเรียกได้ว่าหยั่งถึงพื้นรวมถึงดวงตาคมกริบที่ริ้วรอยบนผิวหน้าไม่สามารถบดบังได้แสดงให้เห็นถึงความเป็นระเบียบของหญิงวัยสูงอายุคนนี้ได้เป็นอย่างดี  คนอ่อนกว่าได้แต่ยิ้มจางๆให้แล้วรับคำอย่างสุภาพที่สุด

    “ค่ะ อาจารย์เรียกหนูมาพบมีอะไรหรือเปล่าคะ?”

    “เอาล่ะๆ ฉันเริ่มเรื่องเลยแล้วกัน เธอจะได้ไม่เสียเวลา”  หญิงวัยสูงอายุนั่งลงบนเก้าอี้ อาจารย์ที่ปรึกษา ของเธอ  หญิงสาวนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามอย่างรู้หน้าที่ คนเป็นอาจารย์ปรายตามองนิดหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ

    “ที่ฉันเรียกเธอมาพบหลังเลิกเรียนก็เพราะว่า ฉันมีงานจะให้เธอทำ” คนสูงวัยกว่ายื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้เธอ

    “นี่คือบ้านฝัน บ้านปั้นดาว  เธอต้องเข้าไปเป็นหนึ่งในผู้เข้าแข่งขันรายการนี้ เพราะว่ามหาวิทยาลัยของเรากำลังมีชื่อเสียงที่ตกต่ำอย่างมาก และพ่อของเธอ เอ้อ เจ้าของที่นี่ กำลังโดนโกง จนแทบจะไม่มีอะไรเหลือแล้ว” ใบหน้าที่เคยเรียบนิ่งอยู่ตลอดเวลากลับมีแววตาที่วูบไหวจนเธอเองก็แทบไม่เชื่อว่าครอบครัวของเธอตอนนี้กำลังตกต่ำถึงขีดสุด

    “มันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอคะ แม่” หญิงสาวหวั่นใจเสียจนต้องเรียกอีกฝ่ายด้วยสรรพนามที่ไม่เคยเรียกเมื่ออยู่ในมหาวิทยาลัย ถึงแม้เธอและอีกฝ่ายจะเป็นคนในครอบครัวเดียวกันแต่ก็ทำตัวให้มีสิทธิ์เหนือคนอื่นไม่ได้

    “ถ้ากวางไป กวางอาจจะมีชื่อเสียงแล้วก็กู้ชื่อของมหาวิทยาลัยพ่อกลับมาได้” คนพูดมองลอดแว่นสายตาออกมา สบตาอย่างเธอเป็นความหวังสุดท้าย ดวงตากลมโตสบกลับอย่างไม่มั่นใจ

    “หนู ไม่ใช่คนที่เข้มแข็งพอ”

    หากอีกฝ่ายกลับยิ้มให้ แล้วเอ่ยปากออกมาอย่างอ่อนโยน

    “แต่ฉันรู้ว่า ถ้าเธอทำในสิ่งที่เธอรัก หากแม้เธอไม่เคยเข้มแข็ง แต่เธอก็จะไม่ยอมอ่อนแอ”

    ตอนนี้ดวงตากลมฉายแววต่างไปจากเมื่อครู่

    “หนูจะช่วยครอบครัวของเราค่ะ” ความมุ่งมั่นเปี่ยมในแววตาของร่างบางอย่างเต็มที่ ตอนนี้เธอพร้อมแล้วที่จะทำทุกอย่างที่พอจะเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับเธอและครอบครัว


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×