คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 2 เกิดอะไรขึ้น
kisane part
"อะไรของหมอนั่นกันนะ อยู่ๆก็เข้ามาหา ประหลาดชะมัด...อ...เอ่อ โทศทีนะคิสะ หมอนั่นเป็นพี่ชายเธอสินะ"
"เอาจริงก็ใช่นั่นแหละแต่ว่าวันจังไม่ต้องขอโทศเขาหรอก เขาไม่ได้โกรธหรอกนะ ยังไงก็หยุดทำหน้าเครียดแล้วมากินติมหวานๆดีกว่าเนอะ"
"เฮ้อ....คิสะจังเนี่ยยังไงก็เป็นคิสะจังสินะ"วันจังของเขาตั้ลล๊ากกกกกก ถึงเขาจะรักพวกพี่ๆก็เถอะแต่ว่าวันจังน่ะยังไงก็ไม่ได้เด็ดขาดล่ะนะ
กริ๊งงงงงง!!!!!!!!!!!!!
"อ๊ะ..โทศทีของผมน่ะ สวัสดีครับ เอ๋!!! ครับๆ เข้าใจแล้วครับ ครับ แล้วเจอกันนะครับ"
"เกิดอะไรขึ้นเหรอวันจัง..."อยู่ๆวันจังก็ทำหน้าเครียดขึ้นมา หรือว่า จะเกิดอะไรขึ้นกับอาเมษ หรือ หรือว่า
"ทำหน้าเครียดมากๆจะไม่สวยนะครับ...ผมไม่เป็นไรแค่ทีร้านผมมีปัญหานิดหน่อยนะครับผมเลยต้องกลับเร็วหน่อย ยังไงผมคงต้องขอตัวก่อนนะครับคิสะจัง"วันจังยิ้มแล้วทิ้งตังค์ไว้ก่อนจะเดินออกไปเงียบๆ ถึงวันจังจะบอกว่าไม่เป็นไรก็เถอะแต่ร้อยวันพันปีวันจังไม่เคยคุยกับอาเมษแล้วทำหน้าเครียดแบบนี้มาก่อน มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ
"โรมิโอ"การ์ดคนหนึ่ง รีบมาตามคำเรียก
"มีอะไรให้รับใช้ครับคุณหนู"
"ไปตามสืบวันจังกับอาเมษสิ ว่าเกิดอะไรขึ้น"
"รับทราบครับคุณหนู"
ณบ้านของวันน้อย
wanwan part
"คุณพ่อครับนี่มันเกิดอะไรขึ้นกันครับ!!!!!!"เมื่อผมกลับมาผมก็เจอกับซากปรักหักพัง กองเต็มร้าน กับ พ่อและพนักงานในร้านที่เหมือนจะเสียขวัญ
"พอดีว่าเมื่อกี้มีคนมาอาละวาดในร้าน..."จู่ๆพ่อผมก็ทำหน้าลำบากใจสุดๆ
"มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับ....หรือว่า!!!"อยู่ๆทุกคนก็ทำหน้าเครียดกันทั้งร้าน
"หนูทนไม่ไหวแล้วนะคะนี่ัมนครั้งที่สามแล้วนะคะ ถ้ายังเป็นอย่างนี้หนูต้องขอลาออกแล้วนะคะ"พนักงานทุกคนเริ่มโวยวาย
"เอาเป็นว่าตอนนี้ทุกคนใจเย็นๆกันก่อนนะ ยังไงตอนนี้อาขอให้ทุกคนกลับไปพักผ่อนก่อน ยังงไงตอนนี้อาก็คงต้องหยุดร้านสักสองวันแล้วกันนะทุกคน”พนักงานทุคนค่อยๆทยอยกลับไปจนหมด
“คุณพ่อครับนี่มันชักจะไปกันใหญ่แล้วนะครับ ครั้งนี้ชักไม่ไหวแล้วะครับ ถ้าพ่อไม่จัดการผมนี่แหละจะเป็นคนจัดการพวกมันเอง”
“เราใจร้อนไปยังไงก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอกนะลูก เอาเป็นว่า....ตอนนี้เราต้องไปแจ้งความก่อนแล้วกันนะ พ่อพึ่งตั้งกล้องวงจรปิดไปไม่นาน ยังไงเราก็พอมีหลักฐานอยู่คงพอสาวไปถึงตัวได้บ้างแหะลูก”
“ครับพ่อ...ยังไงผมต้องขอโทษด้วยนะครับ ยังไงเรื่องนี้มันก็เริ่มต้นที่ผม ถ้าวันั้นผมไม่...”
“เอาเถอะลูก...เรื่องมันผ่านไปแล้วก็ปล่อยมันผ่านไปเถอะ”พ่อเอามือมาลูบหัวผมเบาๆ ถึงพ่อจะพูดยังไงผมก็ยังรู้สึกผิดกับเรื่องวันนั้นอยู่ดีๆก็มีคนมายุ่มย่ามกับพนักงานในร้าน ย้อนกลับไปในวันนั้นวันที่เกิดเรื่องบ้าๆแบบนี้ขึ้นมา
“เอ่อ...คือคุณลูกค้าคะคอว่ากรุณาปล่อยมือดิฉันเถอะนะคะ”อยู่ๆพนักงานคนนึงของร้านก็โวยวายขึ้นมา ตอนนั้นเป็นเวลาเริ่มมืดแล้ว ลูกค้าคนนั้นเข้ามาที่ร้านแล้วดูเหมือนจะกินแอลกอฮอล์จนไม่สามารถคุมสติของตัวเองเอาไว้ได้
“เกิดอะไรขึ้นครับคุณลูกค้า”ในตอนนั้นผมเข้าไปช่วยพนักงานคนนั้นด้วยการเข้าไปดึงมือแล้วไล่ให้พี่คนนั้นออกไป
“แกเป็นใครวะ มายุ่งเรื่องชาวบ้านเขาทำไมหะไอเด็กบ้า”
“ผมเป็นเจ้าของร้านครับ ผมคงปล่อยให้คุณทำอะไรพนักงานของผมไม่ได้หรอกนะครับ ยังไงตอนนี้ผมคงต้องขออนุญาติมาบริการแทนนะครับคุณลูกค้า”ร่างบางยิ้มอย่างใจเย็น
“มึงรู้ไหมกูเป็นใคร มาทำแบบนี้จะหาเรื่องหรอวะ!!!!!!!!”ลูกค้าคนนั้นเริ่มกระชากคอเสื้อผมขึ้น แต่อยู่ๆท่าทีของคนๆนั้นก็มีท่าทีเปลี่ยนไป
“ดูๆไปมึงก็สวยเหมือนกันนี่น้องสาว สนใจมากับพี่ไหมเด็กน้อย”ตอนนั้นเขาก็เริ่มจะลวนลามผม ผมเริ่มทนไม่ไหวเลยสะบัดตัวออกมา
“กรุณาปล่อยผมด้วยครับ ผมเป็นผู้ชายแล้วตอนนี้ผมคงต้องขอให้คุณจ่ายตังค์แล้วกลับไปได้แล้วหล่ะครับผมว่าคุณกลับไปคุมสติเถอะครับ”เมื่อผมพุดแบบนี้คนๆนั้นก็หงุดหงิดจนเริ่มทำลายของในร้าน
“มึงกล้าไล่กูหรอวะ!!!!!! “เพี๊ยะ” มึงจำเอาไว้อย่ามาหือกับกู”เขาตบผมจนหน้าหันตอนนั้นผมตกใจมากลูกค้าคนนั้นก็เหมือนกันเพราะเสียงที่ดังคนมากมายจึงเข้ามารุมเรามากมาย จนสุดท้ายเขาก็ทิ้งตังค์ไว้แล้วก็ออกไป ถึงตอนนั้นผมจะไม่ได้คิดอะไร แต่เรื่องแบบนี้ก็เกิดอีกหลายๆครั้งตามมา ซึ่งผมก็พึ่งรู้ว่าคนที่มาหาเรื่องวันนั้นเป็นลูกของมาเฟียกลุ่มหนึ่งทีมีอิทธิพลมากๆกลุ่มหนึ่ง ซึ่งตอนนี้ผมก็ไม่รู้จะทำอะไรนอกจากนิ่ง แต่นี่คงถึงเวลาที่ต้องจัดการสักที.....
ณ บ้านพวกปีสาจ
Ryuuichi part
“กลับมาแล้วหรอลูก อ้าวแล้วโรมิโอล่ะหายไปไหน ให้คอยดูแลคุรหนูแท้ๆหายหัวไปแบบนี้จะโดนตัดเงินเดือน”คุณแม่ของผมเริ่มโวยวาย เมื่อเห็นอตัวแสบของบ้านกลับมาเพียงคนเดียว
“หนูให้โรมิโอไปทำธุระนิดหน่อยน่ะค่ะ แม่อย่าหักเงินเดือนเขาเลย แต่ว่าเฮียริวเฮียกับเขามีเรื่องต้องคุยกันนะ”ไอตัวเล็กเข้าไปกอดแม่แล้วก็หันขวับมามองผมตาเขียว ก็นะคงหงุดหงิดที่ไปยุ่งกับไอหมาน้อยเพื่อนสุดรักสุดหวงของมัน ผมกับนิ้งขึ้นมาคุยกันข้างบน เพราะ ตัวผมกับน้องก็ไม่ต้องการให้มีใครมาวุ่นวายกับเรื่องนี้เท่าไหร่
“นี่ ไอแสบ เรียกเฮียมาเนี่ยมีธุระอะไรหรอ..”สนุกจริงกับการแกล้งไอแสบ ดูๆโกรธจนคิวขมวดหมดแล้วน่ะ
“อย่ามาทำแกล้งโง่นะพี่ริว!!! พี่ต้องการจะเล่นอะไรหนูไม่สนแต่ห้ามมายุ่งกับวันวันเด็ดขาด!!”
“ใครบอกว่าเฮียเล่น...เฮียจริงจังนะ ทำไมล่ะแกก็บอกอยู่บ่อยๆไม่ใช่เหรอว่าเพื่อนเราน่ารักแล้วมันแปลกตรงไหนถ้ากูอยากจะจีบ”ผมว่าแสบต้องโกรธผมแน่ๆ แต่ผมก็คงหยุดจีบหมาน้อยของผมไม่ได้หรอก ก็บอกแล้วนี่ว่าจะจีบ
“หนูไม่สน!!!!!! ยังไงก็ห้ามยุ่ง ไม่งั้นหนูจะ... ” อยู่ๆก็มีคนมาเคาะประตู
“คุณหนูครับผมกลับมาแล้วครับ...”
“เข้ามา”เจ้าแสบหันมาค้อนแล้เข้าไปคุยกับการ์ดแต่ตอนนั้นผมก้อยู่ด้วย
“คุณหนูครับ เกิดเรื่องแล้วล่ะครับ”.
...........................................
เขาไม่ขอแก้ตัว ไม่ขอสัญญาด้วยนะทุกคน แต่เรื่องนี้เขาจะพยายามพิมพ์ต่อแต่ตอนนี้เขาต้องอ่านหนังสือยังไงก็ ฝากหมาวันตัวน้อยกับพี่มังกรจอมเจ้าเล่ห์ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจทุกคนด้วยนะคะ
ความคิดเห็น