ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic_SJ ++Super Junior 30 Days ++ ... [[Y]]

    ลำดับตอนที่ #1 : วันที่ .. 1

    • อัปเดตล่าสุด 3 มิ.ย. 51


    "ว๊าววว ! อากาศดีจังเลยฮะ ^^" คยูฮยอนเอ่ยยิ้ม ๆ
    "เหมาะแก่การพักผ่อนเนอะ" ซองมินตอบคยูฮยอนด้วยรอยยิ้มเช่นกัน
    "ว่าแต่ที่พักของเราอยู่ไหนน่ะ" เยซองพูด
    "นั่นสิ่"
    "ไปกันเถอะน่า" เมื่อซีวอนพูดจบก็เดินนำไป

    ผ่านไปได้ ครึ่งชั่วโมง ..

    "ซีวอน เราอยู่ไหนเนี่ย"
    "เอ่อ .. ใกล้ถึงแล้วมั้ง"
    "แฮ่ก ๆ เหนื่อยจัง .." ซองมินพูดพร้อมกับเหงื่อที่ไหลอาบแก้มสีชมพูระเรื่อ
    "ใช่ ๆ เราเดินมาตั้งครึ่งชั่วโมงแล้วนะครับ" คยูฮยอนพูดแล้วเช็ดเหงื่อให้ซองมิน
    "หวานกันซะจริงนะ ชั้นก็ชักจะเลี่ยนแล้วสิ่" ฮีชอลที่กำลังเกาะแขนฮันกยองพูดด้วยความเซ็งนิด ๆ
    "หรือว่าจะหลงป่า ?!  นี่ซีวอน !"
    "เอ่อ .. ไม่มั้งเราคงแค่ ............. หลงป่า - -*"
    "อ่าว ... แล้วเราจะทำยังไงดีหล่ะ" รยอวุตถามอย่างเป็นกังวล
    "ไม่เป้นไร ๆ อย่าคิดมากน่า" เยซองปลอบรยอวุค
    รยอวุคจึงเดินเกาะแขนเยซองไปตลอดทาง

    ตุบ !
    "เฮ้ย ! เสียงอะไรอ่ะ ?" คยูฮยอนถามขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเหมือนอะไรตก
    "คยูฮยอนนน ! ช่วยด้วยยย !!"
    "พี่ซองมิน !" คยูฮยอนรีบตกโกนหาซองมินทันที "พี่อยู่ไหนน่ะ"
    "ชั้นอยู่ในนี้ ... ในหลุม"
    "หลุมไหน ? หลุมอะไรอ่ะ ?"
    คยูฮยอนพยายามหาอย่างเต็มที่
    "ก็หลุมรักไง ชั้นรักนายจังเลย"
    ซองมินโผล่มาเกาะหลังคยูฮยอน
    "โห ... พี่อ่ะ ตกใจหมดเลย ..." คยูฮยอนรู้สึกโล่งใจมากที่พบว่าซองมินไม่ได้เป็นอะไร "แล้วเสียงตุบนั้นมันคืออะไรล่ะ -*-"
    "โอ้ยยยยย ชั้นหกล้ม มีใครสนใจชั้นบ้างม๊ายยยย" เสียงของคุณซึงฮวานตะโกนลั่นป่า
    "เงียบ ....." ไม่มีใครสนใจและพากันเดินต่อไป
    "ใจร้าย !!" แล้วคุณซึงฮวานก็พยุงตัวลุกขึ้นอย่างทรมาณ

    "หิวน้ำจังเลย" ลีทึกพูดขึ้นเหนื่อย ๆ
    "ไม่ได้เอามาหรอ อ่ะชั้นมี" คังอินยื่นน้ำให้ลีทึก
    "ให้จริงหรอ" ลีทึกถามอย่างสงสัย
    "จะเอาไม่เอา - -" คังอินรักษาฟอร์มโดยไม่รู้ตัวเลยว่าลีทึกกำลังยิ้มอย่างดีอกดีใจ
    "อะหึ้ยย ! ขอบคุณนะ ><~"

    "โอยย ... เดินมาถึงไหนล่ะเนี่ยชั้นหิวจัง" ชินดงพูดขึ้น
    "หิวก็ไปหาของกินเส่ จะโวยวายทำไม ไปหาตรงนั้นไป !" คังอินตะโกนกลับ
    "ตรงนั้นแล้วตรงไหนล่ะ -*-" ชินดงทำสีหน้าอยากต่อยคังอิน
    "เออ ๆ อย่าเถียงกันเดี๋ยวไปหาให้" ฮยอกแจหยุดการทะเลาะของทั้ง 2
    "นี่ฮยอกแจ นายโชว์ลีลาการเต้นของนายระหว่างเดินไปดิ" คังอินทำหน้ามีพิรุธ -w-* 
    "นี่ ๆ เจ๋งมั๊ย ........ โว้วว ..." ฮยอกแจตกลงไปในโคลน >w<
    "ก๊าก ๆๆ" คังอินหัวเราะอย่างสะใจ
    "โอยย ช่วยชั้นด้วยสิ" 
    "........"
    "เฮ้ย เดินยังไงของมันล่ะเนี่ย"
    ลีทึกพูดติดตลก
    "ก็คังอินแกล้งชั้น !!"
    "ชั้นช่วยนายเอง ^^" ซองผู้ใจดีดุจดั่ง 'แม่พระ' เข้ามาช่วยฮยอกแจที่ตัวเปื้อนโคลนโสโครกโสมมน่าขยะแขยง
    "พี่ซองมินอ่า ไปช่วยพี่เหงือกทำไมน่ะ - -*" คยูฮยอนหึงแก้มป่องแล้วบอกฮยอกแจด้วยสีหน้าไม่พอใจ
    "นั่นสิ่ นายใจดีเกินไปแล้วนะ นายไม่น่าไปช่วยไอ้เหงือกเล้ยย" ฮีชอลเดินมาพูดกับซองมินที่กำลังดึงฮยอกแจ (เหงือก)
    "พี่คังอินจะแกล้งฮยอกแจทำไมล้า"
    "ชั้นหวังดีหรอกนะ รู้ไหมว่าการอาบโคลนน่ะทำให้สุขภาพดี ชั้นอยากให้ไอ้เหงือกบำรุงผิวเท่านั้นแหล่ะ" คังอินแก้ตัว
    "ปกล้งกันชัด ๆ" ฮยอกแจทำหน้าอยากร้องไห้เต็มทน




    ในที่สุดทั้ง 13 คนก็ฝ่าฟันป่าใหญ่จนถึงจุดหมายจนได้
    ""โอย ถึงซะที ช่างเป็นการเดินทางที่ยากลำบากจริงจริ๊ง" เยซองวิ่งไปบนที่ทะเลแล้วกระโดดอยากดีใจ
    "นั่นสิ ชั้นจะได้อาบน้ำสักที" ฮยอกแจทำหน้าเหมือนได้เจอสวรรค์
    "งั้นเรารีบแบ่งห้องกันเลยล่ะกัน" ลีดเดอร์ลีทึกพูดเมื่อเช็คอินเสร็จเรียบร้อย
    "ห้องล่ะกี่คนละ"
    "3 สิ่ เรามีกุญแจแค่ 4 ดอกเอง"
    "แล้วอีกคนล่ะพี่"
    "นอนป่ามั้ง ก็ต้องมีห้อง 1 มี 4 คนสิ่"
    "พี่รีบ ๆ จัดห้องได้ป่ะ เมื่อยมาก !"  คังอินกล่าวหัวเสีย
    "เออ ๆ เร่งชั้นอยู่นั้น"
    "-*-"
    "ห้องแรกก็มี ชั้น คังอิน เยซอง รยอวุค"
    "อืมมม" คังอินพูดพลางคิดว่า 'ไม่น่ามีเยรยอเร๊ยยย แย่'
    "ห้องสองมี ฮีชอล ฮันกยอง ซีวอน"
    พอลีทึกพูดจบก็เกิดกระแสไฟฟ้า เปี๊ยะๆ ดังขั้นระหว่างฮันกยองกับซีวอน
    -*- <-- ฮีชอล
    - -++ (กระแสไฟฟ้า) ++- - ฮันกยองกับซีวอน
    "ห้องสาม คยูฮยอน ซองมิน และไอ้เหงือก"
    "ใจร้ายจริง เลิกเรียกชั้นเงหือกซะที" ฮยอกแจร้องโวยวายแต่ก็ไม่มีใครสนใจ โดยเฉพาะคยูฮยอนที่นั่งหน้าเครียดเพราะกำลังคิดว่า 'หึ๊ยย แล้ววันนี้ กระต่ายจะมาอยู่บนเตียงกับหมาป่าโดยมีไก่ขั้นกลางมั๊ยเนีย -***- '
    "สุดท้ายก็ คิบอม ทงบเฮ และก็ ชินดิง นะ"
    "อืม" ทุกคนก็ต่างเห็นด้วยก่ะลีดเดอร์ผู้ฉลาดล้ำเสิศ
    "แยก ๆ ชั้นอยากอาบน้ำ !"
    "อืม นี่ก็ดึกแล้วหรอกนะ ไปเถอะ"
    แล้วทุกคนก็แยกย้ายกันไปโดยลืมไปว่าคุณซึงฮวานหายไป

    ย้อนไปที่ผู้จัดการที่นอนกอดเข่าร้องไห้ TT*


    ############################################################

    เป็นยังไงมั้งอ่าค่ะ สนุกกันมั๊ย ?
    ช่วยคอมเม้นกันด้วยนะค่ะ

    ผู้อ่านต้องการกำลังใจนะค่ะ T^T


    นี่เป็นฟิคเรื่องแรก ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ

    ขอบคุณค่ะ ^^



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×