คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [SF] SHORTFIC - LuhanBaekhyun 1
เสียออบอเวลาัึ้นเป็นสัาว่าารเรียนในาบนั้นสิ้นสุลแล้ว...เพียไม่นานลุ่มนัเรียนาหลายึ็ทยอยเินลมาเพื่อเรียนในาบสุท้าย ึ่ในบาห้อ็หมาบเรียนแล้ว ร่าผอมบาเินลัสนามนาให่ทั้ๆที่วาลมโยั้อมอลุ่มนำนวนหนึ่ยืนรายล้อมร่าอใรบานอยู่ นาฬิาเรือนสวยบน้อมือถูยึ้นมาู
....อีั้10นาที......
แบฮยอน นั่ลที่โ๊ะม้าหินอ่อนใ้ร่มไม้ โยที่สายายัับ้อไปที่ๆเิม ที่รนั้นมีรุ่นพี่หน้าาสวยูท่าทาใียืนอยู่ ใบหน้าสวยยิ้มให้ับทุนที่เ้ามาสนทนา ยิ้มนั้นูริในนที่แอบมออยู่ไลๆเพ้อฝัน...
มือาวรื้อ้นเ้าไปในระเป๋านัเรียนใบโเพื่อหาไอพอ แบฮยอนูไม่เร่รีบเท่าไหร่สำหรับารเ้าเรียนในา่อไป สิบนาที่อนเ้าาบพละมันยาวนานมาพอที่เาะเินไปถึโรยิมอย่าทันเวลา เมื่อหาไม่เอสัทีใบหน้าาว็ยู่ึ้นมาอย่าัใ
แบฮยอนั้หน้าั้าหานหัวแทบมุหายไปในระเป๋า เาโพล่ออมาอีทีพร้อมับรอยยิ้ม ในมือเรียวสวยมีไอพอถืออยู่ เ็หนุ่ม้อนาลับไปมอทีุ่เิมหวัว่าะไ้เอนนนั้นอีรั้ แ่ทว่านที่เยอยู่รนั้นลับวแหายันไปหมแล้ว
อ๊อ.....
เสียออทำให้แบฮยอนละวามสนใารนั้น ายห่า ะเ้าเรียนแล้ว! าเล็รีบวิ่รไปที่โรยิมทันที
เพราะมัวโอ้เอ้เลยลืมเวลาที่แสนะำั ถ้าหาเาไปไม่ทันในาบสุโหนี้มีหวัน่อีลับบ้านแน่ๆ
“ บยอน แบฮยอน แมาสาย” ร่าเล็ๆยืนหอบหายในัวโยน
“ อาารย์รับ...”
“สิบรอบ”
“ผมรีบมาแล้...”
“ยี่สิบรอบ”
“ อาารย์รับไ้โปรเถอะนะรับ”
“สามสิบรอบ”
“ โถ่อาารย์”
“สี่สิบรอบ”
“ สี่สิบรอบปิบัิ” แบฮยอนยอมยธาวให้ับอาารย์่อนที่ะโยนระเป๋านัเรียนไปที่เพื่อนอเา ึ่บาน็ำลัหัวเราะท่าทีอแบฮยอน บาน็ำลัสมน้ำหน้าที่แบฮยอนถูสั่วิ่รอบสนามในโรยิมถึสี่สิบรอบ!
.....ไม่มาวิ่แบบรูบ้าให้มันรู้ไป ไอ้พวเวร......
ิไ้แ่นั้น็ออวิ่ทันที ทั้ๆที่เพิ่ะมาถึยัไม่หายเหนื่อย ทำไมทาแม่ไลสัสๆ ิแล้วอยาบบาลนสร้าโรยิมริๆ ะสร้าหาสวรร์อะไรให้มันยาวนานี้วะ !!! ยัไม่ทันถึรึ่ทา็หอบแะแล้ว เวรริๆ
.
.
.
.
“ ราวหน้าอย่ามาสายอีละ ” ทันทีที่อาารย์สุโหเินพ้นไป ร่าเล็ๆ็ล้มัวลับพื้น้วยอาารเหนื่อยหอบ
ทั่วร่าายเ็มไป้วยเหื่อที่เาะพราว เวรรรมอะไรอรูT^T
อาารปวร้าวและหนัอึ้รุมเร้าให้แบฮยอนปวนแทบน้ำาไหล าทีู่เล็เบา ใระรู้บ้าว่าอนนี้มันหนัมานเ้าัวเอยัยมันไม่ไหว..... เป็นเวลาพอสมวรที่แบฮยอนนอนอยู่อย่านั้นและไม่มีท่าทีว่าะลุเลย เย็นแบบนี้เป็นเรื่อยาที่ะหาใรสันเินผ่านโรยิม ในเมื่อไม่มีน่วย็้อพึ่ัวเอ
แบฮยอนยันัวึ้นยืนทั้ที่าเล็นั้นสั่นพั่บๆ ยัับเ็หัเินเลยรู…
และวามพยายาม็ล้มเหลว ร่าายเล็ล้มึลับพื้น แบฮยอนเริ่มมีม่านน้ำาบาๆลอึ้นที่หน่วยาแล้ว
...แย่ริ....
.
.
.
“ เห้ นายนนั้นหนะ ” เสียหวานอใรบานัึ้นาทาเ้าอโรยิม หัวทุยหันวับไปมอนที่มาใหม่
ร่าสูโปร่อเ้าอเสียเินถือล่ออะไรบาอย่าิมือมา้วย และำลัรมาที่นี่
รอยยิ้มทรสเน่ห์ถูส่มาทัทายแบฮยอนนนัวเล็เินอาย
“ เป็นอะไรรึปล่าว “ แบฮยอนไม่ไ้อบอะไรนอาใ้มือเล็นวาัวเอไปมา
“ านายูบวมๆนะ ไปทำอะไรมา “ ร่าโปร่นั่ย่อัวลับพื้นแล้วพิาราท่อนาบวมๆอแบฮยอน
“ ผมวิ่สี่สิบรอบรับ” วาู่สวยเบิโึ้นเหมือนะใที่แบฮยอนบอ
“ น่อีันพอี ันนวให้เอาไหม ? “
“ เอ่อ พี่ลูหานรับ ไม่เป็นไรหรอ “ แบฮยอนว้ามือนุ่มอรุ่นพี่นสวยเอาไว้ไ้ทัน่อนที่ะถูนวให้ริๆ
“ เียบๆไปเลย นายะนอนอยู่โรยิมรึไ ”
“..............”
“ ัวันไม่ไ้ให่โนาให้นายี่หลัไ้นะ “ ลูหานพูพลายิ้ม แบฮยอน้อนาึ้นมออีนอย่าเรใ
ลู่หานเปิล่อปมพยาบาลนาเล็ที่วาไว้้าัว เพื่อหายานวลิ่นุนที่ลู่หานไม่อบ มือนุ่มบีบยาลบนฝ่ามือพร้อมถูไปมาให้ทั่วฝ่ามือ
“ ถอาเนัเรียนอนายเอสิ” แบฮยอนมอลู่หานาบริบๆ
“ เร็วสิ “ นัวเล็ถึะไม่่อยเ็มใที่ถูสั่แบบนั้น แ่็ยอมปลเ็มันัเรียนออเพื่อล่นาเนัเรียนที่มีนายาวถึ้อเท้าามระเบียบอโรเรียนล แบฮยอนยัอายอยู่ที่ลู่หานะ้อมาเห็นบ๊อเอร์ัวสั้นอเา
มือนุ่ม่อยๆบีบนวั้แ่้นานถึน่อาอแบฮยอน พร้อมับที่ปาอิ่มสวยเอ่ยถามอาารลอ
“ ีึ้นไหม “ แบฮยอนมอรอยยิ้มสวยแล้วรู้สึเ้อเินแบบแปลๆ นที่เาแอบมอมาลอำลัอยู่ใล้นาใ้อาาศหายใร่วมันแบบนี้ เป็นเรื่อที่ทำให้ใวน้อยสั่นไหวเหลือเิน
.
.
.
.
“ อบุมานะรับพี่ลู่หาน” นัวเล็้มนหัวแทบะิพื้น หลัาอาารีึ้นนิหน่อยลู่หาน็อาสามาส่บ้าน้วยรถมินิูเปอร์ที่เ้าัวบอว่าแอบับมาอไว้้าๆโรเรียน รถันเล็ๆเหมาะับนสวยแบบพี่ลู่หานเสียริ
“ อืม นายพัอยู่หอนี้หรอ” แบฮยอนหันลับไปมอสภาพหอพัอัวเอที่เล็ยัับรัหนู ลูนมีเินแบบลู่หานไม่เยเห็นอะไรแบบนี้แน่ๆถึไ้มออย่าสนในานี้
แบฮยอนยิ้มเื่อนพร้อมพยัหน้าอบรับ นัวเล็เินหันหลัลับเ้าหอพันาเล็อนอย่าเื่อ้าเพราะยัเ็บาไม่หาย ประูห้ออแบฮยอนถูปิลพร้อมับรอยยิ้มว้าอลู่หาน ...ว้าที่สุเท่าที่เยยิ้มมา.....
ร่าเล็ทิ้ัวลบนที่นอนเป็นระเบียบ และเพราะิว่าเียอัวเอะนุ่มเหมือนเบาะรถอลู่หาน เลยทิ้ัวละเ็มที่
ผลือุนหน้าเียว T^T มูเล็สูมลิ่นเหื่ออัวเอแล้วหน้ายู่
...ป่านนี้รถอพี่ลู่หานเ็มไป้วยลิ่นสปรแน่ๆเลย...
แบฮยอนยอมฝืนวามเ็บปวอีรั้ ร่าเล็ลาัวเอหายเ้าไปในห้อน้ำเพื่อำัเหื่อแหละราบไล
.
.
.
.
นัวเล็นิ่วหน้า้วยวามหิว ท้อน้อยๆำลัร้อประท้วออาหาร แ่สภาพไม่อำนวยแบบนี้ถ้าเาเินไป
หน้าปาอยไ้โยหมาลาไปแ้าทาแน่ๆ ทนเอาหน่อยนะท้อน้อยๆอแบ...
๊อ ๊อ ๊อ
.
.
O_o แบฮยอนสะุ้ใาเสียเาะประู
“ แบฮยอน หลับรึยั ” ใบหน้าเล็เอียอย่าสสัย พี่ลู่หานมาหรอ ? ร่าเล็เินะโพลระเพลไปที่ประูห้อ มือาวเปิประูห้อออมาพร้อมะโหัวู ใบหน้าเล็ปะทะเ้าับออแผู้มาเยือน
ลู่หานหัวเราะับท่าทีอแบฮยอนทีู่ะใเอามา
“ พะ..พี่ลู่หาน” ร่าโปร่ยิ้มให้แบฮยอนอีามเย่อนะแทรัวเ้ามาภายในห้อแบๆอแบฮยอน ส่วนเ้าอห้อ็ทำไ้แ่อ้าปาพะาบๆ
“ มาิน้าว้วยันไหมแบฮยอน “ ลู่หานนั่ลับพื้นอห้อโยที่แบฮยอนห้ามไว้ไม่ทัน
“ พี่มานั่ินบนเียผม็ไ้นะ ผมิว่ามันสะอาว่าพื้นนะ” ใบหน้าอลู่หานที่แบฮยอนมอเสมอว่าสวยในอนนีู้นิ่นน่าลัวไปแล้ว
“ นั่รนี้แหละน่า มาิน้าวเถอะพี่ทำมาให้เลยนะ” ่อนะียิ้มอออีรั้
“ พี่มาที่นี่ทำไมรับ”
“ มาหานายไ”
“ มาหาผมเนี่ยนะ”
“ พี่ิว่านายเ็บาอยู่ออไปื้อับ้าวไม่ไ้ พี่เลยเอามาฝา” แบฮยอนอ้าปา้าับวามิอลู่หาน รอยยิ้มริใอรุ่นพี่นสวยีออมาอีรั้ รอยยิ้มแบบนี้หนะ.....่าแบฮยอนให้ายเลยเถอะ
.
.
.
.
.
“ พี่ลับแล้วนะแบ” ร่าสูโปร่ยืนึ้นเ็มวามสู ามมารยามอเ้าอห้อแบฮยอนเลยอเินมาส่ลู่หาน
ถึะแ่หน้าประู็ยัี
“ ผมไม่รู้ะอบุพี่ยัไ”
“ ไม่เป็นไรหรอ เี๋ยวพรุ่นี้พี่มารับนะ” มือนุ่มลูบเรือนผมแบฮยอนอย่าเอ็นู ส่วนนที่ถูลูบ็าเบิโพล
“แ่ว่า....”
“ เ็โมรึ่นะแบฮยอน “ ลู่หานโบมือลา่อนะปิประูห้อให้แบฮยอน ในะเียวันหัวใวน้อยอนัวเล็็เ้นโรมรามับสัมผัสนุ่มนวลอรุ่นพี่มื่อสัรู่นี้......มือาวยึ้นทาบอัวเอพร้อมสูหายใลึ
.
.
........แบฮยอนหลับไปพร้อมับหัวใที่พอโ เายอมรับอย่าเ็มปาว่าหลใหลในวามน่ารัอรุ่นพี่เ้าเสียแล้ว...
.
.
. ..แล้วถ้าเป็นุละ ถ้าุเอนทีุ่ปลื้มมาทำอะไรแบบนี้ให้ ุล้าปิเสธหรือปล่าวว่าุะไม่ ใเ้นแร...
..
..
..
..
บพาร์ท อะึ 5555555+
ความคิดเห็น