คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Event 1-
♟First met♟
วันนี้เป็นวันอาทิตย์แล้ว
หลังจากที่ตัดสินใจย้ายเข้ามาพักที่หอ โฮตารุ ผมก็โทรบอกแด๊ดกับมัมและให้พวกท่านส่งคนมาช่วยผมย้ายของออกจากหอพักเก่า
โอเค หลายคนอาจจะสงสัยว่าทำไมถึงต้องย้ายหอ คืองี้นะ หอเก่าของผมมีกฎว่า “ห้ามพาคนนอกเข้าหอ” ผมก็เลยพาคนญี่ปุ่นเข้าหอซะเลย ... ก็ไม่ได้ห้ามคนญี่ปุ่นแต่ห้ามแค่คนนอกนี่ใช่มั้ย แต่พอเจ๊เจ้าของมาเจอก็ไล่ตะเพิดทั้งผมทั้งคู่ขาเลยนี่สิ
เหอะ! คิดว่าแคร์ป่ะ แด๊ดมีเงิน มัมมีเงิน หาหออยู่ใหม่ก็ได้
และสุดท้ายก็ได้มาอยู่ที่หอพักโฮตารุแห่งนี้แหละ เอาเถอะ ดูเหมือนจะเข้ามาเป็นคนท้ายๆซะด้วย เห็นรุ่นน้องบางคนที่คุ้นหน้าคุ้นตาเดินเข้าออกหออยู่ด้วยซ้ำไป
“โอเค มัม เข้าใจแล้ว น่า จะไม่ทำผิดกฎของหออีกแล้ว” ผมตอบคนในสายไปก่อนที่จะบอกลาและส่งเสียงจูบไปให้มัมและฝากบอกรักแด๊ดไปด้วย
กว่าจะเดินขึ้นมาถึงห้องพักได้ก็ใช้เวลาไปประมาณสิบนาที ไม่ใช่ว่าเพราะมันสูงหรืออะไรนักหรอก ก็แค่อยากจะเดินชมนกชมไม้หรือเก็บภาพสถานที่ไปเรื่อยๆแค่นั้นเอง
และในที่สุดก็ถึง
‘04’
ในที่สุดก็ถึงสักที่นะห้องพักจ๋า!! อยากเก็บของแล้วพักผ่อนเต็มที่แล้วนะ ถ้าได้นอนบนกองหมอนแถมอ่านหนังสือของเชคสเปียร์ไปด้วยคงจะมีความสุขไม่น้อยเลยล่ะเนี่ย
ลองเคาะประตูดูก่อนก็ไม่เห็นจะได้ยินเสียงตอบรับ เลยใช้กุญแจจากเจ้าของหอที่ได้มาไขเข้าไปเลย อ่า..ยังไม่มาสินะแม่รูมเมท จะว่าไปแล้วหอนี่ก็แปลกไม่ใช่น้อยเลยนะที่ให้มีการพักแบบชายหญิงเนี่ย
แต่เอาเถอะ ถ้าอยู่กับผมก็คงไม่ต้องกลัวอะไรมากหรอก ไม่ว่าจะผู้หญิงหรือผู้ชาย ถ้าไม่ถูกใจหุ่นไม่เอ็กซ์ และไม่ใช่สเป็คผมก็ไม่แลอยู่ดีล่ะนะ
เมื่อเข้ามาในห้องก็พบแต่กับความมืด สงสัยจะยังไม่มาจริงๆ มือก็คลำหาสวิตซ์ และกดเปิดไฟในห้อง เพื่อที่ภายในจะได้มีแสงสว่างสักที
“เอาล่ะ อย่างแรกก็เก็บของเข้าตู้แล้วมานั่งอ่านเชคสเปียร์รอแม่รูมเมทอีกคนนึงล่ะกัน”
ก็ขอแค่หวังว่าเธอจะไม่เข้ามาเสียงดังในห้องตอนที่ฉันเผลอหลับไปแล้วหรือกำลังอ่านหนังสืออย่างตั้งใจอยู่นะ!
หลังจากที่จัดเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวเป็นระเบียบแล้วผมก็ตัดสินใจหยิบซอนเน็ตของมาอ่านอีกครั้ง เอาจริงๆผมก็อ่านหนังสือของเชคสเปียร์มาหลายรอบแล้ว และซอนเน็ตก็เป็นหนึ่งในหนังสือของเขาที่ผมอ่านจบมานับเป็นร้อยครั้งได้แล้วมั้ง
และขณะที่กำลังตั้งใจอ่านอยู่นั้นจู่ๆก็ได้ยินเสียงคนเคาะประตูและยังไม่ทันจะได้ตอบรับตัวต้นเหตุที่ขัดจังหวะการอ่านหนังสือของผมก็เปิดประตูเข้ามาเสียก่อน
มาแล้วสินะ
“สวัสดี เธอเข้ามากวนฉันในเวลาอ่านหนังสือนะ แต่เอาเถอะฉันไม่ถือ ฉันชื่อ อดัม ชาร์ป ยินดีที่ได้รู้จัก” พูดจบก็เอาที่คั่นมาคั่นไว้ในหน้าที่ยังอ่านค้างไว้อยู่ก่อนที่จะยิ้มเรียบให้บุคคลตรงหน้าแล้วพูดต่อ “เธอชื่ออะไรล่ะ?”
Tony Theme
ความคิดเห็น