ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    PITFALL

    ลำดับตอนที่ #20 : ★ Quest 0.1 [ CHB ] - PINAR -

    • อัปเดตล่าสุด 22 เม.ย. 57



                    ณ บ้านเฮอร์มีส สถานที่สุดแสนจะแออัดและอบอวลไปด้วยความรู้สึกยากเกินจะบรรยายของเหล่าสมาชิกบ้านเฮอร์มีส ทั้งลูกชายลูกสาวแท้ๆของเทพเฮอร์มีสและเหล่าผู้มาใหม่ที่ยังไม่มีการรองรับบุตร ซึ่งหนึ่งในนั้นมีฉันอยู่ด้วย

                    ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ประมาณสองสามวันแล้วเห็นจะได้ ขาดการติดต่อกับพ่อและก็ยังไม่ค่อยมีเพื่อนมากเท่าไหร่ หลายๆคนที่นี่ดูเหมือนจะไม่ค่อยคุ้นชินกับคนแปลกหน้านัก

                    พ่อ บอกกับฉันมาว่าที่นี่จะมีคนที่ดูแลฉันได้ เขาชื่ออะไร ไดโอ อะไรสักอย่างนี้แหละ แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจสักเท่าไหร่ เพราะตอนนั้นฉันกำลังสนใจเจ้าตัวประหลาดที่ไล่กวดฉันกับ พ่อ มากกว่า

                    ตัวของมันใหญ่โต ตั้งแต่หัวจรดอกเป็นสิงโต ลำตัวถ้าฉันดูไม่ผิดมันเหมือนกับลำตัวของแพะ และส่วนท้ายของมันก็เป็นงู ฉันยังมองเห็นหางของมันที่มีรูปร่างของงูจ้องมองมาทางฉันและพ่อ อยู่เลย

                    ฉันจำเหตุการณ์หนีตายนั้นได้แม่นยำ กว่าพวกเราจะรอดเงื้อมมือจากมันได้พ่อและฉันก็ได้รอยแผลมาหลายรอยเลยทีเดียว ไม่ว่าจะตรงแขนหรือขา เพราะเกิดจากการล้มและเกี่ยวกับกิ่งไม้อยู่บ่อยครั้ง แต่สุดท้ายพ่อก็พาฉันมาส่งที่ค่ายจนได้

                    ตอนแรกฉันเองก็จะกลับไปกับพ่ออีกครั้ง ฉันเป็นห่วงแม่มาก แม่เป็นเหมือนที่พึ่งทางจิตใจของฉัน และท่านเองก็ป่วย อาการออดๆแอดๆ อีกด้วย ถ้าเกิดเจ้าสัตว์ประหลาดนั้นตามพ่อไปล่ะ แม่จะทำยังไง พ่อจะสู้มันได้มั้ย

                    แต่สุดท้ายพ่อก็ไปพร้อมกับคำสัญญาที่ว่า “พ่อจะดูแลแม่ของลูกให้ดีที่สุดเท่าชีวิตของพ่อ”

                    โอเค ค่ะ หนูเชื่อใจพ่อนะคะ

    - PINAR –

                    อันที่จริงการใช้ชีวิตในค่ายก็ไม่ได้น่าเบื่อสักเท่าไหร่ เพราะที่นี่มีทั้งอาหารอร่อยๆ มีสิ่งตื่นตาตื่นใจให้ฉันได้เห็นอยู่บ่อยครั้ง ไม่ว่าจะการรับรองบุตรแสนเว่อของเทพบางองค์ หรือ แม้แต่การตามหาพี่ชายที่หายไป(?) ของฉัน พ่อชอบบอกฉันบ่อยๆว่าพี่ชายอยู่ที่นี่ พี่ชายจะดูแลฉัน

                    แต่ก็นะ...อยู่มาสองสามวันแล้วฉันยังตามหาพี่ชายไม่เจอเลย แต่หลังจากที่ถามๆดูจากคนอื่นๆแล้วก็พบว่าพี่ชายของฉันได้ถูกรองรับบุตรแล้วเรียบร้อย แหม ก็ดีใจด้วยนะคะ พี่ชายต้องเป็นลูกชายของเทพซุสแน่เลย ออกจะหล่อ เลิศ และสุดยอดขนาดนั้น

                    “เอ่อ พินาร์  คริสซเอ่อ คริส พี่ชายของเธอเป็นบุตรแห่งอะโฟรไดต์นะ”

                    อะไร...

                    อะไรนะคะ!!!

                    พี่ชายเป็นลูกชายของเทพีองค์นั้นนะเหรอ!!!!  

                    ..สงสัยเพราะพี่ชายหล่อสินะคะ

                    พินาร์เข้าใจค่ะ

                    แต่พอไปตามหาก็ไม่เคยเจอตัวสักที เห็นบอกไปเดินเล่นเก็บนกชมไม้ #เดี๋ยวๆ เก็บไม้  - - - เก็บดอกไม้ชมนกตลอด พินาร์ไม่เข้าใจเลยค่ะ คือพี่ชายสมควรจะได้เจอพินาร์แล้วนะคะ นี่มันนานเกินไปแล้ว อย่างงี้เมื่อไหร่พินาร์จะได้สารภาพรัก(?)พี่ชายของพินาร์ล่ะค่ะ

                    เพราะฉะนั้นพินาร์จะมานั่งแกร่วอยู่ในบ้านเฮอร์มีสไม่ได้แล้วค่ะ! พีนาร์จะต้องไปตามหาพี่ชายให้เจอให้ได้เลย

    - PINAR KRIS -

                    เดินมาเกือบจะครึ่งวันก็ยังหาพี่ชายไม่เจอ.. พินาร์ไม่คิดว่าค่ายนี่จะกว้างขนาดนั้นนะคะ..

                    มองไปทางซ้ายก็เจอคนในค่ายนั่งเม้าท์มอยกันอยู่ บอกเลยว่าพินาร์อยากเข้าไปเม้าท์ด้วยมากค่ะ แต่ตอนนี้ก็ภารกิจตามล่าหารักแท้อยู่ เอาเป็นว่าจะมาเม้าท์ด้วยทีหลังนะคะ

                    เดินไปเดินมาก็มาเจอเข้ากับแหวนสีทองสวยตกอยู่บนพื้น เอ๊ะ..

                    แหวน

                    แหวน

                    แหวน

                    ของรักของข้า ... โอเคแหวนก็ค่อนข้างสวยนะคะ เห็นแล้วมันดึงดูดดังดร๊วบเลยล่ะค่ะ มือเจ้ากรรมก็เลยเผลอหยิบแหวนสีทองนั้นขึ้นมาซะแล้ว พลิกซ้ายพลิกขวาหาดูชื่อเจ้าของ(เผื่อเขาใช้เมจิกเขียนไว้) ก็ไม่เจอ งั้น...อาจจะเป็นของใครเอาไปให้มิสเตอร์บีน เอ๊ย ดี แล้วกันเนอะ

                    แต่มันน่าแปลกตรงที่ฉันเกิดอยากลองสวมนี่สิ..ให้ตายเถอะ แค่ลองสวมไว้เผื่อวันไหนพี่ชายมาขอแต่งงาน .บิดตัวและเขินอาย.

                    งานลองแหวนต้องมา

                    พอสวมแค่นั้นแหละฉันก็หายตัวได้ .. ไม่ใช่ ลอร์ด ออฟ เดอะ ริงส์ มั้ย

                    ภาพของค่ายเปลี่ยนไป ภาพค่ายและเพื่อนๆถูกแทนที่ด้วยพระราชวังโอ่อ่า มีผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาหาฉัน เธอดูสวย และ ดูมีอำนาจยิ่งใหญ่ในเวลาเดียวกัน เธอยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยน และพูดอะไรบางอย่างกับฉันก่อนที่จะรู้สึกตัวอีกทีฉันก็กลับมาอยู่ที่บ้านเฮอร์มีสซะแล้ว

                    ฉันใช้มือกำแหวนแน่น มันยังคงอยู่กับฉันยำเตือนให้รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความฝันกลางวันหรือการเพ้อ มันคือความจริง

    “ในที่สุดก็ได้เจอกัน ผู้ติดตามแห่งข้า เฮรา คือชื่อของข้า”

                    ใช่...

                    มันคือความจริงที่ว่า..

    ฉันคือผู้ติดตามของเฮรา

                    อ่าใช่..ต้องไปบอกมิสเตอร์บีน เอ๊ย มิสเตอร์ดี สินะ.. แต่เอาไปบอกพี่ชายก่อนดีกว่า พี่ชายนะสำคัญที่สุดอยู่แล้ว ว่าแต่...พี่ชายอยู่ไหนนะ?


    `Snoωωhite™ Green Bow Tie
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×