PITFALL

ลำดับตอนที่ #14 : I,I?? คนไหนคือข้า ?!?!

ใบสมัครเข้ากลุ่มนักฆ่าของสภาไดอาร์ก

ชื่อ : เอ็นวี่ ลัสต์ [ENVY LUST]

อายุ : 18

เพศ : ชาย

สมัครตำแหน่ง : บาล;ตัณหา

ประวัติ : เคยเป็นคนดี ลูกชายคนที่สองของตระกูล ลัสต์ ค่อนข้างจะร่าเริงและดูเป็นคนดี(?) แต่ไม่รู้ไปทำยังไงหลังจากอายุ 18 มานิสัยก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังเท้า หลายคนก็บอกเป็นเพราะชื่อที่พ่อแม่ตั้งให้ทำให้เขาโดนคำสาป จากลูกชายสุดที่รักของพ่อแม่ก็กลายเป็นลูกชายสุดที่ชังแทนซะได้ ค่อนข้างจะเป็นหนุ่มร้อนรัก(?)  [เนื่องจากมึนๆเบลอๆเลยทำให้ประวัติลูกชายค่อนข้างเบลอ ไม่พอใจก็ปรับเปลี่ยนได้ถ้าคุณคนแต่งจะรับ ถถถถถ]

การต่อสู้ : มือและเท้า(?)  เพราะตอนเด็กๆเคยเรียนการต่อสู้ทางด้านนี้มาก่อนทำให้ถนัดการต่อสู้โดยไม่ใช้อาวุธ

ลักษณะนิสัย : ก็อย่างที่บอกไปในประวัติ ตั้งแต่ความจำได้จนอายุ 17 ก็ยังเป็นเด็กชายวัยละอ่อนนิสัยดีงาม ร่าเริง แจ่มใส ยิ้มให้กับทั้งสาวๆและหนุ่มๆ(?) อารมณ์ดีตลอดเวลา แต่พอหลังจาก 18 มาก็กลายเป็นไอ้หนุ่มเจ้าชู้ เปรียบเป็นปลาก็ปลาไหลหาตัวจับยาก เจอคนหน้าตาดีไม่ได้ไม่ว่าชายหรือหญิงเป็นอันต้องเข้าไปขายขนมจีบ เปลี่ยนคู่นอนไม่ซ้ำหน้า ใครๆก็ต่างรู้จักเอ็นวี่ในฉายา เอ็นวี่ร้อยท่า(?)  < เริ่มเรท กราบรัวๆ > ค่อนข้างจะเป็นคนชอบแย่ให้คนอื่นอารมณ์เสีย ยังคงยิ้มให้คนทั่วไปอยู่ตลอดเวลา แต่ไม่ใช่ยิ้มใสซื่อแบบเด็กๆอีกแล้วเพราะมันเป็นรอยยิ้มของปีศาจ แต่ยังไงก็ยังคงเป็นไอ้หนุ่มคารมดี ตลกเฮฮาอยู่วันยังค่ำ

ลักษณะภายนอก:

ผมซอยสั้นระต้นคอ สีขาว สีแดงแต่กำเนิด(โดนเพื่อนล้อว่าเป็นปีศาจบ่อยๆ) ผิวขาวซีดจนน่ากลัว ส่วนสูง 166 ซม. น้ำหนัก 56 กก.

' w ' /  ขอทดสอบตัวละครหน่อยนะครับ ! : ไม่แน่ใจนะคะว่าจะออกมาดีรึเปล่า กราบรัวๆ

                ก่อนอื่นคงต้องแนะนำตัวก่อน ผมมีชื่อว่า เอ็นวี่ ลัสต์ เรียกผมสั้นๆว่าเอ็นวี่สุดหล่อ หล่อสุดในโลกแห่งนี้ก็ได้ (นี่คือสั้นแล้ว?) เอาล่ะ ตอนนี้ผมก็กำลังเดินเล่นอยู่

                ในวันที่ท้องฟ้าโล่งโปร่งสบายแบบนี้ ขอพักหายใจหายคอจากงานฆ่าคนหน่อยเถอะ จะว่าไปก็เถอะนะ ผมมั่นใจว่าตัวเองค่อนข้างจะหล่อที่สุดในกลุ่มนักฆ่า จุ๊ๆอย่าเอาไปบอกคนอื่นเชียวล่ะ

                เอ๊ะ! นั้นมันสาวที่ไหนกันล่ะเนี่ย? ทำไมไม่เคยเห็นหน้า ผมว่าผมออกจะรู้เรื่องสาวๆในเมืองดีที่สุดนะ มีไม่กี่คนหรอกนะที่รอดจากเงื้อมมือผมไปได้นะ

                “สวัสดีครับสาวสวย ไม่ทราบว่าสาวงามผู้เลอโฉมคนนี้ว่างคุยกับผมหรือเปล่า?” ไวเท่าความคิดผมก็เดินมาถึงตัวและเอ่ยปากถามเธอไปแล้ว และยิ่งได้มามองใกล้ๆแบบนี้ โอ้ซาตาน! ผมไม่เคยเห็นใครงามเท่านี้มาก่อนเลย

                “เอ่อ..” เธออ้ำอึ้งอยู่ไม่นานก็พยักหน้าตอบผมด้วยความเขินอาย โธ่ แม่สาวน้อยใสซื่อ

                “งั้นคงจะไม่เป็นการรบกวนถ้าคุณจะช่วยมานั่งคุยเป็นเพื่อนผมหน่อย” และก็ถึงเวลาลากปลาตัวใหญ่ขึ้นเรือ ..

ค่อนข้างจะไม่ค่อยถนัด ก็ไม่รู้จะถูกใจรึเปล่า ถถถถถถถถ แต่ก็ฝากเอาไว้ด้วยนะคะ