คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : พบรัก หนึ่ง 2
“นัฐมันจะทำได้ดีใช่ไหมพี่วารี”
“พี่ก็หวังว่างั้นนะ”
สองสาวอดเป็นห่วงไม่ได้
ทุกครั้งที่มีงานแสดงโชว์ใหญ่ๆ หญิงสาวมักจะมีอาการเช่นนี้แทบทุกครั้ง
แม้จะผ่านมาหลายเวทีแล้วแต่ดูไม่ได้ช่วยอะไรเลย
“เอาวะ สู้เขายัยนัฐ”
นัฐชยาเดินก้มหน้าเศร้าเข้าไปนั่งที่มุมห้อง ถึงเธอจะไม่ได้พลาด
แต่ก็พอจะรู้ตัวว่าทำได้ไม่ดีพอ ทั้งลืมจังหวะการเดินกลางเวที ลืมโพสท่าตอนจบก่อนกลับทั้งที่ซ้อมมาเป็นอย่างดี
งานนี้เธอคงพลาดที่จะมีโอกาสได้เดินบนเวทีของฟานเซสจิวเวลรี่อีกตามเคย
ทั้งหมดเริ่มเดินให้กับคณะกรรมการและประธานหนุ่มได้เลือก
นางแบบจากทุกชาติ ทุกบริษัทต่างโชว์ความสามารถของตัวเองเต็มที่ แต่ยังมีคนพลาดอย่างที่ไม่น่าให้อภัย
หลังสาวเจ้าส่งสายตาเชิญชวนไปให้กับท่านประธานหนุ่ม และใบสมัครของสาวเจ้าก็ถูกกากระบาทแล้วโยนลงถังขยะไปต่อหน้าต่อตา
เล่นเอาเจ้าตัวปิดหน้าร้องไห้วิ่งลงจากเวทีแทบไม่ทัน
ประธานหนุ่มและคณะกรรมการได้ประชุมและตัดสินเลือกคนที่เหมาะสมตามที่ต้องการ
และวินาทีที่สาวทุกคนรอคอยได้มาถึงเมื่อหนึ่งในคณะกรรมการเดินนำรายชื่อนางแบบที่ผ่านการเลือกเดินเข้ามายืนด้านหน้าเหล่าบรรดานางแบบทั่วโลก
“หมายเลขที่จะประกาศต่อไปนี้คือผู้ที่รับเลือก… หมายเลขสอง
ห้า…ยี่สิบห้า และ สี่สิบห้า”
สิ้นเสียงการประกาศผล
นางแบบทุกคนต่างเข้าแสดงความยินดีกับเพื่อนที่ผ่านการคัดตัวเดินแบบครั้งนี้
รวมทั้งนุชนารีและเมวาลีด้วย แต่น่าเสียดายที่นัฐชยาไม่ผ่านการตัดตัวในครั้งนี้
“ดีใจกับทั้งสองคนด้วยนะ…”
“แกโอเคนะ” นุชนารีอดเป็นห่วงความรู้สึกของเพื่อนรักไม่ได้
เห็นใบหน้านวลเศร้าลงทันทีที่ทางทีมงานประกาศ รู้ว่าเพื่อนเสียใจอยู่ไม่น้อย
“อยู่แล้ว ดีเสียอีกที่ไม่ได้ไป
จะได้ไม่ต้องไปขายหน้าบนเวทีใหญ่ให้คนเขาหัวเราะเยาะ ถ้าเป็นอย่างนั้นนะ
ฉันคงลาออกจากอาชีพนางแบบไปตลอดชีวิต” นัฐชยาบอกเสียงติดตลก
โอบกอดบุคคลที่รักมากทั้งสองคน
“...เอาเป็นว่าวันนี้ฉันเลี้ยงเอง อยากกินอะไรว่ามาเลย” โชว์ป๋าอาสาเลี้ยงฉลองให้กับความสำเร็จอีกก้าวให้ทั้งพี่สาวและเพื่อนรัก
“พูดจริง?” นุชนารียื่นหน้าเข้าไปใกล้เป็นเชิงถามเพื่อความแน่ใจ
ดวงตาพราวไปด้วยรอยยิ้ม
“จริงสิ หรือจะไม่กิน โอเค ฉันไปกินคนเดียวก็ได้...” นัฐชยาหันหลังจะเดินหนีด้วยท่าทีงอนๆ
เมื่อถูกสองสาวมองมาอย่างไม่เชื่อว่าเธอจะเป็นคนเลี้ยงข้าว
“โอ้ๆ กินสิจ้ะ น้องสาวที่น่ารักจะเป็นเจ้ามือเลี้ยงทั้งที
งั้นเจอกันที่ล้อบบี้ข้างล่างตอนทุ่มหนึ่ง” พี่สาวคนโตสรุป
แล้วแยกย้ายกันกลับห้องพัก หลังคล้อยผู้จัดการแจ้งรายละเอียดของโปรแกรมของพรุ่งนี้เรียบร้อย
สามสาวจากเคทีโมเดลิ่งมาพร้อมหน้ากันล้อบบี้ด้านล่างตามเวลานัดหมาย
ก่อนเดินออกจากโรงแรมไปยังร้านที่นุชนารีและเมวารีเป็นคนเลือก พอไปถึงได้มองหาที่นั่งและเลือกที่นั่งตรงมุมห้องเพราะไม่ต้องการที่จะไปเบียดเสียดกับใครให้เสียอารมณ์
ด้วยที่นี่เป็นผับชื่อดังในย่านนี้จะมีแขกแวะเวียนเข้าออกตลอดจนหนาตาไปหมด
“ถูกใจกันแล้วล่ะสิ” นัฐชยาเอ่ย
ส่งสายตาประชดไปให้เล็กน้อย
“แน่นอนสิค่ะ มีป๋ามาเลี้ยงทั้งทีจะน้อยได้ยังไงกันเนอะพี่วารี”
“ที่เลือกเนี่ยปรึกษาเงินในกระเป๋าดิฉันกันบ้างไหม” นัฐชยาโอดครวญ มองเพื่อนและพี่สาวอย่างเหนื่อยใจ
“แหม คุณนัฐชยาค่ะ เอาเงินออกจากกระเป๋าบ้างเถอะ
มันจะเน่าหมดแล้วรู้ไหม” นุชนารีเอ่ยเย้าเพื่อนรักอย่างอารมณ์ดี
“หนี้ท่วมหัวสิไม่ว่า จะเอาที่ไหนมาทันได้เน่ากันล่ะ
โอยมื้อนี้กระเป๋าฉีกแน่เลย ฮือๆ” นัฐชยาไหล่ตก
คิดว่ามื้อนี้เธอได้กระเป๋าแบนกลับเมืองไทย
“แกรับปากแล้วนะว่าจะเลี้ยงฉันกับพี่วารีน่ะ” นุชนารีดักทาง
“เออไม่ลืมหรอกน่า อยากกินอะไรก็สั่งมาเลย แต่อย่าหนักมานะ
พรุ่งนี้ฉันจะตื่นไม่ทันขึ้นเครื่องกลับ”
ฝาก "ติดตาม" / "คอมเมนต์" ติชมกันเข้าได้น้า เข้ามาเป็นกำลังใจให้กันไปเรื่อยๆ
หรือจะมาพูดคุยกันได้นะคะ Love... >>___<<
ลิ้งก์ ดาวน์โหลด EBook ที่เว็บ Mebmarket.com
--> https://www.mebmarket.com/ebook-51146-พบรักรัฐภาม-Men-Of-Lions <---
(ช่วงนี้จัดโปรโมชั่นอยู่น้า ^^)
ติดตามนิยาย "เรื่องใหม่" ได้ที่เว็บไซค์ : https://www.raniyaramdow.com
ติดตามข้อมูลข่าวสารได้ที่... เฟชบุ๊คแฟนเพจ : รานีญา รัมย์ดาว Raniya
ความคิดเห็น