คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : คนอุ้มรัก หนึ่ง 3
“สั่งมาขนาดนี้กะจะปล้นฉันหรือไง”
อ้อมเดือนก่นด่าคนตรงหน้าในใจ มองเมนูอาหารแต่ละอย่างที่เขาสั่งมาตาแทบถลน ความอยากอาหารเมื่อครู่หายไปหมดสิ้น คงได้อดอาหารไปร่วมเดือนสำหรับอาหารมื้อนี้
หลังจากนั้นทั้งสามลงมือทานอาหารตรงหน้า คนที่ดูจะมีความสุขและเพลิดเพลินกับอาหารมากที่สุดเห็นจะเป็นเด็กชายตัวน้อยนั่งเคี้ยวตุ้ยๆ ที่ได้กินกุ้งตัวโตสมใจ และคนที่ทานอะไรไม่ค่อยลงเห็นจะเป็นพี่สาวที่เอาแต่นั่งมองอาหารตรงหน้าเหมือนเจอหนอนนับสิบตัวอยู่ในจาน
“ไม่กินเหรอคุณ? อาหารอร่อยทั้งนั้น ผมรับรองได้” รัฐภพส่งน้ำเสียงกวนประสาทไปให้หลังเห็นว่าเธอเอาแต่นั่งนิ่งมองอาหาร นานทีจะมีคนกล้ามาต่อปากต่อคำกับเขา ชักเริ่มสนุกขึ้นมาเสียแล้วสิ
“…ฉันก็กินอยู่นี้ไง” อ้อมเดือนส่งสายตาเขียวปัดส่งให้ รู้ดีว่าเขาตั้งใจจะแกล้งเธอ และเกลียดนักไอ้รอยยิ้มนั้นเจ้าเล่ห์ เหมือนกับว่าเขากำลังเยาะเย้ยเธออยู่ อย่าให้ถึงทีของเธอบ้าง จะทำให้พูดไม่ออกเลยเลยคอยดูสิ!
สิงห์หนุ่มไหวไหล่ไม่สนใจท่าทางที่หญิงสาวแสดงออกมายังเขา ชายหนุ่มกลับมาสนใจร่างเล็ก ตักอาหารน่าตาน่าทานทั้งหลายใส่จานให้ทานอย่างสบายใจ และไม่สนใจเธออีก
“อร่อยไหมครับ อันนี้ก็อร่อยนะ...”
“อื้ม...” ใบหน้าเล็กพยักหงึกงักแทนคำตอบเพราะในปากเต็มไปด้วยอาหารมากมายที่ตักเข้าไปไม่ยอมหยุดอย่างมีความสุขเป็นที่สุด
“กินเยอะๆเลยนะ…”
ฝ่ามือกว้างลูบศีรษะเล็กด้วยความเอ็นดูผิดกับหน้าตาที่โหดเกินที่จะรักเด็กตัวน้อยได้
อ้อมเดือนรวบช้อนยกแก้วน้ำขึ้นดื่มนั่งพิจารณาดูชายหนุ่มอีกคนที่ตักโน้นตักนี้ให้น้องชายไม่หยุด คนเป็นน้องก็บ้าจี้ทานทุกอย่างที่เขาตักให้ไม่คิดปฏิเสธสักคำ สร้างความพึงพอใจให้กับคนที่ตักให้เป็นอย่างมาก
นาทีต่อมาหญิงสาวเริ่มนั่งไม่สุขเมื่อสองหนุ่มต่างวัยรวบช้อน
“เงินจะพอจ่ายไหมเนี่ย” หญิงสาวพึมพำกับตัวเอง มือบางชื้นไปด้วยเหยื่อพลางบีบเข้าหากันแน่น แต่แล้วจู่ๆ คนตรงหน้าผุดลุกขึ้นก้าวเดินออกจากโต๊ะไปเสียอย่างนั้นจึงรีบร้องเรียกเขาเอาไว้
“...เดี๋ยวก่อนสิ”
“มีอะไร?” รัฐภพเลิกคิ้วเข้มขึ้นเป็นเชิงถาม พลางมองตามสายตาของหญิงสาวไปจึงพอจะเข้าใจก่อนจะบอกออกไป “…มื้อนี้ผมเลี้ยงเอง ดูท่าทางคุณคงจะไม่มีปัญญาจ่าย” ส่งสายตาเยาะเย้ยในทีไปให้ พลางหันกลับมาที่ร่างเล็กที่นั่งอยู่ใกล้ และทิ้งระเบิดลูกใหญ่ใส่หญิงสาว นึกสะใจเป็นที่สุด วันนี้เขาคงทำงานได้อย่างมีความสุข
“...ฉันไปนะเด็กน้อย”
“บายๆฮะ” อรรณพยกมือไหว้ร่างสูงเรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากลูกน้องตัวโตและเขาได้เป็นอย่างดี
“นายนี่มัน... โถเอ้ย” อ้อมเดือนยืนอ้าปากค้างกับคำพูดตรงๆ ของเขา ใบหน้านวลแดงก่ำด้วยความโกรธ กล้าดียังไงมาว่าเธอไม่มีเงินจ่าย รวยนักหรืออย่างไร
“ไอ้หน้าโหด! เจออีกเมื่อไรฉันจะเอาคืนให้เข็ดเลย แต่อย่าเจอกันอีกจะดีกว่า หาว่าฉันไม่มีเงินเหรอ ตัวเองรวยหนักหรือไง” ก่นด่าตามหลังเขาไปอย่างเหลืออด ชื่อเสียงเรียงนามยังไม่รู้จัก แต่ช่างเถอะ เธอไม่คิดอยากจะรู้จักอยู่แล้ว
“เรากลับห้องดีกว่าครับ ป่านนี้คุณพ่อคงรอแย่แล้ว เดี๋ยวจะโดนดุเอา ไปครับ…”
“ไปฮะ” อ้อมเดือนมองตามแผ่นหลังกว้างของชายหนุ่มไป ความสงสัยวนเข้ามาถามเธออีกครั้ง หน้าฝรั่งขนาดนั้นทำไมถึงได้พูดไทยได้ชัดเหมือนเจ้าของภาษาอย่างเธอเลยล่ะ? แถมมีสำบัดสำนวนด่าเธอได้เจ็บแสบไปถึงทรวงอีก ก่อนส่ายหน้าปัดความสงสัยนั้นทิ้งไป
สองพี่น้องต่างวัยเดินจูงมือกันกลับห้องพัก ท่าทางยิ้มแย้มแจ่มใสนั้นไม่อาจลอดพ้นสายตาของสิงห์หนุ่มเจ้าของเรือไปได้ ความคิดมากมายวิ่งพุ่งเข้ามาจนไม่รู้ว่ามันคืออะไร
อ้อมเดือนและน้องชายกลับถึงมาห้องพักเจอเข้ากับร่างของบิดาที่นอนเมาหลับอยู่บนโซฟา
“ทำไมถึงดื่มหนักขนาดนี้นะพ่อ”
หน้านวลส่ายไปมาเมื่อเห็นขวดไวน์สองสามนอนนอนกลิ้งอยู่บนโต๊ะรับแขก คงไม่ต้องถามว่าหลับเพราะอะไร หญิงสาวอุ้มร่างน้องชายเดินเข้าไปนอนในห้องที่ถูกแยกเป็นสัดส่วน
แล้วผละเดินกลับออกมาเก็บกวาดขวดไวน์ที่กินหมดออกไปทิ้ง และกะว่าจะออกไปโทรหาเพื่อนรักเสียหน่อย ป่านนี้คงนั่งทุกข์ใจกับงานใหม่จนหัวหมุนไปถึงไหนต่อไหน
อึดใจต่อมาร่างบางเลี่ยงออกจากหน้าไป มือบางล้วงหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงมากดโทรออก ถือสายรอไม่นานก็ได้ยินเสียงหวานปนเศร้าผ่านมาตามสาย
“ว่าไงเจ้าหญิง นึกว่าเที่ยวจนลืมเพื่อนผู้น่าสงสารคนนี้ไปเสียแล้ว”
‘จันทรสม์’ ประชดเพื่อนรักที่ทิ้งไปเที่ยวสบายใจ จะว่าทิ้งก็ไม่ถูกนัก ที่ควรจะโกรธน่าจะเป็นบริษัทมากกว่าที่ดันมาเรียกตัวสัมภาษณ์วันที่ต้องเดินทางพอดี เลยอดไปเจอหน้า ‘เจ้าแห่งสมุทร’ พ่อเทพบุตรสุดหล่อ
“จะทิ้งป้าแว่นผู้น่ารักและแสนดีได้ยังไงกันค่ะ…” อ้อมเดือนปลอบใจเพื่อนรักเสียงอ่อนเสียงหวานผ่านไปตามสาย เธอนึกสงสารเพื่อนอยู่ไม่น้อยที่ต้องพลาดมาขึ้นเรือลำใหญ่ที่ใฝ่ฝันมานาน อุตส่าห์เก็บออมมาหลายปีเพื่อมาที่นี่ แต่ต้องพลาดไปอย่างน่าเสียดาย
“พอเลยๆ ว่าแต่ได้เจอคุณรัฐภพของฉันหรือยัง? เขาหล่อไหมแก? แล้วเขามีแฟนหรือ…”
“นี่ๆ ให้มันน้อยๆหน่อยยัยป้า ถามขนาดนี้มาหาเองไหมจ๊ะ แหม พอพูดถึงผู้ชายหน่อยนี่ต่อมชะนีทำงานเลยนะ” อ้อมเดือนชิงขัดขึ้น
“ไม่ได้สิค่ะ ถ้าไม่รีบฉันก็ได้ขึ้นไปเที่ยวชมแม่คานทองเหมือนหัวหน้าฉันนะสิ แล้วตกลงได้เจอรัฐภพของฉันหรือเปล่า ได้ถ่ายรูปกับเขาไหม รีบๆเล่ามาเร็วเลย”
จันทรสม์เร่งเร้าเพื่อนรัก อยากจะรู้เรื่องผู้ชายในฝันใจแทบขาด เธอพลาดโอกาสที่จะไปกระทบไหล่กว้างที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามแน่นๆ สวรรค์ช่างแกล้งผู้หญิงบอบบางร่างน้อยอย่างเธอได้ลงคอ
“ฉันจะไปรู้ได้ยังไงเล่า ยังไม่เคยเห็นหน้าเขาเหมือนกับแกนี่” โกหกหน้าตาย ยกนิ้วเรียวยกขึ้นขัดกัน นึกขอโทษเพื่อนรักในใจ
“อ้าวก็รูปที่ฉันส่งไปให้แกดูคราวก่อนไง นี่แกจำไม่ได้เหรอ ไม่เป็นไรๆ ...รอแป๊บหนึ่งเดี๋ยวฉันจะส่งไปให้ใหม่”
จันทรสม์วางสายจากเพื่อนแล้วเลื่อนหารูปของ รัฐภพ ฟานเซส เจ้าชายในฝันแล้วส่งมาให้เพื่อนใหม่อีกครั้ง
“เฮ้ย อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้วะเนี่ย” อ้อมเดือนกดเปิดรูปภาพที่เพื่อนส่งมาให้ดู ดวงตากลมเรียวเบิกกว้างด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าโลกมันจะกลมขนาดนี้ ก่อนภาพจะถูกตัดไป
“เห็นยัง? ได้เจอตัวเขาจริงหรือยัง ว่าไง...”
“อืม...”
“อืม? นี่หมายความว่าไง เจอหรือไม่เจอล่ะ”
“นี่ยัยป้า ที่นี่มันเรือสำราญนะย่ะไม่ใช่เรือประมง จะได้เดินไม่กี่ก้าวแล้วก็หากันเจอเนี่ย” อ้อมเดือนประชดให้เสียไม่ได้
“ว้า เสียดาย ฉันอยากเห็นตัวจริงของเขาใจจะขาด นะเจ้าหญิงของจัน น้า…”
“นี่ยัยป้าน้อยๆหน่อย เขาเป็นถึงเจ้าของเรือนะ ไม่มีเวลาว่างมาเดินเล่นให้ฉันได้ถ่ายรูปหรอก” อ้อมเดือนส่งเสียงเรียบไปให้บ้าง เธอไม่อยากจะอยู่ใกล้ไอ้บ้าหน้าโหดนั้นอีกต่างหาก
“เพื่อนขอแค่นี้ทำให้ไม่ได้” ส่งเสียงตัดพ้อปนเศร้ามาให้
“อย่ามาดราม่า บอกว่าไม่ก็คือไม่”
“เจ้าหญิงค๊า... ตามหาผู้ชายให้บ่าวหน่อยนะเจ้าค่ะ”
“ไม่” อ้อมเดือนยืนยันคำตอบเดิม ไม่อยากไปยุ่งกับผู้ชายพันธุ์นั้นอีก ให้ตายเธอจะไม่ขอเฉียดกายเข้าใกล้เขาอีก
“ใจร้ายที่สุด” จันทรสม์ตัดพ้อน้ำเสียงสั่นเครือ แต่ใบหน้ายังเต็มไปด้วยยิ้มระรื่น
“พอเลยนะ ถ้าไม่มีอะไรจะพูดฉันจะวางสายแล้วนะ” อ้อมเดือนกดตัดสาย ไม่อยากได้ยินชื่อไอ้บ้านั้นอีก
โปรดติดตามตอนต่อไป...
ลิ้งก์ ดาวน์โหลด EBook : ราคา 59 บาท (ช่วงนี้จักโปรโมชั่น)
** รีบๆ ไปจัดการก่อนหมดโปร! **
--> https://www.mebmarket.com/ebook-อุ้มรักรัฐภพ-Men-Of-Lions <---
ฝากกด ติดตาม / คอมเมนท์ เป็นกำลังใจให้ด้วยน้า ^^
ติดตามข้อมูลข่าวสารได้ที่... ---> เฟชบุ๊คแฟนเพจ : Raniya.writer
** ขอบคุณทุกกำลังใจและการสนับสนุนทุกช่องทาง รวมถึงการติดตาม คอมเม้นท์ ที่มาเพิ่มแรงฮึดให้ไรท์ตัวอ้วน ขอบคุณมากๆ จากใจค่ะ ^___^
ความคิดเห็น